MARGOOTJE EN HAAR ‘ASSENKRUIS’

En weer Margotje, het duimelotje

Een tijdlang verscheen in De Morgen een brievenrubriek, die gevuld werd door Margot Vanderstraeten (die we al hebben leren kennen van het subtiele interview met Ward Ruyslinck) en Gerda Dendooven, in het eminente gezelschap van het geweten van Vlaanderen Yves Desmet, de groene dominee Jos Geysels, de witgeschrobde Noël Slangen, en de akelig-arrogante Bert Kruismans. Op 15.04.06 schreef Margotje een antwoord op Bert Snorremans, die, niet zonder enig sympathiek maar toch ironiserend krullen van zijn Engelse snor, wat badineerde over zijn katholieke jeugd, toen hij nog een “carrière als misdienaar” uitbouwde, maar die Christus op Goede Vrijdag wel liet sterven om 11 in plaats van om 3 uur.

Kruismans: “Ik ben blij dat ik ooit een schaap des Heren ben geweest. Dankzij het katholieke geloof kreeg ik een culturele bagage mee die me nog elke dag van pas komt. Ik herinner me zeer goed mijn eerste ontmoeting met een echte atheïst. Zo eentje die het met de paplepel was ingegeven. Vijf broden en twee vissen, hij wist begot niet waar het vandaan kwam. En Jonas en de walvis, Sodom en Gomorra. Qué? Daarom lees ik mijn jongste zoon voor het slapengaan wel ’s voor uit de Bijbel. Want als ongedoopte heiden bezoekt hij enkel nog de kerk tijdens een buitenlandse citytrip. De Bijbel is een vrij bloederig boek, niet zo kindvriendelijk, maar toch vertel ik, in de stille hoop dat mijn zoon zich later nog iets kan voorstellen bij de toren van Babel en dat hij in Samson meer ziet dan een pluchen bobtail die nu al vijftig jaar bij Bert Verhulst inwoont."

[À propos, ik ben ook lange tijd een “schaap des Heren” geweest, dat in zijn stal vreugden en frustraties heeft gekend, en ben allengs, door massa’s lectuur en jarenlange bezinning en intense gesprekken, uit die stal weggegroeid. Maar bij de supergeniale Bert is dat veel simpeler en sneller verlopen: “En plots was het gedaan. Ik zal een jaar of veertien geweest zijn. Ik zat op een goeie katholieke school. Ook al op internaat. We moesten niet eens naar de kerk, maar veel gevaarlijker voor elk geloof, we moesten kritisch denken. Verplichte kost. () Ik deed dat en hop, daar ging dat geloof. In een maand was ik er vanaf.” Voilà, zo gebeurt dat! Ik durf er mijn navel op verwedden dat die gave Bert ook wel een ‘superbegaafd kind’ zal zijn geweest, zoals er tegenwoordig zovele rondlopen.]

Een schrikbarend katholiek België

Margotje, geprikkeld door de niet-radicale uitlatingen van Snorremans, orakelt in haar repliek dat “er van het Pasen van weleer in Vlaanderen niet veel meer overblijft” want die hele bedoening van katholieke feestdagen is “stilaan voorbijgestreefd”. En dan geeft ze van beuzze, hè. Over al de folklore die daarrond hangt: over snoep-jes sparen in de vasten, over het ‘assenkruis’ (sic, over welke assen zou Margot het hebben?) op het voorhoofd, over de klokken van Rome, enfin, de hele bataclan. Maar over de essentie van Pasen, die voor heel wat mensen nog wel een realiteit is, rept ze met geen woord; dat kan immers niet in een Morgen-editie van de Yven Desmetten! “Bert,” zucht ze, “hebben deze officiële, katholieke feestdagen nog zin als hun inhoud zo hol is als een leeg ei? Is het in godsnaam (foei, Margot, zo’n reactionaire uitdrukking! – FD) geen tijd om de kerk nu eens echt van de staat te scheiden?”

Meiske, meiske, denk ik dan, de al-dan-niet-scheiding van kerk en staat gaat wel om iets anders dan de klokken van Rome en een ‘assenkruis’, hè. Vraag dat maar aan uw “oprukkende islam”, voor wie inderdaad “een deel van onze bevolking (terecht!) bang is” – oei, nu kan ik vervolgd worden voor islamofobie. Bij die bende stommeriken hoort Margotje uiteraard niet, o nee. Ik kan me zelfs inbeelden dat zij de eerste zal zijn om samen met haar vriendjes Yves, Jos en Noël haar pootje te zetten onder een petitie om vrije schooldagen te vragen voor de beëindiging van de ramadan. En om in één adem de kruisbeelden te verbieden in elke school en te eisen dat een dame, die dat wenst, zich ook buiten carnaval of Halloween met een boerka mag tooien.

Het multiculturele en zo tolerante Margotje kan haar braakneigingen niet onderdrukken wanneer ze ook maar denkt aan die bende katholieke droplullen die heel ons land hebben volgeplant met afschuwelijke kerken. “Ik werd vroeger vaak zoet gehouden met dat kinderspel dat eruit bestond om met een potlood genummerde punten met elkaar te verbinden die dan samen een mooie tekening vormden. Doe dat eens met de kerktorens van België: aan u verschijnt een schrikbarend katholiek België.” Jaja, Margotje, dan zijn moskeeën nogal wat sierlijker en minder schrikbarend, hè. Laten we dus al die leeglopende kerken met de grond gelijk maken, of beter: laten we ze gesubsidieerd omtoveren tot moskeeën. Hup! de toren eraf en een minaret erop, de glasramen eruit, de beelden en het altaar naar het containerpark, van de sacristie een ophokruimte maken voor de onzuivere vrouwen, en Allah kan beginnen. Daarvoor wil Margotje beslist wel gaan, o ja!

Beatrix gaat een boerka dragen!

En voor de boerka dus ook. Want dat zal wel een non-conform teken van emancipatie zijn, zeker.  Zo van: ik laat mijn gezicht en ophitsende haren alleen zien aan diegenen die ik daarvoor uitkies. Een beetje zoals een nog zedig Vlaamsch maagdekijn haar verborgenheidjes voorbehoudt voor haar uitverkorene. In die zin kunnen we de schroom van de geboerka’de moslima’s best begrijpen. Als een soort van stil protest tegen de blootmoraal die alhier te lande heerst. Misschien zou het voor het Vrije Westen niet eens zo slecht zijn als een ietsje islamitische moraal zijn intrede deed. Voor mannen zijn er trouwens nog andere voordelen verbonden aan de Islam: die vier vrouwen die de macho mag hebben (of is dat eerder een nadeel?), de 7 x 7 gesluierde maagden in het hiernamaals, de prioritaire bediening bij het eten, ik noem maar wat. Zo zou een mens zich voorwaar nog gaan bekeren tot Mohammed, dan hoeft hij ook geen hand meer te reiken aan een onreine vrouw!

Zoals aan koningin Beatrix bij voorbeeld. Wanneer ik lees dat deze hoogedele dame een bezoek plande aan een moskee, maar dat de Nederlandse imams haar lieten weten dat ze alleen ‘welkom’ was indien geen enkele moslim haar bezoedelde hand (laat staan een ander lichaamsdeel) zou dienen aan te raken, en dat die gekroonde tuttebel daarmee akkoord ging, dan begint elke druppel bloed in mijn lijf te stomen als pruttelende gelei. En ik begrijp al evenmin hoe het mogelijk is dat, bij het vernemen van dit soort discriminerende chantage, allerlei blinde kalfjes hun schijnheilige correctigheidjes nog durven uitbazuinen in ‘kwaliteitskranten’? Je hebt gelijk, Margotje-pissepotje: “Is het geen tijd om de kerk nu eens echt van de staat te scheiden”, maar laat er in godsnaam die ‘in godsnaam’ van-af! En laten we het over de islam hebben.

Maar back to Margotje-kame-lotje. Ze eindigt haar (vinnig geschreven, jawel!) brief met deze wijze woorden: “Vandaag krullen mijn tenen, mijn darmen, krult alles nog altijd (ook haar hersenen blijkbaar! FD) als ik (‘in’ is vergeten. FD) een openbare aan-gelegenheid (‘gelegenheid’ zal ze bedoelen) een kruis (‘kruisbeeld’ bedoelt ze. FD) zie hangen en gedwongen wordt (met dt, jawel  FD) ernaar te kijken. () Daarom ben ik dit jaar, hoewel ik zijn dood ten zeerste betreur, toch ook een tikkeltje blij met die andere – gelovige – God die na zijn dood verrezen is. Ik ben vastbesloten om straks geen eieren, maar woorden van Reve te rapen. En dat klokkengelui, dat neem ik er voorlopig dan maar bij.”

Weet je wat, Margotje-druipsteengrotje, blijf maar bij je Côte-d’Or-eitjes, want chocola versterkt de brains en je krijgt er zo geen diarree van.

Frans Depeuter

29-11-2006 om 00:00 geschreven door heibelaar