Deze blog wordt een beetje mijn "therapie"ruimte, begin 2019 kreeg ik te horen dat ik blaaskanker heb, ik moet toegeven dat ik het niet makkelijk heb om hiermee om te gaan, begin september zorgde mijn broer ervoor dat ik kan starten in de Londen Marathon 2020 als charity runner ... dit wordt mijn verslag van deze tocht.

The pain is temporary

Marathon

The Pride is forever

Have nog een ki een look

	Afstand meten
	Runners world
	Runinfo
	Marathon polsbandje
	Purple Dynamite
	RSCA

Mail me

Zeg het met een mailtje...

London ... here I come !!!

14-07-2011

Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

niet altijd is rozeschijn en manegeur

Ik was best tevreden na mijn 25 km van maandag, zo heel vroeg in het schema en het liep behoorlijk vlot, ook de rest van de dag niets gevoeld, het leek alsof ik dat goed kon verteren.
Maar gisteren zette ik aan om een 11 km te lopen, ik geef graag toe dat de motivatie niet top was, veel te veel wind maar ik stond toch in korte broek op de stoep om er het beste van te maken.
Jawadde dit was verre van het beste ... het leek alsof ik die 25 km pas een uur ervoor had gelopen.
Het draaide vierkant vanaf de eerste meters, geen paniek dacht ik na een kwartierke loopt het wel los... niets los, in plaats daarvan ploeterde ik verder als een boer op zen erf... hoho zo veel moeite...
Noodgedwongen training omgezet in een 5 km tochtje en dan vrijdag opnieuw proberen.
Duidelijk signaal van mijn lichaam die zegt; luister eens lankarren, ge doet me vermageren aan een ferm tempo (-11)
ge vraagt me om na 3 weken al 25 km te lopen nadat ik enkele maanden in de lappenmand lag en nu wil je al gerecupereerd zijn na één dag ... ewel ik doe niet mee...

Lastig hoor een lichaam die zoveel noten op zen zang heeft, ik heb wijselijk geluisterd en hoop dat het morgen beter zal gaan...
Iets te enthousiast misschien?????,

Geef hier uw reactie door

Uw naam *
Uw e-mail
URL
Titel *
Reactie *
	Persoonlijke gegevens onthouden?
(* = verplicht!)

Reacties op bericht (1)

15-07-2011

boereverstand

Je hebt zelf een prima opsomming gemaakt en een prima besluit. Alleen een profatleet voelt de 25 km van de dag ervoor niet in zijn benen, denk ik. Maar neem alles in acht (blessure, gewichtsverlies, 25 km) en dan reageert je lichaam heel normaal. Gene paniek. Je hebt goed geluisterd naar je lichaam. Komt allemaal goed.