Dat was voor ons toch het geval. Zo hectisch als onze aankomst in Atlanta verliep, zo vlot verliep alles in Phoenix. Tot onze grote vreugde hadden de koffers, met bier en chocolade, het ook gehaald. Van de irritante koeling van de airco op het vliegtuig ( ik heb even overwogen om wollen sokken en een muts mee te nemen), komen we terecht in de extreme hitte van Arizona. 38 graden en het is zes uur 's avonds.
Onze huurwagen staat klaar en de baliebediende zet zijn beste beentje voor om ons op extra kosten te jagen door een grotere wagen (jullie bagage geraakt nooit in de auto), allerhande verzekeringen en extra's te proberen verkopen. Ik moet toegeven : hij doet zijn werk alle eer aan, want zelfs ik, de argwanende reisagent, zou gaan twijfelen !
In Tempe, een soort van deelgemeente van Phoenix, worden we warm verwelkomd door Rick en Mitzi. Ze schotelen ons nog een turkey sausage sandwich voor, met heerlijke cole slaw en broccoli voor, wat Lennert, wegens altijd in voor een hap, zich laat smaken. Hun huis is een paradijs voor 9-jarige jongetjes : zwembad, home cinema, speelgoed en een pooltafel. Hij is er helemaal klaar voor maar wordt door ons richting bed gestuurd. Ook al beweert hij dat hij helemaal niet moe is, het feit dat hij ongeveer dertig seconden later slaapt, bewijst het tegendeel !
De nachtrust is deugddoend, maar niettemin zijn we om zes uur klaarwakker. Eigenlijk een succes, want in het verleden liepen we reeds om vijf uur 's ochtends door L.A. ... Doordat we bij de Epsteins kunnen logeren, zitten we een kwartiertje later met een heerlijke kop koffie, een bord fruit en cornflakes op het terras. Het is net die heerlijke Amerikaanse gastvrijheid waar we zo dol op zijn en die ervoor zorgt dat we perfect kunnen acclimatiseren. Een uurtje later trekt Johnny richting werk (!) terwijl Lennert en ik volop van het zwembad genieten. We besluiten dat we hier best wel willen wonen. Jullie moeten dan maar allemaal op bezoek komen !