Deze blog wordt een beetje mijn "therapie"ruimte, begin 2019 kreeg ik te horen dat ik blaaskanker heb, ik moet toegeven dat ik het niet makkelijk heb om hiermee om te gaan, begin september zorgde mijn broer ervoor dat ik kan starten in de Londen Marathon 2020 als charity runner ... dit wordt mijn verslag van deze tocht.
Hola, Hier komen we dichter bij het begin van mijn voorbereiding voor de marathon van Oostende. Ik weet het, ik weet het, deze wedstrijd lijkt nog zo ver voor ons te liggen maar ik wil hier rustig naartoe trainen, ben tenslotte lange tijd uit geweest en ik wil in mijn "home town" een goede beurt maken. Dus over zo'n 2 weken begin ik eraan, ik loop altijd beter en liever met een schema, die volg ik niet slaafs hoor maar geeft me wat richting en dus ben ik wat op zoek gegaan om iets naar mijn tand te vinden... Via Runners World en met de raad van mister Spencer in gedachten: nadruk op lange duurlopen, een minimum aan versnellingen plus het gewicht naar beneden ( min 6 maar denk dat ik nu wat stagneer), kwam ik tot volgende schema:
Proficiat aan alle Brusselse 20 km lopers. Toch altijd even schrikken als je verneemt dat er iemand er het leven bij laat, ik ben er niet uit of een voorafgaand bezoek aan de arts zoiets kan uitsluiten. Vaak zijn het net goed getrainde en op gewicht zittende mensen die zo'n ramp voor hebben. Ik weet dat men in Frankrijk altijd een doktersattest moet voorleggen wanneer men zich inschrijft voor een marathon, ik liep er in Reims, maar zouden er daar dan minder ongevallen zijn??? Hier verloopt alles rustig, ik wandel veel ga soms lopen en sta soms op de crosstrainer, alles om geleidelijk conditie op te bouwen en zo min mogelijk de rug te belasten. Straks krijg ik nog een behandeling van de chiroprac(s)ter, even vragen of het einde der folteringen inzicht is... Waar ik vooral blij mee ben en wat ook als een soort training gezien kan worden is mijn aanpak van de overtollige kilo's, bij deze jongen zijn er nu al 5.5 kg af en er volgen er zeker nog meer. Dit zal zowel en de conditie als de overlast aan de rug ten goede komen. De week na de nvv te Toeroet begin ik aan een selfmade schema om in Oostende de finisch te halen, later daar meer over. Woensdag dringend een kapper opzoeken, zal zeker weer 500 gram min zijn...
Ja daarnet weer 5 km erbij, lekker op eigen tempo en zie, inderdaad 10 per uur, das duidelijk mijn tempo. De fysiek is echt wel nergens hoor, kan me nu niet inbeelden dat ik er 42 zou moeten lopen ... Tijdens het lopen geen pijn gevoeld nadien beetje stram. Wyckmayer vertelde dit ook in de krant na haar rugprobleem dus ik zit in goed gezelschap. Ik dacht er even aan om mijn volgende sessie met de chiropractor af te zeggen maar Heidi stuurt me er volgende week nog eens naar toe. Een volgzame kerel that's me Ik heb mezelf wat wegwijs gemaakt op facebook, jawel den ouden wordt nog hip maar ik verkies duidelijk blogs. Ze lezen veel leuker, de teksten zijn veel minder oppervlakkig maar ik kan me voorstellen dat de "fast-lane" van facebook wel handiger is om snel af te spreken of zo. Morgen probeer ik een langere tijd op de crosstrainer, conditie opbouwen en rug sparen. De te volgen weg voor de eerstvolgende weken.
Helaba matjes tis voe te zeggen ... ik en gelopen en wel 5 km, kweet nie goe rap, kweet nie hoelang het duurde ... maar ... ik heb gelopen en tviel mee. Geen echte pijn en zoals een bekende zanger zingt .... het ging verbazend goed vooruit !!!
mo hey ik en gelopen wel 5 km zonder veel last in de zon, korte broek, mooi shirtje en gewoon gelopen, super, super. I'm back, on my way en echtig waar tleven is zo schoon, thanks 4 all the support. marnix
Jaja door mijn 4/5 werkweek is het voor mij terug weekend. Ik kan je zeggen dat ik dat wel gewoon kan worden die korte weekjes ... Gisteren voor de tweede keer naar de chiroprak(s)ter geweest en ... ze is tevreden zegt ze ... voila ... ik ton ook hé, als ik iemand tevreden kan stellen zal ik het niet laten ... Der kwam geen klopboor aan te pas deze keer, wel een kleiner machientje die hetzelfde deed maar dan minder hard, de sessies blijven vaak wel pijnlijk maar ik heb het er voor over om terug "en forme" te geraken. Morgen na wat noodzakelijke boodschappen en klusjes, ga ik een km of vijf of een half uurke lopen!! Een geweldig vooruitzicht echt waar, tzal traag rustig en kalm zijn, tzal niet zo vlot gaan gezien het ongeveer 12 weken geleden is dat ik nog eens de loopschoenen aanbond maar en daar ben ik zeker van, het zal een ferm tof gevoel geven en zo'n deugd doen. En dan, tja dan zijn we vertrokken hé, traag en geduldig tot de fysiek er terug is. Niets forceren, geloof me vrij ik word van overal in de gaten gehouden. Zaterdag moet onze Jade dan haar beste beentjes voor zetten tijdens de clubkampioenschappen van haar turnkring en nadien vertrekken we voor de rest van het weekend met onze "Fons" richting Vielsalm, waar ma & pa verblijven.
Tziet er weer niet slecht uit al zeg ik het zelf...
De evaluatie van mijn eerste consultatie bij de chiropractor is positief... Na de pijntjes die de behandeling zelf met zich meebracht, amaai de gasten duwen nogal wi, moet ik bekennen dat ik me wat comfortabeler voel, een deel spanning is weg uit de rug en schouderstreek. Helemaal super is het nog niet maar er is merkbaar verschil en dat is toch hoopvol. Morgen sessie twee, het kan er maar op vooruit gaan. En nu dus plannen, ik zal niks forceren maar ik wil toch terug beginnen met bewegen, straks ben ik volledig vastgeroest ... Vanaf het weekend zal ik proberen een drietal keer per week een half uurtje of vijf km te lopen en dit gedurende een week of drie, om dan verder op te bouwen en pas vanaf half juni de kilometers terug op te stapelen. Als ik de voorbereiding van Frank Spencer voor de marathon van Parijs lees dan denk ik echt dat dit inderdaad de juiste manier is, graag verneem ik hier meer over, een mailtje is onderweg. Mijn eerste marathon van 2011 zal dus Oostende 9/10 worden, mijn geboortestad, stad waar ik werk en waar de familie woont. Nadien zie ik wel waar ik nog een tweede marathon kan invullen. Bijna op weg ...
't komt zeker goed .... tiens precies al eens hoort!!!
Dus gisteren naar de chiropractor... ik was redelijk hoopvol, 'open minded' en had last genoeg om te kunnen beschrijven wat er schortte.
Over die druk op mijn schouders ging ik niet praten daar zat de match van RSCA tegen Genk voor veel tussen. Ik heb die samen met "den diepen" thuis gevolgd en had geluk dat onze gast zo vriendelijk was om niet al te hard te lachen... Titel "over and out" maar dat was eigenlijk al langer zo. Soit terug naar de chiro ...
Toen ik aanbelde deed ze net open en zei "kom binnen en laat de hond maar buiten lopen" ... hond ??? (wie mij een beetje kent weet dat dit al een zeer serieuze opdracht was, ik en honden das geen goed huwelijk) Eerst moest ik een fiche invullen en ik had ook mijn rx bij. Kort verteld over mijn kwalen en het was duidelijk vertelde ze ... het probleem zat in mijn hals !!?? Nu weet ik van in de tijd dat ik student was dat anatomie zeker niet mijn beste vak was maar had ik het dan zo slecht uitgelegd?? Ze vertelde me dat ik een moeilijke slaper was en vaak geplaagd werd van hoofdpijn ... beiden zijn correct. Deze sessie ging ze werken op mijn "vliezen" (do not ask, please) maar dit ging niet aangenaam zijn. Ze hield woord ... er kwam zelfs een soort boormachine aan te pas die in plaats van een draaiende beweging een kloppende beweging maakte en toen ze deze tegen mijn halswervels zette ... ja amaai, dat is geen pretje, dat voelt aan, ja dat voelt precies aan alsof er een kloppende boormachine tegen je halswervels gezet wordt ... echtig waar.
De rest van de behandeling was niet veel pijnlozer, en ge moet daarvoor betalen hé, hahaha Terug thuis overviel me een grote vermoeidheid, had het er iets mee te maken, wie zal het zeggen. Ze was echter optimistisch en vertelde dat het zeker goed komt ... ik hou haar aan haar woord en zal volgende week na sessie 2 looppermissie vragen ... ik kan het nu al niet laten om data en schema's te bekijken ....
Ja door mijn overpeinzingen en samen met wat goed advies ben ik tot de conclusie gekomen om toch nog eens professioneel advies in te winnen. Een dierenarts was eigenlijk nooit een echte optie, kwil dat dien mens niet aan doen, na wat surfen kwam ik bij een chiroprac(ster)tor. Via mail bracht ik haar op de hoogte van mijn, nu al veel te lang durende en danig op de zenuwen werkende, klachten. Na een positief antwoord heb ik dus maandag een afspraak. Dit wordt mijn laatste kunstje, wordt het hier niets dan laat ik de tijd maar de oplossing zijn en probeer ik mijn kas minder op te fretten. Het is trouwens niet eenvoudig om in het bos der hulpverleners diegene te vinden die jou het meest aanspreekt, vroeger was er enkel de kinesist maar nu is er naast dien kinesist nog een manueel therapeut, een osteopaat, een chiropractor, noem maar op ... man man man. Straks moet je gestudeerd hebben om je hulpvraag te kunnen stellen... Maar zoals ne slimme mens me liet weten, je krijgt het gevoel dat je iets doet en dat heeft ook een soort troost/moed, vandaar... we live in hope!! (again)
Normaal ben ik iemand die niet snel verandert van (sport)arts maar ik kan het deze keer precies niet laten, mijn geduld raakt op, nu al 2 maand zit ik te zagen en te klagen over die rug en er komt maar geen schot in de zaak, in de rug daarentegen.... Eerst de huisarts 2 bezoeken in 14 dagen , foto's en een mri laten nemen, toen ik zoals afgesproken telefoneerde om te weten wat er in het protocol stond zei hij doodleuk "kom eens af" dan lezen we het samen maar het ziet erniet slecht uit ... Dan een sportarts in Gistel, toegeven ik maakte de fout om hem te bezoeken op zijn overvolle consultatie in plaats van een afspraak te maken, ik dacht dat dit sneller ging, resultaat, ... na 6 min stond ik er met mijn foto's in de hand terug buiten met een briefje voor de kiné. maar met het vooruitzicht, het komt wel goed Enkele malen naar de kiné, eerst tractie dus op je hoofd hangen deed beetje goed maar na 2 weken niet echt vooruitgang. Vervolgens een sportarts in Oostende, keek naar de plaatjes, denkt dat er 2 blessures zijn, verder doen met kiné en het komt zeker goed... Nu dus 2 maand verder en nog niet opgelost ... ben ik nu zo ongeduldig of ... Moet ik nu nog verder?, terug?, chiropraktor?, dierenarts? Heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeelp
Vorig weekend trip 2 met de camper, bedoeling was eerst om richting de Somme te trekken maar een blik richting weersverwachtingen zei ons dat er redelijk wat kans op regen was dus andere richting uit en een weekendje in de Veluwe meegepikt. Prachtige natuur en een echt knappe wandeling gedaan met vele stukken op privéterrein. Het was zo'n 15 km aan één genieten van het natuurpracht. Enig min puntje was dat we niets te zien krijgen van het daar toch wel aanwezig wild, op een paar konijnen en één geit na ... wat we wel te zien kregen was een klein beetje van de oranjegekte, zaterdag was het Koninginnedag en elke Nederlander droeg wel iets oranjes... Dag 2 zijn we dan richting het 'Nationale park de hoge Veluwe' gestapt op minder dan 2 km van de luxecamping waar we Fonz hadden gezet. In dat park staan op bepaalde plaatsen witte fietsen die je mag lenen om het park door te crossen en gezien dit zo'n 5000 ha groot is kan je hier best wel mooie fietstochtjes doen, die van ons bedroeg zo'n 40 km.
Dit lijkt hier meer en meer een reisblog te worden maar nochtans is daar "eropuit met Fonz" voor. (zie link) Maar wat kan ik eraan doen lopen is O Zelfs na bovenstaande fiets en wandel inspanningen voel ik de rug al... plan is om nu in mei de crosstrainer aan te vallen en dat gaan we dus ook doen, baat het niet dan ...
Hopla, ... hier nog eens een berichtje van de pseudo-loper. Der wordt dus helemaal niet gelopen en de rug is nog steeds de boosdoener. Volgens de sportarts zijn er meerdere kwetsuren wat maakt dat het herstel langer zal duren ... maar zo hield ze me voor het herstel zal volgen. Dus heb ik een aantal beslissingen (moeten) nemen. Ik ga voor een lang termijn visie, tot mei doe ik niets, vanaf mei tot juni ga ik conditie opsnorren via de cross-trainer en vanaf juni begin ik stillekes te lopen en vooral te luisteren naar de rug, mijn eerst volgend doel is dan ook de marathon van Oostende op 9/10. Dat is inderdaad nog erg ver maar ik hoop dat dit realistisch is en dat ik dan volledig pijnvrij ben. Lukt alles dan kan er eventueel nog wel een wintermarathon bij maar dat is nu zeker niet aan de orde. en voor de rest genieten van de zon, van het leven en dankbaar zijn voor de 4 marathon die al op mijn palmares staan. Deze jongen komt wel terug, zeker weten en wie weet straffer dan ervoor.
Vorige weekend onze eerste trip met "de Fonz" onze camper richting Sint Truiden. (merk is font vendôme, vandaar fonz) Het is bloesemtijd en dat gaf mooie tafereeltjes, we hebben zo'n 120 km gefietst en ons flink geamuseerd. Het fietsen gaat beter dan het lopen maar na elke trip zit ik wel met een pijnlijke rug. Maandag naar een andere sportarts geweest die me vertelde dat het goed komt maar dat het zijn tijd zal vragen, niet lopen maar ik mag wel bewegen ... en opnieuw de kiné opstarten. Dus crosstrainer here I come ... ze denkt dat er meerdere kwetsuren zijn vandaar de 2 verschillende pijnen één specifiek en één als een pijnband. Tja en wachten dus hé, wachten en genieten van de verhalen van mijn loopbuddy's, ik pin me niet vast op een datum maar tja je kent dat hé je oog valt al meer en meer op een najaarsmarathon ... en dat er nu net één in mijn geboortestad is ... we zien wel.
Als er iemand zich aanmeld zondag op de Antwerp marathon, zich naar de inschrijvingen begeeft en zegt; nummer 185 Lowyck Marnix.... kan hij zo starten.... succes.
Laat me eerst en vooral de "Spencers" een dikke proficiat wensen voor hun ongelooflijke prestaties ... 2 dikke PR's erg, erg knap gedaan.
Het lezen van hun verslag deed me mijmeren, denken aan de marathon, aan hoe het is om deze te lopen, het plezier, de kippenvelmomenten, hoe ongelooflijk het voelt om de aankomst te bereiken, de emoties, het gelukzalig gevoel achteraf ... Er is natuurlijk ook het afzien, het doorbijten en juist hier knelt nu het schoentje. Ik denk dat ik mezelf iets aan het wijs maken ben, want telkens ik mijn rug belast dan voel ik dat het niet goed zit. Waarschijnlijk wou ik het niet echt weten maar mijn lichaam vertelt me met tal van signalen dat het nog geen tijd is om intensief te gaan sporten laat staan om een marathon te lopen. Ik denk dat ik deze keer moet luisteren en geen marathondatum voor ogen moet houden, verder zoeken naar een (sport)arts die me wel kan helpen om nadien terug aan sport te denken. Pas in een later stadium kan ik dan de trainingen weer op voeren om een marathon aan te kunnen. Het is tegen mijn natuur maar wel de enige correcte wijze. Ik ben ook niet de man van de kortere wedstrijden, ben ik niet snel genoeg voor, voor een marathon ook wel niet maar daar haal ik de voldoening uit de afstand op zich. Ik ben aan 4 marathons gestart en heb er 4 tot een goed eind gebracht waarvan 3 onder de 4 uur, tuurlijk zijn dit geen wereldprestaties maar ik ben er best fier op, we zien wel waar en wanneer er kan gedacht worden aan nummer 5. Bah ... het voelt helemaal niet leuk aan om dit hier te moeten typen.
Gisteren voor het eerst in vele weken nog eens meer dan 10 km gelopen ( 'twaren er 11 ) En "ging" het? Wel ja, het tempo was bijna "gaan" maar ik heb ze gelopen zonder te stappen, een opsteker dus. Was er pijn? We kunnen niet echt over pijn spreken maar het lijkt wel alsof de plaats waar het probleem hem situeert, de lage rug dus, zich extreem opspant, wat het lopen niet makkelijker maakt. Dus echte pijn nee redelijk ongemak ja. Verder was het erg duidelijk dat de combinatie van 6 weken geen sport in combinatie met een Bourgondisch leven duidelijk zijn sporen nalaat wat het lopen en de rug zeker niet ten goede komt.
Let wel, ik ben nog steeds de trotse bezitter van een "goddelijk lichaam", enkel jammer dat het meer en meer Boeddha lijkt te worden ... Het mag ook duidelijk zijn dat ik nu niet de ambitie koester om fotomodel te worden of deel te nemen aan een mister Univers wedstrijd maar gevraagd worden voor de defilé van Prémaman is ook geen doelstelling. Dus daar moet aan gewerkt worden en dit zal een stuk vlotter gaan indien ik kan blijven lopen me dunkt. Vandaag the day after lijkt de rug terug niet mijn beste vriend, geen stekende pijn maar echt comfortabel is het allemaal niet. Ik ga tot na het weekend verder gaan met de kilometers voorzichtig op te voeren om dan te zien als "mister lower back" nog mijn makker is. Maar zeg zulk mooi weer? en zo warm? Fantastisch toch? Het is toch maar als je niet 100% bent dat je pas waardeert wat een goede lichamelijke gezondheid is, anders sta je daar niet bij stil. En ik verlang terug naar zo'n periode.
Wat een zot weekend was me dat zeg ... De eerste keer op vrijdag thuis en ja dat smaakt naar meer ... een aantal dingen kunnen doen die anders uitgesteld worden en vooral nog eens 8 km gaan lopen, geen pijn gevoeld wel wat stramheid maar dit komt wel goed hoop ik ... Op zaterdag hadden we afgesproken om "Fons" onze camper op te halen in Maldegem, het was mooi weer dus met de fiets die richting uit toch zo'n kleine 45km het werd best een pittig ritje want er stond een strakke wind, dat was even puffen vooral het laatste stuk dan ... Effen voelden we ons "flandriens" ... We kregen er een cursus "Fons" amaai meer dan een uur ... hopelijk staat het nog eens allemaal goed uitgelegd in de brochures want ik heb echt niet alles onthouden ... Op de terugweg eerst onze nieuwe aanwinst gaan "showen" aan de ouders en dan lekker gaan eten met ons tweetjes in een lokaal restaurant. Zondag stond in het teken van de sport, passief wel te verstaan, de rug deed geen pijn maar liet zich wel voelen na het lopen en fietsen, eerst de Ronde en dan om 18.00 uur RSCA- Stand., je kan wel denken dat ik van de eerste wedstrijd veel meer genoot dan van die laatste, amaai ongeveer het slechtste wat ik van onze mauve al gezien heb ... brr zo zwak, als ze zich niet herpakken tegen Bruhhe volgend weekend dan zie ik ze nooit meer terug komen, en is het al "game over" , er is dus veel, erg veel werk voor Jacobs en C°. Deze week ga ik beginnen met het opvoeren van de kilometers en eens zien hoe de rug reageert, is die stramheid protest of enkel wat luiheid ... Wait en see. Vandaag ook een leuke dag, Heidi en mezelf verjaren namelijk, ja beiden op 04/04 ... komiek ee.
Klein beetje gelopen, klein beetje "gecrosstraind" of "cross getraind", of hoe zeg je dat... Want er komt toch beetje reactie van de rug, niet een herval ook niet echt zware pijnen maar genoeg om aan te voelen dat mijne rug nu niet zal doen alsof er niet gebeurde ... Daarom dus rustig aan, bedoeling is nu ook weer niet dat ik erin vlieg en hier vanaf volgende week opnieuw aan de kant sta kijken naar de lopers hé. Ok, het gaat dus wat traag, wat te traag naar mijn goesting maar ik besef wel dat het er nu op aan komt geen stappen over te slaan om zodoende toch een sportieve lente en zomer te kunnen beleven. Dus we sporten wat met de handrem op. Maar hey, we sporten toch al...
Jawel ... jawel ... het ging en het ging redelijk goed waar ik drie weken geleden enkel tot aan de hoek van de straat (en tis geen lange straat) raakte omdat elke stap een pijnscheut in de rug gaf, liep ik deze keer ... ja, ik liep redelijk vlot. Wat stramheid, klein ongemakske maar geen pijn. In vergelijking met de laatst 5 km van een marathon vond ik dit tochtje een plezierloopke. Dus ik liep ... ik liep in de zon ... ik liep in de zon en genoot. Toegeven ik liep en ik liep vooral traag, mijn vriend "conditie" was nergens te bespeuren maar het komt wel terug goed tussen ons. Daar werk ik wel aan. Zes kilometer lang heb ik genoten, in 34 minuten, had er achteraf gezien beter wat langer over gedaan dan genoot ik ook wat langer... Om te vieren stapte ik nog een half uurtje op de crosstrainer vooraleer ik de douche indook. En nu ... wel nu zit ik in de zetel met een glaasje wijn te genieten net zoals een peuter die de Sint samen met de Kerstman heeft zien dineren in het eethuisje van de paashaas. Hmm ... eerlijk gezegd kon ik wel een aantal leukere gedachten voor de geest halen maar hey ... je weet nooit wie meeleest hé.
Straks voor het eerst in 6 weken een loopke doen ... En eerlijk, het is een beetje met de daver op het lijf dat ik eraan zal beginnen, stel je maar eens voor dat het niet zou gaan ... niet aan denken lijkt me het best. Ik voel mijn rug nog wat en zeker vandaag, rarara hoe zou dit komen? rare jongens die lopers ... Straks gewoon enkele kilometers op een rustig tempo proberen vol te maken, dat is het plan ... Niets forceren, gewoon rustig lopen, genieten van de beweging en van het zonnetje. De conditie is er ondertussen ook vandoor, de sloeber, maar dat is eigenlijk het minst van mijn zorgen, die komt straks wel terug ... Ik zou graag tijdens de eerste 2 weken die volgen regelmatig wat kunnen lopen om dan erg geleidelijk het aantal km-ers op te drijven en vanaf 5 april aan een 11-weken schema te beginnen naar de marathon in TOEROET toe.
Je ziet een mens vraagt eigenlijk niet veel hé ... En nu al tope ... "fingers crossed" hé.
