Vandaag heb ik het bezoek even overgeslagen. Een lange werkdag, dus eer ik in Gent aankom, is het al best laat. Pa telt gelukkig voor twee, dus die heet vanmiddag de honneurs waargenomen. Ondanks de immense drukte in het UZ, is hij toch aan een (ik hoop gereglementeerde) parkeerplaats geraakt en heeft hij mama de ganse namiddag gezelschap gehouden. Niet dat ze er zoveel van heet gezien want ze slaapt enorm veel. Logisch ook, na zoveel verdoving(en).
Warm eten was nog niet aan de orde vond ze zelf, dus is de warme maaltijd vervangen door boterhammen met hesp en confituur. 't Kan maar smaken. Ze heeft al even in de krant gekeken, kwestie van zeker op de hoogte te blijven maar dat bleek toch best vermoeiend. Pa heeft wel al onder zijn vijs gekregen, beweert zelf dat hij niet weet waarom (hm); maar dat is alleszins een goed teken ;-)
Geduld is een schone deugd en dat zullen we moeten hebben mààr het is ongelooflijk dat mama op zo'n relatief korte tijd zich toch al zo goed voelt.
Morgennamiddag ga ik langs; blocnote en pen in aanslag om nota's te nemen - ik hou jullie op de hoogte !