Hoe het liep, loopt en hopelijk nog verder (en sneller) zal verlopen!
Welkom, sympathisant!!! Met deze ludieke loopblog wil ik de beginnende en de recreatieve loper een hart onder de riem steken. Met succes doorliep ik in 2008 de start-to-run bij AVT Maaseik. De loopmicrobe kreeg me spoedig in z'n greep en samen met mijn man sloot ik aan bij de keep-on-runners. Inmiddels vormen we een hecht loopgroepje, dat evenwel openstaat voor enthousiaste nieuwkomers. In de loop der jaren nam niet alleen het plezier in het lopen toe, maar ook mijn ambitie. Via deze loopblog wil ik duidelijk maken dat je niet hoeft over te lopen van talent om grenzen te verleggen. Een gigantisch doorzettingsvermogen volstaat. Kom je voor het eerst kijken op deze blog? Lees dan het verslag van 29.11.2010 en mijn gedichtje van 14.02.2011 en je zal begrijpen wat ik bedoel. Veel lees- en loopplezier en hopelijk tot blogs!
28-03-2011
27 maart 2011: mijn eerste halve marathon: een perfecte dag...
... al begon hij niet zo goed. Johan was de alarmfunctie van de wekkerradio vergeten uit te schakelen. Gevolg: wakker om 6u oude tijd, 7u nieuwe tijd. Tja, op dat moment was de liefde niet zo groot van mijnentwege. Vergeven en vergeten...
We starten de dag met een stevig ontbijt. Geen pasta, maar zelf gebakken brood met letterlijk 'gelei op grootmoederswijze'. Jawel, mijn schoonmoeder heeft ook haar steentje bijgedragen.
Ontbijt om 8.30u, vertrek om 10.30u, run om 13.30u. Niet zo evident voor zo'n veelvraat als ik, die geprogrammeerd is om om de drie uur wat in haar mond te steken. De nodige vochtinname lukt niet zo goed, dus wordt er een fles water meegenomen en ook nog een boterhammeke en een banaan. Tot 2uur vóór de wedstrijd moet je je vochtreserves goed aanvullen volgens de trainer. Dat lukt me wonderwel in de auto. Te goed zelfs. Mijn blaas staat zowat op springen als we aankomen en ik doe alvast een spurtje naar de toiletten. Oef, net op tijd. 'k Zou ook nog een kakske willen doen, maar op commando gaat dat helaas niet. Hopelijk ga ik me dat onderweg niet beklagen.
De organisatie is top, jawel die Nederlanders kunnen er wat van. Tientallen bussen brengen lopers en supporters naar the place to be. De mensen die voor de bussinessrun zijn ingeschreven, hebben toegang tot andere kleedkamers dan ik. Onze sponsor, die de inschrijvingen regelde, kon niet iedereen op die manier inschrijven. Hij schreef me wel in onder Nederlandse vlag. So be it. :wink: Ik heb dus niet het nodige polsbandje om binnen te geraken. So be it too. Met uitgestreken gezicht steek ik mijn arm uit voor de controleurs om mijn niet aanwezige polsbandje te tonen en mijn lepe truk werkt: ik mag door.
Onder mijn stijlvol stepcoloopshirt met korte mouwen, draag ik nog een loopshirt met lange mouwen. Op advies van medelopers zwier ik dat uit. Dat blijkt achteraf een goede tip, ik zal hen eeuwig dankbaar zijn. Nog een laatste plasje, helaas weer geen kakske, en we begeven ons naar de aankomst van de 10 km. Benieuwd hoe onze loopmaatjes het er vanaf hebben gebracht. Zij zijn al binnen en voor ons moet alles nog beginnen...
Ruim 20 minuten voor de starttijd begeven we ons naar de startvakken. Ik heb mijn jasje aangehouden, om stil te staan is het toch wat frisjes. Als enigste van onze groep ga ik naar het startvak 1u45 - 2u00. De rest is allemaal gestationneerd in het startvak 1u30 - 1u45. Ik probeer de pacer te ontdekken, kan hem nergens ontwaren en doe er eigenlijk ook geen moeite voor. Ik sla een babbeltje met enkele startvakgenootjes om de tijd wat te doden. Voor mij mag het spel beginnen... Het wordt half twee en van starten is er nog geen sprake. Mijn maag begint te knorren. Zeg niet dat het waar is... nochtans heb ik mijn boterhammeke en banaan rond half twaalf netjes verorberd.
Opeens luide muziek, danseressen bewegen enthousiast op de podia naast de startbaan. Ik fantaseer dat dat mijn job wordt volgend jaar, mocht ik het niet halen. De massa zet zich langzaam in beweging. Van lopen is er nog geen sprake en de minuten tikken tergend langzaam voorbij. Dan wordt de doorgang versmald, ik wurm me erdoor en nauwelijks 10 meter verder zijn we effectief vertrokken. Ruim 21 km heb ik in het vooruitzicht.
Mijn jasje heb ik om mijn middel geknoopt. Ik hoop het aan enkele supporterende clubgenootjes te kunnen overhandigen, wat ook lukt. Vanaf het begin heb ik een lichte voorsprong op mijn virtuele partner. Ik heb echter niet de indruk dat ik te hard ga en vertrouw op mijn ervaring. Ik ben geen goed loper maar wel een goed doseerder en dat houd ik me voor ogen. De eerste kilometers lopen gesmeerd. De tuut van mijn Garmin weerklinkt telkens ter hoogte van de kilometerbordjes. Ik mis het bordje en het tuutje van de derde km en ben aangenaam verrast als ik km 4 passeer. Als het zo verder gaat, ben ik binnen voor ik er erg in heb.
Op 5 km staat de eerste drankbevoorrading. Gretig gris ik een aquarius. Ik besluit om hem volledig uit te zuipen om mijn slinkende energievoorraad tijdig aan te vullen. Ik krijg het flesje niet open en doe beroep op een hulpvaardige meeloper. Al lopend smos ik van de kleverige vloeistof, ik krijg er plakhanden van, maar wat dan nog. Aan weerszijden van de weg staan er veel toeschouwers enthousiast te supporteren. Kleine kinderen reiken hun handjes uit naar de lopers om te high fiven. Ik durf er eerst niet op in te gaan uit schrik dat ze aan me blijven plakken. Later doe ik het wel.
Vanaf de zesde km correspondeert de afstand op mijn Garmin niet meer met de km-aanduiding. Er zit ongeveer 100 meter tussen. Ik hoop dat dit gewoon een correctie is naar de laatste km, die wordt verlengd met 100 meter. Als ik over de matten voor de tussentijdse registratie van 10 km loop, geeft mijn Garmin exact 55 minuten aan. Dit is 1 minuut en 50 seconden sneller dan gepland, maar ik voel dat ik goed zit, ook al ben ik nog niet halverwege. Ik vraag me enkel af wanneer eindelijk die twee bruggen komen. Ik ben nog fris en wil er zo rap mogelijk komaf mee maken.
Kort na de tiende km steek ik de eerste wandelaars voorbij. Ik kan niet begrijpen dat je zo vroeg in de wedstrijd - al dan niet tijdelijk - moet afhaken. Op de eerste brug (rond km 13à14, schat ik) zijn er eveneens wandelaars. Ik ben er niet bij. Onderweg tel ik uit wat mijn tijd moet zijn op 15 km als ik het tempo van de eerste 10 wil handhaven. Uiteindelijk blijf ik er 30 seconden onder. Prima! Van echte vermoeidheid is er nog geen sprake, al ben ik uiteraard wel blij dat het begint op te korten.
Het begint pas zwaar te worden rond de zeventiende kilometer. Maar het uitzinnige publiek doet zijn werk goed. Ze maken veel lawaai met hun ratels. Een geluid waaraan ik me anders mateloos zou ergeren, maar dat me nu als muziek in de oren klinkt. Af en toe hoor ik mijn naam of de naam van de firma waarvoor ik loop. Vreemd, maar dat geeft je vleugels. Redbull heb ik hiervoor niet nodig.
Ik heb nog nooit verder dan 18,5 km gelopen en heb schrik dat de man met de hamer om de hoek loert. Niets van dat. Ook de tweede brug kan ik, in tegenstelling tot anderen, lopend overbruggen. Ik heb het zwaar, maar niet zwaarder dan in Hasselt, waar ik vorig jaar 15 km liep of dan in Kiewit, waar ik vorige maand 10 km liep. Ik kan mijn tempo goed blijven handhaven. De eerste 10 km liep ik in 55 minuten, de tweede 10 km loop ik 33 seconden sneller.
In het centrum staat het publiek op elkaar gepropt en reageert uitzinnig. De uitbundige toeschouwers dragen me figuurlijk naar de finish. Ik zet de laatste km in en slaag erin om nog tientallen lopers voorbij te steken. Vanf de laatste 500 meter staat er een 100-meter aanduiding. Ik voel me tegelijkertijd licht en zwaar in de benen, zoals Forrest Gump die zijn ijzeren beenconstructie eraf loopt. Zelfs mijn handen beginnnen te tintelen en dat is een merkwaardige gewaarwording.
Mijn Garmin geeft het einde aan als ik nog ruim 100 meter moet lopen. Ik vind dit niet zo erg, omdat de finish letterlijk in zicht is. Op enkele meters voor de matten is er blijkbaar iemand in elkaar gestuikt. Die persoon ligt me duchtig in de weg. Ik sta niet stil bij wat er kan gebeurd zijn en loop er omheen. Ik heb slechts één doel voor ogen: over de matten gaan en stoppen met lopen.
4 seconden onder 1u en 55 minuten is de tijd die ik nodig heb voor mijn eerste halve marathon!
Meer dan 5 minuten sneller dan voorzien en zonder noemenswaardige problemen. Ik ben SUPERtevreden over het resultaat. Vooral omdat ik me niet kapot heb gelopen. 10 seconden sneller per km had misschien ook nog gekund, maar ik vind het goed zoals het is verlopen.
Mijn man is ook content met zijn 1u 35 minuten en 11 seconden. Al had hij stiekem toch gehoopt om op anderhalf uur te finishen.
Beste bloglezer, wat denk je? Kop of munt?
grz
een enthousiaste halve marathonloopster
Reacties op bericht (7)
30-03-2011
bedankt Nathalie...
voor je toffe reactie. Volgend jaar samen aan de start? Dwars door Hasselt 2012 is een goede voorbereiding. Maar nergens vind je zo'n uitbundig publiek als in Nederland. Echt waar, dat geeft je vleugels, figuurlijk toch....
Grz
Hilde
30-03-2011 om 12:51
geschreven door Hilde
29-03-2011
proficiat !!!
Proficiat meid !!! Goed gedaan !!!
En ik heb genoten van je verhaal. Tof !!!
Ik hoop ook ooit dit te kunnen waarmaken. Maar we zijn goed bezig !!!
Nathalie
29-03-2011 om 23:35
geschreven door Nathalie
28-03-2011
reactie op reacties
@ de 'niet-wakkere' bakker: 't is Hilde en niet Christel (of heb ik iets gemist) @ Danny : één ding is zeker, half is meer dan genoeg voor mij @ Truus: ja, wij zijn zot van Afrikaantjes, hè @ Christel: geduld, geduld, ik ben nog niet uitgescheten, euh...geschreven
28-03-2011 om 18:17
geschreven door Hilde
To sex or not to sex that's the question!
Proficiat Hilde met die prachtige prestatie! Maar ik blijf een beetje op mijn honger zitten. In mijn gedachten sluimeren namelijk nog 2 nogal belangrijke vragen: 1. Hoe zit dat met dat kakje? Heb je er problemen mee gehad? 2. En hoe zit het met die zwarte/witte Afrikaan? To sex or not to sex, that's the question!!!!!
28-03-2011 om 15:47
geschreven door Christel Bakkers
Trots op jou!
Hey Hilde, ik ben super trots op mijn sportieve colega! Je hebt dat super gedaan en jouw wit afrikaantje ook ;-)
28-03-2011 om 13:52
geschreven door Truus
Proficiat
... met de mooie prestatie!!!
28-03-2011 om 11:10
geschreven door danny
mooi
héél mooie prestatie hoor ,Christel,en tevens prachtig verslag ,ik hooop dat je witte Afrikaan ,alsnog zijn beloning heeft gekregen!!!!
Groetjes
de bakker
28-03-2011 om 08:56
geschreven door marc lenaerts
_____________________ _____OVER MEZELF_____
Hallo Ik ben Hilde, een prille veertiger. Ik woon in een bosrijke omgeving ergens in Limburg. Mijn hobby's zijn lopen en lekker eten/snoepen (een noodzakelijke combinatie) en bloggen. Ik ben gelukkig getrouwd met Johan en samen hebben we 2 fantastische dochters.
E-mail mij
Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Hoe het liep, loopt en hopelijk nog verder (en sneller) zal verlopen!
