Het universum, waar begint het en waar eindigt het? Bij het ervaren van figuurlijke donkere nachten is voor mij een ideaal middel naar de hemel turen, en al de rest valt in het niet...
Mijn fascinatie voor Stonehenge... een van de beroemdste prehistorische locaties op aarde... interessant detail, het is een centrum waar een krachtige leylijn doorheen loopt.
De maan die een grote invloed heeft op de zee... en daarnaast een symbool is voor het vrouwelijke. In iedere vrouw schuilt de maan.
Heksenketel
The life of... a wicked white witch
24-03-2008
Wat een weekend
Vrijdagavond lag er een lang en leeg weekend voor de boeg. Geen plannen, geen doel. Even bekroop er me het gevoel, zie me hier nu zitten. Alleen. Ongelofelijk toch hoe snel een mens in zelfmedelijden kan vervallen. Er is een tijd geweest dat ik dan asap ging lopen. Daarmee bedoel ik, doelloos ergens heenrijden, op zoek naar menselijk contact. Die tijd ligt gelukkig achter me, want ik weet dat je je veel eenzamer kunt voelen in groep, dan dat je gewoon thuis blijft. Dus, ik heb iets lekkers klaargemaakt voor mezelf en nadien nog een Irish Coffee en dan hupsakee, in bed met een goed boek. En als afsluiter voor het slapengaan bewust de wens gestuurd 'ik wil een leuk weekend beleven'.
Tegen zaterdagmorgen 11u zat mijn weekend 'vol' en was ik op de baan naar Isa. Bij haar wat rondgelummeld, kappersbeurt gekregen, samen gegeten, 's namiddags gaan shoppen. Het was fijn bij haar te zijn, alhoewel Isa zichzelf steeds afvraagt, Rhona, waarom trek jij toch graag met mij op? Ik vind mezelf zo'n saai mens... Ik snap dit weer niet van haar, je bent toch zoals je bent? Stel je voor dat iedereen zou zijn als ik? Dat zou pas saai zijn... Ik heb gemerkt dat er 1 voorwaarde is als ik vriendschap sluit met iemand: bewust in het leven staan (of toch alvast 'proberen'). Bewust proberen in het leven te staan is zo'n vrijheid, soms is het lastig, want het is bijna een 2de natuur geworden je eigen beweegredenen te onderzoeken. En wat je dan concludeerd is niet steeds mooi om te aanschouwen. Maar anderzijds geeft het je de vrijheid om je niet meer slecht te voelen over jezelf, je neemt bewuste keuzes, en als die keuzes niet zo goed zijn, dan ben je je daarvan bewust en neem je gewoon je verantwoordelijkheid op.
'S avonds afgesproken met een vriendin in het Venetië van de lage landen. Natuurlijk moeten bellen, want... op 'tijd' komen zal nooit mijn beste eigenschap zijn. Annemie had nog een andere vriendin van haar uitgenodigd. En wij naar... 'the love boat'. Mijn eerste bedenking was toen ik dat schip opliep, amaai, geen plaats om een stuk in je kraag te drinken of je raakt hier niet meer af. Mooi interieur, gezellige sfeer... maar, jeezes, alweer een jachtterrein in een andere vorm. Tja Rhona, wat had je verwacht?? Op een bepaald moment lanceerde ik het idee om mijn camionette voor de boot te plaatsen en die te verhuren... slogan: 'als de nood het hoogst is, dan is de redding nabij'. Al snel waren we daar uitgekeken, en gingen we andere oorden opzoeken. The Irish pub, een stuk beter... Een bandje die Ierse muziek speelde, de knappe gitarist die mijn blik ving waarbij ik niet anders kon dan lachen, of was het ik die zijn blik had getrokken? Soit, niet belangrijk. Vriendin van de vriendin durfde niet aan de bar plaatsnemen, want ja, als 'deftige' vrouw doe je dat toch niet? De signalen genegeerd, en hen beiden voorgetroond naar een hoekplaatsje aan 'den toog'. We zaten nog maar neer, of... ik zag 'Sting' aan de andere kant zitten. Of zag hij mij? En ja, als je met twee anderen op pad bent, dan zijn het niet enkel jou reacties, maar spelen de interacties van de anderen ook mee... pas laat opgemerkt dat Annemie de hele tijd achter mijn rug tekens deed naar Sting die sloegen op mij, shit daar had ik geen rekening mee gehouden. En wat had ik verwacht?? Ja opeens zat hij bij ons hé. En het bleek een uiterst intelligente, met humor doorspekte kerel te zijn. Het was lang geleden dat ik nog zo gelachen heb... waarschijnlijk speelden zijn signalen naar mij toe (Sting was blijkbaar kind aan huis in de pub, want het was geen enkel probleem dat hij door het raam kroop om saffen voor me te halen, de voordeur was te ver...) en de twee single malt wisky's ook hun rol in de lachkicks... En om de preutse, niet toogliefhebbende vriendin in een deuk te zien liggen, het was bij haar al jaaaaren geleden dat ze nog es zo gelachen had... Wat had Sting me toch graag meegetroond, tja, want een vent klimt niet 'zomaar' door het raam hé. Met een preutse, zedige kus op de wang en de boodschap 'go home' werd er afscheid genomen. Wat heeft dat me deugd gedaan. Want wat waren mijn beweegredenen om hem aantrekkelijk te vinden? Waren het zijn 'looks'? Zijn intelligentie? Zijn jobgebonden zigeunerachtige manier van leven? Neen... diep vanbinnen wist ik dat het alles te maken had met mister D's passie voor The police en Sting... Dus, ik heb geluisterd naar mezelf, en dat bevestigd me weer in mijn manier van bewust leven. De illussie voorbij.
Gisteren pasen gevierd met Annemie, haar kinderen en kleinkind. Het was zo fijn, even als buitenstaander in een familiegebeuren te mogen aanwezig zijn, en geen moment had ik het gevoel er niet bij te horen. Haar kleinkind deed even mijn hormonen trillen, maar ook dat is voorbij. Het is leuk om even bezig te zijn met een schattig kind van 1 jaar, maar even leuk te beseffen dat het kind dan terug meegaat met mama en papa... Het was confronterend om de relaties tussen haar kinderen onderling te zien, en ieders manier van van 'zijn' vanop afstand te bekijken.
En nu, nu ben ik weer alleen... maar het is een ander alleenzijn, het is geen eenzaamheid en nu heb ik voorlopig genoeg aan mezelf.
Iedere werkmorgen stap ik door de straten van het Venetië van de lage landen. Mijn camionette geparkeerd buiten het stadscentrum, de beurze kan het parkeertarief in de binnenstad niet aan. In het begin paaide ik mezelf met de gedachte dat die fikse wandeling goed was voor mijn gezondheid, het is toch een flink kwartier stappen. Nu ben ik zover dat het een gewoonte is geworden, nog iets verder dan dat. Ik geniet ervan.
Winkeliers die het voetpad vegen, de krantenhandelaar die automatisch met zijn hand naar de saffen reikt als hij me ziet, de man met een worstebroodje in de hand die ik bijna iedere morgen kruis, mezelf afvragend, worstenbroodje s morgens? Op een bepaalde dag zal ik waarschijnlijk mijn mond niet meer kunnen houden Het koppeltje op het binnenpleintje van het zilverpand, iedere morgen met de lippen aaneengeplakt, drinkend van elkaars levensenergie doet meterugdenken aan de tijd dat ik met mijn eerste liefje zo innig verstrengeld zat, ieder afscheid een stukje stervend De zijdezachte streling van zijn handen,ieder tonglikje, kus of omhelzing brachten me in hogere sferen. De manier waarop ik toen de liefde zag onvoorwaardelijk, symbiotisch
s avonds bij het verlaten van het gebouw, ziet het Venetië er hectischer uit. Fietsers die elk onbenut gaatje gebruiken, uitlaatgassen die over de straat walmen, voetgangers, zich voorthaasten tussen de drommen toeristen En ja, ook ik haast me vooruit. Soms heb ik zin om de wereld even op pauze te zetten of op zijn minst in slow motion. Door al de gestresseerde toestandenvergeten werondom ons te kijken, we zijn zodanig doelgericht dat de kleine details ons volledig ontgaan. Kleine details die de wereld er zo anders doen uitzien. Kleine details die een lach of een traan tevoorschijn kunnen toveren. We zijn allemaal zo bezig met onze dagdagelijkse beslommeringen dat we vergeten datdaarbuiten een hele wereld ligt.
Het woord liefde houdt me al een tijdje in de ban. Wat is dat beest nu eigenlijk? Kun je het ooit te pakken krijgen?
Nu, al een tijd heb ik last van verliefdheidsgevoelens op het leven. Vraag me niet om een verklaring, misschien ben ik nog gekker geworden Maar om toch serieus genomen te worden onderwerp ik mezelf aan een intern onderzoek. Neen, er komt geen internist aan te pas, alhoewel, misschien zou datwel leuk zijn, zeker als het een mannelijk exemplaar is met een mooi kontje Tja, het is eraan te merken dat ik de laatste tijd droog sta, maar geen paniek, ooit vliegt de schuur in brand, en dan, dan komt de brandweer!!!
Oeps, even terug de draad opnemen bij mijn intern onderzoek. Hoe vertaalt een intern onderzoek zich voor mij?
-de was uithangen, te beginnen met de propere onderbroeken, en die met een gaatje binnenshuis ophangen
-patatten schillen en denken aan de keer dat je als kind in je vinger sneed met het patattenmes om te zien of er bloed in je vinger zat
-kattenbak uitkuisen, sakkeren omdat het stinkt en je dan afvragen of jou kak niet stinkt misschien
-de tuin uitwieden om na te gaan of je nog blaarbestendig bent
-met restjes uit de frigo een maaltijd ineenflansen bij gebrek aan beter en aangenaam verrast zijn door je creatie
-een knipoogje teruggooien naar een gast die zij aan zij met je in de autofile staat en blijft op de zelfde hoogte rijden (figuurlijk mensen, figuurlijk)
-een telefonische liefdesverklaring krijgen van je ex-vent op de verjaardag van jullie ex-huwelijk en het gesprek eindigen in wederzijds respect, snif
-uit bed vallen door een misvallen droom en blij zijn om de buil op je gat gezien de droom nogal angstaanjagend was
-eindeloos op zoekzijn naar je sleutels, sleutels belanden de ene dag in de wasmachine en een dag later in de droogkast, proper gewassen en gedroogd.
-het liedje van de Raymond Van het Groenenwoud meisjes dat jemaar blijft neuriën/zingen/schreeuwen
-een all in one feest organiseren, tentjes mee te brengen bij overnachting, dafalgans bij het ontbijt worden voorzien door de gastvrouw
-je camionet die voor de deur staat geparkeerd blootsvoets en in pyama controleren op een rookbare sigaret, buurman staat nogal verbaasd toe te zien
-tijdens een nachtelijke sanitaire pitstop jezelf afvragen of Fabiola ook wel eens met haar vinger door het papier schiet
-je dochter van zeven die je erop wijst dat je toch beter zou proberen de stekker omgekeerd in het stopcontact te steken omdat het gaatje vanboven in het stopcontact zit en dat staafje in dat gaatje moet
- .
De tijd is voorbij van het eindeloos zoeken naar antwoorden in boeken, maar ik leef, en hoe langer ik leef hoe meer ik de banaliteit ervan inzie en hoe verliefder ik word en kom ik bij volgend citaat:
Van dichtbij gezien is het leven een tragedie, van een afstand een komedie.
Ik ben Silvérine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Rhona.
Ik ben een vrouw en woon in The middle of nowhere (België) en mijn beroep is Maatschappelijk 'accident'.
Ik ben geboren op 25/04/1975 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, nadenken, filosoferen, schrijven, rondlummelen, de natuur....
Da Vinci, architect, uitvinder, ingenieur, filosoof, sterrekundige, natuurkundige, scheikundige, beeldhouwer, schrijver, schilder... uomo universale, wat was hij niet?
