Dat vroeg Wout gisteren. Wat antwoord je daarop? Dat je het niet goed weet? Dat het misschien toch 'n beetje anders zal zijn? Misschien is hij wel veel wijzer geworden? Staat hij anders in het leven? Geniet hij meer van kleine dingen? We weten het niet. Gisteren papa en zus op bezoek. Het afscheid is moeilijk. Voel mezelf wat moe. Late dosis chemo nog, dan midden in de nacht pillen, een ander infuus. Wout sliep er twee maal doorheen. Je wordt ook moe van hier te zitten. Gelukkig is er een wijds zicht door het raam. De kamer is hier ook wel wat ruim, maar toch, je zit bijna constant tussen die muren. Wil Wout schrijven in zijn dagboek? Nee. Tekenen? Nee, geen lelijke dingen in zijn tekenboek. Praten erover? Hij schudt nee. Er zijn. Nabij zijn. Meer kan ik niet doen.
