Nadat ik vorig weekend niet ben kunnen gaan handbiken wegens het koude en regenachtige weer, heb ik maandag de draad terug opgenomen. Onze Frank (Deboosere) had gezegd dat het de dagen erna weer minder ging zijn, dus heb ik er van geprofiteerd om er wat meer te doen. Er was nochtans redelijk wat wind en het voelde zeer koud aan, waardoor de kracht in de armen en schouders direct een pak minder is.
Ik was al om 10u15 vertrokken, en rond 18u20 thuis gearriveerd na 185,5 km, mijn record qua aantal kilometers tot dusver. Eerst heb ik 7 keer van Lauwe naar Kortrijk gereden, om daarna nog eens tot in deinze te rijden (aangezien de wind uit het NO kwam en ik dus in het terugkeren wind in de rug had.
Dinsdag ben ik met 'la mama' naar Woodland gegaan in Marke, om een tuinhuis voor haar te kopen. Het is er één van 3 op 4,09m en als kleur heeft ze grijs genomen. We konden kiezen voor een houten planken vloer, of een gegoten betonnen vloer, maar aangezien ze het zelf niet gieten en we dus nog op zoek moesten gaan naar iemand die dit kon doen, hebben we voor het gemak voor de eerste optie gekozen. Ze gaan het nog voor de congé komen placeren, en dan ga ik eindelijk kunnen kijken voor ne BBQ te kopen, want zolang we geen plaats hadden om hem weg te zetten, kwam het er niet van.
Woensdag en donderdag was het ook nog geen weer om te handbiken, dus heb ik de weersvoorspellingen in gedachte, gewacht tot vrijdag om opnieuw te starten. Ik had me voorgenomen om in drie dagen redelijk wat afstanden te rijden. Met 450 km gedurende die dagen zou ik zeer tevreden zijn, dus dat kwam op 150 per dag.
Vrijdag heb ik er voor mijne eersten al 160 gereden en na 110km zat ik nog aan 25 gemiddeld. De overige 50 km waren iets meer in souplesse aangezien ik de dagen erna ook nog veel wilde rijden.
Zaterdag ben ik om 10u30 vertrokken en ben ik om 18u thuis gekomen na 170 km in 7u04 (wederom een aanvaardbaar gemiddelde van 25 tijdens de eerste 110 km). Nadat ik vrijdag lang getwijfeld had om in T-shirt zonder mouwen te rijden, maar het dan gelukkig niet gedaan heb, was het zaterdag wel doenbaar, waardoor ik direct meer bevrijdend kan rijden. Maar als ge zolang onderweg zijt koelt ge uiteindelijk wel weer af, waardoor het hoofdzaak is om geen moment stil te vallen.
Zondag was het dus de laatste van mijn driedaagse, en als ik mijn voornemens om in die drie dagen 450 km af te leggen, wilde volgen, moest ik er nog slechts 120 doen. Maar het zou al te belachelijk zijn om voor mijne laatsten dag er maar zo weinig te doen, dus had ik mijn grens verlegd van 450 naar 500 in drie dagen. Dat betekende dus nog 170 km op zondag.
Om 10 u10 was ik al kunnen vertrekken, want onze Frank had in de vooravond mogelijks regen voorspeld vanuit het Westen. Dus was het zaak om er vroeg aan te beginnen. Eerst heb ik 9 keer tussen Lauwe en de Groeninge brug in Kortrijk gereden (16 km heen en terug), aangezien de wind nu meer vanuit het Westen kwam en ik dan geen al te lange afstand tegen wind heb, wanneer ik tot in Deinze of verder zou rijden.
Er stond wel een pak meer wind dan de dagen ervoor, maar gelukkig was de zon af en toe van de partij, waardoor ik terug in T-shirt zonder mouwen kon rijden. Tegen wind reed ik wat meer op souplesse (om mezelf niet op te blazen) en met wind mee, kon ik probleemloos boven de 30 rijden, met pieken tot 35. Zo volgde er telkens na de inspanning (tegen wind) een lichte vorm van ontspanning (met de wind mee), waardoor het probleemloos vol te houden was ondanks dat het al mijn derde dag op rij was.
Na die 9 keer, zat ik aan 144 km, dus dacht ik bij mezelf, waarom niet wat meer kilometers doen dan die (in 2e instantie) vooropgestelde 170 km? Dus ben ik eerst tegen wind richting Halluin gereden, dan terug tot aan de brug in Menen, en van daar wederom tegen wind naar Komen. Dan had ik tijdens het afkomen van Komen wind in de rug en haalde ik op het laatst nog bij momenten 30 per uur.
Intussen zat ik aan 194 km toen ik aan de brug in Lauwe aankwam, dus ben ik voor die laatste zes kilometer nog eens 3 km tegen wind richting Menen gereden. Daar voelde ik wel dat het niet zo goed meer vlotte (het was intussen al 19u en door de koude wind heb ik terug een truitje meer moeten aantrekken).
Maar toen ik om 19u20 thuis arriveerde was de ontlading en mijn persoonlijke trots des te groter voor de geleverde inspanningen van de voorbije dagen. 200,2 km in 8u27 is dan ook een mooi persoonlijk record (tot dusver) en dit ondanks dat het al mijn derde dag op rij was.
Als ik nu de eindbalans opmaak, dan heb ik in die drie dagen 530 km afgelegd in 22u04. En als ik er maandag bijneem, dan heb ik er in de 4 ritten die ik deze week heb gereden 716,6 opzitten in 29u46. Het is bijna een Full Time, alleen word ik er niet voor betaald, maar de voldoening achteraf is er daarom niet minder op.
Ge kunt mijn statistieken altijd raadplegen langs de rechterkant van deze blogpagina, mochten er zijn die mijn verhaal in twijfel trekken.
Wat ik wel zou moeten veranderen (maar het blijft bij denken, maar niet doen), is dat ik veel te weinig eet en drink gedurende mijn ritten. Neem nu de rit van 200 km in 8u27, slechts 3 druivesuikers en een half energie gelleke, en qua drank had ik nog geen anderhalve liter binnen. Maar zolang er niet echt verval merkbaar is voel ik me er goed bij.
Vandaag en morgen neem ik 2 rustdagen en vanaf woensdag vlieg ik er weer in, al zal ik me dan waarschijnlijk beperken tot ritten van maximum 150 km. Intussen zit ik na 23 ritten toch al aan 2858,7 km.
Nadat het door het regenweer alweer van vorige week donderdag geleden was, dat ik nog kon handbiken, ben ik er dinsdag weer aan begonnen. Mei is alvast een stuk minder gestart dan april waar we toch veel droge dagen hebben gekend. Dus is het zaak om te profiteren van de droge dagen, door dan wat meer kilometers af te haspelen.
Dinsdag heb ik (mede door de gure wind en de kou) er maar 92,5 kunnen rijden, want mijn ma (die dan telkens moet helpen om mij in en uit de handbike te helpen) moest nog ergens naartoe. Dus had ik haar beloofd om tegen 15u30 thuis te zijn. Langs de ene kant was ik tevreden dat ik toch weer had kunnen rijden, maar anderzijds knaagde het dat het er maar zoveel waren.
Daardoor had ik mezelf voorgenomen om er de woensdag wat meer te rijden. Mijn ma was de ganse dag thuis (de kleine gastjes van mijn oudste broer komen meestal de woensdag van 's middags tot in de vooravond), dus was het ideaal om mijn aantal kilometers gevoelig op te trekken.
Woensdag ben ik al om 10u15 kunnen vertrekken en na een vermoeiende doch deugddoende tocht van 150 km ben ik rond 17u25 (en 6u46 rijden) thuis gearriveerd. Er stond een stevige NO-wind en het was ook redelijk koud, waardoor ik (redelijk ingeduffeld) weinig kracht in de armen had. Ik presteer altijd een pak beter als het wat warmer is en ik dan met T-shirt zonder mouwen kan rijden, waardoor ik meer armvrijheid heb om mijn draaiende bewegingen te doen.
En dan heb ik ook nog steeds het probleem van een pijnlijk opspelende rug, door de veel te harde rugleuning. Ik ben in blijde verwachting van mijn tempur-rugleuning die besteld is, maar waar ik voorlopig nog geen nieuws van gekregen heb. Maar nu niet rijden is geen optie, dus is het de pijn verbijten en verstand op nul (wat voor mij niet zo moeilijk is). Daardoor moet ik soms wel een vitesse lager schakelen om zo wat minder druk te zetten op mijne rug.
Nu de wind vanuit de richting Gent komt, is het wel al eens interessanter om eerst richting Deinze - Nevele te rijden, want dan heb ik in het terugkeren wind mee. Maar nu heb ik ook het geluk dat het niet langer afgesloten is om langs de Leie in Kortrijk door te rijden richting Kuurne. Op die manier kan ik eerst over en weer rijden tussen Lauwe en de Groeningebrug in Kortrijk wat toch telkens zo'n 16km is (heen en terug). De heraanleg van de fietsroute in Kortrijk langs de Leie is dan ook in één woord schitterend!
Donderdag moest mijn ma weer rond 16u bij mijn pa langs gaan (die wegens een zware vorm van Alzheimer onlangs opgenomen is in het RVT in Rekkem). Dus ging ik weer maar tot 15u30 kunnen rijden, maar aangezien het er niet naar uit zag dat het ging regenen, heb ik haar direct gezegd dat ik ging blijven rijden tot ze terug was van Rekkem en dat het zeker na 18u ging zijn. Zo had ik tijd om voor mijn laatste dag (want vanaf vrijdag werd er regen voorspeld) tot nog eens aardig wat kilometers te doen.
Maar de woensdag had ik al gemerkt dat mijne remkabel zo goed als af was (gelukkig heb ik centraal nog een noodrem), en donderdag was het na een 30 tal km's al prijs dat hij volledig af was. Maar met een spanband heb ik hem vastgemaakt aan mijn vitessekabel waardoor ik er verder geen last van had.
Donderdag ben ik dus vertrokken om 11u en ben ik eerst 7x richting Kortrijk en terug gereden en vervolgens nog eens tot in Ooigem. Het weer was iets beter dan de 2 dagen ervoor (de zon kwam er meer door), maar warm was het nog steeds niet, en er stond nog altijd een strakke wind. Maar de hoofdzaak was dat ik mijn km's kon doen, mijn gemiddelde was deze keer van minder belang.
Ik heb er dan maar direct 160 gedaan om zo aan 403 km te geraken in 3 dagen. Wel heb ik er 7u03 over gedaan, wat veel is maar er waren verzachtende omstandigheden (koude, veel wind, pijnlijke rug). Rond 18u20 ben ik dan bij mijne velomaker langs gegaan voor ne nieuwe remkabel te steken, en tegen 19u15 was ik dan uiteindelijk thuis.
Gedurende die 7 uur eet en drink ik waarschijnlijk wel te weinig (2 magnesium suikers, 1 gewoon druivesuikerke, en een half energie gelleke + 1,5 liter water met wat Carbo Energie in). Maar ik voel dat mijn krachten er niet echt onder lijden.
Intussen zit ik na 19 ritten aan 2142km. Hopelijk kan ik deze maand nog aan 4000 geraken zodanig dat ik op schema zit om mijn beoogde 11000 à 12000km te halen tegen eind september-oktober.
Nu een paar dagen noodgedwongen rust inlassen, want bij regenweer is het niet te doen om te rijden met al dat opspattend water. En dan vlieg ik er volgende week weer in.
Vandaag voor de derde dag op rij gaan handbiken. Doordat ze vanaf vanavond regen voorspellen, had ik besloten om wat meer kilometers te rijden, want als de weg er nat bij ligt is het niet echt aangenaam om te handbiken. Dan krijg ik al het vuil en het opspattende water in mijn gezicht, dus dan verzaak ik liever om te rijden.
Het was nu al een drietal weken dat ik met een leeglopende tube zat, achteraan links, waardoor mijn ma telkens mijn band moest oppompen voor ik vertrok. En dan was het hopen dat hij zo lang mogelijk opgeblazen ging blijven, zodanig dat ik toch wat kilometers kon doen. Om geen risico te nemen reed ik telkens heen en terug van Lauwe tot Kortrijk, wat op den duur wel enigszins tegen steekt als ge dat traject zo'n 9 à 10 keer doet.
Maar woensdagavond is mijne fietsenmaker Karl Vanhoenacker van Cycli Imola mijne handbike komen halen om er de nieuwe Schwalbe Ultremo R1 banden op te steken. En na nog geen uur had hij hem al terug gebracht waardoor ik dus vandaag met de nieuwe banden (die nu 7,5 bar bevatten ipv 6bar op mijn Continentals) heb kunnen rijden. Het is dan ook een hemelsbreed verschil en nu hoef ik niet langer enkel maar tot Kortrijk en terug rijden.
Nu ik niet langer een excuus had om slechts 120 à 130km te rijden, wegens die leeglopende band, heb ik er wat meer gedaan. Om 11u15 ben ik vertrokken en rond 17u45 terug thuis geland na 150,8km in kop 6 uur. Mijn gemiddelde bedroeg (ondanks dat er redelijk wat wind stond en het al mijn 3e dag op rij was) 25,6 gedurende de eerste 100km en toen heb ik er de riem wat afgelegd en heb ik wat lager geschakeld want ik begon de vele kilometers wel te voelen. Op dat moment (na 115km) kwam ik ook Romain Ossieur tegen langs de Leie (een super triatleet die ondanks zijn leeftijd nog veel jonge snaken het nakijken geeft), en zei ik hem dat mijn pijp ver uit was en ik er niet zoveel meer ging rijden. Maar na enkele kilometers kwam ik er terug door en heb ik er toch nog 150,8 gereden. Mijn gemiddelde bedroeg uiteindelijk nog 25,13 wat aanvaardbaar is voor deze tijd van het jaar.
Zo heb ik er nu exact 400 afgelegd in 3 dagen en heb ik er voor deze week 640 gereden in 5 ritten (zie tabel met resultaten). Nu is het nog wachten tot ik mijn bestelde Tempur rugleuning en zitting heb, omdat ik vaak stekende pijn heb, door de huidige rugleuning die veel te hard geworden is. En van dan af ga ik weer mijn dagelijkse ritten van 130 tot 180 km kunnen afhaspelen. Dit jaar ga ik zelfs af en toe tot zo'n 200km afleggen, dan is het wel noodzaak om vroeg te vertrekken want ge moogt toch rekenen op een kleine 8 uur dat ik er over ga doen.
Aangezien ik nu pas een blogpagina heb aangemaakt zal ik snel een overzicht geven van mijn eerdere handbike ritten die ik in 2010 al heb afgelegd. Tijdens de winter van 2008-2009 heb ik een vijftal maanden complete rust genomen, waardoor ik toch wel wat kilootjes was bijgekomen, en dat was duidelijk te zien aan mijn buikske, mede doordat mijn buikspieren door verlamming niet meer functioneren.
Daarom ben ik vanaf november 2009 (nadat het te koud werd om buiten te handbiken) telkens 2x per week gaan trainen naar het Sporta TWA center in Merelbeke, waar ik vanuit mijn rolstoel aan krachttraining kon doen. Zo verbruikte ik toch enigszins wat calorieen en kon ik mijn armen wat verstevigen voor wanneer ik weer op de baan kon rijden.
Doordat we een strenge winter hebben doorgemaakt, ben ik pas op 17 maart voor de eerste keer op de weg gaan handbiken. Vorig jaar was mijn eerste keer al op 5 maart en in 2008 waren er in februari al dagen van 20°. Dus nu lig ik wat achter op schema, maar als het weer vanaf nu wat mee zit zal ik rap de geleden schade terug hebben ingehaald.
Zo dit gezegd zijnde zal ik kort samen gevat mijn handbike ritten tot dusver uit de doeken doen. Begonnen op 17 maart en ik heb er direct 101 gereden aangezien ik achter lag op schema. Waarschijnlijk een beetje geforceerd want ik heb daarna wat rust moeten inlassen wegens last aan de armen.
De week erna ging het al wat beter maar door de frisse temperaturen en de krachtige wind waren mijn gemiddeldes nog niet om over naar huis te schrijven. Maar het belangrijkste was om kilometers af te leggen, de snelheid was bijzaak.
Ziehier het overzicht van mijn ritten tot dusver: * : Nieuwe banden laten opleggen (Schwalbe Ultremo R1)
Mijn situatie waarin ik verzeild ben geraakt door een auto-ongeval.
Welkom op mijn Blogpagina. Hier ga ik u op de hoogte houden van mijn dagelijkse bezigheden en dan voornamelijk van mijn handbike prestaties. Maar eerst een woordje uitleg wie die persoon juist is waarvan ge straks zijn blogberichten gaat lezen.
Ik ben dus Helmut Vanhaezebrouck uit Lauwe, een 38 jarige levensgenieter die door een spijtig auto-ongeval op 1 maart 1998 voor het leven verlamd is geraakt.
Na een zwaar weekend en de combinatie van uitgaan, werken en sporten ben ik op zondagavond rond 23u30 in slaap gesukkeld achter het stuur van mijn wagen en ben ik 4x over kop gegaan ter hoogte van de E17 in Kortrijk en vervolgens ben ik zo’n 30 meter uit de wagen geslingerd geweest. Ze hebben mij dan over gebracht naar het St.-Niklaas hospitaal in Kortrijk, waar ze niet over de nodige middelen beschikten om mijn leven te redden. Dus hebben ze dan besloten om mij naar het UZ Gent te versluizen, waar ik wel meer kans maakte om het te halen.
Daar heb ik 5 ½ week in het intensive gelegen waarvan 4 weken in een kunstmatige coma (aangezien mijn longen ingeklapt waren en ik dus niet zelfstandig kon ademen). Het is pas na die 4 weken dat ik stabiel genoeg was om een controle te ondergaan in de NMR om te zien welke breuken ik had opgelopen.
Pas dan hebben ze geconstateerd dat er 2 ruggenwervels gebroken waren ter hoogte van D3/D4 en ik dus definitief verlamd was tot aan borsthoogte. Ze hadden al enigszins een vermoeden, maar zelf hoopt ge toch dat het zo erg niet zal zijn en dat ge na een revalidatie terug zou kunnen beginnen te lopen met krukken.
Niets was minder waar toen het verdict viel en ik dus niet anders kon dan het te aanvaarden of mijn hoofd te laten hangen.
Aangezien ik altijd een positief ingesteld persoon ben geweest, koos ik resoluut voor het eerste. Na die 5 ½ week intensive heb ik nog een week op de longafdeling doorgebracht om vervolgens naar de revalidatie over geheveld te worden om aan mijn herstel te werken. Daar ben ik van halverwege april tot september verbleven en daarna heb ik een operatie van mijn hart laten doorvoeren. Er was namelijk een klep gescheurd door mijn ongeval en tevens had ik ook al van jongsaf aan een gaatje tussen mijn kamers, die ze maar achteraf geconstateerd hebben. Ze hebben een nieuwe klep gestoken, dat gaatje gedicht en bemerkt dat mijn hart door de klap verschoven was tot onder mijn linkeroksel. Iets wat ze blijkbaar nog niet veel zijn tegen gekomen.
Vervolgens heb ik thuis een zestal weken in mijn bed moeten stil blijven liggen, want mijn borstkas was genaaid dus kon ik onmogelijk trekken op mijn armen. Na die periode ben ik nog voor anderhalve maand terug gegaan naar de revalidatie om aan kracht bij te winnen.
Eind december 1998 ben ik uit de revalidatie ontslagen geweest en kon ik beginnen aan mijn 2e leven, maar nu in een rolstoel.
Aangezien ik al direct over een nieuwe wagen beschikte met gas en rem aan het stuur (kunnen aanschaffen via een grootse benefiet die vele vrienden en sympathisanten van me op poten hadden gezet en waarvoor dank) had ik de vrijheid om te doen en te gaan, wat en waar ik wou.
Zo duurde het niet al te lang voor ik de smaak van het uitgaan weer te pakken had. Ik ging dan ook elk weekend zwaar uit naar dancings in en rond het Gentse (Temple of ex-Boccaccio, Balmoral,…) en elders in het land (H20, Escape, Catacombes, Insomnia, Diejies,…)
Maar in 2006 heb ik na enkele gevaarlijke situaties, waarbij ik wederom in slaap sukkelde achter mijn stuur, toen ik rond 8 à 9 uur ’s morgens naar huis reed, besloten om definitief een punt te zetten achter mijn uitgangsperiode. Het werd te gevaarlijk en ik wilde mijn ouders niet langer nodeloos ongerust maken, nadat ze in 1998 al eens zo’n klap te verwerken kregen.
Begin 2006 had ik mij een handbike aangeschaft bij Double Performance in Nederland om intensiever te kunnen sporten. Het was een heel grote verbetering in vergelijking met mijn rolstoel + aankoppelwiel waar ik voordien mee reed. Nu kon ik een pak meer kilometers afleggen en tevens grotere snelheden halen. Jaarlijks deed ik dan ook zo’n 10 000km/jaar. Intussen zijn het er al jaarlijks zo’n 12 500km geworden, en rijd ik telkens afstanden tussen de 150 en 210 km met een gemiddelde die varieert tussen de 25 en 27km/u.
Vanaf nu gaat ge via blogberichten op de hoogte kunnen blijven van hoe ik het er vanaf breng. Mijn leven staat nu hoofdzakelijk in het teken van handbiken (voor een lief of andere bezigheden heb ik geen tijd), want bij goed weer rij ik zo’n 5 à 6x per week en dan ben ik telkens 5 à 8 uur onderweg.
Echt een boeiend leven heb ik dus niet meer, maar zolang ik kan sporten voel ik mij goed in mijn vel.
Als ge vragen of bemerkingen hebt kunt ge altijd een bericht nalaten en dan reageer ik zo spoedig mogelijk.
