Een vreugdemoment vandaag: infuus mag weg. Minder: ruggeprik. Eerste keer: mislukt. Tweede poging: mislukt. Dan rechtop zitten en de professor erbij gehaald: gelukt. Het enthousiasme van de vorige keer is helemaal gekelderd. Bezoek van pépé en mémé maar het was hem te veel... Lastig. Hopelijk morgen naar huis.
Ik moet zagen om te poetsen, om te spoelen... God dat is lastig. Hoe lastig is het voor hem? Heel lastig zeker? Bang voor morgen: druk druk druk... Alles lijkt hem zo druk. Gaat hij zijn zus kunnen verdragen thuis? Gaat hij tegen de keukengeluiden kunnen? Bezoek? Bel afleggen? Telefoon uittrekken? Het beangstigt me enorm. Ik zal zotcontent zijn om thuis te zijn, maar toch, het zal knagen, het maakt me bang. Lukt dat thuis wel??
