Het universum, waar begint het en waar eindigt het? Bij het ervaren van figuurlijke donkere nachten is voor mij een ideaal middel naar de hemel turen, en al de rest valt in het niet...
Mijn fascinatie voor Stonehenge... een van de beroemdste prehistorische locaties op aarde... interessant detail, het is een centrum waar een krachtige leylijn doorheen loopt.
De maan die een grote invloed heeft op de zee... en daarnaast een symbool is voor het vrouwelijke. In iedere vrouw schuilt de maan.
Heksenketel
The life of... a wicked white witch
14-11-2007
Uit de lucht gevallen
Donderdagmorgen de radiowekker loopt af. Mijn hand klopt een aantal keer op dat ding, ik ben nog zo moe De avond voordien was zo zalig dekbed in het midden van de woonkamer op de grond, kaarsjes er rond, een fles met bubbels, amandel massage olie, muziek van dead can dance, gepaneerde reuzengarnalen En niet te vergeten, mijn allerliefste en ik want ja, anders zou het maar een decor zijn.
Maar nu ik raak niet uit bed. Het is er zo lekker, het dekbed over mijn hoofd, voeten die uit bed hangen (mijn voeten kunnen niet tegen de warmte, een trekje dat ik van mijn vader heb geërfd), keppe die zachtjes ligt te ronken tegen mijn rug. Allez Rhona, spring uit bed, je moet gaan solliciteren. In mijn hoofd zegt een stemmetje: zou je niet beter blijven liggen? Het is een examen, hoeveel mede-dingers zullen er nog zijn? Maak je wel een reële kans? Stem, zwijg!! Als ik niets doe en steeds zo reageer, dan zal ik nooit werk hebben! Vooruit, uit bed! Shit, ik heb nog 20 minuten om mezelf en de kids klaar te maken De douche zal voor later op de dag zijn de mede-dingers zullen kunnen genieten van mijn erotische geur van amandelolie en Oeps, ik vind geen geschikte bloes Tja, het truitje en jeans van gisteren zal het moeten doen. Zou ik durven mijn gympies aantrekken die ik kocht in Parijs? En mijn leren jasje? Ach ja, waarom niet? Een blazer jas en opgepoetste schoentjes passen toch niet bij mijn outfit. Kids vlug klaarmaken, een douche zal ook voor hen voor vanavond zijn Vlug de auto in nog 20 minuten om er op tijd te raken, help!! Klokslag 8u30 ben ik er. Een grote zaal maar er is niemand? Ben ik wel juist? Een tel later komt een vrouw binnen, en die zegt, ga maar zitten, we gaan direct van start. Even later komt een man binnen, gaat het examen hier door? Ja, ga maar zitten. Hij neemt recht tegenover mij plaats. De zenuwachtige vibraties komen mijn kant uit. Hij weet zich geen houding te geven, en begint te tetteren tegen mij. Een man die begint te kletsen? De omgekeerde wereld? Ik blijf stoïcijns kalm, en reageer nauwelijks. Ik wil niet meegaan in zijn zenuwroes. Dat doet me denken aan mijn studententijd, waar het in de gangen ook steeds zon hectisch toestand was tijdens examenperiodes, en ik de rust van de bib opzocht. De vrouw zegt, we wachten nog 5 minuutjes op de laatste kandidaat en ze verwijdert zich. Maar 3 kandidaten?? Hoe kan dat? De man blijft maar zeuren help zeg, kan die niet zwijgen? Niet van aantrekken Rhona. Als observator zit ik erbij, en laat alles van me af glijden. Na 5 minuten komt de vrouw terug en zegt, we gaan eraan beginnen, jammer voor de andere kandidaat. De vragen van deel 1 zijn not my piece of cake allemaal termen van de economische wereld. Rhona, schrijf op wat je weet, en laat over wat je niet weet. Even later komt een vierde persoon in de zaal en spreekt de man aan. Meneer, in feite zou je hier niet mogen aanwezig zijn?!? Heb je het profiel van de vacature niet gelezen? Jouw diploma voldoet niet aan de voorwaarden. Het heeft geen zin dat je verder deelneemt. Het gezicht van de man wordt groen, paars, blauw. Ik merk dat hij zich boos maakt. Amaai, dat zal hier gezellig worden. Hij begint allerlei excuses uit zijn mouw te schudden, maar daar gaan ze niet op in. Hij druipt af, ziet blijkbaar in dat verder verzet geen zin heeft. En daar zit ik dan alleen. In een grote zaal, zonder andere mede-dingers. Kan dit wel? Maak ik wel een kans? Gaan ze de vacature opnieuw openstellen wegens gebrek aan kandidaten? Maak je niet druk Rhona, doe gewoon door.
Deel 2 is wel mijn ding. Een scenario opmaken voor een vorming. En deel drie is een presentatie geven over een tekst. Dat zal ook wel lukken. Na het examen heb ik nog een kort gesprek met het hoofd van de dienst vorming en zijn rechterhand. Deze namiddag nemen we terug contact op of je de job al dan niet hebt. In een waas rij ik terug naar huis. Ik heb werk zegt mijn innerlijk stemmetje Inderdaad, een drietal uur later word ik opgebeld, Rhona, je kunt beginnen op 19 november. Heb je nog bedenktijd nodig? Ikke, eum neen, ik zou anders niet gesolliciteerd hebben. Kan de toestand die ik zonet meegemaakt heb, nog toeval zijn? Een job die ik echt wil doen? Geen anderen kandidaten? En totaal geen aandacht besteed aan mijn uiterlijk zijn?
Nog een puzzelstukje dat op zijn plaats valt. Waarom heeft de voltooiing van de puzzel zo lang geduurd? Ok, ik besef ten volle dat, met alle veranderingen dat er momenteel gebeuren, er een nieuwe puzzel zal ontstaan, maar waarom nu? Mijn innerlijke stem zegt, omdat, zoals je weken terug aanvoelde, de wind gedraaid is. Je wist dat er een totale omwenteling in de lucht zat The world upside down. Het doet me denken aan volgend prachtig gedicht:
Ik ben Silvérine, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Rhona.
Ik ben een vrouw en woon in The middle of nowhere (België) en mijn beroep is Maatschappelijk 'accident'.
Ik ben geboren op 25/04/1975 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lezen, nadenken, filosoferen, schrijven, rondlummelen, de natuur....
Da Vinci, architect, uitvinder, ingenieur, filosoof, sterrekundige, natuurkundige, scheikundige, beeldhouwer, schrijver, schilder... uomo universale, wat was hij niet?
