In 219 BC begon Hannibal, de zoon van Hasdrubal,de gevechten tegenbezetter van Sagunto in het Carthaginiaans
rijk door een beleg en de vernietiging van Sagunto. De romeinen stelde zeer
hoge eisen die voor Hannibal onmogelijk waren, hij moest zichzelf en al zijn
trawanten overdragen aan de romeinse bezetter. Dit was de start van de tweede
Punische oorlog.
Hannibal vertrok met zijn troepen over de Pyreneeën over de
Alpen richting Rome om paal en perk te stellen aan de romeinse heerschappij.
In de morgen van 24 juni 217 BC Consul Flaminius gaf zijn
troepen de opdracht om de Carthaginians te achtervolgen en te vernietigen en
dit in een gebied rond Tuoro, aan het meer van Trasimeno. Wat consulFlaminius
niet wist, dat Hannibal zijn troepen de opdracht had gegeven om op de
bergtoppen rond Tuoro, zodat het leek dat ze verder weg zatten; eigenlijk
hadden zijn troepen zicht weggestoken onderaan de bergen op zo een manier dat
ze een kleine vallei open lieten langs waar de troepen vanConsul Flaminius het slagveld konden
optrekken eenmaal in de openvlakte rond Tuoro gaf Hannibal het order tot
aanvallen, dit gebeurde zosnel dat de romeinse soldaten niet de kans kregen om
hun normale slagorder aan te nemen en werden dus verplicht om in een open
slagorder te vechten. 15000 romeinse soldaten enConsul Flaminius werden tot aan het meer
gedreven en aldaar afgeslacht. Gedurende drie dagen werd de rivier die door het
slagveld liep rood gekleurd van het bloed . Hierdoor werd deze rivier omgedoopt
tot Sanguineto, de Bloedrivier. Door deze nederlaag begonnen de mensen van in
Rome in een depressie te raken en verloren ze alle zelf respect over zich Door
deze crisis werd de dictator Quintus Fabius Maximus door de bevolking
aangesteld als hun nieuwe opperbevelhebber van het romeinse leger. De daarop
volgende 15 jaar van oorlog tegen Hannibal hadden dan ook grote gevolgen voor
zowel de politieke, als de sociale en op
economisch gebied. Boeren die na de oorlog terugkeerden naar hun velden konden
de achterstallige pachtgelden niet meer betalen en waren verplicht om alles te
verkopen. Hierdoor kwamen alle gronden in handen van enkelingen. Dit is nog
steeds het geval in het zuiden van Italië. De overwinning op de Carthesiers is
het begin van de imperialistische en politieke expantie van Rome welke leidde
in de tweede helft van de tweede eeuw BC tot de enorme uitbreiding van hun
rijk, welke later bekend zou worden als het Romeinse Rijk.
Met deze gegevens als achtergrond hebben de mensen van Tuoro
een mooi spektakel gebracht met mooie nagemaakte kledij en kampementen, van
zowel de romeinen als van de cathesiërs . Er werd ook verteld over het leven
uit die tijd met de gladiatoren gevechten, welke verschillen er waren tussen de
gladiatoren. Ook zagen we de voorbereidingen van de zogenaamde slag van
Trasimeno, die dan de volgende dag zou worden uitgebeeld. Maar daar gaan we
niet naar toe.
Tot zover een klein beetje geschiedenisles,
O ja, de organisatoren waren verrast dat er buitenlanders
stonden te kijken naar het spektakel en er werd ons dan ook door een van hen,
wat er werd verteld, vertaald naar het engels, waarvoor onze dank.
Vandaag mijn dag begonnen met een rondje lopen heb 51
minuten gelopen op overwegend zandwegen tussen de velden. Eigenlijk veel te
laat vetrokken want het was bijna middag eer dat we konden een rondje maken in
de omgeving vooral om een nanocache te gaan zoeken, die trouwens nog steeds
onvindbaar is voor ons. Na het middageten hebben we de veerboot genomen naar
isola maggiore waar we die avond naar een pianoconcert zouden gaan luisteren en
dan met de moonboot terug naar de camping zouden gaan, ware het niet dat wij
na een uurtje al heel het eiland rond waren, met het zoeken naar een cache die
hier verstopt lag inbegrepen. Dus rond4u maar een terrasje opgezocht, der zijn der maar 4 dus veel zoeken was
daar ook ni aan. Rond 17u kregen we honger maar de keuken ging pas open om
18,30u dus net voor de aanvang het concert. Dus op zoek naar een andere
plaatsje waar we wel konden eten en dat vonden we aan de pier. Na het eten richting
het pianoconcert welk begon om 19,45; rond 19,30u begint het daar te waaien en
te donderen met de nodige regen erbij dat we besloten om niet naar het concert
te gaan en terug te keren naar de camping. Waar we nog eens probeerde de
onvindbare nanocache te vinden zonder resultaat.
Gisteren aan gekomen aan het meer van Trasimeno, hier gaan we een paar dagen blijven staan. Op de weg van Perugia naar hier eigenlijk niks voor gevallen. Enkele op de camping even iets te fel afgedraaid en met de achterkant tegen een vangrail. dat wordt een stukje van de sierstrip aan de zijkant vervangen. Voor de rest een pintje weze drinken, voor Greet was dat een ijsje. Daarna een kleine wandeling in de omgeving gedaan. Het is hier redelijk rustig en het water ziet er wel aanlokkelijk uit.
Voor vandaag was er het één en het ander geplant, voor eerst ben ik zelf eerst een 50 tal min gaan lopen en dan was het op zoek naar een nano cache net buiten de camping, deze werd jammer genoeg niet gevonden ook niet bij de tweede poging. Dan hebben we de veerboot genomen naar een eiland in het meer en daar weer eerst een cachke gaan zoeken maar deze keer wel gevonden door Greet. daarna was de planing om naar een openlucht pianoconcert te gaan maar dat was pas om 20u en de volgende boot vertrok pas terug om 22u30 en dat was dan uiteindelijk wel wat laat plus het was langs alle kanten aan het donderen en weerlichten, dat we toch maar besloten om terug te gaan naar de camping.Op het eiland zitten er redelijk veel fazanten die blijkbaar met rust worden gelaten, want die beesten hebben niet snel bang
Ergens halfweg in de voormiddag vertrokken richting Lago
Trasimeno waar we reeds omstreeks de middag aankwamen dus over deze reisweg
valt alleen te vertellen dat hij zeer snel voorbij was. Hier gaan we enkele
dagen rust nemen en eens kijken hoe de reis verder gaat gaan.
Een mooi plaatsje gevonden met wat zon en schaduw waardoor
het redelijk fris blijft in de mobilehome en het slapen ook zeer goed gaat of
ligt het meer aan de wijn? Over de wijn gesproken de fles die ik nu heb
gevonden is naar mijn smaak goed te pruimen.
Vanmorgen zijn we terug naar de camping gereden nabij
Perugia waar we eerder deze week reeds een keer overnacht hebben. Deze keer
echter om het oude stadsgedeelte van Perugia te bezoeken. Vlak bij de camping
konden we de bus nemen tot aan de minimetro. Deze namen we vervolgens om in het
historisch stadscentrum te geraken. Wie nu denkt dat een metro altijd
ondergronds is en een chauffeur heeft, is bij deze mis. De minimetro bestond
uit 1 klein wagonnetje zonder machinist, enkel met passagiers. De wagon reed automatisch
verder over een spoor, vergelijkbaar met een monorail . Deed stops aan de
verschillende stations. Half weg dook hij in een tunnel zodat de helft van de
rit toch nog ondergronds doorging. Op het einde werden de wagons automatisch
gekeerd op een soort platform om de terugweg aan te vatten.
In de stad zelf hebben we eerst wat rondgelopen en de 2
cachen die er liggen gaan pakken. Bij het stappen naar de 2de cache
kwamen we per toeval in een soort ondergrondse gangenstelsel dat in een grote
poort uitkwam. Het ging hier om oude
straten dat vrij recent terug opengemaakt was, de straatnaamborden hingen er
nog. Het geheel was tamelijk goed bewaard gebleven ondanks dat er in de
middeleeuwen een of ander pauselijk paleis boven opgebouwd geweest is.
Nadien liepen we nog verder door de straten, zagen we nog mooie oude gebouwen
en steegjes, alsook de basiliek, die langs de buitenkant enorm lelijk was,
vergeleken met andere kerken of basilieken die we al eerder hebben gezien, maar
aan de binnenkant bewees dat men niet altijd op het uiterlijke mag afgaan. Fotos
mochten, zoals gewoonlijk in kerken, hier ook niet worden genomen.
Na dit stadsbezoek keerden we met minimetro en bus terug
naar de camping.
Orvieto is gelegen op een bergtop en is vooral bekend om
zijn grotten die door de plaatselijke bevolking werden uitgegraven om zo aan
stenen te komen om hun vestiging en ook hun huizen te kunnen bouwen. Bijna
onder elk huis is een tunnel die leidt naar een grot die door de eeuwen heen
steeds een ander bestemming heeft gekregen zoals o.a. het persen van olijven, het
kweken van duiven en de laatste bestemming waren de schuilplaatsen voor de
plaatselijke bevolking tijdens WWII.
In Orvieto ben ik maar eens naar de kapper gegaan en heb dan
voor den eerste keer in mijn leven mij laten scheren, achteraf was mijn kin
gelijk een babyvelleke.
Een zeer mooi middeleeuws stadje op een uurtje rijden van
Assisi. Hier hebben we een multicache gelopen die eigenlijk tijdelijk niet beschikbaar
was, omdat de finale verdwenen was. Desondanks was het lopen van deze multi de
moeite waard, dit zal ik ook aan de co melden.
In dit mooie dorpje, hetwelk tot nu toe nog niet bekend is
bij het grote publiek, zijn verschillende mooie dingen te zien. Vooral de kerk
is prachtig van binnen met zeer mooie muurschilderingen en dito versieringen.
Dit middeleeuws dorpje heb je op een halve dag gezien.
Voor mensen die niet zo goed kunnen klimmen is er een
aaneenschakeling van roltrappen tot boven aan het fort, daarna is het een zeer
mooie wandeling terug naar beneden.
