Op een schandalig vroeg tijdstip begeven we ons naar de luchthaven. De chauffeur van de shuttlebus is een grappige Aziaat die ons vlot naar de terminal loodst. Er is geen volk aan de check-in en we worden meteen naar de self check-in geduwd. Een Aziatische dame helpt ons in gebrekkig (maar heel vriendelijk) Engels inchecken en onze koffers worden gewogen. We zijn met glans en luister geslaagd en lopen vlot door de security. Nog een stevig ontbijt en dan deel 1 van de lange vlucht.
De stewardess van dienst getuigt van veel humor : gelieve bij het opstijgen alle toestellen met batterijen uit te zetten, behalve die van uw oorapparaat. En bij aankomst in Atlanta : gelieve al uw persoonlijke spullen mee te nemen, zo iet dan zijn ze vanaf morgen beschikbaar op E-Bay. Zo mogen er meer zijn ! Hilarisch, ook wanneer ze de piloot vraagt om de lichten in de cabine aan te doen : 'Lights, action'.
Deel 2 van de vlucht is alvast stipt op tijd, alleen jammer van de vele Europeanen en niet-Engelssprekende (en begrijpende) Franstaligen ... Sommige mensen zouden echt alleen de bus mogen nemen, het kan toch niet zo moeilijk zijn om een combinatie van 1 of 2 cijfers en een letter (jawel, dat is uw seatnumber) te lezen ? En als die cijfertjes of lettertjes niet op elkaar volgen, dan zit je inderdaad niet samen ..... Ik ga deze keer echt medelijden krijgen met de stewardessen ...