Het dagelijks leven van een hartpatiënte geboren in 1985
10-05-2014
Slapeloze nachten
Heb al 2 vrijwel slapeloze nachten achter de rug.. Het overkomt mij soms, zonder veel aanleiding: het besef van "Ik word geopereerd. Aan mijn hárt. Met een openhartoperatie. Voor de tweede keer. Veel littekenweefsel. Een hart dat anders in elkaar zit.". Het kan zijn dat het vlekkeloos verloopt, het kan zijn dat ik lang en moeizaam revalideer.. Allemaal niet zo erg, daar sla ik mij wel door want ik weet dat ik mentaal best wat kan verdragen, ik kan tegen pijn en - het belangrijkste - ik heb een heel vangnet thuis: mijn man, mama, papa, zus,.. Maar erger dan dat allemaal: het kan zijn dat ik er niet meer ben. Dat de knuffel die ik de 8e september aan mijn zoontje geef, de laatste is. Dat de blik van mijn man de 9e de laatste is. Dat ik mijn ouders de 8e een laatste keer zie. Dat ik mijn hond niet meer kan vastpakken.. Zelfs nu krijg ik hiervan de tranen in mijn ogen. Ik probeer - eerlijk waar - optimistisch te zijn. Ik ga heus wel vanal regelen voor als ik uit het ziekenhuis mag. Maar toch, af en toe bekruipt mij die angst en dat gevoel. Ik denk dat het de 8e een héél lange rit vol tranen wordt naar het ziekenhuis.. En ook dat er nog wat traantjes zullen vloeien eer het zover is. Zodadelijk mijn zoontje nog maar eens goed vastpakken..
Zaterdag een topdagje gehad! Ik ben supporter van KRC Genk en mijn papa had een vip-arrangement gewonnen. Mijn mama en zus zijn ook meegegaan. Vervoer van en naar het stadion en een rondleiding. Weet ik ook eens hoe het voelt om op de trainersstoel te zitten.. Toevallig was de rondleiding net gedaan toen een paar spelers toekwamen: foto's jagen dus Dan superlekker gegeten en de match gekeken. Enige nadeel: plaatsen waren een pak slechter dan de plaats van mijn abonnement. Maar dat nam ik er wel voor 1 keertje bij.. Was wel OP toen ik thuiskwam! Zo een namiddag/avond op de been zijn is niet min..
Heb donderdag trouwens nog eens zelf gepoetst. Of toch een poging gedaan tot.. Mijn man had vrij, dus die heeft onder gestofzuigd, terwijl ik heel de rest deed. Was echt veel te zwaar en ben er niet goed van geweest. Had het nochtans goed gespreid over de dag. Goed ervaren dus waarom mama dat nu moet doen. Was ferm blij dat zij vrijdag boven en het sanitair nog kwam doen..
Mijn zoontje is ook heel vorige week vervelend geweest: niet willen eten, niet willen slapen, zich niet zelf bezig kunnen houden, heel veel zeuren.. Echt een ramp en supervermoeiend. Bovendien is hij tegenwoordig voor 7u wakker, dus boet ik aan heel wat nachtrust in, vooral in de weekends. En dat voel ik overdag.. Hij is vandaag wel weer bijna de oude, dus laten we hopen dat zijn kuur over is..