|
Na de run hebben we genoten van een gezellig etentje in een lokale brasserie. De keuken is er goed, geen haute cuisine, maar het heeft me buitengewoon goed gesmaakt. Ik heb zelfs de rauwe tomaatjes, die normaliter altijd in Johans bord belanden, zelf opgegeten. Zo honger had ik en vooral zo goesting om te eten. Objectief gegezien heb ik vaak al veel beter gegeten, maar zelden heeft het me zo goed gesmaakt. Kan je nog volgen, beste bloglezer?
Na de royale hoofschotel geniet ik nog van een welverdiend dame blancheke. Dan pas ben ik verzadigd. Het was een schitterende dag: goed weer, een goede run, goed gezelschap, goed eten, alleen maar goed, goed, goed... Kortom, uitstekend dus.
Johan en ik zijn fysiek uitgeput en rond 22.00u liggen we al in beddenbak. Geen kop- en muntspelletje meer nodig... en zeker geen Afrikaan. :wink:
's Anderendaags hebben we beiden een dagje vrij, met een tweede bezoekje aan het saunacomplex Hezemeer op het programma. Heerlijk, net wat onze vermoeide spieren nodig hebben. Ik voelde niets bij het opstaan, pas na de autorit van ongeveer 3 kwartier valt het me op dat vooral mijn bovenbenen zwaar aanvoelen. Ook het trappenlopen gaat een beetje moeizamer.
De warmte van de verschillende sauna's doet enorm veel deugd. Geen haar op mijn hoofd, noch elders, dat eraan denkt om in een koude douche te stappen. The day after kan het niet heet genoeg zijn voor mij. In de namiddag laat ik me toch ompraten door Johan en neem ik een frisse duik in het buitenzwembad. Moet ik aan de kinderen vertellen, wat zullen ze jaloers zijn...
Om half twee schuiven we onze voeten onder tafel. Wat een luxeleven leiden wij! Opeens kan ik mijn lach echter niet bedwingen. Schuin tegenover mij zit in man op leeftijd, wiens kamerjas opengevallen is. Ongewild kijk ik recht in zijn gedateerd klokkenspel. Ik probeer mijn man duidelijk te maken wat er zo grappig is. En weet je wat het ergste is, besluit ik, ik kan er mijn ijzeren blik niet vanaf houden, het werkt erop als op een magneet, ook al klinkt dat klokkenspel waarschijnlijk al een beetje vals.
Na een middagdutje in de frisse buitenlucht, kruipen Johan en ik in de halfondergrondse en tevens heetste sauna, liefst 110°C. Normaal is dat niets voor mij, toch kan ik het goed verdragen. Ik val er zelfs bij in slaap, dat komt ervan als je midden in de nacht een wedstrijdverslag schrijft. Gelukkig maakt Johan me tijdig wakker. Het had niet veel gescheeld of de hete luchtoven had me in een gebakken runchick getransformeerd.
Beste bloglezer, voor een superhilarisch saunaverhaal moet je niet bij mij zijn. Hiervoor verwijs ik graag door naar Luctor, www.bloggen.be/luctor1960, scrollen naar de column, getiteld 'sauna'.
Zo begrijp je ook wat ik bedoel als ik nu schrijf dat ik, zoals beloofd, mijn belofte ben nagekomen.
Na theetijd keren we naar huis terug...
|
Hoe het liep, loopt en hopelijk nog verder (en sneller) zal verlopen!
