Om kwart voor tien zijn we al op weg naar de kraamafdeling. Beneden bellen ze al op, zodat we bij aankomst vlug weten naar welk kamertje we moeten. Wout mag nu al voor de derde keer op een rij kamer 201 innemen. Het duurt lang voor iemand langskomt. De eerste is de kinderarts. Ongeschoren, maar dit keer zonder mondmasker, zijn verkoudheid zal dus beter zijn. Hij zwaait naar Wout en vraagt zich af waarom er nog geen bloed geprikt is. Hebben ze wel al naar pediatrie gebeld? Ja hoor, roept een verpleegster in de gang. Hij twijfelt. Even later komen Dries en Annemie van de kinderafdeling. De hoofdverpleegster had inderdaad een telefoontje gekregen, maar ze was bezig en vergat het. Dries slaagt er niet in om voldoende bloed te nemen met één vingerprik. Wout vindt het niet zo erg dat er nog een prikje bij moet. Van Dries verdraagt hij precies wel meer, 't is zijn favoriet in Tielt. Annemie zag op fb dat Wout een strip getekend had. Grappig eigenlijk dat we zo, zonder te beseffen, aan mekaar verbonden zijn fb. Wie weet leest dus iemand van het labo mijn frustratie over de traagheid daar... Hoewel, bij mij is het zo ingesteld dat alleen vrienden mijn prikbord kunnen zien, niet vrienden van vrienden. We hebben ontzettend lang moeten wachten op resultaten. Rond half drie heb ik zelf eens naar Jackie in Leuven gebeld, ze hadden al iets, maar het was nog onvolledig. Om half vijf belde ze terug. Wouts bloedwaarden waren beter dan vorige week, maar nog niet goed genoeg om de chemo te starten. Dus toch niet vertrekken naar Leuven. Ik was zo zenuwachtig de hele tijd, willen of niet, je bent daar mee bezig. Vorige week had ik er hoofdpijn van, nu buikpijn. Zal ik donderdag, als er nieuwe controle is, toch maar tegen de middag een pilletje nemen? De tijd zal donderdag wel sneller gaan, juf Do zou zowel in de voor- als namiddag komen. Dus dan is het vlug vier uur. En Sarah komt dan thuis, zal dan naar de balletrepetitie moeten, we zullen minder tijd hebben om te piekeren. Wout zelf blijft er eigenlijk de hele dag rustig bij. Best
