Chemo dag drie. Gele zak, rode zak, ruggeprik 1. Geen pijn dit keer, wel moeten overgeven. Vandaag buik ongemakkelijk. Mond al witte vlekjes. Begint sneller. Misschien beter nu al dan als we thuis zijn?
Grotere kamer gekregen gisteren, bezoek van papa, zus en om. Druk. Wout was doodop. Ik kon er ook niet meer goed tegen.
Heb de voorbije dagen "De boekendief" gelezen van Markus Zusak. Een heel mooi, maar vreemd boek. Vol ellende eigenlijk. Miserie. Dood. En dan sla ik het toe en zie mijn Wout liggen slapen. Mijn lieve zoon... En dan hoop ik dat ons optimisme gegrond is. Dat we niet vergeefs hopen. En dan wil ik bidden maar vind de woorden niet. Of is het de kracht die ontbreekt. Soms vergeet ik deze ellende om er vervolgens weer op geduwd te w roden. Kanker. Een tergend langzaam en zwaar proces. Een zware behandeling. Maar ik droom en geloof dat het allemaal goed zal komen. Laat het aub waar zijn!
