Een bijna-doodervaring (BDE) kan de levens van mensen ingrijpend transformeren, door nieuwe en verrassende inzichten die zij verkregen. Doorgaans worden ze milder, minder materialistisch maar meer geïnteresseerd in kennis, milieu en religie en in de zin van het leven. Als het om het thema ‘leven’ gaat, staan mensen met een dergelijke ervaring ook bewuster in het leven. In dit artikel van journalist Aat de Kwant, komen twee. in het BDE- circuit bekende mensen aan het woord, die vertellen over de levensveranderende gevolgen van de BDE.

Ons bewustzijn bepaalt hoe wij tegen de wereld aankijken, zegt de cardioloog Pim van Lommel in zijn spraakmakende boek Eindeloos bewustzijn. “Wij moeten ons bewustzijn veranderen om onze wereld te veranderen, om onze manier van leven te veranderen. Dit is samen gevat het inzicht dat wij kunnen verkrijgen door open te staan voor de betekenis van de bijna – – doodervaring, door te luisteren naar mensen die hun BDE met ons willen delen.”

Het kan inderdaad niet genoeg gezegd worden: wanneer we onze kijk op het leven kunnen veranderen, door onze visie op de dood te wijzigen, maken we een grote stap in ons bewustzijn.BDE’ers vliegen niet met vleugeltjes rond maar zijn net als anderen met vallen en opstaan bezig met heelwording en wellicht iets meer bewust…

De filosoof Tobias Hurter, die tijdens een wandeling door de bergen in een afgrond van 500 meter tuimelde, had geen buitenlichamelijke ervaring, geen opwekkingsbeleving, geen godsverschijning, zag geen licht aan het eind van de tunnel en zag helemaal geen tunnel, beleefde de nabijheid van de dood bij zijn volle bewustzijn en geheel en al aards, maar de kracht van die seconden haalde een simpel besef in hem naar boven, een besef dat hij tot op dat moment stevig had opgeborgen, zo ver mogelijk in zijn brein, namelijk: hij was dus sterfelijk..!

Bang was hij niet, daarvoor was de tijd te kort en was hij te zeer in beslag genomen door wat hem overkwam. Zag hij zichzelf een nieuwe vorm van Zijn binnengaan? Nee, integendeel, hij zag alleen het ‘einde’. Deze ervaring maakte korte metten met al zijn vroegere gedachten over wat er in de nabijheid van de dood met een mens kan gebeuren. Zijn ongeluk zet Tobias Hürter hoe dan ook aan tot nadenken over het leven en de dood.

Het boek ‘De dood is een filosoof’ werd vervolgens een persoonlijk verslag van Tobias Hürter van het denkproces dat na zijn redding op gang kwam, maar vooral hoe deze bijna-dood-ervaring hem en zijn leven totaal veranderde. Het ongeluk zet Tobias Hürter aan tot nadenken over het leven en de dood (1) en dat proces overkomt velen die een dergelijke ervaring hadden. Aan het woord komen Tienke Klein en Guy Vander Linde.

x

Het verhaal van Tienke Klein

Universele levenskracht

Een van hen is Tienke Klein en haar verhaal bevestigt de ervaringen van vele andere BDE’ers die eveneens hun leven ingrijpend zagen veranderen. Ze bracht haar kleuter-jaren door in een Jappenkamp in Indonesië. Zij ziet haar bijna-doodevaring als een vergrootglas dat zichtbaar maakt wat verborgen was; het geeft haar leven veel betekenis en zin. Nauwelijks ontsnapt aan de woede van de Indonesiërs, keerden veel geïnterneerden, – waaronder ook Tienke – terug naar een Nederland dat geen raad wist met die vergeten bevolkingsgroep die mede daardoor, slechts kil werd ontvangen en bejegend.

Wat opvalt, in haar aangrijpende verhaal is de ongelofelijke kracht die kennelijk in een mens kan schuilen om – ondanks de kilte van zo’n jeugd in een kamp en de constante afwijzing van dit oorlogstrauma – het beste in zichzelf naar boven te halen. En dat een tweemaal beleefde bijna-dood-ervaring zoveel zicht kan bieden op het grotere geheel van de ziel en onze verbondenheid met alles – dat – is.”

Haar boek “De Kiem” (2) waaruit ik citeerde, bevat méér dan een van die verzwegen verledens van een bepaalde groep landgenoten, het is een universele vertelling over de levens – kracht van de kiem die in ons allemaal schuilt, en tot wasdom wil komen. Tienke Klein heeft ook, zowel in als na het Jappenkamp, de ‘man met de hamer’ vele malen zien langskomen. Zij had nooit het gevoel “dat heb ik weer ” al was er natuurlijk wel sprake van wel woede en opstandige gevoelens.

Maar, zo zegt ze, zien vanuit een hogere bewustwording, levert dit een ruimer perspectief op. “Vanuit ons normale perspectief hielden vijanden mij als kind gevangen in een kamp, vanuit een anders perspectief werd het begrip ´vijand´in een oogwenk ontmanteld.”  Tienke kreeg haar eerste BDE in 1994, haar tweede in 1994. Beide ervaringen hebben haar leven radicaal veranderd. Door haar BDE in het kamp werd zij in één keer uit dat gesloten circuit daar opgetild naar een ongelooflijk ruim en vredig bewustzijn. Ze wil vleugels uitslaan en na wat zij meemaakte, zich niet meer laten inkapselen.

“Deze ervaringen hebben mij gevormd en zo’n jappenkamp was natuurlijk een ultiem gesloten circuit. De vleugels die ik kreeg en de ruimte die ik in mijn ziel gekregen heb, neem ik als in een vogelvlucht mee overal waar ik ben. Zo wist ik als kind al dat ik een boek zou gaan schrijven, zoals dat ook gebeurde toen ik 64 was. Mijn BDE had ook tot gevolg dat ik een verhoogd waarnemingsvermogen kreeg, waardoor ik tot op de dag van vandaag een helder registratievermogen kreeg.

Zo weet ik van voren dat bepaalde dingen gaan gebeuren en kan als het ware voor en achteruit kijken; tijd is dus betrekkelijk. Dat geeft mij een groot gevoel van vrijheid, soms ook wel belastend maar ik ga daar goed mee om. Ik registreer dus zonder dat er woorden aan te pas komen. Ik neem in een flits waar wat er bij iemand echt speelt.”

De BDE trigert wat al in ons aanwezig is
Na haar tweede BDE heeft Tienke Klein heel duidelijk ervaren dat niemand haar de vrijheid kan afnemen en dat zij vrijheid is. Wat zij van beide ervaringen het belangrijkste vindt, is dat zij in haar ziel een enorme schat kreeg, waardoor zij door het leven zelf gedragen wordt en niet door haar ikje of persoonlijkheid. Ook heeft ze het gevoel dat de vaart van het leven steeds meer toeneemt. De creatieve situaties die zij aan de lopende band op haar pad krijgt, hebben tot gevolg dat zij steeds meer in de pas loopt met de vaart die het leven neemt. Het leven regelt de dingen.

Zij wil de BDE in het algemeen niet zo heel bijzonder maken, al is die door de intensiteit die toch weer wel, vooral omdat de herinnering eraan zo levendig is. In feite, aldus Tienke, hebben wij allemaal een bijna-doodervaring; we komen van de andere kant en komen hier terecht. Ergens is in iedereen onbewust nog (en bij kinderen vaak nog bewust) de herinnering nog aan de andere kant nog aanwezig. In die zin is de BDE dus niet zo bijzonder; er is geen scheiding tussen mij en anderen, want zij hebben ook de schat aan herinnering in zich, al kunnen mensen die zonder BDE daar niet zo goed bij kunnen komen.

De BDE trigert wat al in je aanwezig is. De BDE zelf is in die zin bijzonder omdat zij iets download wat zich het hele verdere leven ontwikkelt. Er is dus geen scheiding tussen mensen met en zonder een bijna – doodervaring. Er zijn mensen – en ik heb ze ook wel meegemaakt – die zeggen dat ze zo graag een BDE willen, waarmee ze eigenlijk zeggen dat ze willen groeien naar een ruimer bewustzijn; het is dus een prachtig verlangen, maar het is ook goed te beseffen dat die schat al in je aanwezig is.

En voor mensen met een BDE is het van belang om niet steeds weer naar die ervaring terug te verlangen. Het gaat er meer om dat die ervaring zich manifesteert in elke stap van je leven. En iedereen die bewust leeft en geniet van de bloemen, de wolken, de tintelingen op de zee, is bezig zijn bewustzijn te verruimen naar de essentie van het leven.”

Voor Tienke Klein is het leven na haar BDE ook een duidelijk proces van heelwording. Tegelijk zegt ze dat het ook weer niet zo is dat een BDE’er constant met vleugeltjes rondvliegt, wat nogal wat niet- BDE’ers schijnen te denken. “Dat is het nou juist niet. Je krijgt zo’n toerusting dat je het licht en het donker kunt ervaren maar je bent ook in staat de keuze maken om de bloei die in jou plaatsvindt, niet te laten kleineren of kortwieken door oude patronen. Ik merk steeds meer dat mijn vleugelslag krachtiger wordt. Het leven is zo kostbaar, dat ik negatieve patronen, of ze nu van binnen of van buiten komen, niet meer toesta mijn energie naar beneden te halen.”

In haar boek beschrijft zij die hele specifieke energie van Boven; het weggetrokken worden uit alles wat haar bezighoud naar iets dat vervult met een ander weten, een ander voelen, een andere prioriteit. Ze beseft dat dit vertrouwen is, zich mag overgeven en mag weten dat ze gedragen wordt. “Dat is dus de betekenis van zin; dat we in leven en sterven geborgen zijn bij God.” Dit besef kan soms dagen of zelfs weken duren, waarna de eigen gedachten en problemen toch weer de overhand hadden. Waarmee duidelijk wordt dat ook mensen met een BDE het leven op aarde niet voortdurend als hemels ervaren, maar dat gevoel van gedragen worden steeds weer mogen ervaren.

Nu, zeven jaar nadat zij haar boek schreef, ervaart Tienke Klein dit eigenlijk voortdurend. Mooie metafoor: aan de oppervlakte woedt de storm maar in de onderste stromen laten vissen zich in die kalme stroom meevoeren. Het leven van Tienke is rustig en stevig geworden, harmonisch. Het innerlijk horen en de connectie met de hogere energieën zijn onlosmakelijk met haar verbonden…

Als het gaat om leven na een BDE heeft het leven van Tienke, veel meer gebracht dan ze ooit had verwacht. De ruimte in haar ziel om het leven te ontvangen wordt steeds groter. Haar leven is nu al zo rijk en vol dat zij niet per se een partner nodig heeft om het leven meer zin te geven. De verschrikkelijke ervaringen die zij in het kamp had, en honderden mensen voor haar ogen vermoord heeft zien worden, stopte ze aanvankelijk weg. Ze had daar weliswaar een BDE met een heel diep gevoel van vrede, maar als klein kind had ze nog niet het psychische en emotioneel vermogen om daar mee om te gaan, maar naderhand heeft die ervaringen wel weten te verwerken.

Pijnlijke terugkeer
Het onderscheid tussen goed en kwaad is volgens haar het beeld van de duale wereld waaraan we verslingerd zijn. Tienke Klein: “Als je je meer focust in jezelf, in je essentie, overstijgt je begrippen als goed en kwaad. Dat wil niet zeggen dat alles één zouteloze pap is. Als ik kijk naar die kampperiode, kan en wil ik de Japanners niet zien als de personificatie van het kwaad. Ze hebben hun eigen geschiedenis, cultuur en op een gegeven moment is het een kant opgegaan waardoor hun agressie in de Tweede Wereldoorlog tot stand kon komen.

En diezelfde natuur maakt nu nog dat die agressie door hen niet als zodanig gezien wordt. Er is dus in alle culturen een doorgaande lijn, een vertekening., ook in onze Westerse wereld dat ook verwoesting heeft teweeggebracht. Door mijn BDE heb ik mogen zien en leren dat er een godsvonk is en daarmee vervalt dat kwaad dat we zo graag op de ander, op een ander volk willen plakken. En tegelijkertijd merk ik hoe het mij ter harte gaat hoe wij in het Westen, zo vast zitten in onze overtuigingen en structuren en daarmee een heel veld creëren van toekomend kwaad.

Dat zien we ook met de huidige conflicten in de wereld, waarbij wij ook betrokken zijn. We worden in ons nekvel gepakt om het anders te zien maar we hebben een ongelooflijke hardleersheid en onvermogen om tot onze kern door te dringen. Als je echt tot de kern van jezelf doordringt vervallen die structuren verdeling van goed en kwaad, want die scheidslijnen lopen dwars door onszelf heen.”

Na haar tweede BDE wilde Tienke Klein absoluut niet terug naar de aarde. Maar ze moest. De afdaling naar haar lichaam heeft ze als heel pijnlijk ervaren, want hoe lager ik kwam hoe meer structuren er kwamen. En hoe meer structuren er kwamen, hoe meer de energie, adem en liefde er uit verdwenen. Tenslotte kwam ze met een schok in haar lichaam. “Toen ik mijn dochter probeerde te vertellen wat ik ervaren had, zei ze: “Mam, doe niet zo euforisch.” De dokter zei: “Daar moet je bij mij niet mee aankomen. De bestaande structuren van denken en voelen stonden domweg niet toe wat ik als een ontzaglijke rijkdom en levensrichtlijn had mogen ervaren. En structuren die zich nog verder verdichten kunnen uiteindelijk leiden tot rechtvaardiging van moord en doodslag: de zogenaamde heilige oorlogen. Vroeger en nu.

Een open hand maken, dat is echt leven..
Wie haar boek “De kiem” leest, ziet dat het loslaten als een rode draad door haar leven loopt. Iedere keer weer loslaten. Keer op keer. Het is een doorgaand proces. Een spijsvertering zegt ze. Op de vraag wat voor haar het eerste moment van loslaten was, antwoordt ze: gaat het om het moment van bewustwording van loslaten of om het bewust worden van verlies?.
“Wat is het verschil. Mijn eerste ervaring van los moeten laten was toen mijn vader toen ik tweeënhalf was door de Jappen gevangen werd genomen. Ik heb hem daarna niet meer gezien; na jaren kreeg ik van het Rode Kruis bericht dat hij was overleden. Hij was voor mij volledig uit mijn ervaring verdwenen.

Dat proces van loslaten is heel pijnlijk geweest, want ik wilde hem innerlijk vasthouden. Toen hij er niet meer was, had ik nog een beeld van hem maar op een gegeven moment is dat beeld ook verdwenen. Moet je dat loslaten of moet je dat verlies noemen? En dan komt er een moment dat je ook je verlies mag gaan loslaten en dat kan op heel ontroerende manieren gebeuren. Ik heb nooit meer contact met vader gehad, ook niet toen hij, na acht kampen terugkwam.”

Zo’n vijfenvijftig jaar later hoorde Tienke Klein in haar hart een stemmetje dat ze orchideeën moest gaan kweken. Ze wist niet zo goed wat de daarmee aan moest. Ze had geen kastje en geen ruimte, alleen twee vensterbanken..

”Zes weken later zag ik een orchidee in de etalage, precies die orchidee die ik innerlijk had gezien toen ik die stem in mijn hart hoorde. Ik heb de orchidee toen gekocht en heeft een half jaar gebloeid. Elke dag ben ik even bij die orchidee gaan staan en iedere keer was ik weer verwonderd over die zuivere, witte bloem.
Ik ben toen heel langzaamaan mijn vader naderbij gekomen omdat hij voor mijn moeder, ook in de armste tijd, een orchideetje meenam, zo’n sprietig blaadje in zo’n klein flesje. Loslaten van het verdriet van mijn vader betekende voor mij mogen verankeren in het besef dat hij echt mijn vader is geweest. Loslaten heeft ook te maken met ontvangen.”

Ook later heeft zij steeds weer moeten loslaten en ervaren dat dit eigenlijk een vorm is van leniger worden is in je hart en in je geest waardoor je meer kunt zien wat er is. Ook haar partner heeft ze tijdens zijn leven moeten loslaten. Hij was onbereikbaar voor haar, maar na zijn plotselinge dood heeft ze hem in de ziel mogen ontmoeten. Loslaten betekent voor haar ook van een gesloten hand een open hand maken en dat is leven. Echt leven..!

* * *

Het verhaal van Guy Vander Linde

Een poort naar een nieuw bewustzijn, 
Ook het verhaal van Guy Vander Linde is er een van levensverandering en heel anders in het leven staan. Op 1 mei 1990 rijdt hij met zijn fiets een helling af en botst op een paaltje en valt halsoverkop op grof grint. Hij blijft voor dood liggen. In de reanimatie – kamer van het ziekenhuis komt hij weer bij. Wat er fysisch is gebeurd is één zaak, maar wat hij echt heeft beleefd is eigenlijk niet in woorden uit te drukken. Hij kwam terug uit een wereld van Licht, uit een dimensieloze eeuwigheid. Woorden om die realiteit te beschrijven ontbreken in onze dimensie, zegt hij.

“De authentieke en eerlijke aanvaarding van de dood is de enige wijze om het leven zoals het is te aanvaarden en ervan te genieten.”
Guy van der Linden.

In zijn boek “Mijn dood, mijn mooiste belevenis’ (3) beschrijft hij hoe zijn leef- en denkwereld is veranderd. Hij beschrijft zijn gemoedstoestand, zijn kijk op het leven en zijn relaties met anderen, maar botst op scepsis en onbegrip. Het raakt hem niet want ‘het is wonderbaarlijk van elk moment van het leven te genieten met het volle besef van deze dimensie. Het is een poort naar een nieuw bewustzijn.”

Toch heeft zijn BDE ook gevolgen voor zijn privé – leven. Evenals anderen met een bijna- doodervaring, werd ook zijn ervaring door zijn omgeving niet serieus genomen, ook niet door zijn vrouw van wie hij in 1994 scheidde. Later leerde hij zijn huidige partner leren kennen. Doordat zijn ervaring zoveel impact had en zijn kijk op het leven ingrijpend had veranderd, zocht hij dan ook naar een podium om de BDE meer voor het voetlicht te brengen; dat podium werd ‘Limen/IANDS’ (4) waarvan hij tien jaar voorzitter was.

Zijn eerste BDE had Vander Linden evenals Tienke Klein, al op jeugdige leeftijd, waarna ook zijn verbinding met het licht is ontstaan, maar waarover hij tot zijn twaalfde nooit sprak. Toen hij daarover vertelde kreeg hij, zoals dat zo vaak gebeurt bij anderen met een BDE, te horen dat hij raaskalde en onzin vertelde, wat tot gevolg had dat hij dichtklapte en er nooit meer over sprak. Totdat hij zijn tweede BDE kreeg, waardoor zijn visie op het leven ingrijpend veranderde.

Zijn visie op het leven beschrijft hij vooral in zijn boek “Het liefdeslicht” (5) dat hij schreef na zijn tweede BDE in 2010. Zo is hij veel milder geworden.“Wanneer je, zoals ik in het goddelijke geweest ben, is dat zo’n immense ervaring dat je gaat inzien hoe beperkend het woord God eigenlijk is. Ik heb ook niet zoveel meer met religies, wel met spiritualiteit.

Het gaat mij om wat is, en niet om een godsbegrip. Met anderen BDE’ers heb ik gemeen dat het beeld dat we van God hadden, ingrijpend veranderde. De voorstelling van God zoals de religies gekleurd hebben, klopt niet met mijn authentieke ‘Godservaring’. God is geen menselijk schepsel. Hij is Alles en Niets en dat tegelijkertijd en interactief.

Hoewel ik deze uitdrukkingen moet gebruiken om het menselijk verstaanbaar te maken moet ik zeggen dat God tijdloos, ruimteloos, dimensieloos is. En toch is Het, het is Zijn in zijn puurste vorm. Het is geen vrouw en geen man noch een hybride wezen. Het is alles in een en een in alles. Zo heb ik het ervaren.

Tijdens mijn bijna-doodervaring was ik alles en niets en toch was ik er duidelijk mezelf. Hoe kan dit? Het is een loutere ervaring die ik heb vastgesteld, meer kan ik er niet over zeggen. De woordenschat ontbreekt om het logisch en onlogisch uit te leggen. Soms hoor ik mensen zeggen: “ik kan het niet onder woorden brengen” zo mooi, zo fantastisch was het. Dat moet ik ook zeggen.

Misschien zal dit in de toekomst uitgediept worden waardoor het begrijpelijker kan overkomen. Nu werkt dat frustrerend omdat ik dat zo sublieme niet kan weergeven, niet in woord, niet in beeld en niet in geluiden. Het is zo helder dat het geen bestaan lijkt te hebben. Het referentiekader van ons vierdimensioneel systeem is veel te beperkt om de volheid van de Eenheid te beschrijven. Ik moet werken met wat beschikbaar en vatbaar is in deze leefwereld.”

Verblijven in het dimensieloze..
Ons beperkt voorstellingsvermogen – wij leven in vier dimensies- laat ons niet toe anders te denken in termen van oorzaak en gevolg, in tijd en ruimte begrippen. Ik verbleef in het dimensieloze waar onder andere, geen tijd noch ruimte is. Dat kan ik niet beschrijven noch omschrijven of wat dan ook om die precieze zijnstoestand ervan weer te geven. Het is een zuiver ervaringsgegeven dat ik al tweemaal heb mogen beleven. Wij, als mensheid, moeten het doen met wat we hebben. Hoe geniaal we ook zijn, toch moeten we vaststellen dat we begrensd zijn, zelfs in ons denken.

Dat we streven naar volmaaktheid is normaal omdat we ontstaan zijn uit wat is, een absolute toestand. Het is dus normaal dat we naar dit absolute terugwillen. Dit streven naar het absolute kom je in elke godsdienstbeleving tegen en het verwerkelijkt de band die er is tussen het Ene en zijn onderdelen, zijn fragmenten. Dat is essentieel als we het het godsgeloof willen verklaren vanuit ons mens-zijn. Ik herhaal het nogmaals: mijn BDE heeft mij geleerd dat ik uit het Absolute kom, een fragmentje ben geworden en als ik eenmaal de ervaring van fragmentje ben doorgegaan, ik terugkeer naar het Absolute.

Ik weet het, het is geen geloof meer voor mij. Of ik daar mensen van wil overtuigen? Zeker niet. Ik geef hier mijn getuigenis van mijn individuele ervaring en de gevolgen ervan voor mij. Iedereen moet voor het zichzelf uitmaken wat dat betekent in functie van zijn evolutie. Misschien helpt het je om je te verdiepen in je eigen spiritualiteit.”

Intens leven en ervan genieten, ook van een pintje
Van der Linden kwam tot het inzicht dat leven zonder rekening te houden met de dood een verarming betekent van het leven, want er is geen leven zonder dood. Voor hem kwam de dood na zijn BDE’s terug in het leven en gaf zijn leven zin en hij heeft de dood volledig in zijn leven geïntegreerd. “Doodgaan betekent voor mij een loskomen van het beperkende lichaam waarin ik nu zit, hoewel ik daarmee met veel respect en liefde en vanuit mijn ziel wil omgaan. In dit verband citeert hij Dag Hammerskjold, de Zweedse secretaris generaal van de Verenigde Naties in de jaren 60, maar ook mysticus was.“Uiteindelijk bepaalt wat we ons over de dood voorstellen de antwoorden op alle vragen waarmede het leven ons confronteert.”

Leven na zijn BDE betekent voor Vander Linden ook intens leven en ervan genieten. Mensen zijn wel eens verwonderd als hij zegt dat hij zijn lichaam laat genieten, geniet van een stevige pint en m’n twee sigaren op een dag. “Ze denken dat het leven van iemand met zulke mooie ervaringen haast ascetisch is, maar dat is onzin! Ik doe dit alles met mate, ook met hetzelfde respect voor mijn lichaam. Door met mate te leven overleef ik ook langer. Als mensen vragen of ik geen eind wil maken aan mijn leven om weer bij dat licht te komen, zeg ik nee, het leven moet uitgeleefd en genoten worden!”

Een ander gevolg van zijn BDE is zijn bewogenheid en compassie met mensen die te maken hadden met bijvoorbeeld een suïcide – geval in de familie. Door zijn BDE weet hij nu hoe belangrijk het begrip perimortale ervaring. (6 ) is in de rouwverwerking en hij is daar ook actief mee bezig.. “Vanuit mijn BDE weet ik hoe belangrijk dit is in de verwerking van verlies en rouw. Als ik met verdrietige nabestaanden praat, kan ik ze zeggen dat ik in het Licht was en weet dat de overledene daar ook is. Soms krijg ik een boodschap door maar soms ook niet. Ik kan ze vertellen dat er geen dood is, maar leven in het Licht en dat hun leven ook na dit verlies meer betekenis kan krijgen.”

Wie geen bijna-doodervaring heeft ondergaan, maar de ervaringen van Guy Vander Linden beluistert, kan ‘besmed’ worden door het Licht als een goedaardig virus, waardoor de levens van mensen kunnen veranderen, zoals dat ook al gebeurt. Mensen worden geraakt door wat mensen over hun BDE vertellen, zoals dat mij in 1997 overkwam en ertoe heeft geleid dat ik sinds 1997 redacteur ben van het tijdschrift ‘Terugkeer’. (7)

Guy Vander Linden is er van overtuigd dat dit ook het doel is van de toenemende belangstelling voor de BDE. “Des te meer ik met mensen in contact kom en daarover vertel, des te meer ze gaan nadenken en… vaak veranderen en anders in het leven gaan staan. En wat mensen de laatste tien jaar ook tegen me zeggen is: met jou kan ik tenminste praten, echt praten over dingen die erin het leven toe doen.

Mensen komen hierdoor los van hun overtuigingen en worden ook zachter en kwetsbaarder. Ook als ik ze vertel over die levensfilm tijdens een BDE, maakt dat veel bij hen los. Je ervaart even de pijn van de ander en als je dat vertelt, heeft die veel impact. We komen uit het Ene, wordt fragmentje, en beseft dat iedereen zo’n fragmentje is en weer terugkeert naar dat Ene.

Zo’n levensoverzicht is ook als het ware een zuivering, een zuivering van het negatieve dat zich op den duur oplost. Alles is ervaring, ook het negatieve. Maar als je in het leven terugkeert, besef je ook dat je nog steeds dat ego hebt en het heeft geen zin daar tegen te vechten, maar vraag je af, wat je ermee doet. De beheersing van het ego, dat is niet altijd even makkelijk. Ook niet voor een BDE’er “

Puur in liefde zijn en leven
Zijn BDE heeft hem de Liefde laten ervaren; een Liefde die niets vraagt, absoluut niets. Het is Liefde die is, liefde zonder voorwaarden, in niets persoongebonden. “Het is pure Liefde. Het was in Liefde zijn waar ik alles en niets was tegelijkertijd en dat ging gepaard met dat opperste zaligheidgevoel. Die Liefde heb ik bij geen mens gevonden. Het maakt mij soms melancholisch en eenzaam. Hoe kan ik die liefde overbrengen? Ik slaag er maar niet in. Ten slotte realiseerde ik me. Ik dat wij vanuit onze onvolmaaktheid slechts kunnen streven naar die volmaakte Liefde. Ik realiseerde mij ook waarom ik in dit leven, in deze dimensie werd teruggezet. Ik moest verder de ervaring van het onvolmaakte uitleven, zowel de positieve als de negatieve kanten ervan. Uit beide ervaringen valt nog heel veel te leren.”

Noten:

(1) ‘De dood is een filosoof, Hoe een val van een berg mij de zin van het leven liet inzien’ – Ambo-Anthos 2014

(2) Tienke Klein ‘De Kiem’  Petiet 2006

(3) Mijn dood, mijn mooiste belevenis Herziene druk Mens & Cultuur 2014 (In dit artikel is ook gebruik gemaakt van twee artikelen van Guy Vander Linden in het tijdschrift Terugkeer.)

(4) Guy Vander Linden sloot zich aan bij IANDS-BELGIUMIn november 1997 richtte hij samen met een paar belangstellenden IANDS-FLANDERS onder de benaming LIMEN vzw. waarvan hij Gedurende tien was hij voorzitter en is nog altijd actief. LIMEN vzw organiseert tweejaarlijkse samenkomsten voor BDE’ers en belangstellenden. Daarnaast verschijnt het tijdschrift ‘de Lichtbode’.

(5) Het liefdeslicht… Lootens Publishin 2009

29-08-2018 om 19:35 geschreven door 35breaky  

0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
Categorie:(BDE) Bijna Doods Ervaringen
Tags:BDE, bijna doods ervaring, bijna doodservaring, leven , na de dood, wat is een BDE?, spirituele ervaring

Voeten zijn heel belangrijk voor ons. Ze dragen ons een groot deel van de dag en we gebruiken verschillende soorten schoenen om onze voeten te beschermen.
Wat veel mensen niet weten, is dat er verschillende reflexzones zijn op de voeten. De voetreflextherapie is gebaseerd op de gedachte dat de voet een spiegel van het lichaam is. Verschillende drukpunten (reflexpunten) op de voeten zijn verbonden met energiekanalen en zones in het lichaam. Alle organen, zenuwen en andere delen van het lichaam zijn verbonden met reflexzones op de voeten!
Voetreflexmassage is in de eerste plaats heerlijk ontspannend. Het zorgt ervoor dat je je beter in balans voelt en kan ook heel goed preventief worden toegepast. Het is geschikt voor jong en oud.

Bij voetreflexmassage probeer ik niet om een diagnose te stellen, het is geen medische behandeling. Wel is het zo dat de massage van de voet een zeer positieve invloed heeft op het zenuwstelsel en de bloedsomloop. De bloedcirculatie wordt verbeterd waardoor afvalstoffen verwijderd kunnen worden. Energieblokkades kunnen worden opgeheven waardoor het zelfgenezend vermogen van het lichaam wordt gestimuleerd.

De voetreflexmassages zijn dan ook zeer geschikt voor allerlei verschillende soorten klachten, zoals bijvoorbeeld:
* Rugklachten
* Schouderklachten
* Hoofdpijnklachten
* Obstipatie of andere spijsverteringsklachten
* Neuropathie bij diabetes

Soms ontstaat na één behandeling al een duidelijke vermindering van de klachten.

Het onderwerp psychiatrie is nog steeds taboe. Er wordt zelden over gepraat en er wordt zelfs mee gelachen. Om dit taboe te doorbreken heb ik een heel korte enquête gemaakt.

Gelieve deze in te vullen, het duurt nog geen  2 minuten om dat te doen.

Ga naar deze link en beantwoord enkele vraagjes:    https://www.surveylegend.com/s/wze

Theïstisch satanisme

Hebreeuwse Bijbel

In de Hebreeuwse Bijbel komt de duivel niet voor. JHWH was de schepper van zowel goed als kwaad, zoals geformuleerd in Jesaja 45:6,7: "Ik ben de HEER, er is geen ander die het licht vormt en het donker schept."

Als de aanduiding שָׂטָן śāṭān, Satan in de Hebreeuwse Bijbel op mensen betrekking heeft, betekent het tegenstander, valse raadgever of in enkele gevallen potentiële deserteur. Als gepersonifieerd hemels wezen komt de aanduiding Satan in de Hebreeuwse Bijbel op vier plaatsen voor. In geen enkel geval wordt hij als personificatie van het kwaad afgebeeld, integendeel, in de meest uitgebreide beschrijving in Job is het een engel die als aanklager in het goddelijk gerechtshof fungeert en werkt in opdracht van God.^[1] In de Septuagint wordt Satan bijna altijd vertaald met (deels voorafgegaan door een lidwoord) διάβολος diabolos,^[2] maar ook met διαβολή diabolē^[3] en met het werkwoord ε̉νδιαβάλλειν endiaballein,^[4] termen die later werden toegepast op het concept van de duivel.

Christendom

In het christendom is de duivel de belichaming van het kwaad. Hij wordt (afwijkend van het gebruik van deze namen in de Hebreeuwse Bijbel) Satan of Lucifer genoemd. De duivel wordt beschouwd als een gevallen engel, die tegen God rebelleerde, een interpretatie van Genesis 6:2-4.

In de christelijke traditie wordt de slang in de paradijsvertelling ook vaak geïdentificeerd als de duivel. Deze gelijkstelling wordt al aangetroffen in de Openbaring van Johannes: "De grote draak ... is de slang van weleer, die duivel of Satan wordt genoemd en die de hele wereld misleidt. Samen met zijn engelen werd hij op de aarde gegooid."^[5]

In het Nieuwe Testament is de duivel de heerser van het rijk van de duisternis, dat de hele wereld omvat^[6] en de lucht en hemelsferen.^[7] Wie gelooft in Jezus Christus gaat over van de duisternis naar het licht, maar Satan verleidt mensen. Wie in zijn listen trapt, valt weer terug naar het rijk van de duisternis.^[8]

In het Nieuwe Testament wordt de duivel ook wel Belial genoemd^[9] of Beëlzebub.

Het kwaad in andere religies

Het kwaad keert ook in verschillende oude religies telkens terug.

In veel polytheïstische godsdiensten, zoals de Griekse, Chinese, Romeinse en Noordse pantheons, ontbreekt echter een duidelijk opperwezen van het kwaad. Reden is dat de goden vaak typisch menselijke trekjes vertonen en daardoor allemaal in zekere mate zowel goed als slecht zijn. Voorbeelden zijn de telkens vreemdgaande Zeus, Hera wier jaloezie soms letterlijk dodelijk kan zijn, of Poseidon die Odysseus tien jaar lang tegenwerkte. Zowel het kwade als het goede zijn 'verspreid' over meerdere godheden.

Uiteraard bestaan in deze godsdiensten monsters, demonen en goden van twijfelachtig allooi zoals Cerberus, Kali, Eris, de Erinyen, Seth, Mara, Hel, de Yema's, Loki, Hades en anderen, maar deze goden en demonen vervullen stuk voor stuk een (onmisbare) functie in het pantheon of vertegenwoordigen een typisch menselijke eigenschap, en kunnen als zodanig dus absoluut niet als (puur) kwaadaardig worden gezien.

Zoroastrisme

In de Iraanse mythologie en het daarop geïnspireerde Zoroastrisme werd de eerste vrouw Jeh verondersteld samen met de duivel Ahriman te zijn geschapen. Door seksuele gemeenschap met deze demon was zij bezoedeld, en de vrouw bezoedelde daardoor ook de mannen.

Azteekse religie

In de Azteekse religie wordt het kwaad verbeeld in de godheid Tezcatlipoca.

Inleiding

Al tijdens het leven van de profeet Mohammed (d. 632)^[1] werd duidelijk dat niet alle metgezellen overal hetzelfde over dachten. Zolang Mohammed leefde kon hij vragen over de juiste interpretatie van Koranverzen en de juiste manier van handelen direct beantwoorden. Vaak liet hij echter de waarheid in het midden en stelde beide partijen in het gelijk. Er wordt gezegd dat hij verschil van mening als een zegen voor de gemeenschap beschouwde.^[bron?]

Na de dood van Mohammed in 632 n. Chr.^[1] moest men het doen met de Koran, de overlevering en het eigen oordeelsvermogen. Dat leidde meteen al tot ontevredenheid over zijn opvolging. Door de op dat moment aanwezigen werd zijn trouwe vriend en moslim van het eerste uur Aboe Bakr tot opvolger (kalief) gekozen, maar enkele afwezigen gaven de voorkeur aan Ali, die de eerste mannelijke volger van de islam was na Mohammed, zijn meest naaste metgezel en student (Ali werd opgevoed door Mohammed) en tevens zijn neefje en schoonzoon. De verkiezing van de metgezel Aboe Bakr zou gebeurd zijn in de afwezigheid van Ali, die op dat moment met zijn familieleden bezig was met de begrafenis van Mohammed. Dat leidde dertig jaar later (661) tot het eerste schisma binnen de moslimgemeenschap, er ontstonden twee hoofdstromingen binnen de islam het soennisme en het sjiisme.

• 1Soennisme
• 2Sjiisme
• 3Kharidjisme
• 4Moetazilisme
• 5Qadarisme
• 6Koranisme
• 7Soefisme
• 8Ahmadiyya
• 9Volksislam
  
  Uitleg van de 9 stromingen islam
  
  

  Soennisme

  De soennitische islam (Ahl as-Soenna) is de grootste van de twee genoemde hoofdstromingen in de islam (soennisme en sjiisme). Het soennisme wordt gevolgd door 90% van de moslims in de wereld.^[2] Binnen het soennisme ontstonden enkele leerscholen of wetscholen (madhahib, enk. madhab): de school van Abu Hanifa, (700-767), de school van Sufjan al-Thawri (715-778), de school van Malik ibn Anas, (710-795), de school van Mohammed Al-Shafi'i, (767-820), de school van Ahmad ibn Hanbal, (780-855) en de school van Dawud al-Zahiri (815-883). De scholen van al-Thawri en al-Zahiri zijn in de loop van de tijd verdwenen.^[2]

  De overige vier soennitische 'wetscholen van jurisprudentie' (madhahib al-fiqhiyya) focussen zich op het extrapoleren van de islamitische wet- en regelgeving uit de verschillende bronnen (waaronder de Koran, Hadith, Consensus (Idjma) en deductieve analogie (Qiyas). Het verspreidingsgebied van deze vier leerscholen is als volgt:

  • Hanafi - Turkije, Afghanistan, Pakistan, India, deel Midden-Oosten
  • Maliki - Noord-Afrika en Golfstaten
  • Sjafi'i - Zuidoost-Azië, Somalië, Egypte, deel Midden-Oosten
  • Hanbali- Saoedi-Arabië en Golfstaten

  Binnen de soennitische islam ontstonden naast de verschillende wetscholen ook (kleine) theologische verschillen, tussen enkele groeperingen. Deze 'theologische scholen' binnen het soennisme zijn:

  • Asharisme;
  • Maturidisme; en
  • Atharisme.

  Sjiisme

  Het Sjiisme (Arabisch: الشيعة, Perzisch: شیعه) -letterlijk: volgeling van Ali, is een van de twee grote stromingen binnen de islam waarvan de andere het soennisme is. Het Sjiisme wordt gevolgd door ongeveer 10% van de moslims in de wereld.^[2]

  Sjiisme komt vooral voor in Iran, waar de geschriften van het sjiisme grotendeels de wetten vormen, maar ook in Azerbeidzjan, Bahrein en Irak. Tevens vormen sjiieten een substantiële minderheid in Pakistan, India, Libanon, Jemen, Syrië, Afghanistan (Hazara) en diverse Golfstaten (zie Lijst van landen naar aantal moslims). In Turkije staan ze vooral bekend als de alevieten, al verschillen die beduidend qua uitoefening, en richten zij zich vooral op de mystieke aspecten van het geloof.

  In geheel Turkije komt daarnaast het alevitisme voor. Deze stroming bevat zowel elementen van het sjiisme als van het soefisme. In het verleden werd het alevitisme vaak als een sjiitische stroming (kizilbasj) neergezet. Dit had verschillende redenen, bijvoorbeeld om de verwarring met de Syrische alawieten te voorkomen. Tegenwoordig wordt het alevitisme in Turkije steeds vaker als een derde islamitische schisma neergezet (naast het soennisme en sjiisme). In de andere islamitische landen is dit echter discutabel.

  Onder het Sjiisme valt:

  • Zaidieten (Vijver)
  • Ismaïlisme (Zevener)
  • Assassijnen (Nizari)
  • Druzen
  • Jafari (sjiisme) (Twaalver)
  • Alawieten (Nusayri)
  • Alevitisme

  Bovenstaande groepen beschouwen zich als volgers van de leerschool van de Ahl al-Bayt, afstammelingen van Mohammed. Hiertoe behoren ook Ja'far al-Sadiq en de overige Twaalf Imams.

  Kharidjisme

  De khawarij is een verzameling van groepen moslims die in opstand kwamen tegen de leiders. De opstandelingen bestreden zowel de soennieten als de sjiieten in het verleden. Deze groeperingen zijn uitgestorven op één na, de ibadieten uit Oman die een gematigd standpunt hebben.

  Moetazilisme

  Het moetazilisme (ook mutazilisme, mu`tazilisme of mu’tazila) (Ar. المعتزلة) is een theologische school in de islam die rond het midden van de 8e eeuw in Basra werd ontwikkeld door Wassil Ibn 'Ata. Kenmerkend voor het moetazilisme is het combineren van islamitische standpunten met aan de Griekse filosofie ontleende ideeën. Het floreerde gedurende de 8e-10e eeuw in de steden Basra en Bagdad, in het huidige Irak, gedurende de periode van de Abbasiden. De aanhangers van het moetazilisme zijn het bekendst van hun stellingname dat vanwege de perfecte eenheid en eeuwige natuur van Allah, de Koran geschapen van aard is, aangezien deze niet samen met God van dezelfde eeuwigdurende aard kan zijn.

  Qadarisme

  Het qadarisme (of qadariyya) is een uitgestorven sekte binnen de islam. De leer van de qadarieten houdt in dat iedere mens zijn eigen daden schept zonder goddelijke voorbeschikking. Iedere mens heeft een vrije wilen een vermogen om hiermee zelf zijn of haar lot te bepalen. Het kwaad is afkomstig van het donker en het goede is afkomstig van het licht. Hiermee komen ze overeen met het zoroastrisme maar verschillen ze wel met de moslims over de zesde zuil van het geloof namelijk qadar.

  Koranisme

  Het Koranisme is de overtuiging dat de Koran de enige gezaghebbende tekst is in de islam. Deze groepering verwerpen de hadith van de profeet Mohammed geheel of gedeeltelijk.

  Soefisme

  Door alle stromingen heen vinden we diverse soefischolen of tariqas die zichzelf al of niet tot een van de hierboven genoemde stromingen of leerscholen rekenen. De soefi's vormen een minderheid en zijn wijdverspreid over alle islamitische landen.

  Zie ook Lijst van tariqas.

  Ahmadiyya

  De ahmadiyya werd gesticht door Mirza Ghulam Ahmad in Brits-Indië. Hij beweerde een hervormer te zijn die de komst van de profeet Isa (Jezus) heeft vervuld. Verder beweerde hij de mujaddid en de mahdi te zijn. De meeste moslims beschouwen de ahmadiyya's als ongelovigen.

  De ahmadiyya's zijn verdeeld in twee groepen.

  • leden van de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap, in de volksmond qadiani's geheten, beschouwen Mirza Ghulam Ahmad als een profeet die de profetie van de beloofde messias en mahdi heeft vervuld
  • leden van de Lahore Ahmadiyya Beweging, in de volksmond lahori's geheten, beschouwen Mirza Ghulam Ahmad als een hervormer die de profetie van de beloofde messias en mahdi heeft vervuld

  Volksislam

  Ten slotte bestaat er in alle landen van de islamitische wereld iets dat wel met de term volksislam wordt aangeduid: islam vermengd met plaatselijke gebruiken die niet zelden in strijd zijn met de islamitische leer, maar voor de meestal laag opgeleide bevolking vaak meer tellen dan de officiële islam. Daarbij horen het gebruik van amuletten, het vereren van plaatselijke heiligen en het houden van allerlei ceremoniën die hun oorsprong in andere religies hebben, maar een islamitisch tintje hebben gekregen. Volgers van de volksislam heten volksmoslims alhoewel deze benaming zelden wordt gebruikt. 

De Beeldenstorm In Nederland viel de opkomst van de Reformatie samen met een opstand tegen het gezag van koning Filips II van Spanje, hoewel de religieuze motivaties van de opstand door veel historici worden betwist. Ze wijzen erop dat ook veel katholieken zich tegen het gezag verzet hebben en dat, evenals in Duitsland, politieke en sociale oorzaken mede het karakter van de opstand bepaald hebben. Ook de opkomst van een middenklasse wordt in verband gebracht met de Beeldenstorm. Die zou een symbolische daad zijn geweest van een opkomende groep die in het protestantisme een grond vonden om zich tegen het heersende gezag te verzetten. In elk geval richtte een deel van het geweld zich tegen de katholieke kerken en kloosters. Op 10 augustus 1566 leidde een hagenpreek bij Steenvoorde, ten zuiden van de huidige Belgisch-Franse grens, tot de plundering van een nabijgelegen klooster. Daarna volgden vernielingen van andere kloosters.

De Beeldenstorm verspreidde zich vervolgens over de Nederlanden. Altaren, beelden, doopvonten, reliekhouders, koorgestoelten, kansels, orgels, miskelken, schilderijen, missalenen gewaden moesten het ontgelden. Hosties werden vertrapt of aan de vogels gevoerd, miswijn werd opgedronken. Priesters werden onder geweld gedwongen hun geloof af te zweren. Zij die trouw wilden blijven aan Rome werden in sommige gevallen verjaagd en vervolgd. Zo werden in Den Briel 19 katholieke geestelijken die later bekend zouden worden als de heilige martelaren van Gorcum met vleeshaken gemarteld en opgehangen door de watergeuzen onder Willem van Lumey en Diederik Sonoy, nadat zij geweigerd hadden hun geloof in de transsubstantiatie en de paus op te geven. Ook de Nederlandse priester, mecenas en humanist Cornelis Musius (1500-1572), de laatste rector van het Agathaklooster in Delft, werd in opdracht van Lumey vermoord. Ook in Alkmaar werd een groep katholieke geestelijken die, na de verovering van Alkmaar door Diederik Sonoy in 1572, naar Enkhuizen waren overgebracht, door de geuzen gemarteld en opgehangen. Ook op andere plaatsen zou de opstand slachtoffers maken onder de geestelijkheid en gewone katholieken. De Beeldenstorm was in zekere zin een Noord-Europees verschijnsel. Ook in Duitsland, Denemarken en Zwitserland werden vele kerken geplunderd.

De uitgebroken Nederlandse opstand zou grote gevolgen hebben voor het katholicisme in de noordelijke Nederlanden (moderne historici vermijden de term oorlog, omdat de Nederlanders in opstand kwamen tegen een juridisch legitiem gezag). In de nieuwe Republiek was bisschoppelijk bestuur op den duur niet meer mogelijk. Frederik Schenck van Toutenburg (1503-1580) werd de voorlopig laatste aartsbisschop van Utrecht. In 1592 verklaarde Rome de Utrechtse kerkprovincie tot missiegebied, de zogenaamde Hollandse Zending, die onder leiding kwam te staan van een apostolisch vicaris. Sasbout Vosmeer (1548-1614) bekleedde als eerste die functie. Katholieken werden, na aanvankelijke vervolgingen, uiteindelijk wel getolereerd, vooral in de grotere steden, zolang men maar niet openlijk met katholicisme te koop liep. In veel steden kwamen katholieken samen voor de mis in zogenaamde schuilkerken die aan de buitenkant niet herkenbaar mochten zijn als kerk. Ook processies werden verboden. Pas in 1853 kon, dankzij Grondwetsherziening van 1848 van Thorbecke, worden besloten tot het herstel van de bisschoppelijke hiërarchie in Nederland met de pauselijke bul Ex Qua Die van paus Pius IX (4 maart 1853
)

De Rooms-Katholieke Kerk is met meer dan 1,2 miljard volgelingen het grootste kerkgenootschap ter wereld en wordt ook wel kortweg de Kerk genoemd. Het hoofd van de Rooms-Katholieke Kerk is de paus.

De Rooms-Katholieke Kerk beroept zich op het Oude (inclusief de Deuterocanonieke boeken) en het Nieuwe Testament van de Bijbel, op de katholieke traditie en op het leergezag van Rome. De Kerk heeft het verloop van de geschiedenis van de mensheid, met name in de westerse wereld, in belangrijke mate mede bepaald. Vanaf de invoering van het leenstelsel in de vroege middeleeuwen, tot aan de Napoleontische tijd, belichaamde ze in West-Europa behalve religieuze ook soms politieke macht. Tegenwoordig is de paus, de bisschop van Rome, ook soeverein van Vaticaanstad en is zijn wereldlijke macht beperkt.

Geschiedenis

Het orthodox jodendom is een hoofdrichting binnen het jodendom die gekenmerkt wordt door de aanhankelijkheid aan het joodse heilige boek Thora (Groene Boekje; in het jodendom 'Tora' of 'Torah') zoals deze in de Talmoed wordt geïnterpreteerd. Er zijn er die de titel "Traditioneel" aangenamer vinden.

Er wordt in deze stroming aangedrongen op strikte naleving van de joodse wet (halacha) in al zijn facetten. Een paar generaties geleden was het orthodox jodendom de dominante vorm van het jodendom, maar tegenwoordig behoort minder dan één vijfde van de joden tot orthodoxe joodse congregaties. Het aandeel orthodoxen onder de joden neemt toe doordat het percentage interhuwelijken, waarbij joden met niet-joden trouwen en hun kinderen niet joods zijn of opgroeien, onder orthodoxe joden vele malen lager is dan onder niet-orthodoxen.

Karakteristieken

1. Wees mindful in dat wat je doet

Kies voor vandaag een eenvoudige, overzichtelijke bezigheid uit:

• naar je werk fietsen of lopen
• een boterham eten
• groenten snijden
• een overhemd strijken

Besteed nu al je aandacht aan deze eenvoudige taak. Blijf met je aandacht bij de taak totdat deze voltooid is, dus zonder je te verliezen in opdringerige gedachten en oordelen. Dwaalt je mind af, merk het dan op en breng je aandacht terug naar je klusje. Geef jezelf een groot compliment dat je deze taak in volledige mindfulness hebt volbracht!

2. Voel je lichaam

Als je straks even naar de supermarkt loopt, of als je op de bank ploft: voel dan eens je lichaam van binnenuit. Voel je ademhaling. Voel je hartslag. Voel je voeten op de grond. Voel je benen. Voel je rug. Voel je buik. Voel je armen. Voel hoe je lichaam loopt. Voel hoe je lichaam zit. Besef eens wat je lichaam allemaal voor je doet, zonder je ooit om een wederdienst te vragen. Wees dankbaar voor alles wat je doet met behulp van je complexe en kostbare lichaam.

3. Werk eens met geduld

Je bent gewend om alles maar haastig af te raffelen zodat je nog meer taken haastig kunt afraffelen. Snel is goed, langzaam is slecht. Maar snelheid ontneemt je de kans om dat wat je doet, echt te ervaren. Juist in dat echte ervaren schuilt ontspanning en… (geloof ’t of niet) pure happiness! Neem je dus voor om vandaag iets te doen met geduld. Doe het gewoon een tandje langzamer. Of het nu tandenpoetsen is of koffie halen: beweeg bewust wat langzamer en blijf er met je aandacht bij.

1. Dahud

 

Deze demon kan de lust beheersen. Vaak komt deze demon in de vorm van een vrouw die er nooit genoeg van krijgt mannen in de verleiding te brengen.

Volgens de mythe ging een jong meisje het bos in, overgehaald door een meneer die in het rood was gekleed, er elegant uitzag en goedgemanierd was. Het was eigenlijk een vleesgeworden Satan die haar in dat bos de ergste duivelskunsten heeft bijgebracht.

Naar verluid was Dahut verantwoordelijk voor een goed deel van de dood van mannen aan het hof van de koning Gradlon van Cornwall. Ze zou hen hebben vermoord door hen seksueel uit te putten.

 

 

2. Muroi

 

 

Aangenomen wordt dat hij de eerste demon is met het uiterlijk van een vampier die ooit zijn opwachting heeft gemaakt. Volgens de legende begonnen maagden die leefden in de Middeleeuwen spontaan tranen van bloed te huilen als het wezen in de buurt kwam.

 

 

3. Abezethibou

 

Het verhaal gaat dat deze demon voorkwam in de dromen van corrupte Egyptische farao's die Joden vervolgden. Abezethibou had voordat hij naar aarde kwam de passie en begeertes van de mens bestudeerd zodat hij deze volledig kon beheersen.

 

 

4. Abrahel

 

 

Deze demon verscheen voor meestal dommige boeren, in de vorm van een welgevallige vrouw. Met haar vleierij kon ze hen allerlei dingen laten doen, waaronder het plegen van moorden.

Het geloof in het bestaan van deze demon was vooral wijdverspreid gedurende de Middeleeuwen toen men van vrouwen dacht dat zij een band met Satan zouden hebben. 

 

 

5. Belial

 

Deze demon stond ook wel bekend als "de wilde." Volgens de overlevering zou hij aanbeden worden door homoseksuelen van Sodom omdat hij in het bijzonder was toegelegd op het verbodene en zondigen.

Interessant is ook het verhaal over zijn vangst: zijn geest werd gevangen in een fles die werd verzegeld en in een put werd gegooid. Het waren de Babiloniërs die de fles opnieuw openden, ze dachten dat het een schat was, en lieten zo de demon weer vrij.

6. Alouqua

 

Het is een van de eerste vampieren die voorkwam in de Joodse verhaaltraditie. Deze demon had als doel om mannen naar het plein te brengen en zelfmoord te laten plegen.

 

7. Baël

 

Deze kwaadaardige geest zou volgens de vertellingen de betere exorcisten (geestverdrijvers) in moeilijkheden brengen. Kundig en sluw zou hij ervoor zorgen dat de mensen die hem gehoorzaamden onzichtbaar zouden worden, zodat zij de ergste misdaden konden begaan zonder gepakt te worden.

 

8. Behemoth

Behemoth werd vaak afgeschilderd als een diabolische olifant of grote stier. Dit dier werd verantwoordelijk geacht voor de plotselinge sterfte van veedieren en verorbering van akkervelden, allemaal opgegeten door dit onverzadigbare wezen.

 

9. Barbatos

 

In vergelijking met anderen had deze demon het op vrouwen voorzien. Hij benaderde hen in de vorm van een welgeklede (jonge)man en verleidde haar.
Men dacht dat de interessantste mannen hun ziel hadden verkocht aan Barbatos.

 

10. Andras

 

De specialiteit van deze demon was dat hij mensen de hand aan zichzelf kon laten slaan. Dit deed hij door in dromen te verschijnen met een androgyn lichaam (vrouwelijk/mannelijk uiterlijk) zittend op een gezadelde wolf en een zwaard in zijn hand. Wie over hem droomde 's nachts had geen hoop meer om de zon de volgende dag zien op te komen.

 

Er bestaan vijf mantra’s die mensen al duizenden jaren gebruiken. Dit zijn ze:

• 1) OM. Dit is de meest universele mantra. Eigenlijk zegt men dat deze mantra het geluid van het universum vertegenwoordigt. Het is het geluid van het begin, het fundamentele geluid, het geluid dat alle andere geluiden bevat.
• 
  
• 2) OM AH HUM. Wanneer we deze mantra uitspreken, reinigen we de ruimte waar we onze meditatie zullen doen. Bovendien helpt het geluid van deze mantra om onze concentratie te verbeteren.
• 
  
• 3)OM TARE TUTTARE. Deze mantra helpt om onze innerlijke kracht te focussen. We gebruiken het om innerlijke obstakels te verwijderen. Het moedigt ook moed en vertrouwen aan.
• 
  
• 4)OM NAMAH SHIVAYA. Deze mantra is afkomstig van de hindoes. We spreken het uit voor welzijn en gelukkig zijn.
• 
  
• 5)OM MANI PADME HUM. Dit is één van de krachtigste mantra’s. Het roept essentiële wijsheid en verbinding met het universum aan.

Het belangrijkste aspect van deze mantra’s is hun geluid. Boeddhisten dringen erop aan dat we niet te veel nadenken over wat ze betekenen. De essentie van dit alles zit hem in de klanken en de effecten die ze op ons bewustzijn hebben.