De week na mijn vorige post, is mijn man 5 dagen weggeweest voor zijn werk. Het waren zware dagen, vooral omdat mijn zoontje op dag 1 besloot ziek te worden. Normaal kan ik het best aan, zo overdag voor hem zorgen en dan de avonden aan mijn man overlaten om de trappen te doen voor pampers en pyjama's. Maar nu was het allemaal voor mij.. Was toch blij toen hij terug was

De voorbije weken ook heel wat slechte dagen gehad. Ik heb het gevoel dat ik niet bijgerust raak. Ik slaap te weinig, omdat mijn zoontje ons ergens tussen 6 en 7 wakker maakt. Ook in het weekend, ook als we eens zo "gek" zijn om tot middernacht op te blijven. En de dagen dat ik mij voorneem om overdag wat te slapen als hij slaapt, beslist meneer niet te veel te slapen of komt er vanal tussen. En dan zijn er nog de wakker-lig-nachten waar ik het vorige post over heb gehad..

Dit weekend wordt weer druk: onze schutterij organiseert de wedstrijd. Ik heb door dat de rest van de ploeg mij gedurende de week al met rust heeft gelaten, maar ik weet niet of ik dat zo super vind.. Gisteren ben ik gaan helpen en het was moeilijk, maar toch vind ik het leuker dan mij nutteloos en afgeschreven te voelen als ik thuis ben. Vandaag en morgen ga ik uiteraard de hele dag helpen. Met af en toe en pauze zal het wel lukken en dan maandag en dinsdag veel rust inlassen. Al valt dat natuurlijk niet te garanderen ;-)

Het mooie weer momenteel doet mij trouwens deugd en maakt dat ik blij ben dat ik de operatie heb uitgesteld. Ben een paar keer met mijn zoontje in de kinderboerderij geweest en eergisteren zelfs 3,5 km gaan wandelen. Het was eerder slenteren, maar was stiekem wel wat trots op mijzelf..