21 mei 2014

Vanmorgen werden we in ons hotel in Huaraz opgepikt en reden we met een persoonlijke gids voor de volgende 2 dagen naar de Llangonuco lodge in de bergen, de vallei tussen de Cordillera Blanca en de Cordillera Negro volgend in zuidelijke richting.

Eerst maakten we met de auto een tussenstop in Yungay waar we een begraafplaats bezochten (maar het zag er eerder uit als een park met hier en daar graven). Op deze plaats lag oorspronkelijk het dorp Yungay, maar dat werd in 1970 ten gevolge van een aardbeving bedolven onder een lawine en doodde ruim 18000 inwoners. Iets verder werd het dorp nadien opnieuw opgebouwd door de overlevenden van de ramp.

Een heel eind verder reden we de bergen in naar de lodge vanwaaruit we vandaag reeds een wandeling zouden maken, daarna overnachten en morgen nog een trekking gaan doen.

De lodge is nog vrij nieuw en wordt nog verder uitgebreid met extra kamers en ligt op 3504 m hoogte. We hebben gestapt tot op een hoogte van 3750 m. De bedoeling was tot een klein meer aan de voet van de gletsjer te gaan, doch we zijn vroeger teruggekeerd omdat de hoogte en het gebrek aan zuurstof mij toch wel parten speelde.

Morgen doen we een nieuwe poging om hoger te geraken want we zouden graag naar Lago 69 gaan en dat ligt boven de 4000 m. Hopelijk zijn we dan al een beetje geakklimatiseerd.

Nu is het half 9 en we liggen al in ons bed. Na een lekker avondmaal werd de bar reeds gesloten en zijn we naar onze kamer gegaan. Buiten is het pikdonker en berekoud, en op de kamer is het ook zeer koud want verwarming is hier nog niet, dus enige optie is vroeg en diep onder de wol kruipen.

Bij gebrek aan internet plaatsen we deze ervaring hopelijk morgenavond online.

22 mei 2014

Vandaag kregen we een ontbijt in de lodge + onze lunchpakketten. Dan vertrokken we om 7u30, eerst per taxi richting nationaal park van Huascaran. Hier passeerden we eerst 2 meren, Chinancocha en Orkoncocha (vrouwelijk en het mannelijk meer). De fauna en flora is hier ook heel mooi. Met een beetje geluk kan je verschillende dieren zien, doch we hebben er slechts enkele gezien, maar niet de kans gehad ze op de gevoelige plaat vast te leggen. Dit gebied is omgeven door verschillende bergen, genaamd : Huandoy, Huascaran, Chacraraju, Pisco, Yanapaccha en Chopicalqui. Nadien bracht de taxi ons naar de vertrekplaats van onze wandeling naar Lago 69, gelegen aan de basis van de gletsjer van de Chacraraju. Vol goede moed begonnen we aan onze wandeling. Ik meen dat het startpunt op een hoogte van ongeveer 3800 m lag. Lago 69 ligt op 4500 m. Halfweg speelde de vermoeidheid en het tekort aan zuurstof op die hoogte mij al parten. Manuel, onze gids, nam ook mijn rugzak al van mij over. En toch wou ik doorgaan om dat mooie meer (naar het schijnt) te bereiken. Doch, na ongeveer ¾ van het traject speelde de hoogteziekte niet alleen mij, maar ook Stefan parten. Ikzelf had al flink hoofdpijn, maar ook mijn maag wilde niet meer werken naar behoren, ik was dus flink misselijk. Bij Stefan bleef het enkel bij hoofdpijn. Manuel raadde ons aan om terug te keren naar beneden. We gingen nog één klein paadje verder op, de bocht om en dan waren we bij een klein bergmeertje. Daar probeerden we dan iets kleins te eten vooraleer op onze stappen terug te gaan naar beneden. We zaten op dat moment op een hoogte van 4370 m. Van daaruit was het dus nog 130 m klimmen, maar ongeveer een uurtje gaan tot aan lake 69. Geen van ons beiden zou dat einddoel gehaald hebben. Je moet immers nog eens terug ook! Wij noemen het kleine meertje waar we gezeten hebben voor ons dan maar lago 68 ;-)

Eens we terug beneden bij de taxi waren, was de hoofdpijn 3 keer zo erg geworden en zat mijn maaginhoud ook niet meer waar hij hoort te zitten. De taxi bracht ons terug naar ons hotel in Huaraz, waar we alle twee om 17u op bed geploft zijn en in slaap gevallen tot een uur of 8 's avonds. Hoe ziek en moe kan een mens worden van de hoogte!!!

Rond half 9 zijn we dan naar het restaurant een soepje gaan eten en heeft men mij een kruidenthee voorgesteld die zeer goed is voor de maag. Voor zulke zaken vertrouw je hier op de mensen. Zij leven immers nog in en met de natuur en weten perfect welke natuurlijke geneesmiddelen de natuur ons biedt.

Dit was het dan voor vandaag en gisteren.

Bye