De langverwachte reis naar Maleisië : Kuala Lumpur
3- 4 mei :Met de nodige kriebels stapte ik samen met mijn vaste (reis)compagnon
rond half twaalf de spiksplinternieuwe airbus 380 op richting Kuala Lumpur.
Verstand op nul, knop omdraaien en proberen te relaxen. Wat ook verbazingwekkend
redelijk lukte. De steeds-glimlachende crew van Malaysian Airlines bezorgt je
dan ook regelmatig de nodige afleiding : een apertiefje, een lekkere maaltijd,
af en toe een drankje,... Je hebt ook een persoonlijk tv-schermpje, waar er een
ruime keuze is aan films, muziekalbums, spelletjes, enz. Maar het blijft toch 12
uur vliegen é. De landing verliep voortreffelijk, de pascontrole ging vlotjes,
even zoeken waar we de bagage konden terugvinden en dan de KL-express op naar
KL-Sentral waar we dan nog een treintje moesten nemen om dichtbij ons hotel te
geraken. Om 8 u waren we al bij hotel A-one, waar we gelukkig al in onze kamer
konden. En na een heerlijk douche waren we een uurtje later al op weg voor onze
eerste uitstap : Batu Caves. Dit zijn immense grotten die je bereikt na 272
treden, in het gezelschap van grijpgrage aapjes. Bij de aanvang van de
klim krijg je kippevel door het grote gouden godenbeeld. Er zijn ook meerdere
tempels te bezichtigen.Dit kon al tellen voor de eerste kennismaking met Azië. Daarna keerden we eventje terug naar het hotel waar
we een tweetal uurtjes in bed kropen, dit was nodig na zo'n bijna 24 u op te
zijn. We konden er dan ook weer eventjes tegen en we bezochten dan wat ze
noemen 'de gouden driehoek' in de buurt van ons hotel. Chinatown, Little India,
de prachtige Sri Mahamariammantempel (een Indische tempel gebouwd in 1873,
versierd met goud en edelstenen, en kleurige goden uitgebeideld in de muren), te
veel om op te noemen. Alleen mensen kijken is al boeiend op zich. Rond
de avond werd de lucht redelijk snel donkergrijs en opeens viel de regen met
bakken uit de lucht, vergezeld van donder en bliksem. Maar de warmte bleef.
Tegen dat we het restaurant verlieten, stonden de straten blank en konden we met
natte voeten terugkeren naar het hotel. We vielen beiden als een blok in
slaap.
De volgende morgen stonden we rond 9 u op en een uurtje later
waren we al op weg naar Titiwangsa waar we alvast busticketten kochten voor de
volgende dag. Aan de oever van de rivier zagen we twee leguanen liggen. De
wandelgps was ondertussen tot leven gekomen en zo wandelden we tot de
Chowkit-market. Dit is echt een markt voor de plaatselijke bevolking, geen
toeristen te zien, maar wat een belevenis : zo veel kleuren, geuren, voor ons
ongekende produkten, en een wirwar van kleine gangetjes tussen de vele
kraampjes. Je zou er honger van krijgen: eten zoeken dus. We vonden een
terrasjes, de dames konden helaas geen Engels, dus werd een man erbij gehaald,
maar heel veel uitleg kon hij ook niet geven, dus mochten we mee in de potten
gaan kijken. Niet dat we dan veel wijzer werden natuurlijk, maar het smaakte en
dit met 2 grote fruitsappen erbij kostte ons dit toch wel 4 euro hoor:) Het plan
was daarna om naar het moderne gedeelte te wandelen van Kuala Lumpur, de torens
leken dichtbij, maar een autostrade maakte dat we niet direct zo aan de overkant
geraakten. We wandelden door een woonwijk, waar een 10 jarig meisje ons
vriendelijk toelachte en 'Welcome to Malaysi' zei. Even hadden we ook een
regenvlaag wat eigenlijk welkom was, want ondertussen was mijn temparatuur toch
ook serieus opgelopen. Na een verkoelend drankje, kwamen we na een tijdje toch
bij de Petronella -towers aan. Indrukwekkend ! De top van deze torens is iets
meer dan 451 meter hoog. Elke toren telt 88 verdiepingen. Op de benedenverdieping is er een gigantisch
shoppingcomplex, waar we een tijdje in rondliepen. Voor elks portemonnee was er
iets te vinden, winkels zoals H&M, The body shop, enz tot topmerken zoals
Versace, Gucci, ... Terug buiten kwamen we in een leuk parkje terecht, maar na
een tijdje was er weer een regenbui en dus namen we de trein terug naar ons
hotel. 's Avonds liepen we nog wat rond in de Central Market, aten we nog iets
lekkers in een soort fastfoodrestaurantje maar dan met Aziatisch eten, en konden
we nog even relaxen in de hotelkamer alvorens onder de lakens te kruipen.
Morgenvroeg begint ons grote avontuur : We vertrekken om 6 uur richting Parijs om van daar uit het vliegtuig te nemen richting Kuala Lumpur.Dit alleen al bezorgt mij kriebels want ik vlieg absoluut NIET graag. Maar ja, als je iets van de wereld wilt zien moet je dat er natuurlijk voor over hebben. Om 12 u gaan we de lucht in, om normaal gezien 12 uur later terug voet aan land te zetten. Het is daar dan 6 u 's morgens. Hoe dit allemaal verlopen is , probeer ik zo vlug mogelijk op deze blog te zetten. Want gelijk waar in de wereld bestaat er Wifi en zijn er pc's en we hebben de tab mee.
Een beetje een start in mineur, want de vrijdagmorgen begon met twee begrafenissen op een rij. De ene collega verloor haar mama, de andere haar schoonmama, allebei op dezelfde dag gestorven en op dezelfde dag ten grave gedragen, in dezelfde kerk dan nog. Veel sterkte collega's !
Marnix stond me aan de kerk op te wachten met Fons en vandaar uit vertrokken we dan via de expressweg richting Antwerpen. Net voor de aansluiting met de autostrade stond we even aan te schuiven in de file. Op de ring was er vrij druk verkeer, maar we konden blijven rijden. Net boven Breda konden we al de afrit nemen en op zoek gaan naar de boerderijcamping 'Oud Drimmelen' in het wereldberoemde Drimmelen. We namen een plaatsje in en vertrokken rond 16u nog richting centrum. Een centrum kon je het eigenlijk nauwelijks noemen, een kerk, wat huisjes, en niks bakker, beenhouwer, laat staan supermarkt. We reden wel 5 keer hetzelfde toertje, maar nee niks te vinden. Wel een bezoekerscentrum waar we een 'zwerftocht' boekten voor de volgende dag, en een gezellige jachthaven met zicht op de rivier. Uiteindelijk belandden we in een buurgemeente Made, waar we een supermarkt vonden en een teugsje dronken op de eerste openingsdag van een nieuw café 'Bij de buren'. We reden terug naar Drimmelen waar we gelukkig nog een tafeltje vrij vonden in het restaurant Jachtpanorama. Marnix had namelijk een ontdekking gedaan tijdens het surfen op internet. Je zou er 'van de hoed' kunnen eten. En ja hoor: we aten van de hoed. Nieuwsgiering nu zeker wat dat inhoudt :
VAN DE HOED ETEN
De naam is afgeleidt van de zogenaamde teutonenhoed. De
Teutonenhoed was de helm die de soldaten van de Teutonen uit Italie droegen.
Deze helmen waren bezaaid met metalen pinnen als extra bescherming. De hoed
is dus eigenlijk een metalen kegel met metalen pinnen aan de buitenkant. Het
vlees dat u op tafel geserveerd krijgt kunt u dan op deze pinnen prikken, tegen
de wand van de hoed aan en zo grillt het vlees.
Bij het hoedetten
krijgt u het volgende op tafel geserveerd: 4 soorten vlees, 6 sauzen, 6
salades, gepofte aardappel, friet en satésaus.
Voldaan fietsten met wat lichte regen in het pikdonker langs de boerenwegels terug naar de camping. De volgende dag vertrokken we richting Oosterhout, via de knooppunten. Oosterhout is een levendig stadje, vele winkels, een grote indrukwekkende kerk en een winkelcentrum. En misschien wel nog meer, maar we werden rond 13u30 verwacht aan het bezoekerscentrum De Biesbosch. Daar konden we eerst nog eens de tentoonstelling bezoeken en rond ongeveer 13u45 begon gids Louis met een korte uiteenzetting over het ontstaan van het natuurreservaat. "De Biesbosch is één van de de weinige zoetwatergetijdengebieden van Europa.Het is een avontuurlijk doolhof van rivieren, waterbekkens,
wilgenbossen en grillige kreken met glashelder water. Het is een uitgestrekt
fourageergebied voor talloze soorten watervogels, zoals ganzen, reigers, eenden
en steltlopers. Overal in de Biesbosch vind je nog de nalatenschap van de
griendwerkers die eeuwenlang het land bewerkten.En natuurlijk vind je overal sporen van de bever, die al 25 jaar vaste bewoner
is." Schipper Jan wachtte ons op en we vertrokken dan naar het natuurpark aan de overzijde van de rivier. Eénmaal we in het park waren, werden de motoren wat stiller gezet en kregen we voortdurend uitleg van de gids, over het leven van de bevers, hij wees ons vogels aan, we zagen 3 reeën voorbijschieten, en wat we ook vooral hoorden was de interactie van de groep mondige Nederlandse jongelui die mee aan boord waren. Na een tijdje maakten we aan land een wandeling tot aan de 'eendekooi', een oude constructie waarmee ze vroeger eenden vingen. Met een karig zonnetje en vooral veel wind vaarden we terug, waar de uitstap afsloten met een aperitiefje. Marnix had diezelfde avond een schitterende Yahtzee-opflakkering. Goed voor zijn zelfvertrouwen dus, haha. We zaten redelijk vroeg in bed en waren dan ook fris en monter om de volgende dag rustig op te ruimen en huiswaarts te keren. De weg lag er al even rustig bij. We stopten nog even bij ma en pa en rond 15 uur waren we thuis.
camping 'Oud Drimmelen' 32 eur vr twee nachten met electriciteit 195 km vanuit Gistel tot. km 15990
De winter blijft maar duren, maar het weerbericht voorspelde droog weer. Genoeg reden om even Fons buiten te halen. En daarbij, Fons moest naar de jaarlijkse keuring, dan kan je het hem toch niet aandoen om zomaar zonder bijkomend uitje terug naar zijn winterverblijf te moeten? Dus : Marnix had een tijdje geleden al een Waals-Brabants plaatsje gevonden waar je de ruïnes van een abdij kunt bezoeken. Dus de bestemming van dit weekendje werd : Villers-la-Ville.. Betty werd voorlopig vervangen door ene Marnix die me met een bevallige, diepe stem feilloos daarheen leidde. Onderweg kregen we ook nog een schitterend zicht op de 'leeuw van Waterloo' kado. Je rijdt Villers binnen onder een oude boog van de abdij. We parkeerden ons op de verste parking, dronken een tas warme soep en vervolgens bezochten we de abdij met een audioguide. De ruïnes zijn echt indrukwekkend.
Daarna fietsten we even naar het centrum, we kochten bij de plaatselijke bakker een stokbrood of twee en een taartje, dat we met een tasje koffie verorberden in Fons. Even heerlijk weer opwarmen. Rond 15 u vertrokken we nog voor een 14 km lange wandeling. Met een plannetje bij de hand kon er niks misgaan. We wandelden door verrassend grote bossen die afgewisseld werden door landwegen. We zagen zelfs 3 bambi's! Tot ongeveer 8 km ging alles goed, en toen waren we even , nee niet voor even, het noorden kwijt. dat heb je natuurlijk met een wandelgps, ... die nog thuis lag. :) Dan maar de grote weg zoeken en de verkeersbordjes volgen en zo kom je uiteindelijk toch terug waar je startte. In de enige café van Villers die open was, dronken we het plaatselijk abdijbier, ik een donkere, Marnix een blonde. Ons avondeten werd terug , een beetje een gewoonte geworden, een kaasschotel met een glaasje rode wijn en rond 23 uur kropen we ons bed in. Het werd een rustige nacht tot ... er om 5 uur 's morgens op Fons werd geklopt. Even schrikken. Marnix trok het gordijntje open en daar stond een man met een zaklamp binnen te schijnen, om ons doodleuk te melden dat we weg moesten omdat er plaats gemaakt moest worden voor de rommelmarkt. Jakkes, dus kleren aanschieten, fietsen losmaken, en Fons verplaatsen naar de andere parking. Marnix wist niet goed wat aan te vangen : moeten we nu al koffie maken, ontbijten, .. ? Maar nee gij, kom we kruipen terug in bed. En wonder boven wonder sliepen we nog redelijk vlug terug in,om uiteindelijk terug, voor de tweede keer op te staan , ditmaal op een meer schappelijk uur. Na het ontbijt brachten we natuurlijk eerst een bezoekje aan die rommelmarkt om daarna terug de wandelschoenen aan te trekken en een 15 km wandeling aan te vatten. Toffe wandeling, wel heel slijkig en glad op sommige plekken in de bossen, maar we bleven recht. En ditmaal deden we het helemaal goed é. Tot op ongeveer 4 km van het einde het pad naast de rivier bleek afgesloten. De rivier was blijkbaar buiten haar oevers getreden en je kon onmogelijk door het diepe slijk verder. Dus ja, weer langs de grote baan het laatste stukje afgelegd. De woonbatterij van Fons was serieus gezakt, blijkbaar moet er een probleempje zijn. Aangezien we toch van plan waren de volgende ochtend terug te keren, besloten we nu al naar huis te gaan. Anders lagen we misschien de hele nacht naar lampjes te kijken, of zou de verwarming terug in alarm gaan wegens te weinig stroom. We maakten van de nood een deugd en stopten nog even in Ikea. Rond 19 u waren we terug thuis.
totaal aantal kms tot Villers vanuit Gistel : 156 totaal stand 15578 km parking bij de abdij: geen voorzieningen
Ja ja, ook in 2013 kruiste een weekendje Londen ons pad. En wat voor eentje. Wie zegt ook al weer dat het altijd regent in Engeland? Nee hoor, net na aankomst en nadat we een echt Engels ontbijt achter de kiezen hadden, kregen we enkele druppeltjes te verduren, maar zelfs niet genoeg om een paraplu boven te halen. En de daaropvolgende dagen geen spetter te zien. Maar gelukkig wel heel veel anders gezien : behalve de klassiekers ook : Saint-Pauls cathedral, London museum, de oudste steen, een prachtige mix van mensen, Brick Lane, marktjes in Petticoat lane, Notting Hill, Royal Alberthall, authentieke pubs, daklozen, dronkaards, punkers, donkere steegjes waar ooit Jack the ripper ronddwaalde op zoek naar slachtoffers, Camden, en zo veel meer... Ons hotelletje in East Londen viel geweldig goed mee, misschien wel een adresje om te onthouden. We versleten weer heel wat kilometers, goed voor de nodige pijntjes, maar die nemen we er graag bij. Allé, voor zoiets wel hé.Kort samengevat dus : een super-weekend!
Yes eindelijk! Weg met Fons. Het was een beetje zoeken op de weerkaarten en het werd Le Touquet ,ook wel Paris Plage genoemd. De plaats waar de iets meer gegoede Parisiens hun vakanties doorbrengen. Marnix deed de vrijdagmorgen nog eerst een loopje en rond 10 u 30 waren we vertrokken. De temperatuurmeter gaf ongeveer 8° aan en de zon scheen volop. Ook zonder onze Betty (die nu bijna geheel de geest heeft gegeven) vonden we de voorbestemde mobilhomeparking vrij vlotjes. We stonden er netjes aan de duinen met een mooi zicht op de baai en de jachthaven. We trokken meteen de wandelschoenen aan en vertrokken langs een mooi wandelpad tot aan de boulevard. Tijd voor een aperitief, met iets hartigs erbij.En dat buiten op een terras zonder jas aan. De winkelstraten lagen er wat verlaten bij, maar later bleek dat alles pas om half drie openging. We besloten op zoek te gaan naar de Carrefour om wat boodschappen te doen. We hadden de bordjes gezien bij het binnenrijden van de stad, maar hoe langer we te voet rondliepen, des te meer we beseften, dat ofwel die winkel heel wat verder lag dan we in gedachten hadden, ofwel dat we hopeloos verloren waren gelopen. Tegen het eind van de dag hadden we dus ten eerste geen winkel gevonden, ten tweede hadden we ettelijke km's gewandeld (ik moet wel toegeven dat het heel aangename paden waren) en ten derde was ik enkel nog rijp om me ergens neer te ploffen en niet meer recht te moeten. Dit dank zij een pijnlijke heup ( een kwaaltje van lange duur) en een omgeslagen pijnlijke enkel. Enfin, we vonden nog een buurtwinkeltje, en we vonden een caféetje zodat we eindelijk ook eens naar het toilet konden. En daarna kon ik bijna al strompelend terug stappen tot aan Fonske. (klein beetje overdreven dat strompelen maar het voelde wel zo'n beetje aan) Maar we hadden verder een gezellige avond met een flesje wijn en een kaasschotel. De zaterdag stonden we rond 9u15 op en na een lekker ontbijt maakten we de fietsen klaar voor een fietstocht. We reden via Stella Plage tot in Berck-sur-Mer. De hele dag bleef het grijs en het was een stuk kouder dan de dag ervoor. In Berck deden we nog een korte wandeling op de dijk en we zagen een bende zeehondjes liggen op het strand. 's Middags aten we pizza, genoeg voor met nieuwe energie de terugrit aan te vatten. En nogmaals de Carrefour te zoeken. En yes, gevonden. We dronken daarna een kopje koffie in Fons en na een uurtje gingen we nog eens te voet naar t stadje. Wat rondgelopen en een aperitiefje in een pub. En daarna was het weer tijd om ons te nestelen. Bij de aperitief deed Marnix de eerste poging van het jaar om een Yahtzee te winnen, maar zoals goeie gewoonte, lukte het net niet. Een stokbrood, wat tzaziki, tarama en gamba's waren de ingrediënten van een smakelijk avondmaal. Tegen de ochtend begon het paneel van de verwarming/boiler te flikkeren. Onze woonbatterij stond heel laag en blijkbaar was dat de reden dat het bedieningspaneel een waarschuwing gaf. Het lange stilstaan tijdens de koude winter zal er voor iets tussengezeten hebben. Dus nog voor het ontbijt hebben we ons verzet en namen we electriciteit. (2 euro voor 55 minuten) We konden daar onze tanks en wc legen en het was rond half tien als we klaar waren om te vertrekken. We vertrokken met volle zon, langs de landelijke wegen, tussen duinen en bossen, en reden toch nog iets te vroeg de autostrade op. Zo moesten we toch nog 1eur60 péage betalen. Net voor Calais was er ineens dikke mist en dat bleef zo tot we in Gistel waren.
Totaal aantal km's gereden : 315 km km stand : 15195 km parking : Le Touquet aan de jachthaven, 11 euro per nacht, asfalt ondergrond en alle voorzieningen.
Het voorbije weekend was ons eerste echt vrije weekend van het jaar. Januari verliep wat in mineur. Mijn schoonvader belandde in het ziekenhuis en is er helaas overleden. Je hoofd staat dan niet meteen naar uitstapjes natuurlijk. Neem daarbij ook nog het feit dat het de voorbije weken echt rotweer was. Sneeuw, ijzel, stevige min-temperaturen, gevolgd door regen, storm en nog eens regen. En dit was het voorbije weekend dus niet anders. En viel het eerst-mogelijke Fons weekendje in het water. Nu maar duimen en ten volle hopen voor binnen 14 dagen. Duimen jullie mee?
Ik ben Heidi
Ik ben een vrouw en woon in Bredene () en mijn beroep is Administratief bediende.
Ik ben geboren op 04/04/1965 en ben nu dus 60 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Reizen, linedance, muziek, lezen, handwerk, wandelen, geocaching.
Een beetje een start in mineur, want de vrijdagmorgen begon met twee begrafenissen op een rij. De ene collega verloor haar mama, de andere haar schoonmama, allebei op dezelfde dag gestorven en op dezelfde dag ten grave gedragen, in dezelfde kerk dan nog. Veel sterkte collega's !
Yes eindelijk! Weg met Fons. Het was een beetje zoeken op de weerkaarten en het werd Le Touquet ,ook wel Paris Plage genoemd. De plaats waar de iets meer gegoede Parisiens hun vakanties doorbrengen. Marnix deed de vrijdagmorgen nog eerst een loopje en rond 10 u 30 waren we vertrokken. De temperatuurmeter gaf ongeveer 8° aan en de zon scheen volop. Ook zonder onze Betty (die nu bijna geheel de geest heeft gegeven) vonden we de voorbestemde mobilhomeparking vrij vlotjes. We stonden er netjes aan de duinen met een mooi zicht op de baai en de jachthaven. We trokken meteen de wandelschoenen aan en vertrokken langs een mooi wandelpad tot aan de boulevard. Tijd voor een aperitief, met iets hartigs erbij.En dat buiten op een terras zonder jas aan. De winkelstraten lagen er wat verlaten bij, maar later bleek dat alles pas om half drie openging. We besloten op zoek te gaan naar de Carrefour om wat boodschappen te doen. We hadden de bordjes gezien bij het binnenrijden van de stad, maar hoe langer we te voet rondliepen, des te meer we beseften, dat ofwel die winkel heel wat verder lag dan we in gedachten hadden, ofwel dat we hopeloos verloren waren gelopen. Tegen het eind van de dag hadden we dus ten eerste geen winkel gevonden, ten tweede hadden we ettelijke km's gewandeld (ik moet wel toegeven dat het heel aangename paden waren) en ten derde was ik enkel nog rijp om me ergens neer te ploffen en niet meer recht te moeten. Dit dank zij een pijnlijke heup ( een kwaaltje van lange duur) en een omgeslagen pijnlijke enkel. Enfin, we vonden nog een buurtwinkeltje, en we vonden een caféetje zodat we eindelijk ook eens naar het toilet konden. En daarna kon ik bijna al strompelend terug stappen tot aan Fonske. (klein beetje overdreven dat strompelen maar het voelde wel zo'n beetje aan)
