Het dagelijks leven van een hartpatiënte geboren in 1985
05-10-2014
Een terugval
Van woensdagavond is er terug meer pijn, zowel in mijn buik (waar buisjes hebben gezeten), als aan mijn ribben. Had echt pijn die te verdragen was, hoesten ging, niezen ging, maar nu.. Een ferm mentale dip gehad donderdagavond.. Is toch hard hoor: ge houdt vooral rekening met de stijgende lijn.. Voordeel is wel dat ik weer meer lig, waardoor mijn oververmoeidheid wat verdwijnt. Zal het positieve maar inzien ervan hè ;-)
Wil ook nog even wat vertellen over steun die ge wel of niet krijgt. Ik sta ervan te kijken hoe verschillend het soms is van wat ge van bepaalde mensen verwacht. In nood kent men zijn vrienden? Is blijkbaar meer dan waar. Kennissen via de schutterij, bepaalde tantes, nonkels, nichten, neven, die erg met mij meeleven, waar ik zoveel steun niet van had verwacht. En dan familie en vrienden die dichter staan in het gewone leven, waar ik amper iets van hoor. Erg dubbel allemaal.. En soms moeilijk te vatten. Gelukkig zijn er ook mensen die mij niet teleurstellen
En nog iets dat erg begint te frustreren: de afhankelijkheid. Drinken ingieten lukt nog niet, tenzij de fles bijna leeg is (als ik de ijskast al openkrijg), eten en laptop zijn nog steeds in bed, dus moet ik het tafeltje kunnen vragen, mijn zoontje kan ik nog steeds niet erg plezieren met spelen en knuffels,.. Ik wil mijn "verzorgers"gewoon niet tot last zijn. Normaal moet ik achter dik 2 weken weer mogen heffen, maar dat zie ik nog niet gebeuren
Vandaag had mijn kine last minute afgebeld en kan niet echt zeggen dat ik er kwaad voor ben.. Heb vorig weekend echt nog afgezien! Zo snel een snelle en onregelmatige hartslag, ongelooflijk. Ook terug meer pijn, dus de tijd tussen pijnstillers weer verkort. Eigenlijk is het van vandaag weer een beetje zoals een week geleden, daarom dat deze dag rust echt welkom was. Heb trouwens voor het eerst in een week ziekenbezoek gehad. Breekt de dag echt wel, dus er mogen nog volgen Met mijn slaap gaat het intussen ook wat beter. Er zijn meer nachten dat ik tot minstens 6u slaap. Nadeel is wel dat ik dan erge pijn heb en echt moet wachten met opstaan tot de pijnstiller een beetje werkt, wat soms tot een uur kan duren. Zitten lukt nog steeds niet zonder veel pijn, dus uitstapjes zitten er nog niet veel in. Heb mij wel voorgenomen om vrijdagavond bij mijn ouders aan tafel proberen te eten. Ben benieuwd!
