Nog meer shoppen vandaag ... Tot grote frustratie van de heren in mijn gezelschap ... We gaan voor de supermarkt deze keer : coffee creamers met vanille en caramelsmaak, koffie met vanillesmaak, chocolate chips (die ik dan in de auto laat liggen waardoor ze nu een grote chocoladeklomp zijn), appel-kaneelthee, een halve kast tshirts voor Lennert bij Wallmart, ... En dan wordt het afwegen : wel of geen steakkruiden, wel of geen extra dressings, ... We moeten nog Makers Mark whisky meebrengen en die flessen wegen ook heel wat. Er is ruim voldoende plaats in onze koffers, maar het gewicht zou voor problemen kunnen zorgen ... Oh well ...
's middags lunchen we met de mensen van de lokale Rotaryclub, die me tijdens mijn uitwisselingsjaar zo hartelijk verwelkomden. Er zijn een heleboel nieuwe leden, maar de harde kern is er nog steeds en het is leuk om te zien dat ze mij na zeventien jaar nog herkennen ! Het is een warm weerzien en we voelen ons ongelooflijk welkom. Dat is nu eenmaal een van die fantastische eigenschappen van Amerikanen. Heel wat Europeanen noemen het 'oppervlakkig' maar volgens mij kunnen we op dat vlak nog heel wat van hen leren. Ik word liever uitbundig verwelkomd en in supermarkten begroet of aan de kassa aangesproken met een grote glimlach, dan dat ik bij ons in de Delhaize naar een knorrige kassierster moet staren voor wie ieder woord er een te veel is ... Lennert verstaat er geen half woord van, maar geniet ervan.
Rotary is hier best een vrolijke boel, Amerikanen houden van ceremonies en het trouw zweren aan de vlag, aan het begin van de vergadering, is in onze ogen zeer vaderlandslievend (zo gek krijg je een Belg niet) maar het is hier veel leuker dan de oubollige en saaie Rotarymeetings in heel wat Belgische dorpen en steden. Rotary is hier ook gemengd, ik herinner me dat dat op het thuisfront niet het geval was, waardoor de meetings een heel ander karakter krijgen.
's Avonds krijgen Tom en Carol nog een gast, een ex-klasgenoot van Tom die een gezapige zuiders accent heeft. De kerel heeft heel wat te vertellen maar na een aantal rum-cola's (en ik maar denken dat hij gewoon cola dronk), valt hij af en toe in slaap aan tafel (maar zo kennen we er thuis ook). Na een tijdje begint hij Carol te irriteren, vooral wanneer hij vraagt om nog een extra nachtje te blijven en zij dat duidelijk niet ziet zitten ! Brave man, maar wanneer hij ergerlijke vragen begint te stellen, die beginnen met 'in België hebben jullie vast geen ....' ( hallooooo, het is Europa hè, geen boerengat in de Sahara en ja, dan word ik wel vaderlandslievend), ontsnap ik met Carol naar de keuken. Hij tatert er tegen Lennert op los, die beleefd blijft glimlachen en we schijnen Kurt niet te kunnen wijsmaken dat het ventje geen Engels spreekt. Wanneer Kurt op de zetel in slaap valt, gaan we met z.n allen aan de bar zitten en halen heerlijke herinneringen op aan zeventien jaar geleden ...
