Zojuist de kiné mevrouw uitgelaten. Niet uitgelaten in de zin van een hond uitlaten, neen, buitengelaten is een beter woord. Op advies van mijn specialist moet ik kiné volgen, dus, gisteren, gele gids, kinesisten in de buurt, maar hoe kies je een kinésist? Juist ja, aan de hand van de naam. Er kwam een lijstje met namen en adressen, en ik besloot om voor Eva te kiezen. Waarom Eva? De connotatie met de 1^ste vrouw misschien? De oermoeder? Waar we allen uit voort zijn gekomen? Volgens de katholieke kerk dan toch...  Of was het omdat ik geen man aan mijn lijf wilde laten zitten? En waarom was ‘Hilde’ in het lijstje niet ok? Omdat Hilde’s me doen denken aan het prototype van een schooljuf? Over vooroordelen gesproken, foei foei Rhona!
Maar ja, het is dus ‘Eva’ geworden. En ik ben tevreden. En met Eva geen gesprek over het weer of over alleen maar de pijnlijke knie, neen hoor. Over taponneren, depressie en de link naar de farmaceutische industrie (die aan anti-depressiva gigantisch veel geld verdienen, terwijl  onderzoek aantoont dat placebo’s even goed werken en anti-depressiva verslavend zijn, weeral goed voor diezelfde indrustrie  ), over hulpverlening en toen was de kiné-beurt voorbij, zonder dat ik veel aan de pijnlijke knie dacht.  Prachtig toch?

Maar hoe en op welk moment gebeurt de klik toch tussen 2 mensen, zodat er een werkelijk gesprek mogelijk is? Met een werkelijk gesprek bedoel ik, niet over  vorm, maar een gesprek met inhoud. En speelt niet zowieso de vorm een rol om over te gaan tot een werkelijk gesprek? Eva droeg het vredesteken rond haar hals, dat was toch vorm? Ja, maar die vorm gaf voor mij een stuk de opening naar een werkelijk gesprek. Want wie draagt het vredesteken rond de hals? Hippies? Pubers omdat het op bepaalde momenten in de mode is? Mensen die in vrede geloven? Nu, zowieso hou ik van die drie categoriën. Van hippies omdat ikzelf ook wel last heb van hippie aanvallen. Ergens diep vanbinnen groeit mijn hart bij de gedachte aan fowerpower. Het woord ‘hippie’ staat in Vandaele als volgt omschreven:

 'non-conformistische jongere die zich afzet tegen de welvaartsmaatschappij'

(Vandaele, ik had liever gelezen: non-conformistische 'mens' die zich afzet tegen de kapitalistische en materialistische maatschappij)

Ik hou van  pubers daar ze soms zo tegendraads kunnen zijn,even stilstaan bij het woord: tegen-draads, mooi. Niet met de draad, maar er tegen. Niet met de kudde, maar er tegen. Maar anderzijds, pubers hebben zo een behoefte om tot een kudde te behoren. Want buiten iedere  kudde vallen, is moordend, dat zie ik toch aan mijn oudste welp…  In feite is er een gelijkenis tussen pubers en hippies, en dat is het tegendraads zijn. Hippies tegen de kapitalistische, materialistische wereld (welvaartmaatschappij volgens Vandaele), pubers tegen veel (alles?) wat volwassenen hen opleggen. Maar tegen geld (lees materialisme) zeggen ze meestal geen neen...

En dan de laatste categorie: ‘mensen die in vrede geloven’. Maar van die categorie valt geen makkelijke omschrijving te geven, dat kunnen pubers, hippies, ouderen, daklozen,  arbeiders, bedienden, muzikanten, bakkers, kinderen, en nog zoveel meer… zijn. En geloven in vrede, is dat niet sowieso een hippie zijn? Want, vrede betekent geen oorlog, logisch toch? Even terugkeren in de geschiedenis, de meeste oorlogen werden/worden gevoerd omwille van grondstoffen. En grondstoffen betekenen, Ja, juist, geld. Maar ik zie ook veel mini-oorlogen omwille van geld en bezit. Denk maar aan erfeniskwesties en echtscheidingskwesties…

Dus, mensen die in vrede geloven zijn zonder meer hippies?Tja, als ik naar de definitie van Vandaele terugkeer, dan is het enige probleem het woord ‘jongere’. Oplossing: ik ben een 35 jarige jongere die me afzet tegen de kapitalistische en materialistische maatschappij. Nèh, sé, mijn eigen definitie

Voor alle duidelijkheid, mensen zijn niet te vatten in een definitie, dus over wat zit ik hier al 2 bladzijden te lullen?!?

(omdat ik, eeeeeeeel veeeeeel tijd heb )

groeten,
WW

01-02-2011 om 17:52 geschreven door Rhona