Het dagelijks leven van een hartpatiënte geboren in 1985
06-04-2014
Opvoedings"problemen"
Opvoedingsproblemen, al is dat nog allemaal relatief. Mijn zoontje wil 's avonds niet meer gaan slapen. En nu hij mobiel is, is het nog moeilijker want hij staat meteen recht. Maar blijven huilen/schreeuwen. We hebben hem een paar avonden laten huilen, maar het eindigt altijd met zuivere lakentjes.. De tip: toch laten huilen. We hebben nu toevallig 2 rustige avonden gehad, dus het laten huilen moet nog komen. Hou er mijn hart voor vast, want ik ben daar geen held in.. Het wordt wel tijd dat hij terug normaal gaat slapen: het gehuil en gejammer weegt op quality time met mijn man. En zo veel huilen is ook vermoeiend. Bovendien pikt ons zoontje ook slaapuren van ons in. Loop er dus oververmoeid bij, waardoor ik sneller buiten adem ben. Hopen op snel beterschap dus
Ik ben trouwens vrijdag naar de controledokter van het ziekenfonds geweest. Hij zei dat ik veel moét rusten, dus ik krijg ziekteverlof tot na mijn operatie. Is wel een hele zorg minder, want zou écht niet meer kunnen werken nu. Als ik een klas op het eerste verdiep zou hebben, zou ik al problemen hebben. En echt dynamisch zou ik ook niet meer kunnen zijn.
Zo'n mooi lenteweer! Dat schreeuwt om buiten te komen. Heb ik ook gedaan: te voet naar mijn ouders gaan (zo'n 300 meter) was al een halve uitdaging. De dag erna mijn auto gewassen. Op het moment zelf is dat even doorbijten wat uithouding en duizeligheid betreft. Maar toch trots dat het dan lukt. Maar heb er wel anderhalve dag last van gehad. Het minste wat ik doe is dan te veel: hartkloppingen, duizeligheid en buiten adem. Ook nu weer: heb een half uur geleden 2 minuten de keuken en het salon gestofzuigd en heb er nu nog last van, zelfs terwijl ik zit. Dit zijn de momenten waarop ik twijfel of de operatie uitstellen zo'n goed idee was..
Heb gisteren wel een goede dag gehad. Ik zit in een schutterij en dat houdt mij goed bezig en ook sociaal in orde. Zaterdag ging het schieten moeilijk - het gevolg van de auto te wassen de dag ervoor - maar gisteren ging het goed. En goed wil zeggen: niet te veel moeten rusten tussen de schoten. Want hoe miniem zo'n hobby qua inspanning is, het blijft inspanning: concentratie, ademhaling op een bepaalde manier controleren, een zwaar geweer zo stil mogelijk proberen te houden...
Vandaag wordt dus voor de rest een rustdag. Dat zijn mijn maandagen meestal. Tijdens de weekends doet een mens gewoon wat meer en daar moet dan van gerecupereerd worden.
