Het universum, waar begint het en waar eindigt het? Bij het ervaren van figuurlijke donkere nachten is voor mij een ideaal middel naar de hemel turen, en al de rest valt in het niet...
Mijn fascinatie voor Stonehenge... een van de beroemdste prehistorische locaties op aarde... interessant detail, het is een centrum waar een krachtige leylijn doorheen loopt.
De maan die een grote invloed heeft op de zee... en daarnaast een symbool is voor het vrouwelijke. In iedere vrouw schuilt de maan.
Heksenketel
The life of... a wicked white witch
15-09-2008
De wondere wereld van de stofzuiger
Weten jullie hoe moeilijk het is om een pak gemalen koffie te openen?? Voor iemand die al moeite heeft om de koffiezet te vullen met koffie, er vallen steeds wel korrels naast... dat zegt genoeg zeker? En het vreemde aan de zaak is, wie hier in huis heeft het steeds aan haar been om een pak koffie te openen? Inderdaad, ik... Vanmiddag was het weer van dat. Koffieblik leeg, zin in een kop koffie, ja hoor, open maar een nieuwe pak. Het zweet begon uit mijn poriën te gutsen, mijn handen trillenden bij het idee... Wat een pak koffie toch niet kan doen hé. Mijn zelfvertrouwen op het vlak van huishoudelijke stompzinnigheden is toch wel bijzonder laag. Ok, ik nam een 'huis'houdschaar uit de keukenlade, de pak koffie uit de kast en daar ging ik dan. Fase 1 leverde geen problemen op, het verwijderen van de verpakking is kinderspel. Fase 2 was een stuk delicater. Het openknippen van de vacuümverpakking is geen lachertje. Voor je het weet zijn een aantal koffiekorrels ontsnapt. Maar ook deze fase leverde geen problemen op, geen korreltje dat erin slaagde om vervelend te doen. Prachtig dacht ik bij mezelf. Ik zal het toch nog leren. Fase 3... het okselzweet begon in straaltjes naast mijn zijden naar beneden te lopen. The final test... Volledig geconcentreerd met mijn focus op het pak en het blik, iedere beweging gecontroleerd... tot mijn handen opeens weer een zenuwtrek vertoonden die niet in het plaatje pasten. En ja hoor, een gigantische berg koffie naast het blik. O jee, zie je wel? Ik zal het nooit leren. Met het koffieschepje de koffieberg gereduceerd tot een minihoopje, maar hoe zal ik dat aanpakken om die restjes koffiekorrels te verwijderen zonder dat die op de keukenvloer belanden? Want dat zou betekenen dat ik de keukenvloer zou moeten dweilen. Ah, neen hé, niet met mij hoor!
Dit was een crisissituatie, dus, even gaan zitten aan de keukentafel met een sigaret, zonder kop koffie... en de ADS methode toegepast. ADS?? Wel ja, analyse, doelstelling en strategie - methode. Een vereiste voor een situatie als dit. Analyse: de koffiekorrels liggen naast het blik. Doelstelling: de koffiekorrels verwijderen zonder dat die op de keukenvloer belanden. Strategie: misschien stoffer en blik? Neen, er kunnen nog korrels ontsnappen. En de korrels met de vaatdoek naar de pompbak vegen? Neen, de vaatdoek is dan heel erg vuil èn verstoppinggevaar voor de pompbak... Eummm, wat zijn de opties dan nog?? Na mijn hersenen langdurig te hebben gepijnigd, DE oplossing!!! De stofzuiger!!!
Wat is dat toch een schitterend apparaat. Het zuigt in een oogwenk alle stofjes, vuiltjes èn koffiekorrels weg. Ik was zodanig in mijn schik dat ook de oven binnenin een stofzuigbeurt kreeg en de keukentafel werd gezogen. En ondertussen een lachstuip van hier naar ginder, zo erg dat ik aan het gezicht van mijn liefste zag dat hij zich vragen ging stellen bij mijn geestelijke gezondheid. Ondertussen is de stuip al over hoor èn zijn er een aantal elementaire huishoudelijke taakjes verricht mèt de stofzuiger.
Wat moet het vroeger toch moeilijk zijn geweest zonder, ik kan het me gewoon niet voorstellen...
Een tijd geleden had ik mijn enneagramboek in mijn handen, met de negen persoonlijkheidstypes. Mijn handen jeukten om de test nog eens te doen. Neen beste mensen, geen testje van 10 minuutjes, maar één van toch minstens anderhalf uur... Ja, mijn handen jeukten wel heel erg. Na anderhalf uur, het minuutje van 'de waarheid' (gelieve dit met een korreltje zout te nemen). Mijn persoonlijkheidstype: de waarnemer. De waarnemer?? Een jaar of 4 geleden was ik nog de 'avonturier'. Maar zoals everything in this whole fucking world is mijn persoonlijkheidstype ook relatief.
Moet eerlijk bekennen, in eerste instantie vond ik me totaal niet terug in deze beschrijving. Ondertussen zijn we een tijd verder en zonder verder stil te staan bij mijn 'type', had ik deze namiddag een bezinningsmoment. Tja, als je aan de zetel gekluisterd zit wegens immobiliteit, en je steendood verveelt, wat doe je dan hé? Wel, bij nadere beschouwing kloppen een aantal dingen toch. Zeker het gevoel dat ik meer en meer een observator wordt. In heel veel situaties letterlijk. Ik sta erbij en kijk ernaar. Gisteren stond mijn huisje een ondersteboven. Mijn allerliefste had een wedstrijd gewonnen, een privé optreden van Brahim aan huis. De clou van de zaak was dat hij er zelf niet kon bijzijn... Nu, ik had een aantal mensen uitgenodigd, het was hier lekker druk. Maar zoals meer en meer in dergelijke situaties, sta/zit ik erbij, en ik kijk ernaar. Waar anderen vol ontzag zijn, zich beschaamd voelen, één of andere emotie hebben, ben ik 'de watcher'. Het is een heel rare gewaarwording. Het betekent niet dat ik apatisch ben, ik zou het eerder omschrijven als kijken naar anderen, zien wat er gebeurd, en deze gewaarwording doet me denken aan momenten in mijn verleden waar ik me zo voelde. En ik bekijk wat het doet met hen. Enerzijds zou je kunnen denken dat dit nefaste gevolgen heeft voor mijn sociaal netwerk, maar dat voel ik zo niet aan. Zowieso heb ik minder behoefte aan veel mensen rondom me. Ben nooit een massamens geweest, en meer en meer vergaat me de zin me te begeven onder grote gezelschappen. Mijn vader was ook zo, hij was liefst thuis, en als mijn ma buiten wilde, dan probeerde hij zich daar met een smoes vanaf te maken. Terwijl hij in zijn jonge jaren een echt feestbeest was. Meer en meer begin ik van die karaktertrekjes op te merken, de ene vind ik al leuker dan de andere. Het is ook wel fijn om dit te zien, karaktertrekken die met de genen worden doorgegeven. Ik weet waar ik vandaan kom, maar waar ik naartoe ga? Daar sta ik niet bij stil. Dat doet me ook denken aan kinderen die hun ouders nooit hebben gekend, geen informatie hebben over wie of wat ze waren, niet kunnen zeggen, dit heb ik van ma en dat van pa... triest moet dat zijn.
Mijn kort bezinningsmoment heeft me maar weer eens aangetoond dat alles zo relatief is. Niks is zeker, alles is aan verandering onderhevig. De kunst van het leven zit hem erin om mee te bewegen met de golven van het leven...
Ik ben Silvérine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Rhona.
Ik ben een vrouw en woon in The middle of nowhere (België) en mijn beroep is Maatschappelijk 'accident'.
Ik ben geboren op 25/04/1975 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, nadenken, filosoferen, schrijven, rondlummelen, de natuur....
Da Vinci, architect, uitvinder, ingenieur, filosoof, sterrekundige, natuurkundige, scheikundige, beeldhouwer, schrijver, schilder... uomo universale, wat was hij niet?
