Het universum, waar begint het en waar eindigt het? Bij het ervaren van figuurlijke donkere nachten is voor mij een ideaal middel naar de hemel turen, en al de rest valt in het niet...
Mijn fascinatie voor Stonehenge... een van de beroemdste prehistorische locaties op aarde... interessant detail, het is een centrum waar een krachtige leylijn doorheen loopt.
De maan die een grote invloed heeft op de zee... en daarnaast een symbool is voor het vrouwelijke. In iedere vrouw schuilt de maan.
Heksenketel
The life of... a wicked white witch
11-10-2007
De lijdensweg of joyride naar een jobâ¦
Er is een tijd geweest dat ik huppelde van de ene job naar de andere Ik moest er maar over dromen, iets nieuws, en daar vloog ik er al heen tot grote verbazing van de achtergelaten collegas en werkgevers. Daardoor groeide het idee, ik moet me maar toeleggen op iets, en ik krijg het, wat ben ik toch geboren onder een gelukkig gesternte In feite had dat niets te maken met een gezond aura of geboren zijn voor het geluk, bah nee gij. Met wat dan wel? Met de goeie arbeidsmarkt op dat moment, lees, heel veeeeel misérie bij de mensen Nu, de misérie is er niet minder op geworden, maar aan expansie van diensten komt een eind hé, zeker al te idealistische projecten die voor een jaartje geld krijgen van de overheid, en daarna de boel mogen opdoeken wegen te weinig succes Daarnaast kon ik me in die tijd heel goed verkopen. Ik was zo straf in aanvoelen wat ze wilden horen, en gezien ik mezelf toen niet kende, kon ik draaien man, ik was net een draaitol . Oosten, zuiden, noorden, of westenwind (doet me trouwens denken aan dat lieke van onze geliefde Dana Winner hé, de naam van dat mens alleen al, die heeft pas een gelukkig gesternte), ik paste me aan. Vandaar mijn constante wisselvalligheid? Als je jezelf niet kent, dan weet je ook niet waar je goed in bent en wat je graag doet
Nu, mijn gelukkig gesternte is weggevallen. Begrijpe wie het begrijpen kan, maar dat maakt me niet triest of ongelukkig. Ik kan zelfs stellig beweren dat ik me veel beter in mijn vel voel dan een paar jaar geleden, toen de sterren me wel goed stonden. Over contradicties gesproken. In het begin dat ik werkloos was, frustratie alom, en solliciteren als een gek noppes, nada, niente kwam er uit de bus. Ondertussen is die gekte al een tijd gekoeld, gelukkig maar, want de psychiatrische instelling van Ieper is hier niet veraf, hahaha. Zie je het al voor je. Een wit camionetje met een rood kruis erop, twee gespierde in het wit geklede mannen voor de deur: mevrouw, we komen u coloqueren, door uw sollicitatiegekte bent u een gevaar voor de maatschappij en voor u zelf Nu, tegen twee gespierde lijven had ik natuurlijk geen nee kunnen zeggen, maar dat is hun truc hé, eens je binnenzit, dan laten ze de verzorging over aan nonnen die hun roeping hebben gemist, neen, dank u, toch maar liever niet. Het was heel plots hoor dat de gekte verdween. Dus mensen, gek zijn, is naast gezond, ook niet voor eeuwig hoor
Daar ik ook niet eeuwig kan thuiszitten, heb ik mezelf gemotiveerd om jobclub te volgen. Twee voormiddagen in de week ga ik er heen. Het is steeds een verbazende plaats. Meestal ongemotiveerde of laaggeschoolde mensen, ik versta dat (wat ik niet versta is hun gezaag over tekort aan geld, maar soit, werkenden zagen daar ook graag over). Soms heb ik echt wel de indruk dat mensen die wat buiten de maatschappij staan, daarmee bedoel ik, hun eigen ideeën hebben, niet met de meute meesjokken, controversieel zijn in hun denken, zichzelf zijn en zich niet laten inpakken door de macht van het geld in feite niet geschikt zijn voor de arbeidsmarkt. Zie je een dergelijk iemand koekjes van de band rapen? En dan een gesprekje met de ploegbaas Wel dame, hoe bevalt het je hier? Ik verveel me hier steendood, het is een brainkiller om hier te werken, en s nachts droom ik niet meer van de bloemetjes en de bijtjes, maar van koekjes!!! Die zou vliegen, met no-return ticket. Correctie, ze zijn wel geschikt voor de arbeidsmarkt, maar dan best in een zelfstandig of semi-zelfstandig beroep. En ja, daar komen centen bij kijken, maar ik zal jullie niet enerveren met gejank over geld.
Nu kom ik tot de bedenking dat er dringend dient te worden gezocht naar een nieuw sociaal zekerheidsstelsel, dat aanvaardbaar is voor werkenden en niet werkenden. Maar ja, dat is serieuze materie, en gezien ik vandaag niet in een ernstige bui ben
Daar zit je dan, in je geleende aftandse auto, op de parking van de plaatselijke vakantiewerking voor kids. Aan je rechterkant een splinternieuwe gezinswagen, met achteraan van die zonnekleppen met winnie the pooh op, en erin twee echte mamas. Links een getunde hemelsblauwe peugot 206, met een verveelde macho papa.
De mamas hebben, gezien hun lichaamstaal, een gesprek over de laatste nieuwtjes van de kinderen. Ik hoor hen al bezig: weet je het al? Gert-Jan is helemaal klaar om naar de 4de klas te gaan, zijn boekentas staat al klaar, en hij ziet het helemaal zitten, hij is zo blij dat het bijna school is. Terwijl Gert-Jan waarschijnlijk niet liever zou willen dat de vakantie voor eeuwig blijft duren. Verder bouwen aan zijn fort op het speelplein, ravotten met vriendjes De andere mama, goh, ik heb gisteren een nieuwe outfit op de kop kunnen tikken van Sarah huppeldepup, heb je dat toch al verteld? Dat mijn schoonzus volgende maand in het huwelijksbootje stapt? Schoonmama zal wel weer opmerkingen hebben op mijn kledij, maar ik zal er schitterend uitzien! Ik laat me door dat mens niet doen. Tja, Peter zal zijn mama wel weer gelijk geven
De macho papa aan de linkerkant zet een verveeld gezicht op. Om de tijd te doden steekt hij een sigaret op. Aan zijn achteruitkijkspiegel hangt een logo van club brugge. Hier zit ik dan, denkt hij. Kon Marina de kids niet komen ophalen? Die heeft toch tijd zat! Ik werk ganse dagen, madam halve dagen, en dan kan ze de kids nog niet eens komen ophalen? Verdomme, moet ik daaraan mijn tijd besteden! Ik kon nog een pint gaan pakken
En daar zit ik Me een voorstelling aan het maken van de levens van de mensen rondom. Ik vraag me af, hoe is de visie van de mamas betreffende liefde? Of zitten ze, zoals ik jaren geleden, in de sleur van het huwelijk? Blijven doorgaan, verstand op 0, hun doelen nastreven? Huisje, tuintje, boompje Geluk afmeten aan de waarde van hun portemonnee? Alles perfect willen doen? Het perfecte huis, de perfecte kids, de perfecte auto, perfecte jobs En de diepe innerlijke leegte proberen op te vullen met alle mogelijke materiële zaken?
En de macho papa, samenwonend met Marina, die ondanks zijn diep ontevreden gevoel over hun relatie, een hekel heeft aan haar constante kritiek, toch bij haar blijft, tot hij in de weide raakt aan de overkant van de straat?
En dan ik Ja, wat over mij? Niet gehuwd, niet samenwonend, niet alleen, maar toch alleen. Tja, wat is dat dan? Een label valt er niet op te kleven. Gestrand in een never ending story. Ondanks het gewurm in de vele boeken, het gefilosofeer met vrienden, het constante diepe zelfonderzoek Toch nog steeds trapped.
Ben ondertussen wel zover dat liefde geen controle is, geen manipulatie Maar wat is het dan wel? Mijn eerste gedacht onvoorwaardelijk. Iemand aanvaarden zoals ie is, zonder oordeel. En omdat je die persoon graag ziet, rekening houden met zijn gevoelens en gedachten. En niet vergeten, vrijheid geven, en ook vrijheid krijgen.Maar wat doe je dan als je merkt dat het éénrichtingsverkeer is?
En wat als je merkt dat je toch toegeeft aan manipulatie? En dat onder het mom van helpen? Alhoewel je weet dat mensen hun eigen fouten moeten maken? Het enige dat je kunt doen is luisteren en steunen? En enkel advies geven als het je gevraagd wordt?
Even dacht ik dat hij inzag dat hij op dergelijke manier zou blijven ronddwalen in ellende dat hij een nieuwe aanpak nodig had. Een paar dagen later zie ik in dat het niet zo is. Maar dan denk ik aan mijn ellendige tijd. Kon ik van het ene moment op het andere een nieuw patroon van leven aannemen? Nee Een aantal externe factoren hebben me wel geholpen, geen auto meer, beperkte financiële mogelijkheden, en de zorg en verantwoordelijkheid over mijn kids. Kan hij dan van het ene moment op het andere een nieuw patroon aannemen? Neen Mijn situatie is weliswaar iets anders dan de zijne ik sta er helemaal alleen voor. Geen hulp van mama of andere familie. Ik moet het hebben van vrienden. Hij heeft, de hulp van mama en papa. Blijven hun hand boven zijn hoofd houden.
Wat doet me denken dat het voor hem nog niet duidelijk is?
Ik hang tussen twee werelden. Enerzijds geloof ik erin dat, als je dergelijke diepe liefde voor iemand voelt, je de liefde als onvoorwaardelijk moet benaderen. Anderzijds denk ik, hoeveel kansen moet ik het nog geven? Hoeveel moet ik blijven investeren, kansen geven, ik word ouder En zo onthou ik mezelf de kans op een beter liefdevoller leven.
Wat ik wel weet, is voor de eerste keer in mijn leven, als dit eindigt, dat het dan niet in woede en haat zal zijn. Eerder iets van, ok, jij bent jij, en dat aanvaard ik, maar het is niet wat ik wil. En heel vreemd, hij manipuleert me om hem te manipuleren En daar voel ik me niet lekker bij. En het put me uit. Moet liefde je geen energie geven?
En ook, door deze drie jaar met hem te doorlopen, ken ik hem enorm goed, alhoewel hij me het idee wil geven dat ik hem niet ken. Maar heel vreemd, door jaren constant op mijn hoede te zijn, ieder klein signaal op te vangen, weet ik Doordat hij zo spaarzaam is geweest met zijn informatie, en ik er werkelijk op zoek naar ben gegaan, ken ik hem. Iedere blik, ieder zeggen en niet zeggen, ieder gebaar is duidelijk.
Hij blijft aan mij vasthangen, niet omdat de liefde zo groot is, maar, omdat hij mij nodig heeft. En ik blijf aan hem vasthangen, omdat ik het zo nodig heb, nodig te zijn. Whitewitch
In elke vrouw zit een krachtige drijfveer, vol goede instincten, gepassioneerde creativiteit en tijdloos weten. Dit is de ontembare vrouw, die de instinctieve natuur van vrouwen representeerd. Maar zij is een bedreigde soort. Hoewel de gaven van een wilde natuur ons bij onze geboorte zijn toebedeeld, heeft de poging van de maatschappij om ons te civiliseren naar een star rolpatroon de diepe, levengevende boodschappen van onze ziel gesmoord.
Een gezonde vrouw heeft veel weg van een wolf: zij is robuust, vol levenskracht, levenschenkend, zich bewust van haar territorium, inventief, loyaal, zwervend. Maar raakt een vrouw gescheiden van de wilde natuur, dan wordt haar persoonlijkheid schraal, zwak, schimmig en spookachtig. als het leven van een vrouw wordt gekenmerkt door stagnatie en verveling, is het de hoogste tijd dat de wilde vrouw te voorschijn komt, dat de scheppende functie van de psyche de delta bevloeit.
Bron: uit de ontembare vrouw van Clarissa Pinkola Estés
Over liefdespenselen, de kroonjuwelen en andere benamingen
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Ik ben Silvérine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Rhona.
Ik ben een vrouw en woon in The middle of nowhere (België) en mijn beroep is Maatschappelijk 'accident'.
Ik ben geboren op 25/04/1975 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, nadenken, filosoferen, schrijven, rondlummelen, de natuur....
Da Vinci, architect, uitvinder, ingenieur, filosoof, sterrekundige, natuurkundige, scheikundige, beeldhouwer, schrijver, schilder... uomo universale, wat was hij niet?
In feite had dat niets te maken met een gezond aura of geboren zijn voor het geluk, bah nee gij. Met wat dan wel? Met de goeie arbeidsmarkt op dat moment, lees, heel veeeeel misérie bij de mensen
Nu, de misérie is er niet minder op geworden, maar aan expansie van diensten komt een eind hé, zeker al te idealistische projecten die voor een jaartje geld krijgen van de overheid, en daarna de boel mogen opdoeken wegen te weinig succes
Daarnaast kon ik me in die tijd heel goed verkopen. Ik was zo straf in aanvoelen wat ze wilden horen, en gezien ik mezelf toen niet kende, kon ik draaien man, ik was net een draaitol 
. Oosten, zuiden, noorden, of westenwind (doet me trouwens denken aan dat lieke van onze geliefde Dana Winner hé, de naam van dat mens alleen al, die heeft pas een gelukkig gesternte), ik paste me aan. Vandaar mijn constante wisselvalligheid? Als je jezelf niet kent, dan weet je ook niet waar je goed in bent en wat je graag doet
