Na de nachtbus te hebben genomen van
Huaraz naar Lima waren we reeds om 6u30 in ons hotel. Normaal is het
pas inchecken vanaf 13u. We hadden echter geluk dat onze kamer de dag
voordien niet verhuurd was, dus we konden onze bagage er ineens in
kwijt.
Dan trokken we ineens Lima in om ergens
een of andere coffeeshop of iets in die aard te vinden om te kunnen
ontbijten. We waren echt wel te vroeg want we hebben serieus wat
moeten rondlopen eer we iets vonden. Daarna gingen we terug naar het
hotel waar we toch een uur of 2 op het bed neer ploften om een beetje
te kunnen bijslapen. In een bus slapen verschilt toch wel van in een
bed ;-)
Rond een uur of 11 vertrokken we dan
voor een tour door Lima met de bedoeling enkele geocaches te vinden.
Spijtig genoeg waren de meesten al weg, enkel de virtuele hebben we
nog kunnen pakken. Deze tour bracht ons echter wel op vele mooie
plaatsen in de stad, waaronder het fonteinpark waar zeker een
15-tal mooie fonteinen...
Verder hadden we tegen dat we 's avonds
terugkeerden naar het hotel zo'n 22 km op de teller staan.
Vandaag, 23 mei, hadden we een dagje Huaraz, we zouden hier op verkenning gaan en de omgeving van dit kleine bergstadje gaan verkennen. Na het ontbijt was de bedoeling om onze tassen in te laden en dan in bewaring te geven tot dat we vertrekken richting Lima. Maar zoals de aandachtige lezer al gemerkt heeft is het niet zo verlopen zoals voorzien. Tijdens het ontbijt maken we kennis met een andere belg die momenteel in malaga verblijft en piloot is bij Norwigen Airline ( ik weet begot ni hoe ge da moet schrijven). Tijdens dit gesprek begint Greet zich onwel te voelen, kort van adem en snakkend naar lucht. Wij naar de receptie om een zuurstof kuur te krijgen, wat blijkt de twee flessen zuurstof die ze hebben staan zijn beide LEEG, dus taxi laten komen en naar het hospitaal. Daar aangekomen moesten we eerst 109,90 sol betalen en mochten we de spoed binnen. Onmiddelijk krijgt ze een apparaatje aan haar vinger dat de zuurstof in het bloed meet en de hartslag. Zuurstof gehalte in haar bloed bedroeg 99 à 100% dus wij denken das heel goed ze moet geen zuurstof bij hebben. Komt er een dokter aan die kijk naar de metingen en zegt onmiddelijk das niet goed he zuurstof gehalte ligt veel te hoog. Beide verwonderd vraag ik aan de dokter hoeveel mag die dan zijn 94 à 96%.
Greet moest dan een aantal ontspanningsoefeningen doen en haar ademhaling controleren, Na 10 min is haar zuurstof gehalte nog steeds niet gedaald.
Uit eindelijk hebben we tot Half 1 in het ziekenhuis gezetten en heeft ze een pikkuur in hare derriere gekregen om te kalmeren en is hare zuurstof gehalte gedaald tot 97% en mocht ze vertrekken.
Aan de overzijde van het hospitaal iets gaan eten voor 14 sol dan naar het hotel met een taxi en onze tassen gaan inladen en dan omstreeks Half 2 zijn we dan Huaraz ingetrokken om wat rond te kijken in de plaatselijke winkelstraten. Het is nu 20u30 en wachten op onze taxi naar het busstation ik werkend aan de blog en Greet ligt hier naast mij te knorren.
Dit was het dan voor vandaag tot morgen blog volgers
21 en 22 mei 2014 - Huascaran Nationaal Park en Lagoon 69
21 mei 2014
Vanmorgen werden we in ons hotel in
Huaraz opgepikt en reden we met een persoonlijke gids voor de
volgende 2 dagen naar de Llangonuco lodge in de bergen, de vallei
tussen de Cordillera Blanca en de Cordillera Negro volgend in
zuidelijke richting.
Eerst maakten we met de auto een
tussenstop in Yungay waar we een begraafplaats bezochten (maar het
zag er eerder uit als een park met hier en daar graven). Op deze
plaats lag oorspronkelijk het dorp Yungay, maar dat werd in 1970 ten
gevolge van een aardbeving bedolven onder een lawine en doodde ruim
18000 inwoners. Iets verder werd het dorp nadien opnieuw opgebouwd
door de overlevenden van de ramp.
Een heel eind verder reden we de bergen
in naar de lodge vanwaaruit we vandaag reeds een wandeling zouden
maken, daarna overnachten en morgen nog een trekking gaan doen.
De lodge is nog vrij nieuw en wordt nog
verder uitgebreid met extra kamers en ligt op 3504 m hoogte. We
hebben gestapt tot op een hoogte van 3750 m. De bedoeling was tot een
klein meer aan de voet van de gletsjer te gaan, doch we zijn vroeger
teruggekeerd omdat de hoogte en het gebrek aan zuurstof mij toch wel
parten speelde.
Morgen doen we een nieuwe poging om
hoger te geraken want we zouden graag naar Lago 69 gaan en dat ligt
boven de 4000 m. Hopelijk zijn we dan al een beetje geakklimatiseerd.
Nu is het half 9 en we liggen al in ons
bed. Na een lekker avondmaal werd de bar reeds gesloten en zijn we
naar onze kamer gegaan. Buiten is het pikdonker en berekoud, en op de
kamer is het ook zeer koud want verwarming is hier nog niet, dus
enige optie is vroeg en diep onder de wol kruipen.
Bij gebrek aan internet plaatsen we
deze ervaring hopelijk morgenavond online.
22 mei 2014
Vandaag kregen we een ontbijt in de
lodge + onze lunchpakketten. Dan vertrokken we om 7u30, eerst per
taxi richting nationaal park van Huascaran. Hier passeerden we eerst
2 meren, Chinancocha en Orkoncocha (vrouwelijk en het mannelijk
meer). De fauna en flora is hier ook heel mooi. Met een beetje geluk
kan je verschillende dieren zien, doch we hebben er slechts enkele
gezien, maar niet de kans gehad ze op de gevoelige plaat vast te
leggen. Dit gebied is omgeven door verschillende bergen, genaamd :
Huandoy, Huascaran, Chacraraju, Pisco, Yanapaccha en Chopicalqui.
Nadien bracht de taxi ons naar de vertrekplaats van onze wandeling
naar Lago 69, gelegen aan de basis van de gletsjer van de Chacraraju.
Vol goede moed begonnen we aan onze wandeling. Ik meen dat het
startpunt op een hoogte van ongeveer 3800 m lag. Lago 69 ligt op
4500 m. Halfweg speelde de vermoeidheid en het tekort aan zuurstof op
die hoogte mij al parten. Manuel, onze gids, nam ook mijn rugzak al
van mij over. En toch wou ik doorgaan om dat mooie meer (naar het
schijnt) te bereiken. Doch, na ongeveer ¾ van het traject speelde de
hoogteziekte niet alleen mij, maar ook Stefan parten. Ikzelf had al
flink hoofdpijn, maar ook mijn maag wilde niet meer werken naar
behoren, ik was dus flink misselijk. Bij Stefan bleef het enkel bij
hoofdpijn. Manuel raadde ons aan om terug te keren naar beneden. We
gingen nog één klein paadje verder op, de bocht om en dan waren we
bij een klein bergmeertje. Daar probeerden we dan iets kleins te eten
vooraleer op onze stappen terug te gaan naar beneden. We zaten op dat
moment op een hoogte van 4370 m. Van daaruit was het dus nog 130 m
klimmen, maar ongeveer een uurtje gaan tot aan lake 69. Geen van ons
beiden zou dat einddoel gehaald hebben. Je moet immers nog eens terug
ook! Wij noemen het kleine meertje waar we gezeten hebben voor ons
dan maar lago 68 ;-)
Eens we terug beneden bij de taxi
waren, was de hoofdpijn 3 keer zo erg geworden en zat mijn maaginhoud
ook niet meer waar hij hoort te zitten. De taxi bracht ons terug naar
ons hotel in Huaraz, waar we alle twee om 17u op bed geploft zijn en
in slaap gevallen tot een uur of 8 's avonds. Hoe ziek en moe kan een
mens worden van de hoogte!!!
Rond half 9 zijn we dan naar het
restaurant een soepje gaan eten en heeft men mij een kruidenthee
voorgesteld die zeer goed is voor de maag. Voor zulke zaken vertrouw
je hier op de mensen. Zij leven immers nog in en met de natuur en
weten perfect welke natuurlijke geneesmiddelen de natuur ons biedt.
We zijn vertrokken met een half uur vertraging. De controle van de bagage en de passagiers kan je vergelijken met de controle op een vliegveld alleen mag hier dan wel vloeistoffen meenemen op de bus want die heb je nodig.
Het landschap waar we doorrijden was zeer afwisselend maar vooral woestijnachtig afgewisseld met plantages en kleine en grotere dorpen. Bij het buiten rijden van Lima zie je het andere Lima vuil armoede en vermoedelijk ook niet de plaats om als toerist rond te lopen.
Verder verliep de busreis rustig door het Andes gebergte met als hoogste punt 4120 m. Op de bus werd er voort durend films gespeeld, die gelukkig waren ondertiteld. Ook werd er een bingo gehouden waar je je reis Lima - Huaraz terug kon winnen. Maar niks gewonnen maar het was wel een leuk tijd verdrijf.
Het meer bochtelijke traject was het voor Greet er weer te veel aan en heeft ze toch twee maal het toilet gaan inspecteren. Rond 18 u zijn we dan aangekomen in de busstation en hebben we een taxi genomen naar het hotel, maar eerst wel een WP gemaakt van het station. Uiteindelijk ligt het hotel van het station maar 500 m verwijderd. Dus voor de terugrit naar Lima kunnen we te voet naar het station gaan.
In het hotel kennis gemaakt met onze gids voor de volgende twee dagen. Zijn naam is Emanuel en is nog zeer jeudig. hij heeft ons het verloop van de volgende twee dagen uitgelegd en waar we naar toe gaan.Daarna één zak klaar gemaakt om twee dagen in een lodge in de bergen te verblijven en de andere blijft in het hotel tot we terug zijn.
Vandaag vertrekken we dan om Half acht naar de lodge, maar meer hierover vanavond of morgen vroeg .
Vandaag bezochten we een deel van de stad Lima. Lima bestaat uit verschillende districten en heeft zomaar eventjes 9000000 inwoners. We werden vanmorgen om 9 u opgepikt door een gids. Met haar gingen we naar de busstatie die niet heel ver van het hotel is gelegen. Vandaar namen we de bus naar het noordoostelijke deel van Lima. We bezochten een groot deel van de stad en werden gewezen op belangrijke koloniale en andere gebouwen en kerken, maar ook op de mooie parken die we overal in Lima tegenkwamen. We zagen ook een stukje van de wissel van de wacht aan het presidentieel paleis, de volledige ceremonie zijn we niet blijven kijken, want die duurt hier maar liefst minstens 25 minuten.
Verder maakten we nog een stop in een authentieke bar, waar we een "pisco sour" konden drinken, dit is het nationale drankje (cocktail) van Peru. Na de middag gingen we met de bus verder naar een zuidelijker deel van Lima, nl. Barranco. De begeleiding door onze gids was toen afgelopen. Dit deel van Lima is nog tamelijk rustig en authentiek. Het ligt vlak aan de zee en heeft zeer veel mooie, netjes onderhouden parken, waar voor jan en alleman allerlei faciliteiten zijn in verwerkt om op een of andere manier aan sport te doen. De vele mooie parken waar we langs of doorliepen in de richting van onze eerste cach in Peru zullen ons wel bijblijven over deze stad.
Na onze tocht richting hotel hebben we nog iets gegeten om vervolgens als een blok in slaap te vallen (is voor Stefan toch al het geval) en seffens voor mij hopelijk ook want morgenvroeg trekken we verder naar onze volgende verblijfplaats in het noorden van het land.
Om 12u30 opgestegen in Schiphol, na een vlucht van 11u50 landen we in Lima om 18u00 plaatselijke tijd (02u00 belgische tijd).
De vlucht is zeer vlotjes verlopen wel wat turbulentie gehad boven de Atlantische oceaan. Goed gegeten, 3 films gezien en anderhalf uurtje geslapen (Stefan) 1 film en 2 à 3 uur slaap (Greet).
De rit van het vliegveld naar het hotel is weer een ander verhaal. Er heerst hier totale chaos in het verkeer, straten met 3 rijvakken rijden ze hier met 5 naast elkaar. Voortdurend wordt er geclaxoneerd met de lichten geflikkerd, het is hier reinste anarchie in het verkeer. Rond 19u30 zijn we dan aangekomen in onze hostel voor de eerste twee nachten. Na het inchecken eens gaan kijken in de buurt van het hostel wat er te zien is en om iets te eten. Blijkbaar waren we de verkeerde kant op gegaan want buiten een kippen restaurant vonden we niks dan gesloten zaken. Dan maar eerst naar de winkel om douche gel en shampoo te kopen.
Dan een tweede poging ondernomen om iets te vinden om te eten maar nu met de gps en op die manier hadden we meer succes en vonden we een bistro het was nu al 21u30.
Ik dacht ik neem iets klein want het is al laat, Greet moest enkel een theetje hebben, voor mij een hamburgertje met een lokaal pilsje erbij dat gaat altijd smaken. Dat hamburgertje bleek uiteindelijk een hamburger te zijn waar de Big Mac nog iets van kan leren.
rond kwart voor elf hebben we het licht uitgedaan en gaan slapen.
Slapen wat is dat? De drukte van de avond gaat gewoon verder de ganse nacht. Ik denk dat we alles bijeen amper een goei 5 uur geslapen hebben, en dat na een dag wakker van 24 uur. Hopelijk is tegen vanavond onze bioklok een beetje meer aangepast aan de tijdzone hier.
Vandaag trekken we de stad in. Daarover straks meer...
