Geef je e-mail adres op en klik op onderstaande knop om je in te schrijven voor de mailinglist. Hierbij ontvang je iedere week een citaat in je mailbox!
Zoeken in blog
Het zesde zintuig
Alles over het mystieke
17-08-2018
Maretak (Viscum album): werking en bijwerkingen
De maretak
De maretak behoort tot de vogellijmfamilie (Viscaceae/Loranthaceae) en is een op loof- of naaldbomen parasiterende struik met een ronde groei, die 30 tot 80 cm groot kan worden. De groenblijvende bladeren zijn leerachtig en langwerpig, de bloemen nietig en geelgroen. Ze staan in bosjes.
De maretak speelde een grote rol in de mythen van de Germaanse volkeren. Aan huizen en stallen werden maretak-takken om mensen en dieren te beschermen tegen blikseminslag, hekserij en nachtmerries.
In de Middeleeuwen werd de maretak gebruikt voor de behandeling van epilepsie (vallende ziekte) in de veronderstelling dat de plant, die zelf niet op aarde valt, de mens daar ook tegen zou kunnen beschermen. In het begin van de jaren 1920 adviseerde Rudolf Steiner, de antroposoof, maretak voor het behandelen van kwaadaardige tumoren.
Maretak wordt geadviseerd bij degeneratieve ontstekingen van de gewrichten en als ondersteunende therapie bij kanker.
De maretak tumoren zou tegengaan en de afweer zou versterken, is door vele onderzoeken gestaafd. In veel gevallen kon het gebruik van maretakpreparaten bij traditionele kankertherapie het welzijn van de patiënt vergroten.
Bij diverse tumorsoorten remmen de maretaklectinen de proteïnsynthese en werken de celdood in de hand. Zo vertraagt de groei van de tumor. Bovendien vergroot maretak de concentratie van belangrijke afweerstoffen en versterkt zo het hele immuunsysteem.
De verse of gedroogde twijgen met bladeren, bloemen en vruchten worden medicinaal gebruikt. Belangrijke farmacologische inhoudsstoffen zijn lectinen, polypeptiden, slijmstoffen, suikeralcoholen, flavonoïden, fenylallylalcoholen, lignanen en triterpenen.
Gebruik in de volksgeneeskunde. Maretak wordt gebruikt voor de langdurige behandeling van lichte hoge bloeddruk, preventie tegen arteriosclerose, bij epilepsie, kinkhoest, astma, duizeligheid, diarree, cholera, hartjagen en nervositeit. Kneipp adviseerd maretak voor het stelpen van bloedingen en het behandelen van stoornissen van de bloedsomloop.
Als ondersteunende therapie bij kanker mag maretak niet op eigen houtje gebruikt worden. De preparaten moeten onder de huid worden ingespoten en de dosis moet individueel worden aangepast. Bespreek de mogelijkheid van een maretaktherapie met uw arts.
Ook toepassing bij gewrichtsaandoeningen gebeurt door een injectie. Maretak thee wordt van oudscher gebruikt ter behandeling van hoge bloeddruk en het voorkomen van arteriosclerose.
Thee: roer 1 tl maretakkruid door 150 ml koud water, laat hem 10 tot 12 uur trekken en zeef het vervolgens. Drink dagelijks 1 tot 2 koppen.
Onderzoek. 46 vrouwelijke patiënten met borstkanker in een vergevorderd stadium werden behandeld met de gebruikelijke chemotherapie. Daarnast kregen ze injecties met maretakextract of een placebo. Vanaf de tweede serie van de chemotherapie waren de immuunwaarden in beide groepen duidelijk verschillend. Bij vrouwen die de maretaktherapie kregen, bleven de waarden vanaf dat moment stabiel. Deze vrouwen beoordeelden de kwaliteit van hun leven over het algemeen duidelijk hoger dan die van de placebogroep.
Een omvangrijk prospectief epidemiologisch onderzoek onder 10.226 patiënten met maag- darm- of borstkanker gaf een klinisch relevante verlenging van de levensduur aan door behandeling met maretakextract. Bij de 1668 patiënten die het maretakextract kregen, was de levensduur 40% verhoogd ten opzichte van de 8475 patiënten die deze behandeling niet kregen.
Beperkingen in het gebruik: Voor inwendige toepassing als thee zijn geen beperkingen bekend.
Injecties zijn uit den boze bij bekende overgevoeligheid voor eiwit, chronische infecties als tuberculose of bij koorts.
Bijwerkingen: Bij injecties kunnen locale ontstekingen optreden als koude rillingen, koorts, hoofdpijn en stoornissen in de bloedsomloop. Heel zelden worden sterke allergische reacties gezien.
Kattenkruid is een geslacht van 250 soorten uit de lipbloemenfamilie (Labiatae/Lamiaceae). De stengels groeien op de knopen en vormen vaak bodembedekkende tapijten. De bladeren zijn vaak grof getand en zachtbehaard.
De recht opstijgende stengels dragen de kleine, buisvormige bloemen in paren. De plant geeft de voorkeur aan volle zon of halfschaduw en verlangt die een humusrijke droge grond.
Kattenkruid bevat verschillende biologisch actieve inhoudsstoffen en heeft uitgesproken helende eigenschappen. De bladeren en jonge scheuten van dit kruid bevatten heilzame mineralen, essentiële oliën, verschillende groeppen vitaminen, tannines, flavonoïden, suiker, alsook glycosiden, looistoffen, bitterstoffen en ursolzuur.
De plant stabiliseert en versterkt het immuunsysteem, aanzienlijk vermidert de slechte invloed van milieufactoren op de menselijke gezondheid.
In de volksgeneeskunde wordt kattenkruid al lang gebruikt als galafdrijvend, eelust verbeterend en als antiseptisch middel, maar ook wordt deze plant gebruikt bij de behandeling van hartneurose.
Bloedzuiverende eigenschappen van kattenkruid zijn onmisbaar bij de behandeling van zweren en steepuisten. Dankzij antibacteriële eigenschappen, wordt de plant gebruikt om de insecten en parasieten te bestrijden, alsook om de huidinfecties te behandelen.
De plant heeft een kalmerend effect, het is ook beter om in te nemen voor het slapen gaan.
In combinatie met andere kruiden, wordt kattenkruid gebruikt bij de behandeling van gastrointestinale aandoeningen. Deze geneeskrachtige plant helpt bij de behandeling van bronchitis, hoest en verkoudheid. Het heeft ook gunstig effect op het zenuwstelsel bij hysterie.
Kattenkruid heeft volgende eigenschappen: zweetafdrijvend, ontstekingswerend, slijmoplossend, pijnstillend, koortsverlagend, wormafdrijvend en wordt gebruikt in de volksgeneeskunde tegen hoofdpijn, bij hoesten, bloedarmoede, geelzucht, leveraandoeningen.
De infusies van kattenkruid helpen de stress te verlichten, maar ook bij sterke kortademigheid, bij krampen en ademhalingsmoeilijkheden.
Bij slapeloosheid: neem in gelijke delen kattenkruid, kamille (bloemen), valeriaan (wortels), hop (kegels) en meng het goed, schenk over 3 eetlepels van het mengsel 2 kopjes water en laat dit gedurende 5 minuten lichtjes koken, zeef het vervolgens. Voor een effectieve behandeling moet je een half kopje infusie drinken voor de maaltijd. Duur van de behandeling 3 weken.
Contra-indicatie: het is nog niet helemaal vastgesteld door de wetenschap of er zijn nadelige gevolgen, daarom vermijd het gebruik van kattenkruid tijdens de zwangerschap en de periode van het geven van de borstvoeding. Gebruik de plant niet bij individuele intolerantie of allergie voor de plant. Voor het gebruik van kattenkruid raadpleeg je een arts.
Jeneverbes groeit in gematigde klimaat van het noordelijk halfrond (Europa, Azië, Noord-Amerika), groeit ook in Noord-Afrika en de tropische regios van Azië (Nepal, Pakistan).
Het groeit op heidevelden, kalksteen, droge heuvels, op droge hellingen, rivieroevers, loof-en gemengde bossen en vormt een struikgewas bij bosranden, zelden in de moerassen, op verschillende bodems, vaak op zandige, met een matige vochtigheid die het meest gunstig is, komt ook voor op te natte moerassige gronden.
Jeneverbes is een groenblijvende struik 1-3 m hoog, zelden boom 8-12 m hoog conische of eivormig boomkroon met soms opknoping op het einde van de takken. De schilferige schors is donkergrijs of grijs-bruin. Scheuten zijn roodachtig bruin.
Bladeren zijn 1-1,5 cm lang, 0,7-7,5 mm breed, zittend, hard, puntig en stekelig, bijna driehoekig, dichte, ondiep gegroefde top, met een soms onverdeelde tot medio verdeeld witachtig strip, aan de onderkant briljant groen met een stompe kiel.
De bladeren zijn ringvormig gerangschikt, per drie in elke ring. De mannelijke vruchtkegels zijn gelig, vrouwelijke kegels zijn talrijk, 5-9 mm in diameter, langwerpig-ovaal of sferisch, lichtgroen, mature zwart en blauw met rijping op de tweede of derde jaar in de herfst, bestaande uit drie of zes schalen, zitten op zeer korte steeltjes. In een vruchtkegel (soms 1-2) zaden, langwerpig-ovaal of eivormig-conisch, geel-bruin.
Jeneverbes heeft sterke phytoncide eigenschappen. De Indianen in Noord-Amerika gebruikten deze voor de behandeling van tuberculose van de huid, botten en gewrichten, ze plaatsten patiënten in een struikgewas van deze plant, waar de lucht verzadigd was met vluchtige stoffen.
Voor medicinale doeleinde worden gebruikt de vruchten van jeneverbes. Om de bessen te oogsten, schud de struik, rijpe bessen vallen gemakkelijk op de mat onder een jeneverbes struik, de rijpe bessen bruin of paars-zwart, glanzend, soms met een blauwe wasachtige laag worden verzameld en gedroogd.
In de geneeskunde jeneverbes wordt gebruikt als diureticum, als ontsmettingsmiddel van de urinewegen, de plant is slijmoplossend, galafdrijvend en verbetert de spijsvertering.
Jeneverbes is een goede remedie tegen diarree en winderigheid. De vruchten zijn onderdeel van diuretica (vochtafdrijvende) kruidenmengelingen.
Etherische olie van jeneverbes naalden hebben een sterke desinfecterende eigenschap, ze zijn effectief in behandeling van trichomonas vaginitis.
In de volksgeneeskunde jeneverbes wordt gebruikt bij de behandeling van oedeem, malaria, nierziekte, cystitis, witte vloed, jicht, reuma. De plant maakt deel uit de mengsels tegen metabole artritis.
Uitwendig als een een pijnstiller in de vorm van spoeling bij gingivitis, herpes, schurft. De wortels werden gebruikt tegen tuberculose, bronchitis, maagzweren, huidziekten.
Het afkooksel van takken wordt toegepast bij allergieën.
Contra-indicaties: Vermijd het gebruik van jeneverbes bij een nierontsteking, het kan verorzakken een verschijning van bloed in de urine, en ernstige vergiftiging en een verergering van het ontstekingsproces.
Ginseng behoort tot de klimopfamilie (Araliaceae) en is een overblijvende heester van ongeveer 50 cm hoog. De donkergroene bladeren zijn vingervormig geveerd, de kleine witte bloemen en de rode bessen verschijnen pas in het derde jaar.
De kronkelige wortel, die vaak menselijke vormen aanneemt, wordt pas na zeven jaar of later geoogst. De ginseng komt oorspronkelijk uit de bossen van Noord-Korea, Mantsjoerije en het kustgebied van de Grote Oceaan.
De Chinese naam ginseng betekent manwortel en doelt op het menselijk uiterlijk van de wortelstok. De geslachtsnaam Panax is afgeleid van het Griekse panacea de de wonderdoende godin. In de Chinese farmacologie werd de plant al 5000 jaar geleden genoemd. Omdat hij moeilijk te telen is en maar langzaam groeit, is de ginseng heel waardevol. Het gebruik ervan was lange tijd uitsluitend voorbehouden aan koningen en keizers.
De toepassing van ginsengwortel wordt geadviseerd om aan te sterken bij vermoeiheid of zwakte, verminderd prestatie- en en concentratievermogen of bij herstel na ziekte.
De afzonderlijke ginsenosiden hebben vele verschillende, maar ook tegenstrijdige effecten. Het vermogen van ginseng om de natuurlijke weerstand te vergroten, is heel groot niet alleen tegen ziekteverwekkers, maar ook tegen vele fysische, chemische, psychische en emotionele stressfactoren. Daarbij worden licht verstoorde functies genormaliseerd, maar het gezonde organisme wordt niet beïnvloed.
De gedroogde wortel wordt medicinaal gebruikt. Voor de verwerking wordt deze voor het drogen met zwaveldioxide (witte ginseng) gebleekt of ter conservering behandeld met waterdamp (rode ginseng). De inhoudsstoffen van beide soorten zijn dezelfde. Farmacologisch effectief is een ingewikkeld mengsel van triterpeensaponinen, de ginsenosiden.
In de volksgeneeskunde wordt ginseng gebruikt bij koude ledematen, gebrek aan eetlust, vermageren, paniekreacties, impotentie, onvruchtbaarheid, lage bloeddruk, maar ook bij zenuwpijnen en slapeloosheid.
Zuivere verpulverde ginsengwortel of alcoholisch-waterig droog extract wordt gebruikt. Beide zijn als kant-en-klaar preparaat in de vorm van capsules, zuigtabletten of druppels in de handel. Aanbevolen dagelijkse dosis is 1 tot 2 gram wortelpoeder, bij extracten naargelang het concentraat.
Een langdurige therapie wordt geadviseerd.Bereiding van de ginseng thee: schenk 150 ml kokend water over 1 theelepel wortelpoeder en laat dit 5 tot 10 minuten trekken. Drink gedurende ten minste 3 tot 4 weken elke dag 3 koppen.
Onderzoek. Gezonde volwassenen kregen ginsengpoeder, een placebo of een vergelijkbaar preparaat en moesten daarna hun hand kort in ijswater dopen. In de placebogroep steeg de bloeddruk, daalde toen weer, na het innemen van het vergelijkingspreparaat daalde de bloeddruk meteen en bleef laag; in de ginsenggroep bleef de bloeddruk onveranderd. Gezonde vrijwilligers kregen naast een griepinjectie twaalf weken lang ginseng of een placebo. De deelnemers in de ginsenggroep kregen beduidend minder last van griep of verkoudheid, hadden meer antilichamen in het bloed en bij hen hadden de killercellen een hogere activiteit.
Beperkingen in gebruik: ginsengwortel mag niet worden gebruikt door vrouwen die zwanger zijn of borstvoeding geven, omdat er niet voldoende wetenschappelijke informatie over bestaat. Wie diabetes heeft of bloedverdunnende middelen (anticoagulantia) gebruikt, moet zijn arts raadplegen voor hij tegelijkertijd ginseng gaat gebruiken. Voor een operatie moet het gebruik van ginseng gestopt worden.
Bijwerkingen: ginseng kan de bloedsuikerspiegel verlagen. Er zijn vrouwen die een spanningsgevoel in de borst melden. Bij grote overdosering kunnen zich slapeloosheid, hoge bloeddruk en oedeemvorming voordoen.
Gember behoort tot de familie (Zingiberaceae) en is een kruipende meerjarige plant op een dikke, knolvormige wortelstok. Daaruit groeit in het voorjaar een groene, rechtopgaande stengel van ongeveer 60 cm hoog met smalle bladeren, die elk jaar afsterven. Rond de bloeitijd komt er direct uit de wortelstok een aar, die een witte of gele bloem draagt.
De medicinaal gebruikte gember en de specerij worden gekweekt. Daarvoor wordt in het voorjaar een stuk rhizoom in de grond gelegd, waarna een klein jaar later geoogst kan worden.
Het Latijnse woord Zingiber kan herleid worden naar de oude Indische naam shringavera. Inderdaad dook de gemberwortel als geneeskrachtige plant al op in de vroege Sanskritische geschriften, maar ook in de oude Chinese teksten en later in de Griekse, Romeinse en ook Arabische medische literatuur van de oudheid.
In Midden-Europa werd de plant bekend door de kruisvaarders. De koloniale zeevarende machten dreven intensief handel met het vooral als specerij waardevolle product. In de 16de eeuw kostte een pond gember net zoveel als een schaap.
Vandaag de dag wordt gember in tropisch en subtropisch Azië, in delen van Afrika, in Brazilië en in Jamaica verbouwd. In de teelgebieden wordt het gebruikt als middel om de spijsvertering te bevorderen.
Gemberwortel wordt geadviseerd bij maag-darmklachten, ter voorkoming van reisziekte en voor het tegengaan van braken na een eenvoudige operatieve ingreep.
De scherpe stoffen in gember, gingerol en shoagol antibraakmiddel gebleken. De werking ervan berust op de wisselwerking met allerlei neurotransmitters van het centrale zenuwstelsel. Bovendien stimuleren de scherpe stoffen in gember de productie van speeksel en maagsap, doordat ze al in het mondslijmvlies de warmtereceptoren prikkelen.
Daarnaast voorkomt gember in het ontstaan van zweren, gaat het ontstekingen tegen en doodt het enkele bacteriestammen. De geschilde verse of gedroogde wortelstok, die zich ondergronds uitspreidt, wordt medicinaal gebruikt.
Belangrijke farmacologisch werkzame inhoudsstoffen zijn scherpe stoffen (gingerol en shoagol), diarylheptanoïden en etherische olie met als voornaamste component zingibereen en gemberolie.
In de volksgeneeskunde wordt gember gebruikt bij maag- of darmzweren, hoesten, problemen bij het urineren, onderbuikklachten, reumatische aandoeningen en migraine. Gember is een belangrijk geneesmiddel in de Indische en Chinese geneeskunde. De plant is ook een effectief middel om de eetlust op te wekken. Bovendien zou het de spijsvertering stimuleren.
Als specerij helpt gember vooral mensen die last hebben van een nerveuze en gevoelige maag en die veel last hebben van winderigheid.
Gember verlaagt LDL cholesterol gehalte in het bloed. Er worden kant-en-klare geneesmiddelen (capsules) of los gemberpoeder gebruikt; Los poeder: los ongeveer 1/3 tl op in 150 ml water, drink dagelijks 2 tot 4 koppen. Neem dit, om reisziekte te voorkomen, ongeveer 30 minuten voor het begin van de reis.
De toepassing van gember in de vorm van levensmiddelen is niet voldoende om het medicinale effect te bereiken. Diverse klinische onderzoeken met meer dan 2000 deelnemers hebben aangetoond dat gember vergeleken met een placebo heel effectief is bij de behandeling en het voorkomen van misselijkheid en braken. De proefomstandigheden hadden ook betrekking op zeeziekte, reisziekte en misselijkheid na operaties. Ook de kinderen tussen 3 en 13 jaar kunnen de preparaten van gember goed verdragen.
Beperkingen in het gebruik: Bij last van galstenen of bij gebruik van bloedverdunende medicijnen, moet zijn arts raadplegen over het gebruik van gember.
Bijwerkingen: In enkele gevallen is brandend maagzuur voorgekomen.
De framboos is een plant uit de rozenfamilie (Rosaceae), tot dit geslacht behoren meer dan zeshonderd soorten. De plant is een heester waarvan de stengels tot 2 meter lang kunnen worden. Elk jaar worden nieuwe stengels uit wortelopslag gevormd. De framboos bestaat uit vele vruchtjes en is een verzamelsteenvrucht.
De meeste rassen dragen rode vruchten. Frambozen groeien in het wild, eenmaal uit zaad opgekomen, verbreidt de plant zich verder door wortelopslag. Door verschillende teeltmethoden toe te passen, kan de oogst over een lange periode, van eind april tot eind december, gespreid worden.
Framboos vruchten bevatten een unieke set van verschillende organische zuren, vitaminen, koolhydraten en essentiële oliën. De inhoudsstoffen als sterolen hebben de mogelijkheid om de ontwikkeling van atherosclerose te voorkomen.
In de volksgeneeskunde framboos vruchten worden beschouwd als koortswerend middel bij griep, bronchitis, laryngitis, bij hoest als slijmoplossend.
Framboos verbetert de eetlust, normaliseert het maag-darmkanaal, verzacht maagpijn, verlicht effecten van alcoholvergiftiging en heeft anti-inflammatoire eigenschappen. Framboos is rijk aan vitamine C en is zeer effectief bij behandeling van angina pectoris.
De plant is een goede antitoxische middel, darvoor wordt een infusie van framboos bladeren gebruikt: schenk 1 kopje kokend water over 2 eetlepels gedroogde bladeren, laat dit 20 minuten trekken, vervolgens zeef het. Drink 1/3 kopje 3 keer per dag voor de maaltijd.
Framboos is een uitstekende zweetafdrijvende middel, en wordt sterk aanbevolen bij verschillende luchtweginfecties.
Bij neurasthenie is effectief een afkooksel van de wortels en takken van framboos, bereid het als volgt: kook 20 g van product in 250 ml water gedurende 30-40 minuten, zeef het, en breng de infusie tot het oorspronkelijke volume. Drink 1/3 kopje 3-6 keer per dag.
Bij hypertensie (hoge bloeddruk) is goed om frambozen te eten zonder beperkingen. Ook kan hiervoor het afkooksel van de bladeren van pas komen: kook 10 g gedroogde bladeren in 250 ml water gedurende 15 minuten, zeef het en breng deze tot het oorspronkelijke volume. Drink uit per kleine slokjes in de loop van de dag.
Bij atherosclerose drink het afkooksel van framboos bladeren 1/2 kopje 3 keer per dag.
Bij bronchiale astma is nuttig een afkooksel van de wortels van framboos: kook 20 g gedroogde gemalen wortel gedurende 30 minuten, zeef het, breng tot het oorspronkelijke volume met gekookt water. Drink 1/3 kopje 3 keer per dag.
Bij een begin van de verkoudheid is aanbevolen om vruchtenthee van framboos te drinken: schenk 250 ml kokend water over 2 eetlepels gedroogde vrucht, laat dit 30 minuten trekken, drink per dag 5-6 kopjes.
Gorgelen met een infusie van framboos is aanbevolen bij laryngitis, tonsillitis en stomatitis. Te bereiden als volgt: schenk 250 ml kokend water over gedroogde en gemalen bladeren en stengels van de plant, laat dit 40 minuten trekken, vervolgens zeef het.
Eucalyptus (Eucalyptus): uitleg en genezende werking
Eucalyptus is meestal groenblijvend, de bomen kunnen bereiken van een hoogte van 100 meter. Als geneesmiddel worden de bladeren gebruikt die bevatten de etherische oliën. Bladeren dienen om een alcohol tinctuur te bereiden tegen de malaria.
Etherische olie als een slijmoplossend en antiseptisch middel.
Uitwendig in de pijnstillende zalven. Eucalyptus heeft desinfecterende, anti-inflammatoire, pijnstillende en anti-microbiële eigenschappen. Bladeren in gedroogde vorm bevatten 1,5 tot 3% essentiële olie, die gewoonlijk wordt verkregen door stoomdestillatie.
De olie is kleurloos, lichtgeel of licht groen met een aangename verfrissende geur.
Eucalyptus bladeren bevatten ook tannines en bittere stoffen.
Bij pleuritis, bronchiëctasieën, bronchitis en tracheïtis kan tinctuur van eucalyptus (farmaceutisch preparaat) te gebruiken 15-30 druppels op 1/4 kopje water 3 keer per dag.
Tinctuur (farmaceutisch preparaat) drink 15-20 druppels 2-3 keer per dag voor de nieren en urogenitale tractus.
In de verloskunde en gynaecologie wordt het afkooksel van de eucalyptus bladeren gebruikt voor de spoelingen.
Eucalyptus olie (farmaceutisch preparaat) wordt gebruikt met tampons bij erosie van de baarmoederhals.
Tinctuur van eucalyptus. De plant heeft ontsmettende en anti-inflammatoire werking.
Inwendig wordt gebruikt bij verschillende soorten hoest, bij de aandoeningen van de luchtwegen, bij malaria, acute maag en darm ziekten, griep, verkoudheid. Aanbevolen om de tinctuur toe te passen als volgt: 20-30 druppels op 1/4 kopje lauwe water 3 keer per dag.
Uitwendig gebruik van tinctuur: als spoeling of inhalatie bij keelpijn, bij tonsillitis, laryngitis, rhinitis, tracheïtis, bronchitis, catarrale, abcessen.
De tinctuur wordt gebruikt als kompres en spoelingen bij etterende zweren, phlegmon, etterende mastitis en sommige pustuleuze huidziekten.
Voor de spoelingen bij erosie en ulceratie van de baarmoederhals. Voor deze spoeling neem een theelepel tinctuur verdund in 1 kopje gekookt lauw water. Dezelfde infusie wordt toegepast om in te wrijven bij ischias, neuralgie, reumatische pijn.
Eucalyptus tinctuur is in de apotheek en de natuurwinkels te verkrijgen.
De plant bevat vitamine C, K, B2, caroteen, pantotheenzuur, chlorofyl, zouten van ijzer,kalium, calcium, zwavel, suiker, eiwitten. Brandnetel verhoogt de bloedstolling, verhoogt de hoeveelheid van hemoglobine, bloedplaatjes en rode bloedcellen, vermindert de concentratie van suiker in het bloed, heeft wondgenezende herstellende werking.
Brandnetel is nuttig bij bloedingen, bloedarmoede, atherosclerose, goed voor de nieren, blaas, lever en galblaas, aambeien, tuberculose, metabole aandoeningen, bij herstel. De plant is een waardevol voedingsmiddel. Van de jonge scheuten en bladeren worden gekookt heerlijke en voedzame soepen, de bladeren worden gebruikt bij bereiding van salades.
Verse brandnetelsap wordt ingewreven in de hoofdhuid voor de versterking en groei van het haar. Met hetzelfde doel dient de infusie van brandnetel bladeren, spoel het haar na de elke wasbeurt: schenk over 3 eetlepels gedroogde kruid 250 ml kokend water, laat dit trekken gedurende 30 minuten, zeef het vervolgens.
Voor het versterken en verbeteren van de haargroei is genoeg om een afkooksel van brandetel te gebruiken: schenk over 2-3 eetlepels droge kruid of 0,5 kg verse bladeren 2-3 kopjes kokend water en laat dit trekken 6 tot 8 uur. Vervolgens zeef het en gebruik om de huid te reinigen. Gebruik een wattenstaafje of een zachte doek, wrijf zacht op langs het haar, inwrijven voorzichtig, om de haarwortel beschadiging te voorkomen.
Brandnetel. Deze plant is waarschijnlijk bekend voor iedereen. Het is makkelijker om een lijst te maken van de ziekten waarvoor de brandnetel niet wordt gebruikt. Het spectrum van de actie is vrij indrukwekkend.
In de volksgeneeskunde wordt de plant gebruikt als wondgenezend, diuretisch, tonisch, laxerend, vitaminiserend, krampstillend, slijmoplossend. Het wordt gebruikt bij bloedingen, aambeien, nier- en galstenen, astma, lever- en galwegen aandoeningen, oedeem, bij constipatie, hartziekte, tuberculose, astma, bronchitis, allergieën.
Uitwendig bij wonden als bloedstelpend, huidziekten en als haar versterkend.
Om het hartfunctie te versterken wordt gebruikt brandnetel thee. Drink brandnetelthee met honing of suiker. De jonge brandnetels voor de bloei gesneden topjes met bladeren, gedroogd in de schaduw. 5 eetlepels gehakte kruid op 0,5 liter water, kook op een laag vuur +/- 5 minuten, drink een half kopje 4 keer per dag, met honing of suiker naar eigen smaak.
Krampen, buikpijn met braken, wordt gedronken een afkooksel van de wortels van brandnetel. Kook 1 theelepel gedroogde wortel gedurende 5 minuten in een glas melk. Het vierde deel wordt ingenomen opgewarmd, vervolgens om de 2 uur neem 2 eetlepels tot de verdwijning van de ziekte.
Oude recept om de nierstenen afvoeren. Drink het sap van de verse planten, 50 ml 2 3 maal per dag, nog beter te nemen een eetlepel elke twee uur.
Afkooksel van brandnetel in te nemen met honing of suiker verbetert de nieren. Voor een dergelijke bouillon is genoeg een theelepel gedroogde brandnetel bladeren op een glas kokend water, laten trekken en filtreren.
Bij nefritis en pyelonefritis dosis wordt verhoogd tot 1 2 eetlepels, kook op een lage vuur 3 minuten, vervolgens laat dit 1 uur trekken, zeef het, drink 1/3 of half glas voor het eten.
In geval van een zwakke baarmoeder involutie kan de plant een goed resultaat geven. Laat trekken 3-4 eetlepels droge gemalen bladeren in 0,5 liter pas gekookt water, vervolgens zeef het, drink in 3-4 keer in de loop van de dag.
Brandnetel wordt beschouwd als een goede remedie als melkafdrijvend middel. Verse brandnetelsap verdun met tweemaal de hoeveelheid van het water, breng aan de kook, neem 1-2 theelepels drie keer per dag bij de maaltijd.
Gezondheidstinctuur van brandnetel: Schenk over 200 g brandnetel van de maand mei 0,5 liter jenever. Doe de fles dicht. De eerste dag laat het staan op de vensterbank, en de overige 8 dagen in een donkere plaats. Zeef het vervolgens en bewaar op een donkere plaats. Neem een theelepel van op een lege maag 30 minuten voor het eten en 1 theelepel voor het slapen. Volledig opgebruiken. Men wordt krachtig, gezond, hartactiviteit wordt beter, verbetert algemene toestand, verbetert bloed, bewegingen worden makkelijker, sclerose gaat weg.
Waarschuwing: Vermijd gebruik van brandnetel bij zwangerschap, vooral in de laatste maanden.
Contra-indicaties: Brandnetel is bloedstollend, niet toegewezen bij tromboflebitis
De blauwe bosbes behoort tot de heideachtigen familie van (Ericaceae) en is een s zomers groene dwergstruik met groene takken met scherpe kanten. De struik wordt 15 tot 50 cm hoog, heeft eivormige, fijngezaagde bladeren en draagt in mei en juni kleine, roze bloemen. De vrucht is een ronde, blauwzwarte bes.
De wetenschappelijke naam Vaccinium is een vervalsing van baccinium voor bessenstruik. Myrtillus verwijst naar de gelijkenis van de bosbes met de mirre. Al in de Middeleeuwen beschreef Hildegard von Bingen de geneeskrachtige werking van de plant.
De gedroogde, rijpe vruchten en bladeren worden medicinaal gebruikt. Farmacologisch belangrijke inhoudsstoffen zijn fruitzuren, looistoffen, anthocyanen, flavonoïden, koffiezuurderivaten, pectine, vitaminen en mineralen.
In de traditionele geneeskunde wordt de blauwe bosbes geadviseerd bij diarree met diverse oorzaken, maar ook bij lichte ontsteking van mond- en keelslijmvlies. De looistoffen in de bosbes trekken het weefsel samen en stimuleren zo de wondgenesing. De anthocyanen voorkomen het ontstaan van zweren.
In de volksgeneeskunde wordt de blauwe bosbes inwendig gebruikt bij braken, bloedingen en aambeien. Uitwendig bij zweren en huidaandoeningen. Verse bessen worden beschouwd als nuttig bij de behandeling van scheurbuik.
De bladeren en scheuten worden toegepast in het beginstadium van diabetes omdat ze bevatten glycoside neomirtillin die in staat is de bloedsuikerspiegel te verlagen.
Blauwe bosbes wordt in de volksgeneeskunde ook gebruikt bij de oogziekten, bij het maagdarmkanaal aandoeningen, bij diabetes. Als lokale behandeling van brandwonden en zweren, stomatitis en gingivitis.
Er wordt aangenomen dat blauwe bosbes aanzienlijk verbetert nachtzicht. Verse blauwe bosbes is nuttig bij aandoeningen van de maag en darmen, het verbetert de gezichtsscherpte, wordt gebruikt bij de behandeling van reuma, jicht en andere inflammatoire aandoeningen.
Onderzoek heeft aangetoond dat het gebruik van blauwe bosbes voorkomt het risico van verschillende hartaandoeningen en is een effectieve middel ter preventie van bloedsomloop aandoeningen en kanker.
Bij aambeien wordt een infusie van bosbesbladeren gebruikt, 60 ml in de vorm van microklysma.
Bij jicht wordt toegepast een kompres van verse bosbessen op pijnlijke gewrichten. Tegelijkertijd neem een infusie: schenk 250 ml kokend water over 2 theelepels gedroogde bessen, laat dit 2 uur trekken, zeef het en drink 1/4 kopje 4 keer per dag.
De gedroogde bessen worden gebruikt als toevoeging aan het eten of als thee.
Thee: schenk 150 ml heet water over 2 theelepels gekneusde bessen, laat dit 10 minuten trekken; drink maximaal 6 koppen per dag.
Mocht diarree ondanks de behandeling langer dan 3 dagen duren, raadpleeg dan een arts.
Bijwerkingen: Verse blauwe bosbessen kunnen diarree veroorzaken.
Aloë vera is
een succulent uit de affodilfamilie (Asphodelaceae). De plant heeft een korte,
houtige stam van 30-50 cm hoog, die aan de basis uitlopers vormt of zich
vertakt. De bladeren staan vaak opeengedrongen. Ze zijn blauwgroen, 40-50 cm
lang en aan de basis 7-8 cm breed, waarna ze zich versmallen tot een punt. Aan
de onderkant zijn de bladeren afgerond en ze hebben aan de randen uit elkaar
staande, driehoekige, bleekgroene, hoornachtige tanden. De trossige bloeiwijze
kan tot 90 cm lang worden. Er bestaan vormen met rode en met gele bloeiwijzen.
Aloë vera
komt waarschijnlijk oorspronkelijk uit het Arabisch Schiereiland. Tegenwoordig
komt hij onder andere ook voor in het Middellandse Zeegebied, Indonesië, De
Nederlandse Antillen en West-Indië. Op Barbados bevinden zich vele kwekerijen
van deze plant.
Het
plantensap kan worden gebruikt als wondmiddel en tegen zonnebrand. Het wordt
veel in cosmetica verwerkt. De winning vindt plaats door de bladeren af te
snijden en het hieruit druppelende sap te verzamelen en in de lucht te laten
drogen.
Verse aloë
vera bladeren worden veel gebruikt in volksgeneeskunde en traditionele
geneeskunde. Aloë vera heeft antibacteriële eigenschappen en heel actief tegen
bacteriën zoals streptokokken, stafylokokken, difterie en dysenterie-bacil. Het
is effectief bij ontstekingsziekten, verse wonden, bij het versnellen van de
regeneratie proces.
Aloë
bijdraagt aan de algehele verbetering van het lichaam. Werkzame stoffen
verbeteren darmperistaltiek en chronische constipatie, het verbetert de
spijsvertering en verhoogt de galafscheiding.
Van het sap
werd geïsoleerd antibiotica barbaloïne, één stof dat effectieve is tegen
tuberculose en huidziekten. Het wordt ook gebruikt bij chronische gastritis,
pancreatitis, colitis en bij de behandeling van conjunctivitis, progressieve
myopie en opacificatie (vertroebeling) van het glasachtige lichaam.
De bladeren
bevatten etherische oliën, enzymen, vitamines, aminozuren, mineralen,
polysachariden en salicylzuur.
Verse sap is
ook een zacht laxeermiddel. Bereidingen van de geperste sap worden gebruikt
voor de behandeling van gastritis en colitis.
Aloë vera is
effectief bij de behandeling van slecht genezende wonden etterende en diverse
infectieuze pustuleuze huidziekten. Aloë sap wordt gebruikt in de vorm van
kompres of lotion.
Het sap is
geneeskrachtig vanwege de hoge antibacteriële eigenschappen. De plant heeft
nadelig effect op een groot aantal bekende pathogenen streptokokken,
stafylokokken, evenals tyfus en dysenterie.
Siroop
gemaakt van het sap met de toevoeging van ijzer, is met succes gebruikt om te
behandelen van anemie.
Preparaten
op basis van aloë vera sap worden veel gebruikt bij huidletsels veroorzaakt
door X- stralen en om het verlichten van symptomen van zonnebrand en sommige
huidziekten.
Hoge
efficiëntie van aloë vera werd vastgesteld bij de behandeling van astma,
duodenale zweer, chronische gastritis en vele andere ziekten.
Vandaag Aloë
preparaten worden veel gebruikt in de oogheelkunde voor de behandeling van
oogziekten.
De plant
wordt gebruikt bij de uitputting als gevolg van een ernstige ziekte, maar ook
om de spijsvertering en eetlust te verbeteren. Bereid aloë vera sap als volgt :
150 gram sap, 250 gram honing en 350 gram goede rode wijn alles goed gemengd
laat dit gedurende vijf dagen trekken. Neem een eetlepel van het verkregen
mengsel drie keer per dag voor de maaltijd.
Voor
verzwakte kinderen bereid het mengsel als volgt: Op half kopje aloë vera sap
voeg toe 500 gram gemalen walnoten, 300 gram honing en geperst sap van drie of
vier citroenen. De dosering: een theelepel drie keer per dag voor de maaltijd.
Bij een
verkoudheid wordt aanbevolen om aloë vera sap te gebruiken in de vorm van
druppels. Doe 2-3 druppels vers aloë vera sap in elk neusgat. De behandeling
duurt ongeveer acht dagen.
Bij de ontstoken
keel zal helpen aloë vera sap in de vorm van gorgelen. Daarvoor het sap dient
verdund te worden met gelijke hoeveelheid water. Na het gorgelen wordt
aanbevolen om warme melk te drinken met een theelepel verse aloë vera sap.
Bij
tandpijn, kunt u de pijn verlichten op een zeer eenvoudige manier: neem een
stuk van aloë blad, zet het in de tandholte, de pijn zal snel verzachten.
Aloë vera
sap wordt gebruikt bij herpes. Om een uitslag te verwijderen, smeer het vijf
keer per dag met het sap uit de bladeren van de plant. Vóór elke smering wordt
aanbevolen om af te breken stukje vers aloë vera blad.
De
geneeskrachtige werking heeft een zalf gemaakt van aloë vera sap. Meestal wordt
het gebruikt om wonden, zweren en fistels te genezen. Zalf wordt bereid als volgt:
honing en aloë vera sap gemengd in gelijke hoeveelheden, bij het mengsel van
200 ml wordt toegevoegd een eetlepel zuivere alcohol (96%). Meng het goed. Het
wordt aanbevolen om zalf in de koelkast te bewaren.
Volgende
mengsel van verse sap, melk en honing is effectief bij maagzweer, astma,
gastritis, laryngitis, dysenterie. 1/2 theelepel aloë vera sap en honing
verdund in een kop warme melk. Drink drie keer per dag een half uur voor de
maaltijd. De behandeling duurt 2-3 weken met een pauze van twee weken.
De honing is
een van de belangrijkste componenten die deel uitmaken van de nuttige
geneesmiddelen op basis van aloë vera sap. In combinatie met de honing aloë
vera het effect van de behandeling is aanzienlijk groter. Vanwege het feit dat
de middel is zeer effectief, gebruik het niet langer dan een maand, en bij
verkoudheid vijf dagen is genoeg voor een volledig herstel.
Aloë vera
gecombineerd met honing is nuttig bij kaalheid, haaruitval en roos. Aloë vera
en honing wordt gebruikt als een spoeling voor het haar. Het sap activeert en
voedt de haarzakjes, herstelt gespleten haarpunten. Haar wordt dik, sterk en
glanzend.
Om het
immuunsysteem te versterken maak volgende bereiding: Infusie: 500 g gehakte
verse aloë vera bladeren en 500 g gemalen walnoten, voeg toe 1,5 kopje honing,
meng het goed, laat dit trekken op een warme, donkere plaats gedurende drie
dagen. Neem een eetlepel drie keer per dag na de maaltijd.
Aloë vera
reinigt het maagdarmkanaal, nieren, lever, galblaas, voorkomt de vorming van
nierstenen, verlicht de symptomen van psoriasis, herpes, brandend maagzuur,
verhoogt de weerstand tegen infecties.
Bij verkoudheid
doe in elk neusgat 5 druppels aloë extract driemaal daags. Dit vermindert de
zwelling van het neusslijmvlies, maakt de ademhaling vrij, elimineert bacteriën
en virussen.
In
gynaecologie wordt aloë vera gebruikt bij erosie van de baarmoederhals, in de
vagina inbrengen de tampons gedrenkt in aloë vera sap voor 2-3 uur. Tinctuur
van aloë vera is effectief bij acute vaginale ontsteking, neem 1 eetlepel drie
keer per dag voor de maaltijd. Neem 2-3 keer per dag 8-10 druppels vers sap van
aloë vera om de menstruele cyclus te regelen. Aloë vera wordt gebruikt voor de
preventie van ontstekingsziekten van de vrouwelijke geslachtsorganen.
Waarschuwing:
Om slapeloosheid te voorkomen, neem aloë vera sap minstens 2-4 uur vóór het
slapen gaan.
Contra-indicaties:
Vermijd het gebruik van aloë vera bij de aandoeningen van de lever en galblaas,
blaasontsteking, aambeien, de eerste stadia van de zwangerschap, tijdens
menstruatie. Bij langdurig gebruik van de aloë vera preparaten verliest het
lichaam mineralen, in het bijzonder kalium, waardoor het water-zout
metabolisme wordt verstoort. Voor de kinderen onder de 12 jaar het gebruik van
aloë vera is niet aangeraden zonder overleg met een arts.
