|
Ik heb de halve marathon goed verteerd. Alleen de dag erna een beetje pijn in de bovenbenen en that's it. Na ons saunadagje van afgelopen maandag had ik geen behoefte om te lopen. Je hebt de hele dag voor en na onder de douche gestaan en om je dan achteraf terug in het zweet te werken. Liever niet. Bovendien smeekte mijn lichaam nog om rust.
Door deze onthouding had ik woensdag ook meer goesting om te lopen. Niet te hard en niet te ver. Gisteren was het zalig loopweer én eindelijk langer licht, waardoor ik echt genoten heb van de jogging. Morgen staat er per uitzondering geen training op ons programma wegens andere plannen. Zo haal ik deze week zelfs geen 20 km en dat is al minstens 3 maanden geleden.
Vanaf volgende week gaan we terug naar het normale. Alhoewel? Is mijn leven nog hetzelfde? Of is mijn leven vóór anders dan mijn leven na mijn eerste halve marathon. Zoals mijn leven vóór anders is dan mijn leven na het krijgen van onze kinderen en mijn leven vóór anders is dan mijn leven na mijn eerste ervaring met de sensationele smaak van chocolade.
Net zoals ik me geen leven meer kan voorstellen zonder kinderen, kan ik me ook geen leven voorstellen zonder chocola. Evenmin kan ik me een leven zonder lopen indenken. Ik blijf dus lopen, al heb ik voorlopig nog geen nieuwe doelen gesteld.
Alleen...wat is nog de bestaansreden van deze blog?
Grz
een enthousiaste halve marathonloopster
|
Hoe het liep, loopt en hopelijk nog verder (en sneller) zal verlopen!
