Nadat ik vorig weekend niet ben kunnen gaan handbiken wegens het koude en regenachtige weer, heb ik maandag de draad terug opgenomen. Onze Frank (Deboosere) had gezegd dat het de dagen erna weer minder ging zijn, dus heb ik er van geprofiteerd om er wat meer te doen. Er was nochtans redelijk wat wind en het voelde zeer koud aan, waardoor de kracht in de armen en schouders direct een pak minder is.
Ik was al om 10u15 vertrokken, en rond 18u20 thuis gearriveerd na 185,5 km, mijn record qua aantal kilometers tot dusver. Eerst heb ik 7 keer van Lauwe naar Kortrijk gereden, om daarna nog eens tot in deinze te rijden (aangezien de wind uit het NO kwam en ik dus in het terugkeren wind in de rug had.
Dinsdag ben ik met 'la mama' naar Woodland gegaan in Marke, om een tuinhuis voor haar te kopen. Het is er één van 3 op 4,09m en als kleur heeft ze grijs genomen. We konden kiezen voor een houten planken vloer, of een gegoten betonnen vloer, maar aangezien ze het zelf niet gieten en we dus nog op zoek moesten gaan naar iemand die dit kon doen, hebben we voor het gemak voor de eerste optie gekozen. Ze gaan het nog voor de congé komen placeren, en dan ga ik eindelijk kunnen kijken voor ne BBQ te kopen, want zolang we geen plaats hadden om hem weg te zetten, kwam het er niet van.
Woensdag en donderdag was het ook nog geen weer om te handbiken, dus heb ik de weersvoorspellingen in gedachte, gewacht tot vrijdag om opnieuw te starten. Ik had me voorgenomen om in drie dagen redelijk wat afstanden te rijden. Met 450 km gedurende die dagen zou ik zeer tevreden zijn, dus dat kwam op 150 per dag.
Vrijdag heb ik er voor mijne eersten al 160 gereden en na 110km zat ik nog aan 25 gemiddeld. De overige 50 km waren iets meer in souplesse aangezien ik de dagen erna ook nog veel wilde rijden.
Zaterdag ben ik om 10u30 vertrokken en ben ik om 18u thuis gekomen na 170 km in 7u04 (wederom een aanvaardbaar gemiddelde van 25 tijdens de eerste 110 km). Nadat ik vrijdag lang getwijfeld had om in T-shirt zonder mouwen te rijden, maar het dan gelukkig niet gedaan heb, was het zaterdag wel doenbaar, waardoor ik direct meer bevrijdend kan rijden. Maar als ge zolang onderweg zijt koelt ge uiteindelijk wel weer af, waardoor het hoofdzaak is om geen moment stil te vallen.
Zondag was het dus de laatste van mijn driedaagse, en als ik mijn voornemens om in die drie dagen 450 km af te leggen, wilde volgen, moest ik er nog slechts 120 doen. Maar het zou al te belachelijk zijn om voor mijne laatsten dag er maar zo weinig te doen, dus had ik mijn grens verlegd van 450 naar 500 in drie dagen. Dat betekende dus nog 170 km op zondag.
Om 10 u10 was ik al kunnen vertrekken, want onze Frank had in de vooravond mogelijks regen voorspeld vanuit het Westen. Dus was het zaak om er vroeg aan te beginnen. Eerst heb ik 9 keer tussen Lauwe en de Groeninge brug in Kortrijk gereden (16 km heen en terug), aangezien de wind nu meer vanuit het Westen kwam en ik dan geen al te lange afstand tegen wind heb, wanneer ik tot in Deinze of verder zou rijden.
Er stond wel een pak meer wind dan de dagen ervoor, maar gelukkig was de zon af en toe van de partij, waardoor ik terug in T-shirt zonder mouwen kon rijden. Tegen wind reed ik wat meer op souplesse (om mezelf niet op te blazen) en met wind mee, kon ik probleemloos boven de 30 rijden, met pieken tot 35. Zo volgde er telkens na de inspanning (tegen wind) een lichte vorm van ontspanning (met de wind mee), waardoor het probleemloos vol te houden was ondanks dat het al mijn derde dag op rij was.
Na die 9 keer, zat ik aan 144 km, dus dacht ik bij mezelf, waarom niet wat meer kilometers doen dan die (in 2e instantie) vooropgestelde 170 km? Dus ben ik eerst tegen wind richting Halluin gereden, dan terug tot aan de brug in Menen, en van daar wederom tegen wind naar Komen. Dan had ik tijdens het afkomen van Komen wind in de rug en haalde ik op het laatst nog bij momenten 30 per uur.
Intussen zat ik aan 194 km toen ik aan de brug in Lauwe aankwam, dus ben ik voor die laatste zes kilometer nog eens 3 km tegen wind richting Menen gereden. Daar voelde ik wel dat het niet zo goed meer vlotte (het was intussen al 19u en door de koude wind heb ik terug een truitje meer moeten aantrekken).
Maar toen ik om 19u20 thuis arriveerde was de ontlading en mijn persoonlijke trots des te groter voor de geleverde inspanningen van de voorbije dagen. 200,2 km in 8u27 is dan ook een mooi persoonlijk record (tot dusver) en dit ondanks dat het al mijn derde dag op rij was.
Als ik nu de eindbalans opmaak, dan heb ik in die drie dagen 530 km afgelegd in 22u04. En als ik er maandag bijneem, dan heb ik er in de 4 ritten die ik deze week heb gereden 716,6 opzitten in 29u46. Het is bijna een Full Time, alleen word ik er niet voor betaald, maar de voldoening achteraf is er daarom niet minder op.
Ge kunt mijn statistieken altijd raadplegen langs de rechterkant van deze blogpagina, mochten er zijn die mijn verhaal in twijfel trekken.
Wat ik wel zou moeten veranderen (maar het blijft bij denken, maar niet doen), is dat ik veel te weinig eet en drink gedurende mijn ritten. Neem nu de rit van 200 km in 8u27, slechts 3 druivesuikers en een half energie gelleke, en qua drank had ik nog geen anderhalve liter binnen. Maar zolang er niet echt verval merkbaar is voel ik me er goed bij.
Vandaag en morgen neem ik 2 rustdagen en vanaf woensdag vlieg ik er weer in, al zal ik me dan waarschijnlijk beperken tot ritten van maximum 150 km. Intussen zit ik na 23 ritten toch al aan 2858,7 km.
Mijn situatie waarin ik verzeild ben geraakt door een auto-ongeval.
Welkom op mijn Blogpagina. Hier ga ik u op de hoogte houden van mijn dagelijkse bezigheden en dan voornamelijk van mijn handbike prestaties. Maar eerst een woordje uitleg wie die persoon juist is waarvan ge straks zijn blogberichten gaat lezen.
Ik ben dus Helmut Vanhaezebrouck uit Lauwe, een 38 jarige levensgenieter die door een spijtig auto-ongeval op 1 maart 1998 voor het leven verlamd is geraakt.
Na een zwaar weekend en de combinatie van uitgaan, werken en sporten ben ik op zondagavond rond 23u30 in slaap gesukkeld achter het stuur van mijn wagen en ben ik 4x over kop gegaan ter hoogte van de E17 in Kortrijk en vervolgens ben ik zo’n 30 meter uit de wagen geslingerd geweest. Ze hebben mij dan over gebracht naar het St.-Niklaas hospitaal in Kortrijk, waar ze niet over de nodige middelen beschikten om mijn leven te redden. Dus hebben ze dan besloten om mij naar het UZ Gent te versluizen, waar ik wel meer kans maakte om het te halen.
Daar heb ik 5 ½ week in het intensive gelegen waarvan 4 weken in een kunstmatige coma (aangezien mijn longen ingeklapt waren en ik dus niet zelfstandig kon ademen). Het is pas na die 4 weken dat ik stabiel genoeg was om een controle te ondergaan in de NMR om te zien welke breuken ik had opgelopen.
Pas dan hebben ze geconstateerd dat er 2 ruggenwervels gebroken waren ter hoogte van D3/D4 en ik dus definitief verlamd was tot aan borsthoogte. Ze hadden al enigszins een vermoeden, maar zelf hoopt ge toch dat het zo erg niet zal zijn en dat ge na een revalidatie terug zou kunnen beginnen te lopen met krukken.
Niets was minder waar toen het verdict viel en ik dus niet anders kon dan het te aanvaarden of mijn hoofd te laten hangen.
Aangezien ik altijd een positief ingesteld persoon ben geweest, koos ik resoluut voor het eerste. Na die 5 ½ week intensive heb ik nog een week op de longafdeling doorgebracht om vervolgens naar de revalidatie over geheveld te worden om aan mijn herstel te werken. Daar ben ik van halverwege april tot september verbleven en daarna heb ik een operatie van mijn hart laten doorvoeren. Er was namelijk een klep gescheurd door mijn ongeval en tevens had ik ook al van jongsaf aan een gaatje tussen mijn kamers, die ze maar achteraf geconstateerd hebben. Ze hebben een nieuwe klep gestoken, dat gaatje gedicht en bemerkt dat mijn hart door de klap verschoven was tot onder mijn linkeroksel. Iets wat ze blijkbaar nog niet veel zijn tegen gekomen.
Vervolgens heb ik thuis een zestal weken in mijn bed moeten stil blijven liggen, want mijn borstkas was genaaid dus kon ik onmogelijk trekken op mijn armen. Na die periode ben ik nog voor anderhalve maand terug gegaan naar de revalidatie om aan kracht bij te winnen.
Eind december 1998 ben ik uit de revalidatie ontslagen geweest en kon ik beginnen aan mijn 2e leven, maar nu in een rolstoel.
Aangezien ik al direct over een nieuwe wagen beschikte met gas en rem aan het stuur (kunnen aanschaffen via een grootse benefiet die vele vrienden en sympathisanten van me op poten hadden gezet en waarvoor dank) had ik de vrijheid om te doen en te gaan, wat en waar ik wou.
Zo duurde het niet al te lang voor ik de smaak van het uitgaan weer te pakken had. Ik ging dan ook elk weekend zwaar uit naar dancings in en rond het Gentse (Temple of ex-Boccaccio, Balmoral,…) en elders in het land (H20, Escape, Catacombes, Insomnia, Diejies,…)
Maar in 2006 heb ik na enkele gevaarlijke situaties, waarbij ik wederom in slaap sukkelde achter mijn stuur, toen ik rond 8 à 9 uur ’s morgens naar huis reed, besloten om definitief een punt te zetten achter mijn uitgangsperiode. Het werd te gevaarlijk en ik wilde mijn ouders niet langer nodeloos ongerust maken, nadat ze in 1998 al eens zo’n klap te verwerken kregen.
Begin 2006 had ik mij een handbike aangeschaft bij Double Performance in Nederland om intensiever te kunnen sporten. Het was een heel grote verbetering in vergelijking met mijn rolstoel + aankoppelwiel waar ik voordien mee reed. Nu kon ik een pak meer kilometers afleggen en tevens grotere snelheden halen. Jaarlijks deed ik dan ook zo’n 10 000km/jaar. Intussen zijn het er al jaarlijks zo’n 12 500km geworden, en rijd ik telkens afstanden tussen de 150 en 210 km met een gemiddelde die varieert tussen de 25 en 27km/u.
Vanaf nu gaat ge via blogberichten op de hoogte kunnen blijven van hoe ik het er vanaf breng. Mijn leven staat nu hoofdzakelijk in het teken van handbiken (voor een lief of andere bezigheden heb ik geen tijd), want bij goed weer rij ik zo’n 5 à 6x per week en dan ben ik telkens 5 à 8 uur onderweg.
Echt een boeiend leven heb ik dus niet meer, maar zolang ik kan sporten voel ik mij goed in mijn vel.
Als ge vragen of bemerkingen hebt kunt ge altijd een bericht nalaten en dan reageer ik zo spoedig mogelijk.
