Deze blog wordt een beetje mijn "therapie"ruimte, begin 2019 kreeg ik te horen dat ik blaaskanker heb, ik moet toegeven dat ik het niet makkelijk heb om hiermee om te gaan, begin september zorgde mijn broer ervoor dat ik kan starten in de Londen Marathon 2020 als charity runner ... dit wordt mijn verslag van deze tocht.
De laatste drie dagen werd er hier serieus gelopen, vrijdag 16 km, zaterdag 13 km, en net 25 km. Ik ben hier best tevreden mee ook en vooral omdat het niet echt mijn "weer" is. Dit is waarschijnlijk al trainen voor het weertype dat ik in oktober mag verwachten Nergens last van gehad en de conditie lijkt ook te vlotten, mijn hartslag blijft netjes tussen de 125 en de 130. Op de kleine loopjes probeer ik mijn nieuwe schoenen in te lopen en dan ga ik wel eens een tandje harder, 5 km in 24 min... Dus ik kan zeggen dat de voorbereidingen goed vlotten, volgende week gaan we op reis en echt waar het is nog zoeken welke richting we uitgaan, die zon hé waar woont die ergens. Nog drie werkedagen en mijn verlof kan starten, mooie vooruitzichten ...
En ook het begin van de competitie maakt deze periode weer lekker spannend, nieuwe spelers, nieuwe ploegen nieuwe truitjes een frisse start voor iedereen. Mijn prognose? Net voor play-off 1 zullen wij op plaats 2 of 3 staan en in die play-off behalen we onze 31° titel, nice Let the games begin!!!
Joat joat tgoat ... Vorige week bijna 60 km gelopen dus dat is ok, geen pijntjes of blesssurekes om van te spreken dus daar zwijgen we dan ook over hé. 'Tweer tja daar zou ik wel een boompke kunnen over opzetten maar ik denk niet dat dit erg veel zal uithalen dus ga ik mijn gemekker over de afwezige zon voor mezelf houden. Mo twerkt wel op men systeem da wel... Nog 2 weken of 6 werke dagen voor ik in verlof ga en dan ga ik de zon gaan opzoeken waar ze ook is het zal een uitdaging zijn om het lopen zo goed mogelijk verder te zetten, ik durf er in de verlofperiodes wel eens met mijn klakke naar smijten... Aan iedereen een leuke week
Ik was best tevreden na mijn 25 km van maandag, zo heel vroeg in het schema en het liep behoorlijk vlot, ook de rest van de dag niets gevoeld, het leek alsof ik dat goed kon verteren. Maar gisteren zette ik aan om een 11 km te lopen, ik geef graag toe dat de motivatie niet top was, veel te veel wind maar ik stond toch in korte broek op de stoep om er het beste van te maken. Jawadde dit was verre van het beste ... het leek alsof ik die 25 km pas een uur ervoor had gelopen. Het draaide vierkant vanaf de eerste meters, geen paniek dacht ik na een kwartierke loopt het wel los... niets los, in plaats daarvan ploeterde ik verder als een boer op zen erf... hoho zo veel moeite... Noodgedwongen training omgezet in een 5 km tochtje en dan vrijdag opnieuw proberen. Duidelijk signaal van mijn lichaam die zegt; luister eens lankarren, ge doet me vermageren aan een ferm tempo (-11) ge vraagt me om na 3 weken al 25 km te lopen nadat ik enkele maanden in de lappenmand lag en nu wil je al gerecupereerd zijn na één dag ... ewel ik doe niet mee... Lastig hoor een lichaam die zoveel noten op zen zang heeft, ik heb wijselijk geluisterd en hoop dat het morgen beter zal gaan... Iets te enthousiast misschien?????,
Elk weekend brengt wel iets anders en zo heb ik het ook graag, vorig weekend paste alles weer propertjes in elkaar. We reden richting Werchter om er "Werchter classic" mee te pakken, groepen als Simple Minds, Texas, Bryan Adams, zag ik zo'n 20 jaar geleden al op Torhout en het was dan ook puur nostalgie om deze rakkers nog eens aan het werk te zien, toegeven hier en daar was er al een kilootje of een rimpelke bij gekomen ze kunnen allemaal nog een wei bespelen. En ook al was er, vooral bij het publiek dan, wel eens meer dan een kilootje of 5 blijven plakken Ron Wood, spelend bij The Faces, kan nog steeds door een sleutelgat getrokken worden. Echt mooi festival weer, leuke sfeer, kortom een mooie dag en onze "Fons" de camper stond op 30 min stappen van de wei, luxe... Op zondag reden we door naar den Limburg om er Jade op te pikken die er een 10 daags zomerkamp met de scouts opzitten had. Na de "Bikke bikke bik" reden we terug richting kust en geen file op de ring rond Brussel mag ook eens gezegd worden. Gisteren, maandag dus, een dagje verlof, niet voor Aäron die werkt als monitor op de speelpleinwerking te Bredene. Ikzelf gebruikte deze Vlomsche feestdag om mijn kilometers op te vijzelen ... 25 km richting de ouders van Heidi. Mooi weer en al bij al vlot gegaan, gem van 10.5, leuk zeker wanneer je weet dat ik nog maar in week 3 zat van mijn schema, dus hoopvol. De weegschaal gaf min 10 aan vorige woensdag maar zal nu iets minder meewerken zo'n festival is niet echt dieet-proof me dunkt... Stilaan beginnen rondzien waar we met de kids gaan kamperen over een 3-tal weken, in pole position ligt "laggo maggiore" op dit moment, het weer zal doorslaggevend zijn, ... wordt vervolgd
Heeft iemand van jullie al eens een marathon gelopen met of als persoonlijke haas? Nee, niet het soort met lange oren en 2 vooruitstekende tanden, al ken ik er zo ook wel , maar iemand die je helpt een bepaalde tijd neer te zetten? Ik vraag me af hoe dat werkt, zou het een beetje zijn als bij het meelopen met die mannen met hun felle ballonnen op de grote wedstrijden? Of toch iets compleet anders, hoe spreek je af? Het lijkt me niet eenvoudig, misschien moet je elkaar door en door kennen om dit voor elkaar te krijgen? Raak je zo niet "overstressed"? Mee lopen met de ballonnenmannen/vrouwen lukt me nooit, en er zijn verschillende redenen voor ... te druk / teveel gebabbel / Waarschijnlijk meer voor mensen met een volgzaam karakter denk ik dan?
Week 2 van de voorbereiding , bracht zoals voorzien 48 km en werd een klein beetje aangepast. Zo werd er op vrijdag niet gelopen en werden die 5 voorziene kms bij de 8 van de zaterdag gevoegd zodat we geen verlies deden. Komende woensdag volgt er terug een 'weging' maar deze keer zal het niet zijn van "hoeveel is er af ?"... maar eerder bang naar de cijfertjes zien in hoeverre er bij gekomen is ... Want dit weekend heb ik niet echt mijn goede voornemens gevolgd, vrijdag was er een optreden van Clement Peerens in Gistel en tja dan kom je toch snel oude bekenden tegen met alle gevolgen vandien ... en zaterdag etentje bij ma en pa, met wat wijn natuurlijk. De weekends lijken vooral 'dieet'- moeilijk te worden en volgend weekend gaan we zelfs de nostalgische toer op met het " Werchter Classic" festival, duidelijk ook niet "regime-proof". Simple minds, Texas en Bryan Adams gaan zien of opnieuw gaan zien zal best een hoop herinneringen oproepen ... ik ga al sedert lang naar festivals en hééél lang geleden waren deze artiesten telkens top of the bill .... Zondag was er al mijn eerst 20-er en ook al ging hij, hij ging niet zonder moeite, pff ... gelukkig is de last deze van een gebrekkige conditie en niet deze van de rugpijn en we weten allemaal dat indien we blijven lopen "Mister conditie " niet anders kan dan verbeteren hé. Op dit moment loop ik traag en ik zal dit ook volgende week doen, pas nadien ga ik wat op mijn snelheid letten, pas op geen intervals en van die andere rare dingen voor deze jongen deze keer maar de duurlopen moeten over een paar weken aan een iets hoger tempo kunnen. Nu vooral blij zijn met het feit dat de rug niet opspeelt tijdens het lopen en tevreden zijn met week 1: 40 km en week 2: 48 km, op naar de 53 volgende keer. Ik ben altijd al een stijve hark geweest, toegeven in een ver verleden toen de dieren nog konden praten deed ik aan keurturnen en dan was ik best flexibel maar ik heb vooral 25 jaar gevoetbald en deze heren zijn helemaal niet gekend om hun elasticiteit zo ook bij deze jongen... Vaak voelen mijn spieren stram aan na eender welke afstand, pas op geen hinder waarmee je niet kan stappen natuurlijk maar wel duidelijk voelbaar. En nu, tja ik weet het, ik loop zoals altijd in het marathon wereldje vaak wat achter, nu heb ik de Stick ontdekt... een uiterst simpel apparaatje die me echt helpt, beetje zelfmassage met onze geel/witte vriend en "the day after" verloopt stukken vlotter... blij hem te kennen. cu
Dit was nu eens een mooie week, alles verliep erg goed en dat doet zo'n deugd. Op gebied van training heb ik deze week 40 km gehaald, natuurlijk is dat niet erg veel, het zal ook mijn minst intensieve trainingsweek worden maar het was lang geleden dat ik nog eens een aantal trainingen na elkaar kon afwerken, zonder dat de rug opspeelde. Mijn twee uitersten op gebied van lopen waren de 6 km die ik zaterdag om 9 uur liep in een ferme storm op het strand aan de baai van de Somme ... geen mens te zien en zo'n vlakte, indrukwekkend En de volgende dag liep ik om 16.00 uur in Gistel onder een felle zon (25°) mijn dertien km.
Verder blijft de weegschaal mijn beste vriend, ik doe hem minder en minder pijn wanneer ik erop ga staan, nu al min 8. En er was natuurlijk ook, zoals hierboven vertelt, onze trip naar de Somme. Terug een voltreffer, met alles erop en eraan, verslag zal via doorklikken op knop 'eropuitmet fons' te zien zijn éénmaal Heidi het worstelen met haar blog heeft gewonnen. Maar ik kan toch al 2 previews geven ... de zaterdag zijn we met de fiets en in die felle storm de volledige baai rond gereden, zo'n 4.30 uur op de fiets soms vechtend tegen de wind in, niet trappen was achteruit geblazen worden ..., totaal leeg aan de camper gekomen ... prachtig... die avond zijn we onze tocht gaan vieren met een reusachtige fruit de mer .... (jaja volkomen ok volgens ons dieet) ok, het glaasje wijn niet maar ... hey wie durft zeggen dat we dit niet verdienden Halfweg onze tocht konden we zelfs de zeehonden gade slaan, mooi. Deze week worden er 48 km gelopen waarschijnlijk in minder spectaculaire omstandigheden...
Vrijdagavond zijn we eens gaan zien naar de helden van Toeroet, we stonden er net na de bevoorrading van km 10,... nee niks te maken met de buikkrampen die er vanaf dan bij velen aan te pas kwamen echt niet. Ik moet bekennen dat het me toch wel iets deed daar zo staan kijken, aan de kant bekenden spotten... Het is raar uit te leggen maar gaf op bepaalde momenten een dubbel gevoel, ik herkende zo'n 8-tal personen al waren er ook bij die mij eerst zagen. Nadien is het altijd leuk en spannend om ieders verhaal te horen, of te lezen. Het is toch iets speciaal hé dat marathonwereldje, ... om nog maar over de 100 km lopers te zwijgen, supergasten zeker weten. Zie, ik ben vandaag gestart met mijn voorbereiding naar de marathon van Oostende toe dat zullen dan zo'n 16 weken worden of 111 dagen of zo'n dikke 900 km en kvoel me precies al beter in mijn vel als vorige week, raar. Tijdens mijn " niet lopen " periode ben ik wel al een slordige 7.5 kilo verloren wat op zich best mooi is, ik zou er nog zo'n 4 willen verliezen voor de start in oktober. Dus voor het werk gestart met mijn, vanaf nu, wekelijks op maandag, crosstraining, normaal wordt dan bedoelt een ander soort sport maar ik neem dat letterlijk en ga crosstrainen. Recht vanuit bed op dat toestel zorgt ervoor dat je de eerst 15 min niet beseft wat je aan het doen bent, laat staan waarom!! Deze week zou er nog 41 km op de teller moeten komen, een voorzichtig begin dus. En ja gezien dat de camper al weer lonkt om een ritje te doen zal er een deel van die afstand op Franse bodem afgewerkt worden. Wat we willen naar de baai van de Somme vertrekken vrijdag. En morgen ja morgen is het een superdag Jade wordt er 11, lap dat gaat zo snel hé ... Dikke proficiat meid knuf.
2011 is ongeveer halfweg en .... lopen nul hé. Maar denk nu niet dat ik hier zit te treuren hoor, verre van, mijn loopjaar begint nu pas. Ik weet het indien alles volgens plan had verlopen dan ging ik vrijdag van start in mijn tweede marathon van het jaar.(ik was ingeschreven voor Antwerpen) Nu moet ik nog beginnen aan de voorbereiding van mijn eerste. Maar ik heb me wel nog enkele doelen gesteld hoor, jawel eerst en vooral de marathon van Oostende, daar wil ik een pr. lopen, dus sneller dan die 3u 56 min. die er al een tijdje staat. Verder hoop ik nadien nog ergens een tweede marathon te kunnen lopen en zo te profiteren van mijn opgebouwde conditie na Oostende. En als derde doel wil ik in 2011 mijn hoogst aantal kilometers gelopen hebben, het zijn eigenlijk telkens een belachelijk klein aantal kilometers geworden en misschien moet ik eens nagaan hoe dat komt... Dit jaar een rugblessure van bijna 4 maand, tijdens mijn eerste marathonjaar opname ziekenhuis wegens extreme hoofdpijnen, dit zijn geen typische hardloopblessures, toegeven daartussen heb ik moeten zoeken naar het geschikt schoeisel en de aangepaste zolen maar sindsdien op dat vlak geen problemen meer gekend. Dus ik hoop dat ik niet moet bekennen/besluiten dat mijn carrosserie niet gemaakt is voor de marathon. Voor de vele deelnemers; doe dat goed in Toeroet, ik duim voor jullie en een extra duipmpje voor Veerle, go girl! mx
Om een of andere reden kan ik niets meer typen onder mijn schema, die er trouwens niet volledig op kan ... op vorig berichtje dus dan maar erboven:
Lees eerst stukje hieronder aub ..
vervolg schema:
1526/9
cross
6
10
rust
6
6
13
41
163/10
rust
5
6
rust
rust
rust
marathon
55
cross = crosstrainer en * is mijn luxe probleem, mijn geplande reizen ... nu kan ik wel de loopschoes meepakken op reis maar om er zo intensief te trainen, nee... dat wordt dus schuiven volgende keer toon ik mijn plannen hier rond. Vrijdag met onzen 'Van' naar Rinusland, Noord holland, Medemblik, amaai pas dinsdag en al weer iets om naar uit te kijken...
Hola, Hier komen we dichter bij het begin van mijn voorbereiding voor de marathon van Oostende. Ik weet het, ik weet het, deze wedstrijd lijkt nog zo ver voor ons te liggen maar ik wil hier rustig naartoe trainen, ben tenslotte lange tijd uit geweest en ik wil in mijn "home town" een goede beurt maken. Dus over zo'n 2 weken begin ik eraan, ik loop altijd beter en liever met een schema, die volg ik niet slaafs hoor maar geeft me wat richting en dus ben ik wat op zoek gegaan om iets naar mijn tand te vinden... Via Runners World en met de raad van mister Spencer in gedachten: nadruk op lange duurlopen, een minimum aan versnellingen plus het gewicht naar beneden ( min 6 maar denk dat ik nu wat stagneer), kwam ik tot volgende schema:
Proficiat aan alle Brusselse 20 km lopers. Toch altijd even schrikken als je verneemt dat er iemand er het leven bij laat, ik ben er niet uit of een voorafgaand bezoek aan de arts zoiets kan uitsluiten. Vaak zijn het net goed getrainde en op gewicht zittende mensen die zo'n ramp voor hebben. Ik weet dat men in Frankrijk altijd een doktersattest moet voorleggen wanneer men zich inschrijft voor een marathon, ik liep er in Reims, maar zouden er daar dan minder ongevallen zijn??? Hier verloopt alles rustig, ik wandel veel ga soms lopen en sta soms op de crosstrainer, alles om geleidelijk conditie op te bouwen en zo min mogelijk de rug te belasten. Straks krijg ik nog een behandeling van de chiroprac(s)ter, even vragen of het einde der folteringen inzicht is... Waar ik vooral blij mee ben en wat ook als een soort training gezien kan worden is mijn aanpak van de overtollige kilo's, bij deze jongen zijn er nu al 5.5 kg af en er volgen er zeker nog meer. Dit zal zowel en de conditie als de overlast aan de rug ten goede komen. De week na de nvv te Toeroet begin ik aan een selfmade schema om in Oostende de finisch te halen, later daar meer over. Woensdag dringend een kapper opzoeken, zal zeker weer 500 gram min zijn...
Ja daarnet weer 5 km erbij, lekker op eigen tempo en zie, inderdaad 10 per uur, das duidelijk mijn tempo. De fysiek is echt wel nergens hoor, kan me nu niet inbeelden dat ik er 42 zou moeten lopen ... Tijdens het lopen geen pijn gevoeld nadien beetje stram. Wyckmayer vertelde dit ook in de krant na haar rugprobleem dus ik zit in goed gezelschap. Ik dacht er even aan om mijn volgende sessie met de chiropractor af te zeggen maar Heidi stuurt me er volgende week nog eens naar toe. Een volgzame kerel that's me Ik heb mezelf wat wegwijs gemaakt op facebook, jawel den ouden wordt nog hip maar ik verkies duidelijk blogs. Ze lezen veel leuker, de teksten zijn veel minder oppervlakkig maar ik kan me voorstellen dat de "fast-lane" van facebook wel handiger is om snel af te spreken of zo. Morgen probeer ik een langere tijd op de crosstrainer, conditie opbouwen en rug sparen. De te volgen weg voor de eerstvolgende weken.
Helaba matjes tis voe te zeggen ... ik en gelopen en wel 5 km, kweet nie goe rap, kweet nie hoelang het duurde ... maar ... ik heb gelopen en tviel mee. Geen echte pijn en zoals een bekende zanger zingt .... het ging verbazend goed vooruit !!!
mo hey ik en gelopen wel 5 km zonder veel last in de zon, korte broek, mooi shirtje en gewoon gelopen, super, super. I'm back, on my way en echtig waar tleven is zo schoon, thanks 4 all the support. marnix
Jaja door mijn 4/5 werkweek is het voor mij terug weekend. Ik kan je zeggen dat ik dat wel gewoon kan worden die korte weekjes ... Gisteren voor de tweede keer naar de chiroprak(s)ter geweest en ... ze is tevreden zegt ze ... voila ... ik ton ook hé, als ik iemand tevreden kan stellen zal ik het niet laten ... Der kwam geen klopboor aan te pas deze keer, wel een kleiner machientje die hetzelfde deed maar dan minder hard, de sessies blijven vaak wel pijnlijk maar ik heb het er voor over om terug "en forme" te geraken. Morgen na wat noodzakelijke boodschappen en klusjes, ga ik een km of vijf of een half uurke lopen!! Een geweldig vooruitzicht echt waar, tzal traag rustig en kalm zijn, tzal niet zo vlot gaan gezien het ongeveer 12 weken geleden is dat ik nog eens de loopschoenen aanbond maar en daar ben ik zeker van, het zal een ferm tof gevoel geven en zo'n deugd doen. En dan, tja dan zijn we vertrokken hé, traag en geduldig tot de fysiek er terug is. Niets forceren, geloof me vrij ik word van overal in de gaten gehouden. Zaterdag moet onze Jade dan haar beste beentjes voor zetten tijdens de clubkampioenschappen van haar turnkring en nadien vertrekken we voor de rest van het weekend met onze "Fons" richting Vielsalm, waar ma & pa verblijven.
Tziet er weer niet slecht uit al zeg ik het zelf...
De evaluatie van mijn eerste consultatie bij de chiropractor is positief... Na de pijntjes die de behandeling zelf met zich meebracht, amaai de gasten duwen nogal wi, moet ik bekennen dat ik me wat comfortabeler voel, een deel spanning is weg uit de rug en schouderstreek. Helemaal super is het nog niet maar er is merkbaar verschil en dat is toch hoopvol. Morgen sessie twee, het kan er maar op vooruit gaan. En nu dus plannen, ik zal niks forceren maar ik wil toch terug beginnen met bewegen, straks ben ik volledig vastgeroest ... Vanaf het weekend zal ik proberen een drietal keer per week een half uurtje of vijf km te lopen en dit gedurende een week of drie, om dan verder op te bouwen en pas vanaf half juni de kilometers terug op te stapelen. Als ik de voorbereiding van Frank Spencer voor de marathon van Parijs lees dan denk ik echt dat dit inderdaad de juiste manier is, graag verneem ik hier meer over, een mailtje is onderweg. Mijn eerste marathon van 2011 zal dus Oostende 9/10 worden, mijn geboortestad, stad waar ik werk en waar de familie woont. Nadien zie ik wel waar ik nog een tweede marathon kan invullen. Bijna op weg ...
't komt zeker goed .... tiens precies al eens hoort!!!
Dus gisteren naar de chiropractor... ik was redelijk hoopvol, 'open minded' en had last genoeg om te kunnen beschrijven wat er schortte.
Over die druk op mijn schouders ging ik niet praten daar zat de match van RSCA tegen Genk voor veel tussen. Ik heb die samen met "den diepen" thuis gevolgd en had geluk dat onze gast zo vriendelijk was om niet al te hard te lachen... Titel "over and out" maar dat was eigenlijk al langer zo. Soit terug naar de chiro ...
Toen ik aanbelde deed ze net open en zei "kom binnen en laat de hond maar buiten lopen" ... hond ??? (wie mij een beetje kent weet dat dit al een zeer serieuze opdracht was, ik en honden das geen goed huwelijk) Eerst moest ik een fiche invullen en ik had ook mijn rx bij. Kort verteld over mijn kwalen en het was duidelijk vertelde ze ... het probleem zat in mijn hals !!?? Nu weet ik van in de tijd dat ik student was dat anatomie zeker niet mijn beste vak was maar had ik het dan zo slecht uitgelegd?? Ze vertelde me dat ik een moeilijke slaper was en vaak geplaagd werd van hoofdpijn ... beiden zijn correct. Deze sessie ging ze werken op mijn "vliezen" (do not ask, please) maar dit ging niet aangenaam zijn. Ze hield woord ... er kwam zelfs een soort boormachine aan te pas die in plaats van een draaiende beweging een kloppende beweging maakte en toen ze deze tegen mijn halswervels zette ... ja amaai, dat is geen pretje, dat voelt aan, ja dat voelt precies aan alsof er een kloppende boormachine tegen je halswervels gezet wordt ... echtig waar.
De rest van de behandeling was niet veel pijnlozer, en ge moet daarvoor betalen hé, hahaha Terug thuis overviel me een grote vermoeidheid, had het er iets mee te maken, wie zal het zeggen. Ze was echter optimistisch en vertelde dat het zeker goed komt ... ik hou haar aan haar woord en zal volgende week na sessie 2 looppermissie vragen ... ik kan het nu al niet laten om data en schema's te bekijken ....
Ja door mijn overpeinzingen en samen met wat goed advies ben ik tot de conclusie gekomen om toch nog eens professioneel advies in te winnen. Een dierenarts was eigenlijk nooit een echte optie, kwil dat dien mens niet aan doen, na wat surfen kwam ik bij een chiroprac(ster)tor. Via mail bracht ik haar op de hoogte van mijn, nu al veel te lang durende en danig op de zenuwen werkende, klachten. Na een positief antwoord heb ik dus maandag een afspraak. Dit wordt mijn laatste kunstje, wordt het hier niets dan laat ik de tijd maar de oplossing zijn en probeer ik mijn kas minder op te fretten. Het is trouwens niet eenvoudig om in het bos der hulpverleners diegene te vinden die jou het meest aanspreekt, vroeger was er enkel de kinesist maar nu is er naast dien kinesist nog een manueel therapeut, een osteopaat, een chiropractor, noem maar op ... man man man. Straks moet je gestudeerd hebben om je hulpvraag te kunnen stellen... Maar zoals ne slimme mens me liet weten, je krijgt het gevoel dat je iets doet en dat heeft ook een soort troost/moed, vandaar... we live in hope!! (again)
Normaal ben ik iemand die niet snel verandert van (sport)arts maar ik kan het deze keer precies niet laten, mijn geduld raakt op, nu al 2 maand zit ik te zagen en te klagen over die rug en er komt maar geen schot in de zaak, in de rug daarentegen.... Eerst de huisarts 2 bezoeken in 14 dagen , foto's en een mri laten nemen, toen ik zoals afgesproken telefoneerde om te weten wat er in het protocol stond zei hij doodleuk "kom eens af" dan lezen we het samen maar het ziet erniet slecht uit ... Dan een sportarts in Gistel, toegeven ik maakte de fout om hem te bezoeken op zijn overvolle consultatie in plaats van een afspraak te maken, ik dacht dat dit sneller ging, resultaat, ... na 6 min stond ik er met mijn foto's in de hand terug buiten met een briefje voor de kiné. maar met het vooruitzicht, het komt wel goed Enkele malen naar de kiné, eerst tractie dus op je hoofd hangen deed beetje goed maar na 2 weken niet echt vooruitgang. Vervolgens een sportarts in Oostende, keek naar de plaatjes, denkt dat er 2 blessures zijn, verder doen met kiné en het komt zeker goed... Nu dus 2 maand verder en nog niet opgelost ... ben ik nu zo ongeduldig of ... Moet ik nu nog verder?, terug?, chiropraktor?, dierenarts? Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeelp
En de volgende dag liep ik om 16.00 uur in Gistel onder een felle zon (25°) mijn dertien km.
dat wordt dus schuiven volgende keer toon ik mijn plannen hier rond.
