ZE ZÈN ZOT, MENERE. DAT ZE ZOT ZÉN, MENERE;

Koken met sperma.

“Koken met sperma is een culinaire ver-rijking”. Je gelooft je ogen niet, maar zo staat het heus in Het Laatste Nieuws (04-05.09.10) en andere media.
Sperma is “een complexe, doch hoogst dynamische smaakmaker”, zweert de Ame-rikaanse verpleger die “een passie voor koken” zou hebben en Paul Photenhauwer heet. Paul heeft er zelfs een boek over geschreven. Op de cover prijkt een foto van een flan caramel en binnenin krijg je 61 bladzijden receptuur voor Strawberry-Splashrita, Dippery Dip-sauce en andere puddinkjes, flensjes, ijsjes, allemaal op basis van het lekkere vocht geprepareerd.
Want sperma - ‘semen’ heet dat in de betere kringen - “is not only nutritious, but it also has a wonderful texture and amazing cooking properties. Like fine wine and cheeses, the taste of semen is complex and dynamic. Semen is inexpensive to produce and is commonly available in many, if not most, homes and restaurants.”
In vrije vertaling luidt dat: “Sperma bevat een goede balans van fructose, suikers, proteïnen, enzymen, vitaminen en minera-len. Het heeft ook een wonderbaarlijke textuur en dito verwerkingsmogelijkheden. Net als fijne wijn en kazen is de smaak complex en dynamisch.”
Overigens is het in deze tijden van financiële crisis een welgekomen alternatief voor gezinnen met een low budget en een high offspring: niet alleen de culinaire uit-gaven maar ook het kinderaantal zal dalen, en nog wel op een hoogst aangename ma-nier.
De twee principes die aan de basis liggen van deze revolutionaire visie, zijn “autarkie” (de behoefte om de productie van energie, voedsel en drinkwater in eigen hand te hebben) en “locavorie” (het uit-sluitend eten van streekproducten, d.i. “voedsel dat verbouwd is in een straal van 200 kilometer” - jaja, je hoort het goed: tweehonderd kilometer!!).
“Despite all of these positive qualities semen remains neglected as a food”, zucht Photentauwer nog, De reden daarvan zou zijn dat het “niet past in onze politiek correcte en van de natuur vervreemde cultuur”, maar hij hoopt dat “this book will change that” en dat “de parallelle concepten van seksuele en gastronomische bevre-diging eindelijk met elkaar in contact ge-bracht” zullen worden.
En hij eindigt zijn aanbeveling met de woorden: “Once you overcome any initial hesitation, you will be surprised to learn how wonderful semen is in the kitchen. If you are a passionate cook and are not afraid to experiment with new ingredients - you will love this cook book!”
Duur is het pocketboek ook al niet: voor de 61 pagina's betaal je net geen € 20.50. Jammer genoeg is Natural Harvest - A Col-lection of Semen-Based Recipes voorlopig alleen te koop in de Rotterdamse winkel ‘Het Kookpunt’ en via www.lulu.com, maar het komt wel naar Vlaanderen, hoor, het komt, daar zorgen de mond-tot-mond-reclame en Heibel voor.

About the writer:
“My name is Paul Photenhauer. My friends call me ‘Fotie’ and you can too. I enjoy food and cooking it - especially when I add a little semen to the dishes I create. No, I'm not joking and no, I'm not some sort of whacky freak. I'm just passionate about everything I do, including cooking with cum. Thanks for stopping by. I hope you enjoy the book and the blog. I would love to hear what you have to say, so be sure to leave a comment or two!”

181 kippenvleugels in 12 minuten

Die zotte mensheid toch met hun drang om records te vestigen. Je kunt het zo gek niet bedenken of het is er. Record hardlopen, horden, snelwandelen, ligfietsen, vlinderslag, hamerslingeren, gewichtheffen en dat soort dingen, dat kennen we. En in elk Vlaams dorp zal je wel een staminee vinden waar op rollen gefietst wordt, zeker. Maar stel je voor dat je het record wil vestigen van pompoenen kapot kloppen met het voorhoofd of wasknijpers op je gezicht klemmen. Zot zou je zeggen, maar het is er. Ene Garry ‘Stretch’ Turner heeft 153 wasknijpers op zijn postzegel geplaatst. En je moet er natuurlijk een Belg voor zijn om 30 pompoenen aan spijs te kloppen met je koppie. Willy Brokmans heet ie heel toepasselijk en hij zou daarnaast ook nog metselaar van beroep zijn. Maar ook hardgekookte eieren eten behoort tot de mogelijkheden. En de meeste hotdogs verorberen, de meeste spinnen op je lichaam zetten, de meeste kauwgombellen blazen, 160 m gras-sprietjes knopen, de meeste boeren laten, de meeste T-shirts over elkaar dragen, het langst je adem inhouden, de meeste bekertjes stapelen, het langst frieten bakken, met 12 in een telefoonkotje, het luidst hikken, de langste worst maken, de meeste beha’s aan een waslijn hangen, de grootste taart bakken, de zwaarste tieten hebben, ja, zelfs de langste vingernagels of… de grootste tumor hebben (45 kg voor de Chinese Wang Ai-Ning).
En nu is er alweer een nieuw record gevestigd. Op 5 september 2010 nam Sonya Thomas in Buffalo (New York) deel aan het nationaal kampioenschap kippenvleugels eten. Het mens verzwolg in 12 minuten niet minder dan 181 kippenvleugels (2,2 kilo). Ze versloeg daar-mee eetkampioen Joey Chestnut, die bleef steken op 169 vleugels (2,06 kilo). Het was de eerste keer dat de twee veelvraten het tegen elkaar opnamen. "Ze zetten elkaar enorm onder druk. Joey is zo sterk”, aldus de organisator van het festival, “hij heeft een enorme kracht in zijn kaken. Maar Sonya is enorm vlug met haar handen". Na de wedstrijd zei Sonya nog steeds honger te hebben. Ze noemde de vleugels een ’appetizer’. Sonya, die 1,52 meter lang is en 47 kilo weegt, heeft ook het record voor oesters, hardgekookte eieren, cheesecake en jalapenopepers in de buik. Ze wordt de ’zwarte weduwe’ genoemd, omdat ze haar veel grotere en zwaardere mannelijke tegenstrevers vaak weet te verslaan.
Jaja, de mensheid staat voor niks!

Van vispedicure tot bloedzuigerdetox

‘Chères menteuses”, zo heet het boek dat sinds 1978 in mijn boekenkast staat. Lieve leugenaarsters zijn het allemaal volgens Gabrielle Rolin, vrouwen stellen zich nooit tevreden met de blote realiteit, die ze graag wat ‘aanzetten’. En dat doen ze met alles wat zich in hun nabijheid bevindt. Neem maar een huis: zonder vrouw kan en zal het dikwijls gerieflijk, efficiënt en soms zelfs niet al te vuil zijn, maar het mist dat ‘opgetilde’.
Vrouwen ‘verbloemen’ op een geraffineerde manier de werkelijk-heid. Ze leggen wat meer nadruk op het ‘schijnen’ en het ‘verschijnen’ dan op het ‘zijn’. Kortom, ze maken de wereld mooier dan hij is, ze tricheren.
Ook zichzelf ‘verbloemen’ ze. Vaardig wordt de lippenstift in batterij gebracht en met een feilloze stiftstreek worden de lippen een vleugje bijgewerkt en dan even zuigend naar binnen gehaald om een egale tint te verkrijgen. Het vluchtige gebaar waarmee het ietwat verzakte kapsel opwaarts in zijn veerkracht hersteld wordt, zet de kroon op het werk.
Ja, zegt Rolin, je mens donc je suis.
Voor die chères menteuses is er goed nieuws. In plaats van de klassieke trucs voor een kalfaterbeurt beschikken ze thans over een heel gamma van nieuwe beauty-behandelingen. Zo is er de vispedicure, waarbij je voeten letterlijk schoon geknab-beld worden door een school Garra-Rufa-vissen. Weg dode huidcellen, weg eelt, weg eczeem, weg psoriasis. Eén zuigsessie van de knabbelvis en je carosserie glanst als nieuw. En pijn doet het helemaal niet, want de lieve diertjes hebben geen tanden. Het kietelt hooguit.
Al even hip is het je huid in te smeren met nachtegaaluitwerpselen. De Japanse geisha’s gebruiken het al eeuwen-lang. Na een paar behandelingen voel je babyzacht aan en je huid gaat ook een ietsje bleker zien omdat de vogelpoep rijk is aan het enzym guanine. Uiteraard mag je het goedje niet zomaar in on-verwerkte staat uitwrijven, want dan zou je wel eens infecties kunnen oplopen.
En voor je haar is er ook iets nieuws op de markt. Van dof en pluizig wordt het al snel zacht en glanzend als je er een masker met stierensperma oplegt. Stierensperma is rijk aan proteïnes, moet je weten. Vooral bij de Britsen is de behandeling erg in trek.
Een andere methode om er jonger uit te zien dan je bent, is de hirudotherapie, waarbij bloedzuigers op je lijf gezet worden om het te ontgiften. Niet alleen huidziektes, maar ook migraine, artritis en jicht kunnen de schatjes aan en zelfs bij slapeloosheid kunnen ze uitkomst bieden.
Naar verluidt zouden ook met een bierbad goede resultaten geboekt worden. De bubbels, de warmte, het mout en de hop reinigen en voeden je huid en openen de poriën. Hoewel deze methode wel eerder iets is voor mannen dan voor vrouwen, dachten we.

Snolletje Snoeckx of Piemeltje Pieters

Daarvoor moet je nu toch echt in de Kempen wonen, en meer speciaal in Kasterlee, het dorp waar na de zomer de pompoengekte toeslaat. In de rozenkrans-maand worden onder elk Kastels dak pompoenen gevreten. In alle vormen en kleuren, alle maten en gewichten tref je ze aan: van de Jack the Little tot de Atlantic Gigant, en daartussenin de muskuspompoen, de eikelpompoen, de spaghettipompoen, de vijgenbladpompoen, de wrattenpompoen, de witgestreepte courgette, de bisschopsmuts, de Rode Centaar, de Dikke Gele Parijse…
Vindingrijk als ze zijn heeft het Kastels volk een hele rist van gerechten bedacht om hun naam van Pompoenpapeters in ere te houden. In 'Pompoenen Culinair', een uitgave van de Toeristische Dienst, vind je naast pompoenpap, pompoensoep, pom-poenjam en pompoenmoes ook pom-poenmuffins, pompoenbeignets, pompoen-brood, pompoencakejes, pompoenpannen-koeken, pompoenwafels, pompoentaart-1, pompoentaart-2, pompoentaart-3, pompoen-pudding, pompoentulband, pompoenpuree en pompoenfrietjes. Ja, zelfs pompoenjene-ver en pompoenbier worden er gebrouwen.
Elk jaar in oktober worden eveneens tal van pompoenevenementen ingericht door een heus pompoenengenootschap: van een pompoenstapperswandeling over een pom-poenpitspuwenwedstrijd tot een pompoen-standbeeldenexpo. De leukste happening is ongetwijfeld de pompoenregatta, waarbij kinderen, maar ook dames en heren in een uitgeholde pompoen op de Kleine Nete ped-delen met als doel het eerst over de eind-meet te geraken. Alleen het EK Pompoen-schieten is er in Kasterlee niet bij, dat is iets voor - de naam zegt het zelf – Blikschote.
Kastels volk is zot volk, zegt mijn vriend en Kastelse aboriginal Ludovic ‘Witte’ Ley-sen (° 1922), die naast zijn garde-cham-petterschap nog de tijd vond om een aantal romans, dichtbundels, toneelstukken en heemkundige werken te schrijven, waaron-der de lijvige historische roman De Dui-velskuil (1969) en ‘ne Kromme gedon. Tachtig jaar wielergeschiedenis in (Groot-) Kasterlee (2002) het meest bekend zijn.
En dat ze er zot zijn, wordt nog thans maar eens bewezen door ene Marcel ‘Celle’ Hofkens, die 45 jaar zijnde nog niet tot de jaren van verstand is gekomen. Als rabiate motorfreak gaf hij zijn zoon de naam… Harley Davidson mee. Harley Davidson Hof-kens dus, “maar wij noemen hem Harley”, zegt de papa die zelf nochtans als een doodgewone Marcel over de Vlaamse wegen scheurt. Harley, die volgende maand drie jaar wordt, is ove-rigens ook goed op weg om een biker te worden, want 'hij heeft een elektrisch aangedreven driewielertje, een heuse Harley Davidson”, vertelde mama Wendy niet zonder trots. “Hij is er helemaal zot van. Motoren, jassen, broeken, telkens als hij iets ziet waar het logo van Harley Davidson op staat, zegt hij: Dat is van mij!”
Voor de rest lijkt de familie Hofkens wel een stabiel gezinnetje te zijn, want “we hebben twaalf kinderen, uit drie huwelijken', zei mama Wendy.
Nu goed, het hoeft niet altijd Emma of Noah te zijn, en van de Angelina's en Brads ziet de lucht ook al zwart. Maar Harley Davidson!?!? Dan nog liever Barça, naar de voetbalclub FC Barcelona, zoals het Limburgse echtpaar Beeckman zoonlief heeft genoemd. Of Arafat, Stalin, Sadam, ook dat zou nog niet afschrikken? En ze bestaan op Vlaamse bodem, hoor, ze bestaan! Alleen het Amerikaanse koppel dat hun zoon Adolf Hitler doopte, kreeg bij ons nog geen navolging.
En voor een tweeling kun je misschien gaan voor Nico en Tine, of voor Peter en Celie. Of nee, Elvis en Presley dat geeft de borelingen nog meer kansen in het leven. Of Johhny en Depp, Megan en Fox, Demi en Moore. Gegarandeerd dat zulke schepsel-tjes het ver zullen schoppen.
Ook de flora blijkt welig op te schieten uit de Vlaamse klei- en zandlagen. Uiteraard komen de Roosjes, Violetten, Anemoontjes, Hyacinten en Lelies meer voor dan Pinksterbloem of Cactus. En voor de jongens wordt aldoor vaker de fauna geraadpleegd: vooral Wolf, Vos en Stier zijn nogal in trek. Jaja, beste vaders en moeders, laat je fantasie maar waaien, zelfs de maanden van het jaar kunnen voor inspiratie zorgen: April, Mei, December. Of de namen van steden, zoals Lourdes of Nairoby, of Saragossa en Etterwinden, dat klinkt ook goed. En zelfs Gulliver of Repelsteeltje behoren tot de mogelijkheden.
Enfin, het is alleen nog wachten tot pakweg het eerste Snolletje Snoeckx of Piemeltje Pieters geboren wordt. Lang zal het alvast niet meer duren in deze eenparig versnellende mesjogge wereld. En wat de kinderen zelf daar later van denken, ach, dat is bijzaak, het was toch leuk om met een klein Calimerootje of Kermitje uit te kunnen pakken en, luid genoeg zodat de buiren het wel moeten horen, te kunnen roepen: “Hé, Poepke en Protje, komen eten, hoor, de patatjes zijn klaar!”
Je mag het geloven of niet, maar in de jaren '80 heb ik helaas vrienden gehad die, fans zijnde van George Michael en Andrew Ridgeley, hun zoontje als 'Wham!' het leven in stuurden. En ik heb ook een gezin gekend met Douwe en Egberts in de schoot, en iemand die zijn eerste zoon met de naam Jumbo Jet belastte. Hij was nota bene piloot bij Sabena en heette zelf Dieu - ik herinner me nog hoe hij op een dag telefoneerde naar een lagere bediende van het cate-ringpersoneel en zich kenbaar maakte met 'Ici Dieu', waarop hij van het secretaresje als antwoord kreeg: 'La Sainte Vierge vous répond'.
Ja, ik kan me al voorstellen dat Harley Davidson Hofkens later de hoorn zal opnemen en zeggen: “Hallo, met Harley Davidson”, en hoe de verwonderde hoorn zal repliceren met: “En hier de bezinepomp van de Klinkstraat. Heb je nog naft genoeg?”
Ja, die moderne ouders kunnen hun nageslacht toch nogal wat aandoen… Hèhè!

Frans Depeuter

13-04-2011 om 10:01 geschreven door heibelaar