De voorbije dagen waren we volledig
afgesloten van de buitenwereld. Vandaar kunnen we ons verhaal van
deze laatste etappe van onze Perureis nu pas publiceren.
10 juni Puerto Maldonado
Vanmorgen na het ontbijt zijn we eerst
nog enkele souvenirs gaan kopen in Cusco. Daarna namen we de taxi
naar de luchthaven. Om kwart voor 12 deze middag steeg het vliegtuig
op dat ons naar Puerto Maldonado zou brengen. Toen we daar een klein
uurtje later aankwamen werden we opgepikt om na een kleine rondrit in
het dorp met een bus naar het begin van het boottraject te worden
gebracht.
Per gemotoriseerde kano werden we een
dik anderhalf uur later over de rivier gevoerd. Tegen 17 uur waren we
in de lodge op onze bestemming. De lodge zelf bestaat uit een
hoofdgebouw waarin een aantal kamers zijn voorzien, een
ontmoetingsplaats en een restaurant. Verder zijn er een aantal
bungalows. In één hiervan zullen wij nu slapen. Alles, zowel
hoofdgebouw als bungalows, is hier opgebouwd uit hout. Er zijn geen
vensters, enkel muggengaas is voorzien.
Om 18u10 vertrokken we voor een
nachtwandeling door de jungle. Rubberlaarzen zijn een noodzakelijk
kwaad en werden hier in de lodge gelukkig voorzien. Onze gids wees
ons op verschillende nachtdieren, zoals spinnen, kikkers, wandelende
takken, enz... Spijtig genoeg was het nemen van foto's bijna niet te
doen in het pikdonker.
Na deze wandeling hebben we gegeten en
nu gaan we met de nachtgeluiden van de jungle op de achtergrond
proberen te slapen. We hebben immers zonet van de gids te horen
gekregen dat het morgen om 5 uur weer dag is voor de eerste
activiteit.
11 juni Puerto Maldonado (dag 2)
Vanmorgen zijn we om 5 uur opgestaan.
Om 5u30 vertrokken we met de boot een stuk de rivier op. Het was de
bedoeling om het nationaal park in te gaan naar het Tres Chimbadas
meer, doch door de hoge waterstand van de rivier Madre de Dios en al
zijn zijarmen en kreken is dit niet gelukt. Vervolgens gingen we
terug naar de boot en zijn we op een andere plek de jungle ingegaan
om hier een wandeling te maken waarop we zoveel mogelijk fauna en
flora konden bewonderen.
We zagen onder andere ironwood en
andere reuzen, zoals de belly palm en andere... Op de terugweg
naar de lodge zagen we ook een aantal macaws (rood-groen) in de bomen
op de rivieroever.
Hierna keerden we terug naar de lodge
voor een siësta en daarna de lunch. Na de middag hebben we hier nog
een 2-tal uren door de jungle achter de lodge gegaan. We hebben een
aantal groepen apen gespot en ook heel veel vogels en andere dieren
horen roepen. Op het einde, vlak achter de lodge, zagen we nog een
tarantula.
Eens de duisternis gevallen was, rond
half 7, deden we een boottocht een stuk de rivier op om kaaimannen te
spotten. We hebben er gelukkig 2 gezien.
Na deze boottocht hebben we gegeten en
nu gaan we zo snel mogelijk slapen want morgen is het weer om 5u20
vertrekken!
12 juni Puerto Maldonado (dag 3)
Om 10 voor 5 liep de wekker af. Om 5u20
vertrokken we per boot om naar La Torre Clay Lick te varen. Dit is
een 4 meter hoge modderwand waar de macaws, papegaaien en parkieten
zich tegoed doen aan de mineralen en voedsel dat hierin zit en voor
hen essentieel is. Door het zakken van de rivier gisteren en de
afzetting van zeker 4 meter losse modder geraakte de boot niet tot de
oever om te kunnen uitstappen. We geraakten spijtig genoeg niet in de
uitkijkpost. We wachtten echter wel aan de overkant van de rivier op
deze vogels, doch op zulk grote afstand zagen we weinig. We vaarden
nog even korterbij om toch nog iets meer activiteit te kunnen zien,
doch het bleef een tegenvaller.
Hierna vaarden we terug naar de lodge
om te ontbijten.
Na het ontbijt vaarden we een eindje de
rivier af om daar naar Tres Chimbadas meer te stappen. Na een 40-tal
minuten bereikten we het meer waar we aan boord gingen van een soort
in elkaar geknutselde catamaran. We zagen verschillende vogels en
vele vlinders. De rivierotter hebben we echter niet gezien. We hebben
ook op pirana's gevist. Deze vissen zijn blijkbaar moeilijk te vangen
want het aas werd meestal van de haak gebeten zonder dat de vis in de
haak beet. Verder was dit een zalige voormiddag op het meer. Stralend
weer, rust en kijken naar de vlinders, de bomen, het water en de
voorbijdrijvende witte wolken tegen een staalblauwe hemel.
Na het middageten was er platte rust.
Al 2 dagen om 5 uur uit je bed, dan doet zo'n siësta je deugd!!
Om half 5 deze namiddag wandelden we
nog naar een lokale plantage niet ver van de lodge. Hier pluk je je
eten zo maar van de bomen. Verschillende soorten bananenbomen,
sinaasappelen, sterfruit, en verschillende andere. De plantage werd
tot voor enkele jaren door een plaatselijke familie uitgebaat en
onderhouden, doch werd verkocht aan de coörperatie van de lodge
omdat de familie intussen schoolgaande kinderen had en zij naar het
dorp moesten verhuizen om hun kinderen naar school te kunnen laten
gaan. Omdat de coörperatie niet voldoende mensen in dienst heeft om
ook deze plantage te onderhouden ligt ze er vrij verwilderd bij.
Nu wacht ons nog ons laatste avondmaal
hier in Peru en nog één nachtje tussen alle nachtelijke geluiden
van de jungle, vooraleer we morgen na het ontbijt terug richting de
bewoonde wereld vertrekken.
Vandaag stond een bezoek aan Machu Picchu op het programma, omstreeks half 8 hebben we de bus genomen richting Machu Picchu. Eénmaal boven aangekomen met de bus zijn we richting de zonnepoort gewandeld. Deze ligt op zo'n 1,2 km van Machu Picchu verwijderd en ja hoor, terug bergop. Het hoogteverschil is zo'n 600 m. Aangekomen bij de zonnepoort wacht ons een prachtig uitzicht op de heilige stad. Op onze tocht naar boven proberen we ook nog een cache te vinden, maar helaas is deze verdwenen. Boven bij de zonnepoort blijkt ook nog eentje te liggen. deze kunnen we wel vinden na twee pogingen. Na een tijdje te hebben genoten van het uitzicht wandelen we terug naar beneden richting de heilige stad. Vooraleer we verder gaan naar de heilige stad ga ik nog eerst naar de inka brug kijken, Greet besluit om daar niet meer naar toe te gaan omdat ze het "vlakke" pad liever niet meer bewandelt en blijft op mij wachten bij het begin van het pad. De tocht naar de Inka brug duurt zo'n 15 min. Het pad eindigt net voor de brug en achter de brug moet men nog verder werken om het vervolg van deze trail zuiver de maken en veilig te maken voor de volgende generatie om deze te kunnen bewandelen. De terugweg neemt zo'n 7 min in beslag, de terugweg heb ik helemaal gefilmd zodat Greet ook dit pad later kan bewonderen. Hierna brengen we dan een bezoek aan Machu Picchu zelf, jammer genoeg is het er over de koppen lopen en kunnen we niet alles goed zien. Hier komen we onze gids van gisteren tegen die weeral aan het werk is met een ander koppel.
Gelukkig hebben we Machu Picchu als laatste van de Inka ruïnes bezocht want anders zouden de andere in het niets zijn verdwenen.
Maar het indrukwekkendste van Machu Picchu is het zien van de stad vanop een afstand, alzo blijft het zijn magische uitstraling het beste vertonen.
Rond 12u30 nemen we de bus terug naar beneden en gaan we iets eten want om 16u45 vertrekt onze trein terug naar Cusco. Deze treinrit verloopt niet van een leien dakje. Na ongeveer een uur rijden begeeft de locomotief het en is het meer dan 20 min. wachten vooraleer er een andere locomotief komt om verder te kunnen rijden.
Met een vertraging van 1u30 komen we aan in het station van Poroy en vandaar was het nog eens 25 min met de taxi naar het hotel, waar we alles neergooien en dadelijk opzoek gaan om iets te eten, want ondertussen plakte mijne buik tegen mijne rug.
Morgen nemen we het vliegtuig naar Puerto Maldonado om dan de Jungle in te duiken. Het verslag en de rest van de foto's zullen heel waarschijnlijk op het net gezet worden bij onze thuiskomst zaterdagnamiddag.
Tot zo ver dit verslag van ons bezoek aan de Heilige stad Machu Picchu.
Vanmorgen om 6u hebben we al ontbeten. Daarna werden we opgepikt door onze gids voor vandaag om met de lokale trein een half uurtje verder te rijden naar het allerlaatste station net voorbij een grote hydroelectrische centrale. Van daaruit reden we nog met de auto een uur verder naar een plaats in de bergen, Lucmabamba genaamd. Dit was het vertrekpunt voor onze wandeling die vandaag één van de vele incatrails volgde.
De wandeling begon met 3u en half klimmen tot we 6,5 km verder en bijna 900 meter hoger op de top van deze berg kwamen. Anderhalve kilimeter verder en een beetje lager kwamen we op een uitzichtpunt aan een incaruïne Llactapata. Van hieruit hadden we een zicht op Machu Picchu. Een kwartiertje verder aten we onze lunchpakketten op vooraleer verder naar beneden af te dalen.
In totaal was onze tocht bijna 14 kilometer lang en hebben we hierover 6 uur en half gedaan (een uur pauzes inbegrepen). We waren maar net op tijd terug aan het station om de laatste trein terug naar Aguas Calientes te nemen.
Na een rustige voormiddag in Ollantaytambo namen we daar de trein naar Aguas Calientes. Hier aangekomen checkten we in in ons hotel Presidente. Ondanks de naam is dit hotel het minst wat we tot hiertoe gehad hebben. De kamer is piepklein, je kan amper rond je bed, en in de badkamer is ook bijna geen plaats om je om te draaien.
Vervolgens verkenden we het dorp. Aguas Calientes bestaat echter uit bijna niets anders dan restaurantjes, hotels en souvenirswinkeltjes en -kraampjes en is dus heel toeristisch. Het is ontstaan voor de toeristen en/of trekkers die van hieruit vertrekken naar Machu Picchu.
Vanmorgen hebben we na het ontbijt uitgecheckt in ons hotel in Urubamba. We gingen te voet naar het busstation. Men had ons aangeraden om een 3-wieltaxi te nemen naar daar, maar als je die dingen ziet rondrijden vreesden we soms dat ze zouden omkieperen . Te voet was het slechts 20 minuutjes gaan en vermits we daar niet vies van zijn...
We gingen dus met het plaatselijk openbaar vervoer naar onze volgende overnachtingsplaats Ollantaytambo. De plaatselijke bus kost hier slechts 1,50 soles per persoon voor een rit van ongeveer een half uur, omgerekend is dit amper 0,40 . Stel je voor!!!
In Ollantaytambo bezochten we de archeologische site. Een vrij grote Inca stad, de enige in dit gebied die na de komst van de Spanjaarden niet werd afgebroken. In het dorp zijn nog een aantal straten en huizen uit de Incatijd die ook nu nog worden bewoond.
Verder werd het een rustige dag die we vulden met wat rondstruinen door de oude straatjes, tussen de souvenirwinkeltjes en -kraampjes, hier en daar een terrasje doen en een hapje eten.
Morgen gaat onze laatste week in... We houden jullie zo veel mogelijk op de hoogte.
5 juni - Verborgen ponchopad door de Heilige vallei
Om 9 uur deze ochtend werden we opgepikt aan het hotel in Cusco door onze gids. Samen reden we eerst naar Pisaq. We bezochten de oude incastad boven op de berg met daaronder de terrassen waarop vroeger allerlei groenten e.d. verbouwd werden. Na ons bezoek aan deze tamelijk goed bewaarde ruïnes reden we verder naar de Amaru gemeenschap, een dorpje een 30-tal km verder dan Pisaq. De vrouwen van deze gemeenschap ontvingen ons door bloemblaadjes over onze hoofden te strooien. Verder werden we uitgenodigd om een kijkje te nemen in hun huizen alsook in hun tuin waar de oogst van maïs en quinoa lag te drogen. Op deze manier kregen we een klein beetje een beeld van het leven hier. Verder kregen we een typische lunch aangeboden die bestond uit verschillende soorten aardappel met een pittig dipsausje als voorgerecht, quinoasoep en als hoofdgerecht rijst met een slaatje en cavia. Blijkbaar is dit laatste heel normaal en wordt dit hier vaak gegeten.
Na het eten legden de vrouwen ons het proces van het spinnen en verven van wol uit. De wol, afkomstig van schapen, lama's of alpaca, wordt eerst geverfd met natuurlijke kleurstoffen zoals bloemen en planten. Daarna wordt hij met de hand gesponnen, daarna nogmaals gesponnen zodat de draad supersterk is. Hierna kan deze wol gebruikt worden om te weven.
Nadat we afscheid hadden genomen van deze Amaruvrouwen, stopten we nog in het modernere dorp Pisac om daar even de markt te bezoeken. Hierna werden we afgezet in ons hotel in Urumbara. Hier verblijven we slechts 1 nacht want morgen trekken we verder naar Ollantaytambo, een ander dorp in de Heilige vallei.
Vandaag hadden we een vrije dag in Cusco. Al geo-cachend hebben we de stad ontdekt. Eerst zijn we een heleboel hellende straatjes en trappen opgegaan in de richting van een archeologische site Q'enqo. Na een bezoek aan deze site en het loggen van de cache hier vlak in de buurt, passeerden we nog langs een andere, maar minder bekende site K' silluchayuo, waar we na lang zoeken ook de cache konden loggen.
Hierna gingen we terug naar beneden richting Cusco centrum. We aten eerst iets in een klein maar mooi restaurantje. De restaurantjes zijn hier vaak amper te vinden. Een deur of een poort met een uithangbord geeft het aan, maar je gaat dan vaak een gebouw binnen, een trap op, terwijl je je afvraagt : bevindt zich hier een eetgelegenheid, waar komen we in terecht???
Na het eten trokken we verder de stad in en liepen we een "multi" (voor de leken in het geo-cachen: d.w.z. dat je coördinaten in je gps stopt en van punt naar punt gaat door de stad). Op deze manier kwamen we op mooie pleinen en voorbij mooie gebouwen.
We hebben geluk dat het het hier winter is . De mensen hier lopen meestal met dikke kleren, terwijl wij toeristen in short en T-shirt liepen. Vanaf ongeveer 10 à 11 uur tot ongeveer 17 uur, was het hier makkelijk tussen de 22 en 25 ° C. In de zon liep de temperatuur zelfs nog hoger op denk ik.
Intussen hebben we onze spullen ingepakt om morgen verder te trekken naar Pisaq voor onze tocht door de heilige vallei.
Vanmorgen om 8 uur namen we de bus van Puno naar Cusco. Omstreeks 15 uur kwamen we aan in Cusco. We namen een taxi naar het hotel. Na onze bagage te hebben afgezet in onze kamer hebben we wat rondgelopen in Cusco, waar we ook onze eerste cach in Cusco hebben gepakt ;-)
Regelmatig komen we mensen tegen die we in een of ander ander hotel hebben tegengekomen. Zo ook deze keer. We spraken meteen af om 's avonds samen iets te gaan eten.
Vermits een groot gedeelte van deze dag in beslag werd genomen door een lange busrit, valt er verder over vandaag niet veel te schrijven...
1 en 2 juni - Bezoek aan de eilanden op het Titicacameer
1 juni - Bezoek aan Uros, een drijvend rieteiland en aan het eiland Amantani
Rond 10 voor 8 's ochtends werden we opgepikt aan ons hotel in Puno. We reden naar de haven van Puno om daar over te stappen op een boot. Na een uurtje varen arriveerden we op het eiland Uros, een drijvend rieteiland. Deze eilanden zijn gemaakt van een soort riet dat groeit in het Titicacameer. We werden eerst ontvangen door de vrouwen in hun typische klederdracht. Daarna kregen we hier door de dorpsoverste een hele uitleg hoe de eilanden zijn ontstaan, hoe ze worden onderhouden en hoe de mensen er leven. Maximum leeftijd van zulk eiland is immers slechts 30 jaar. We mochten ook in hun huisjes kijken en foto's nemen. Het is voor ons moeilijk voor te stellen hoe de mensen op deze manier nog kunnen leven. Vervolgens konden we op een traditionele rieten boot meevaren naar het hoofdeiland van Uros. Hier konden we zelfs onze paspoorten laten afstempelen.
Na dit bezoek aan Uros hebben we nog een 2-tal uren gevaren tot het eiland Amantani. (hier gaat het wel over een gewoon natuurlijk eiland)
Hier werd de groep waarmee we waren opgesplitst in kleine groepjes, die respectievelijk bij verschillende families zouden lunchen en overnachten. Op deze manier leerden we het typische leven van deze eilandbewoners kennen. Wij werden samen met nog een Frans koppel en een Amerikaan ondergebracht bij de familie van Rosa. We vertrokken te voet van de haven naar haar huis. De eilandbewoners lopen de bergen, stenen trappen e.d. op alsof het niks is. Voor ons was het echter een hele inspanning, te meer daar het Titicacameer op 3800 m hoogte ligt. We kregen een typische lunch voorgeschoteld, bestaande uit quinoasoep, een soort omelet met kaas bij een aantal verschillende soorten aardappelen en een paar schijfjes tomaat en komkommer. Verder volgde een tas cocathee. Verder was het huisje en de kamers zeer basic! Water is er in het droge seizoen bijna niet voorhanden. Enkel 's ochtends om 5 uur is er gedurende 20 minuten water dat van een hogerop gelegen reservoir komt. Bijgevolg vullen de mensen op dat ogenblik zoveel mogelijk vaten, bidons, jerrycans ... met water.
Na het eten werden we begeleid tot op het dorpsplein, vanwaar we vertrokken voor een uurtje wandelen naar een oude pre-inca tempel, Pache Tata genaamd. Deze ligt op het hoogste punt van het eiland, 4116 m. Na deze klim (of voor mij bijna op het einde van de klim) konden we de zon in de verte zien ondergaan. Hierna keerden we langs dezelfde weg terug naar de huizen om het avondmaal te gebruiken. Dit bestond uit een maïssoep, rijst en een mengeling van aardappelen en groenten. Natuurlijk ontbrak de kop kruidenthee niet.
Tegen 8 uur werden we door een familielid begeleid naar een typisch feest met peruaanse muziek en dans. Hiervoor werden we door hen gekleed in typische klederdracht. D.w.z. voor de mannen een poncho en voor de vrouwen een witte bloeze met kleurrijke stiksels, een rok, een lendeband die zo stevig werd aangesnoerd dat je amper kon ademen, en een zwarte sjaal ook met kleurrijke stiksels.
Zo moesten we 10 minuutjes stappen tot aan het feest.
Na het feest keerden we terug naar het huis om daar de nacht door te brengen. Vermits hier geen verwarming bestaat, was het erg koud in de kamers.
2 juni - Taquile eiland
Nadat we 's morgens opstonden konden we met ijskoud water ons een beetje verfrissen, onze tanden poetsen en ontbijten bij onze gastfamilie. Daarna namen we afscheid en stapten we terug naar de haven vanwaar we met de boot verder vaarden om Taquile eiland te bezoeken.
Op dit eiland wandelden we eerst een uurtje tot aan het hoofdplein. Hier zagen we ook de breiende mannen. Het is namelijk zo dat een man op dit eiland enkel kan huwen als hij de typische mutsen en dergelijke kan breien.
Nadien kregen we een demonstratie van het weven (deze bewoners zijn door Unesco beschermd en zijn blijkbaar de beste wevers ter wereld). De kinderen beginnen al met het weven te leren als ze nog maar 5 jaar oud zijn. Op 17-jarige leeftijd moeten ze kunnen bewijzen dat ze ervaren wevers zijn. Verder demonstreerden ze ook nog een plant die werd gebruikt om shampoo en detergent van te maken. Door het gebruik van deze shampoo zouden de zwarte haren van deze mensen nooit grijs worden en zouden ze ook niet kaal worden. Als detergent werd dit natuurproduct ook gebruikt voor bijvoorbeeld het wassen van kleding, het wassen van pas afgeschoren schapenwol, ... Nog een laatste toepassing die werd aangehaald was het gebruik van resten van dit product als meststoffen voor bloemen en planten.
Bij deze familie gebruikten we met de ganse groep ook de lunch. Die bestond uit quinoasoep en forel met rijst, frietjes en groenten, gevolgd door weerom de typische kruidenthee (coca, munt of gemengd).
Na deze lunch wandelden we nog een uurtje over het eiland tot aan een volgende haven waar intussen onze boot had aangelegd, die ons terugbracht naar de haven van Puno.
Deze 2-daagse uitstap was een avontuur op zichzelf! Zeer basic, ijskoud water te gebruiken uit bidons, geen verwarming, geen openbare verlichting, geen of bijna geen elektriciteit, eten wat de mensen zelf verbouwen...
Nu zijn we terug in het hotel en kunnen we terug internet gebruiken en bijgevolg onze avonturen aanvullen.
Na het ontbijt werden we om 7u30 opgepikt om vanuit Arequipa naar Chivay te rijden. Chivay ligt op 3651 m hoogte in de Colca vallei.
Onderweg deden we verschillende tussenstops. De eerste was bij een kleine gemeenschap in de Andes waar we de originele Cocathee konden drinken en degenen die wilden mochten ook het kauwen op de cocabladeren proberen. (Stefan heeft dit geprobeerd, ik liever niet)
Verder passeerden we een top van de Tocra (4500m) en reden we door de Altiplano (=hoogvlakten) waar we verschillende stops maakten om de grazende guanacos, llamas en alpacas te zien en op de gevoelige plaat vast te leggen.
Verder reden we tot een dorpje net voorbij Chivay waar ons hotelletje voor de volgende nacht was. Hier gebruikten we de lunch en mochten we zelf een typisch peruaans voorgerecht, Causa rellena genoemd maken.
Na de lunch kregen we een uurtje de vrije tijd vooraleer we een wandeling naar boven naar een uitzichtpunt deden vanwaar we de typische terrassen konden bewonderern. Deze stammen nog uit de pre-Incatijd. De volkeren in deze vallei leefden en leven nu nog hoofdzakelijk van de landbouwgewassen die zij telen op de terrassen die eeuwen geleden door hun voorouders tegen de bergen zijn aangelegd. Omdat de bevolking in deze streken zo is uitgedund wordt echter nog maar een klein percentage van deze terrassen gebruikt.
Na deze wandeling konden we gaan genieten van de hotsprings, enkele baden aangelegd met water dat wordt opgewarmd door de nabijgelegen vulkaan. De anderen van onze groep gingen niet mee, maar wij hebben hiervan toch genoten ;-)
Nadien gebruikten we nog de lunch en kropen we vroeg onder de wol, doch een goeie nachtrust volgde spijtig genoeg niet echt.
31 mei - Colca Canyon
Vandaag vertrokken we om 6u30 uit ons hotel in de Colca vallei. Na 2 uur rijden kwamen we aan het diepste punt van de Colca Canyon. Het uitkijkpunt "Cruz del Condor" ligt op een hoge klif aan het diepste punt van de canyon. Je hebt hier een machtig zicht en tussen half 8 en half 10 's morgens is de thermiek zo goed dat je de immense Andes condor over de canyon ziet vliegen. We hadden het geluk er veel te zien vandaag. Ook hadden we nog een jonge condor gezien. Tijdens onze wandeling van het ene naar het andere uitzichtpunt spotten we ook nog een kolibri en een viscacha (ziet eruit als een konijn, maar met een lange staart).
Nadien zette ons busje zijn tocht terug naar Chivay, waar we lunchten. Daarna werd de tocht ingezet richting Puno.
Onderweg spotten we nog een soort ganzen en flamingo's die op deze grote hoogte kunnen overleven.
Nu zijn we in Puno in het hotel vanwaar we morgen naar het Titicacameer vertrekken voor 2 dagen. De volgende blogaanvulling zal pas binnen een 2 of 3-tal dagen kunnen gebeuren wegens gebrek aan internet.
Deze voormiddag bezochten we het Monasterio de Santa Catalina (oude gedeelte van het klooster) waarvan delen werden gebruikt tot in 1996. Dit oude klooster dat reeds bestaat van in 1500 en... en steeds werd uitgebreid, is opengesteld voor het publiek. Het is zelfs zo groot dat het een dorp in de stad is. We liepen er al snel 2 uur en half rond, vooraleer we alles gezien hadden. Het nieuwere deel van het klooster waar de huidige nonnen verblijven en leven, is niet toegankelijk voor buitenstaanders.
Deze namiddag hebben we rust genomen, bezig geweest met selecteren van foto's en dergelijke en verder rustig genoten van het mooie binnenpleintje van de posada (hostal) waar we verblijven. Er staan immers de volgende 4 dagen weer heel wat uitstappen op het programma.
Vanmorgen tussen half 9 en 9u zijn we
aangekomen in Arequipa met de nachtbus vanuit Ica. 12 uur in de bus
zitten, daarvan wordt je toch wel stijf zenne.
Zo snel mogelijk een taxi genomen naar
ons hostalletje. Een klein, maar heel gezellig en net hotelletje waar
we 2 nachten zullen verblijven. Na het afzetten van onze grote tassen
zijn we Arequipa ingetrokken om ergens te ontbijten. Het koffiehuisje
dat ons door het hotel was aangeraden had een gezellig binnenpleintje
waar we een lekkere empanada met kaas en hesp aten met een kop
'eerlijke' koffie of thee erbij. Ik had nog een lekkere tand en nam
nadien nog een stuk limoentaart, doch ze hadden er niet naast gekapt
met de limoen, het was een echte 'smoelentrekker', maar wel lekker
Nadien hebben we eerst onze spullen in
onze kamer gaan zetten en ons wat lichter gekleed. Ze hadden ons
gezegd dat het in Arequipa kouder zou zijn, maar daar hebben wij
overdag niet veel van gevoeld. Wij liepen gewoon in short en T-shirt
en sandalen, en dan zie je de locale bevolking met dikke truien en
dergelijke lopen. Dit terwijl de zon zo brandt. Wij snappen het echt
niet. Enkel na 16 uur begint het sterk af te koelen en heb je wel een trui nodig!
We hebben nog een tochtje gedaan door
Arequipa. We bezochten o.a. Het Museo Santuario Andino, dit is de
plaats waar het goed (door ijs) bewaarde lichaam van een Incameisje
dat 500 jaar geleden aan de vulcaangod Inti werd geofferd, wordt
tentoongesteld. Haar lichaam wordt bewaard in een speciale
doorschijnende diepvriezer bij 20°C. Ook de voorwerpen die bij
haar en andere opgravingen van zulke geofferde kinderen werden
gevonden werden hier tentoongesteld. Spijtig dat we hier geen foto's
mochten nemen. Dit was immer een heel interessant museumbezoek.
Deze middag aten we in een klein lokaal
restaurantje. Voor amper 2 per persoon kregen we een hele menu:
soep, hoofdgerecht, dessert en frisdrank.
Verder liepen we wat rond op de Plaza
de Armas, bezochten we nog de Iglesia de la Compania en niet te
vergeten de winkelstraatjes op zoek naar enkele souveniertjes.
Morgen hebben we nog een dag vrij hier
in Arequipa en staat een bezoek aan het Monasterio de Santa Katalina
op het programma. Verder zien we wel wat er komt...
Deze morgen om 6 u. gaan ontbijten, uitgecheckt en om 6u 30 werden we opgehaald om naar de haven van Paracas te rijden. Na nog een paar stops om mensen op te pikken (die allemaal te laat waren ) zijn we in Paracas per boot vertrokken naar de Ballestas eilanden. Daar hebben we verschillende dieren gespot zoals dolfijnen, zeeleeuwen, Jan-van-Genten, pinguïns, pelikanen en nog een aantal andere vogels... Ook zeesterren en krabben zagen we op de rotsen zitten. Zelfs de eerste (voor de tijd van het jaar vroege) babyzeeleeuw hebben we gezien.
Vanuit de schommelende boot hebben we vele foto's gemaakt, maar welke daarvan zijn gelukt moeten we nog uitzoeken. Het is Stefan zelfs gelukt een dolfijn onder water te filmen gedurende enkele seconden . (voor de facebookvrienden zie op FB)
Na de boottrip hebben we in Paracas nog een terrasje gedaan vooraleer terug naar Huacachina te rijden. Nu zitten we rustig op het terras van ons hotel. Vanavond vertrekken we met de nachtbus om 20u10 naar Arequipa waar we normaal gezien morgenvroeg om 8u zullen arriveren.
Mijne zieke was deze middag gelukkig beter. Een goeie grabbel reismedicatie en een half dagje extra slaap hebben wonderen gedaan.
Eerst zijn we de duinen opgewandeld achter het hotel tot helemaal vanboven. Zeer zwaar stappen in het losse zand !! En zo'n hoge duinen had ik van mijn leven nog niet gezien. Maar toch boven geraakt en een weids uitzicht over de oase en ook de dichtstbijgelegen stad Ica.
Om 16u vertrokken we met de zandbuggy's de woestijn in. Bij de chauffeurs van die machienen moet er toch wel ergens een vijs los zitten zenne! Duin op, duin af, nog erger dan een rollercoaster!!!! We zaten vooraan in de buggy, naast de chauffeur, dus we zagen alles op ons afkomen, doch eens de punt van een duin over weet je niet wat erachter komt, steil naar beneden, of zachtjes aan.... Een paar keer stopten we voor een fotosessie. De andere keren om te "zandsurfen". Je kon kiezen ofwel rechtstaand, maar de meesten (en ook wij) kozen al liggend op je buik op de plank. Dit laatste ging wel sneller naar beneden, maar we konden toch al niet omver vallen hé . Het begon met een 'oefenduin'. Ik dacht nog 'dit valt precies nogal mee'. Maar op de volgende plekken waar onze chauffeur stopten werden de duinen alsmaar hoger en steiler!! 3 keer van de 4 heb ik meegedaan, Stefan heeft ze alle 4 gedaan. Maar die laatste was wel mega-hoog en steil en bijgevolg supersnel. Hij was zo hoog dat ik vanbovenuit problemen had om Stefan te kunnen fotograferen toen hij beneden aankwam. Zo'n klein stipje was hij op de foto!!!
Daarna maakten we nog een stop om de zon te zien ondergaan in de woestijn en een om foto's te maken van de oase.
Intussen hebben we een deugddoende douche genomen en is onze kamer precies ne zandbak geworden. Oeps correctie, 'was' precies ne zandbak. Stefan heeft ergens ne keerborstel gehaald.
Nu is het hoog tijd om te gaan eten en daarna inpakken en bed in. Morgenvroeg wacht de volgende uitstap alweer.
Onze uitstap naar de Ballestas eilanden is in het water gevallen. We zaten al in het busje dat ons oppikte om 6 u 30, doch Stefan voelde zich zo slecht (al enkele dagen turista) dat we gevraagd hebben of we deze uitstap een dag konden verzetten. Gelukkig was dit mogelijk, dit zou immers ook één van de hoogtepunten van onze reis zijn. Met de nodige medicijnen achter de kiezen ligt hij nu terug in bed. Hopelijk is het vanmiddag beter, want om 16u hebben we nog een tocht met zandbuggy's geboekt hier in de woestijnduinen!
Na het ontbijt nog een dik uur in Lima
stad rondgelopen. Kwamen we toevallig nog bij een initiatief van de
stad uit. Elke zondag het hele jaar door wordt er immers op een
plein/park in elk district van Lima gesport. De straten zijn afgezet,
spinningfietsen staan op de straat, een aerobicsessie wordt gegeven
voor al wie maar wil deelnemen, er wordt dansles gegeven voor
ouderen, en voor de kleintjes is er kinderopvang in het park
voorzien. Ook plaatselijke kunstenaars profiteren van dit gebeuren om
hun werken tentoon te stellen
Om kwart na 12u werden we opgepikt om
de bus te nemen naar Ica, waar we rond 18u50 zijn aangekomen. In een
piepklein taxietje werden we naar ons hotel gebracht. We maakten nog
een avondwandeling in de oase, maar verder zijn we in het donker niet
gegaan. Nu is het tijd voor bed want morgen staat er weer vanalles te
gebeuren.
Na de nachtbus te hebben genomen van
Huaraz naar Lima waren we reeds om 6u30 in ons hotel. Normaal is het
pas inchecken vanaf 13u. We hadden echter geluk dat onze kamer de dag
voordien niet verhuurd was, dus we konden onze bagage er ineens in
kwijt.
Dan trokken we ineens Lima in om ergens
een of andere coffeeshop of iets in die aard te vinden om te kunnen
ontbijten. We waren echt wel te vroeg want we hebben serieus wat
moeten rondlopen eer we iets vonden. Daarna gingen we terug naar het
hotel waar we toch een uur of 2 op het bed neer ploften om een beetje
te kunnen bijslapen. In een bus slapen verschilt toch wel van in een
bed ;-)
Rond een uur of 11 vertrokken we dan
voor een tour door Lima met de bedoeling enkele geocaches te vinden.
Spijtig genoeg waren de meesten al weg, enkel de virtuele hebben we
nog kunnen pakken. Deze tour bracht ons echter wel op vele mooie
plaatsen in de stad, waaronder het fonteinpark waar zeker een
15-tal mooie fonteinen...
Verder hadden we tegen dat we 's avonds
terugkeerden naar het hotel zo'n 22 km op de teller staan.
Vandaag, 23 mei, hadden we een dagje Huaraz, we zouden hier op verkenning gaan en de omgeving van dit kleine bergstadje gaan verkennen. Na het ontbijt was de bedoeling om onze tassen in te laden en dan in bewaring te geven tot dat we vertrekken richting Lima. Maar zoals de aandachtige lezer al gemerkt heeft is het niet zo verlopen zoals voorzien. Tijdens het ontbijt maken we kennis met een andere belg die momenteel in malaga verblijft en piloot is bij Norwigen Airline ( ik weet begot ni hoe ge da moet schrijven). Tijdens dit gesprek begint Greet zich onwel te voelen, kort van adem en snakkend naar lucht. Wij naar de receptie om een zuurstof kuur te krijgen, wat blijkt de twee flessen zuurstof die ze hebben staan zijn beide LEEG, dus taxi laten komen en naar het hospitaal. Daar aangekomen moesten we eerst 109,90 sol betalen en mochten we de spoed binnen. Onmiddelijk krijgt ze een apparaatje aan haar vinger dat de zuurstof in het bloed meet en de hartslag. Zuurstof gehalte in haar bloed bedroeg 99 à 100% dus wij denken das heel goed ze moet geen zuurstof bij hebben. Komt er een dokter aan die kijk naar de metingen en zegt onmiddelijk das niet goed he zuurstof gehalte ligt veel te hoog. Beide verwonderd vraag ik aan de dokter hoeveel mag die dan zijn 94 à 96%.
Greet moest dan een aantal ontspanningsoefeningen doen en haar ademhaling controleren, Na 10 min is haar zuurstof gehalte nog steeds niet gedaald.
Uit eindelijk hebben we tot Half 1 in het ziekenhuis gezetten en heeft ze een pikkuur in hare derriere gekregen om te kalmeren en is hare zuurstof gehalte gedaald tot 97% en mocht ze vertrekken.
Aan de overzijde van het hospitaal iets gaan eten voor 14 sol dan naar het hotel met een taxi en onze tassen gaan inladen en dan omstreeks Half 2 zijn we dan Huaraz ingetrokken om wat rond te kijken in de plaatselijke winkelstraten. Het is nu 20u30 en wachten op onze taxi naar het busstation ik werkend aan de blog en Greet ligt hier naast mij te knorren.
Dit was het dan voor vandaag tot morgen blog volgers
21 en 22 mei 2014 - Huascaran Nationaal Park en Lagoon 69
21 mei 2014
Vanmorgen werden we in ons hotel in
Huaraz opgepikt en reden we met een persoonlijke gids voor de
volgende 2 dagen naar de Llangonuco lodge in de bergen, de vallei
tussen de Cordillera Blanca en de Cordillera Negro volgend in
zuidelijke richting.
Eerst maakten we met de auto een
tussenstop in Yungay waar we een begraafplaats bezochten (maar het
zag er eerder uit als een park met hier en daar graven). Op deze
plaats lag oorspronkelijk het dorp Yungay, maar dat werd in 1970 ten
gevolge van een aardbeving bedolven onder een lawine en doodde ruim
18000 inwoners. Iets verder werd het dorp nadien opnieuw opgebouwd
door de overlevenden van de ramp.
Een heel eind verder reden we de bergen
in naar de lodge vanwaaruit we vandaag reeds een wandeling zouden
maken, daarna overnachten en morgen nog een trekking gaan doen.
De lodge is nog vrij nieuw en wordt nog
verder uitgebreid met extra kamers en ligt op 3504 m hoogte. We
hebben gestapt tot op een hoogte van 3750 m. De bedoeling was tot een
klein meer aan de voet van de gletsjer te gaan, doch we zijn vroeger
teruggekeerd omdat de hoogte en het gebrek aan zuurstof mij toch wel
parten speelde.
Morgen doen we een nieuwe poging om
hoger te geraken want we zouden graag naar Lago 69 gaan en dat ligt
boven de 4000 m. Hopelijk zijn we dan al een beetje geakklimatiseerd.
Nu is het half 9 en we liggen al in ons
bed. Na een lekker avondmaal werd de bar reeds gesloten en zijn we
naar onze kamer gegaan. Buiten is het pikdonker en berekoud, en op de
kamer is het ook zeer koud want verwarming is hier nog niet, dus
enige optie is vroeg en diep onder de wol kruipen.
Bij gebrek aan internet plaatsen we
deze ervaring hopelijk morgenavond online.
22 mei 2014
Vandaag kregen we een ontbijt in de
lodge + onze lunchpakketten. Dan vertrokken we om 7u30, eerst per
taxi richting nationaal park van Huascaran. Hier passeerden we eerst
2 meren, Chinancocha en Orkoncocha (vrouwelijk en het mannelijk
meer). De fauna en flora is hier ook heel mooi. Met een beetje geluk
kan je verschillende dieren zien, doch we hebben er slechts enkele
gezien, maar niet de kans gehad ze op de gevoelige plaat vast te
leggen. Dit gebied is omgeven door verschillende bergen, genaamd :
Huandoy, Huascaran, Chacraraju, Pisco, Yanapaccha en Chopicalqui.
Nadien bracht de taxi ons naar de vertrekplaats van onze wandeling
naar Lago 69, gelegen aan de basis van de gletsjer van de Chacraraju.
Vol goede moed begonnen we aan onze wandeling. Ik meen dat het
startpunt op een hoogte van ongeveer 3800 m lag. Lago 69 ligt op
4500 m. Halfweg speelde de vermoeidheid en het tekort aan zuurstof op
die hoogte mij al parten. Manuel, onze gids, nam ook mijn rugzak al
van mij over. En toch wou ik doorgaan om dat mooie meer (naar het
schijnt) te bereiken. Doch, na ongeveer ¾ van het traject speelde de
hoogteziekte niet alleen mij, maar ook Stefan parten. Ikzelf had al
flink hoofdpijn, maar ook mijn maag wilde niet meer werken naar
behoren, ik was dus flink misselijk. Bij Stefan bleef het enkel bij
hoofdpijn. Manuel raadde ons aan om terug te keren naar beneden. We
gingen nog één klein paadje verder op, de bocht om en dan waren we
bij een klein bergmeertje. Daar probeerden we dan iets kleins te eten
vooraleer op onze stappen terug te gaan naar beneden. We zaten op dat
moment op een hoogte van 4370 m. Van daaruit was het dus nog 130 m
klimmen, maar ongeveer een uurtje gaan tot aan lake 69. Geen van ons
beiden zou dat einddoel gehaald hebben. Je moet immers nog eens terug
ook! Wij noemen het kleine meertje waar we gezeten hebben voor ons
dan maar lago 68 ;-)
Eens we terug beneden bij de taxi
waren, was de hoofdpijn 3 keer zo erg geworden en zat mijn maaginhoud
ook niet meer waar hij hoort te zitten. De taxi bracht ons terug naar
ons hotel in Huaraz, waar we alle twee om 17u op bed geploft zijn en
in slaap gevallen tot een uur of 8 's avonds. Hoe ziek en moe kan een
mens worden van de hoogte!!!
Rond half 9 zijn we dan naar het
restaurant een soepje gaan eten en heeft men mij een kruidenthee
voorgesteld die zeer goed is voor de maag. Voor zulke zaken vertrouw
je hier op de mensen. Zij leven immers nog in en met de natuur en
weten perfect welke natuurlijke geneesmiddelen de natuur ons biedt.
. Te voet was het slechts 20 minuutjes gaan en vermits we daar niet vies van zijn...
. De mensen hier lopen meestal met dikke kleren, terwijl wij toeristen in short en T-shirt liepen. Vanaf ongeveer 10 à 11 uur tot ongeveer 17 uur, was het hier makkelijk tussen de 22 en 25 ° C. In de zon liep de temperatuur zelfs nog hoger op denk ik.
) zijn we in Paracas per boot vertrokken naar de Ballestas eilanden. Daar hebben we verschillende dieren gespot zoals dolfijnen, zeeleeuwen, Jan-van-Genten, pinguïns, pelikanen en nog een aantal andere vogels... Ook zeesterren en krabben zagen we op de rotsen zitten. Zelfs de eerste (voor de tijd van het jaar vroege) babyzeeleeuw hebben we gezien.
. Het begon met een 'oefenduin'. Ik dacht nog 'dit valt precies nogal mee'. Maar op de volgende plekken waar onze chauffeur stopten werden de duinen alsmaar hoger en steiler!! 3 keer van de 4 heb ik meegedaan, Stefan heeft ze alle 4 gedaan. Maar die laatste was wel mega-hoog en steil en bijgevolg supersnel. Hij was zo hoog dat ik vanbovenuit problemen had om Stefan te kunnen fotograferen toen hij beneden aankwam. Zo'n klein stipje was hij op de foto!!! 
