Hilde Sabbelt zonder zeuren

“Zomer zonder zeuren”, dat is de titel van de ‘Eigen kijk’ die madam Sabbe in Het Laatste Nieuws (06.07.07) uit haar dikke correcte duim zoog. Het ging over de overlast in de sociale wijk Schoonbeek te Bilzen.

Ik citeer verder (cursief van FD): “Geen Parijse toestanden hier, fulmineert burgervader Sauwens, en prompt heeft hij in de deelgemeente Schoonbeek een samenscholingsverbod uitgevaardigd. Even was ik de kluts kwijt: wat bedoelt hij precies met ‘Parijse toestanden’? Schandalige prijzen voor een kop koffie? Langbenige Bluebell Girls in het Lido? Nee, het moet iets met herrieschoppen zijn, anders vaardig je geen samenscholingsverbod uit. Oproer en overlast: zou de zomer begonnen zijn? Je kunt er donder op zeggen: zodra de schoolpoorten openzwaaien voor de grote vakantie, zodra her en der festivals en barbecues worden georganiseerd, volksverhuizingen naar zee plaatsvinden, kinderen en jongeren rondzwerven en terrassen vol raken, duiken de eerste zeurkousen op. Dat ze toch wel véél lawaai maken.”

We horen in het stuk al dadelijk de subjectieve toon, die nog in de verf wordt gezet door een burgemeester die ‘fulmineert’ en buurtbewoners die ‘zeurkousen’ zijn. Ook verder kan madam Sabbel amper haar politiek correcte geschimp onderdrukken; zo heeft ze het meesmuilend over “het keurig geboende tuinpad”  en “de onberispelijke voordeur” van (uiteraard) autochtone zanikpotten die het wagen hun ongenoegen over jongerenoverlast te ventileren. Ach, doet zij met een schouderophalen, “een beetje lawaai wordt meteen als overlast gecatalogeerd, () waarmee zijn we bezig?”

Inderdaad, madam Sabbel, waarmee zijn we bezig? Hoe komt het toch dat kallepoepen van uw slag zo maar week na week dezelfde wereld- en volksvreemde kwakkels in het luchtruim mogen loslaten? Dat een klein select groepje, dat via inteelt, kruisbestuiving en lange tentakels in de media is beland, ons een model opdringt dat het failliet van de maatschappij nog sneller doet verlopen? Men zegt wel dat de stomste boeren (en boerinnen) de grootste patatten eten en dat de grootste zeepschuiten de meeste blaaskes maken, maar moet dat nu echt zo blijven?

Voor madam Sabbel is wat  een jonge allochtoon ooit tegen haar zei, duizendmaal meer waard dan wat de ‘zeurkousen’ van Schoonbeek beweren. “Wij maken nu eenmaal veel lawaai, en jullie kijken altijd zo bestraffend,” aldus de nieuwe Vlaam, “pas in Frankrijk voel ik me weer een beetje op mijn gemak: daar kijken ze van ons getetter niet op.” Terwijl ene verzuurde ‘zeurkous’ Alice het zo verwoordde: “Ze maken hier soms lawijt tot vier, vijf uur ‘s morgens. Het is al gebeurd dat ze daar met 20, 30 man stonden - ook veel volk van buiten de wijk... Kebab en fritten eten, en ‘s morgens lijkt het wel een stort. Ik heb al meerdere malen de hand-schoenen aangedaan om dat op te ruimen.”

Maar die Alice staat niet alleen, madam Sabbel. Neenee, “tientallen klachten van buurtbewoners liepen binnen,” meldde ook uw krant, en het gaat heus niet over “een beetje lawaai” en wat “getetter”. Ook vandalisme, geweldplegingen, drugs, vechtpartijen, scheldtirades, bedreigingen prijken op het palmares van uw schatjes. Een buurtbewoner die de jongeren aangemaand had om minder lawaai te maken, werd zelfs geslagen en gestampt. Een aannemer die werken uitvoerde in de wijk, werd met stenen bekogeld en achterna gezeten met een knuppel. Arbeiders van de gemeente kregen van hetzelfde laken een broek. Een andere ‘zeurkous’, die haar naam liever niet in de krant heeft, zei: “We zijn bang om 's avonds buiten te komen. IIk durf mijn dochter niet gaan bezoeken. Het lawaai is nog het minste, maar als ze met flesjes smijten, bedreigingen roepen en mensen slaan, is de maat vol.” En het moet toch alweer een verdomd toeval zijn dat de daders (overwegend) allochtone jongeren zijn. Wat ook ik heel erg jammer (maar ook erg reëel) vind, geloof me.

Jaja, madam Sabbel, en dan hebben we het nog maar alleen over Schoonbeek. Dan zwijgen we nog over bussen van De Lijn, die in het multiculturele Limburg geterroriseerd worden door allochtone jongeren en een boogje om maken, en over de burka’s die her en der opduiken – maar dat zal volgens u ook wel mogen, zeker? - en over de fundamentalistische netwerken in Maasmechelen…

Maar desondanks: dat beruchte samenscholingsverbod, dat verbiedt dat jongeren na 22 uur - het is ondertussen toch al 23 uur geworden - nog in de wijk rondhangen met meer dan vier personen, en dat de jongeren die niet van de wijk zelf afkomstig zijn, een straatverbod oplegt, de boom in ermee, nietwaar, madam Sab-bel? Een softe aanpak en de praatcultuur van de straathoek-werkers, dát is de juiste methode om de racistisch behandelde lieverdjes op het rechte spoor te brengen. Een kordate aanpak en een lik-op-stuk-beleid maken het aanslepend probleem alleen maar groter, zo is het toch?

Toch nog even een paar zinnetjes citeren die wakkere Sabbel aan haar mollige vingertjes liet ontsnappen: “Ik weet natuurlijk niet hoe erg de toestand in Schoonbeek is. () Maar zijn geluidsoverlast en de aanwezigheid van zwerfvuil nu écht een reden om maar meteen een samenscholingsverbod uit te vaardigen?”

Wel, mijn beste hypercorrecte madam, ga voortaan toch maar eens op verkenning uit vooraleer je je catechismus volschrijft. Of weet je wat, ga er eens wonen voor een tijdje, in Schoonbeek, dan zul je misschien begrijpen dat mensen recht hebben op nachtrust. Doen, ja! er is nog hoop voor je om je ooglappen af te gooien.

Frans Depeuter

(Dit en veel meer lees je in het laatste nummer van Heibel (126 pagina’s kwartoformaat)

19-11-2007 om 00:00 geschreven door heibelaar  

Als een zottin een zottin interviewt…

Het is en blijft een merkwaardig verschijnsel. Terwijl de regionale redacties van ‘Gazet van Antwerpen’ de eeuwenoude morele waarden en tradities respecteren en op betrouwbare en volkse wijze aan verslaggeving doen, gaat de hoofdredactie, die voor het vaste, vaak al te chauvinistisch Antwerps getinte gedeelte zorgt, eerder losbollig, lichtzinnig, zelfs schunnig, onbetrouwbaar averechts en bedenkelijk incompetent te werk.

Het domste wicht dat ooit in Vlaanderen op cultuur werd losgelaten, is zeker en vast de genaamde Martine Cuyt. Meermaals al poogde ‘Heibel’ de ogen van de hoofdredacteur te openen, maar die man is beslist meneer Eenoog niet.

Om nog maar eens een staaltje van de verregaand stompzinnige bladvulling van deze Cuyt te geven, haal ik hier een paar fragmentjes aan uit ‘Gratis frieten, graag”, een interview met het letterkundige randgeval Saskia de Coster (vrijdag, 17 augustus)…

Martine Cuyt: “Vul even een notendop over de ontstaansgeschiedenis van ‘Eeuwige roem’.”

Saskia de Coster: “Ontstaansgeschiedenis? Het boek was er gewoon. Ik heb het op mijn harde schijf teruggevonden en dan onder eigen naam uitgebracht.”

Martine Cuyt: “Schreef u het echt in New York?”

Saskia de Coster: “Klopt. Ik heb het geschreven op een tijdloos moment van goddelijke inspiratie, waarop JHWH Shiva de handen reikte en tante nonneke samen met Joelle Milquet de wereldvrede voor een seconde verzekerde, in een appartement aan Central Park, waar ik viavia in kon.”

Martine Cuyt: “Ademt u dampen in alvorens u tekst begint door te seinen?”

Saskia de Coster: “Ja, dat is noodzakelijk. Iedereen die wil beginnen schrijven moet weten dat een eerste voorwaarde drie nachten onafgebroken seks, drugs en seks is. De rest komt vanzelf.”

Hallo? Niemand thuis in het land der blinden?

Robin Hannelore

19-11-2007 om 00:00 geschreven door heibelaar