Deze blog wordt een beetje mijn "therapie"ruimte, begin 2019 kreeg ik te horen dat ik blaaskanker heb, ik moet toegeven dat ik het niet makkelijk heb om hiermee om te gaan, begin september zorgde mijn broer ervoor dat ik kan starten in de Londen Marathon 2020 als charity runner ... dit wordt mijn verslag van deze tocht.
Vorig weekend trip 2 met de camper, bedoeling was eerst om richting de Somme te trekken maar een blik richting weersverwachtingen zei ons dat er redelijk wat kans op regen was dus andere richting uit en een weekendje in de Veluwe meegepikt. Prachtige natuur en een echt knappe wandeling gedaan met vele stukken op privéterrein. Het was zo'n 15 km aan één genieten van het natuurpracht. Enig min puntje was dat we niets te zien krijgen van het daar toch wel aanwezig wild, op een paar konijnen en één geit na ... wat we wel te zien kregen was een klein beetje van de oranjegekte, zaterdag was het Koninginnedag en elke Nederlander droeg wel iets oranjes... Dag 2 zijn we dan richting het 'Nationale park de hoge Veluwe' gestapt op minder dan 2 km van de luxecamping waar we Fonz hadden gezet. In dat park staan op bepaalde plaatsen witte fietsen die je mag lenen om het park door te crossen en gezien dit zo'n 5000 ha groot is kan je hier best wel mooie fietstochtjes doen, die van ons bedroeg zo'n 40 km.
Dit lijkt hier meer en meer een reisblog te worden maar nochtans is daar "eropuit met Fonz" voor. (zie link) Maar wat kan ik eraan doen lopen is O Zelfs na bovenstaande fiets en wandel inspanningen voel ik de rug al... plan is om nu in mei de crosstrainer aan te vallen en dat gaan we dus ook doen, baat het niet dan ...
Hopla, ... hier nog eens een berichtje van de pseudo-loper. Der wordt dus helemaal niet gelopen en de rug is nog steeds de boosdoener. Volgens de sportarts zijn er meerdere kwetsuren wat maakt dat het herstel langer zal duren ... maar zo hield ze me voor het herstel zal volgen. Dus heb ik een aantal beslissingen (moeten) nemen. Ik ga voor een lang termijn visie, tot mei doe ik niets, vanaf mei tot juni ga ik conditie opsnorren via de cross-trainer en vanaf juni begin ik stillekes te lopen en vooral te luisteren naar de rug, mijn eerst volgend doel is dan ook de marathon van Oostende op 9/10. Dat is inderdaad nog erg ver maar ik hoop dat dit realistisch is en dat ik dan volledig pijnvrij ben. Lukt alles dan kan er eventueel nog wel een wintermarathon bij maar dat is nu zeker niet aan de orde. en voor de rest genieten van de zon, van het leven en dankbaar zijn voor de 4 marathon die al op mijn palmares staan. Deze jongen komt wel terug, zeker weten en wie weet straffer dan ervoor.
Vorige weekend onze eerste trip met "de Fonz" onze camper richting Sint Truiden. (merk is font vendôme, vandaar fonz) Het is bloesemtijd en dat gaf mooie tafereeltjes, we hebben zo'n 120 km gefietst en ons flink geamuseerd. Het fietsen gaat beter dan het lopen maar na elke trip zit ik wel met een pijnlijke rug. Maandag naar een andere sportarts geweest die me vertelde dat het goed komt maar dat het zijn tijd zal vragen, niet lopen maar ik mag wel bewegen ... en opnieuw de kiné opstarten. Dus crosstrainer here I come ... ze denkt dat er meerdere kwetsuren zijn vandaar de 2 verschillende pijnen één specifiek en één als een pijnband. Tja en wachten dus hé, wachten en genieten van de verhalen van mijn loopbuddy's, ik pin me niet vast op een datum maar tja je kent dat hé je oog valt al meer en meer op een najaarsmarathon ... en dat er nu net één in mijn geboortestad is ... we zien wel.
Als er iemand zich aanmeld zondag op de Antwerp marathon, zich naar de inschrijvingen begeeft en zegt; nummer 185 Lowyck Marnix.... kan hij zo starten.... succes.
Laat me eerst en vooral de "Spencers" een dikke proficiat wensen voor hun ongelooflijke prestaties ... 2 dikke PR's erg, erg knap gedaan.
Het lezen van hun verslag deed me mijmeren, denken aan de marathon, aan hoe het is om deze te lopen, het plezier, de kippenvelmomenten, hoe ongelooflijk het voelt om de aankomst te bereiken, de emoties, het gelukzalig gevoel achteraf ... Er is natuurlijk ook het afzien, het doorbijten en juist hier knelt nu het schoentje. Ik denk dat ik mezelf iets aan het wijs maken ben, want telkens ik mijn rug belast dan voel ik dat het niet goed zit. Waarschijnlijk wou ik het niet echt weten maar mijn lichaam vertelt me met tal van signalen dat het nog geen tijd is om intensief te gaan sporten laat staan om een marathon te lopen. Ik denk dat ik deze keer moet luisteren en geen marathondatum voor ogen moet houden, verder zoeken naar een (sport)arts die me wel kan helpen om nadien terug aan sport te denken. Pas in een later stadium kan ik dan de trainingen weer op voeren om een marathon aan te kunnen. Het is tegen mijn natuur maar wel de enige correcte wijze. Ik ben ook niet de man van de kortere wedstrijden, ben ik niet snel genoeg voor, voor een marathon ook wel niet maar daar haal ik de voldoening uit de afstand op zich. Ik ben aan 4 marathons gestart en heb er 4 tot een goed eind gebracht waarvan 3 onder de 4 uur, tuurlijk zijn dit geen wereldprestaties maar ik ben er best fier op, we zien wel waar en wanneer er kan gedacht worden aan nummer 5. Bah ... het voelt helemaal niet leuk aan om dit hier te moeten typen.
Gisteren voor het eerst in vele weken nog eens meer dan 10 km gelopen ( 'twaren er 11 ) En "ging" het? Wel ja, het tempo was bijna "gaan" maar ik heb ze gelopen zonder te stappen, een opsteker dus. Was er pijn? We kunnen niet echt over pijn spreken maar het lijkt wel alsof de plaats waar het probleem hem situeert, de lage rug dus, zich extreem opspant, wat het lopen niet makkelijker maakt. Dus echte pijn nee redelijk ongemak ja. Verder was het erg duidelijk dat de combinatie van 6 weken geen sport in combinatie met een Bourgondisch leven duidelijk zijn sporen nalaat wat het lopen en de rug zeker niet ten goede komt.
Let wel, ik ben nog steeds de trotse bezitter van een "goddelijk lichaam", enkel jammer dat het meer en meer Boeddha lijkt te worden ... Het mag ook duidelijk zijn dat ik nu niet de ambitie koester om fotomodel te worden of deel te nemen aan een mister Univers wedstrijd maar gevraagd worden voor de defilé van Prémaman is ook geen doelstelling. Dus daar moet aan gewerkt worden en dit zal een stuk vlotter gaan indien ik kan blijven lopen me dunkt. Vandaag the day after lijkt de rug terug niet mijn beste vriend, geen stekende pijn maar echt comfortabel is het allemaal niet. Ik ga tot na het weekend verder gaan met de kilometers voorzichtig op te voeren om dan te zien als "mister lower back" nog mijn makker is. Maar zeg zulk mooi weer? en zo warm? Fantastisch toch? Het is toch maar als je niet 100% bent dat je pas waardeert wat een goede lichamelijke gezondheid is, anders sta je daar niet bij stil. En ik verlang terug naar zo'n periode.
Wat een zot weekend was me dat zeg ... De eerste keer op vrijdag thuis en ja dat smaakt naar meer ... een aantal dingen kunnen doen die anders uitgesteld worden en vooral nog eens 8 km gaan lopen, geen pijn gevoeld wel wat stramheid maar dit komt wel goed hoop ik ... Op zaterdag hadden we afgesproken om "Fons" onze camper op te halen in Maldegem, het was mooi weer dus met de fiets die richting uit toch zo'n kleine 45km het werd best een pittig ritje want er stond een strakke wind, dat was even puffen vooral het laatste stuk dan ... Effen voelden we ons "flandriens" ... We kregen er een cursus "Fons" amaai meer dan een uur ... hopelijk staat het nog eens allemaal goed uitgelegd in de brochures want ik heb echt niet alles onthouden ... Op de terugweg eerst onze nieuwe aanwinst gaan "showen" aan de ouders en dan lekker gaan eten met ons tweetjes in een lokaal restaurant. Zondag stond in het teken van de sport, passief wel te verstaan, de rug deed geen pijn maar liet zich wel voelen na het lopen en fietsen, eerst de Ronde en dan om 18.00 uur RSCA- Stand., je kan wel denken dat ik van de eerste wedstrijd veel meer genoot dan van die laatste, amaai ongeveer het slechtste wat ik van onze mauve al gezien heb ... brr zo zwak, als ze zich niet herpakken tegen Bruhhe volgend weekend dan zie ik ze nooit meer terug komen, en is het al "game over" , er is dus veel, erg veel werk voor Jacobs en C°. Deze week ga ik beginnen met het opvoeren van de kilometers en eens zien hoe de rug reageert, is die stramheid protest of enkel wat luiheid ... Wait en see. Vandaag ook een leuke dag, Heidi en mezelf verjaren namelijk, ja beiden op 04/04 ... komiek ee.
Klein beetje gelopen, klein beetje "gecrosstraind" of "cross getraind", of hoe zeg je dat... Want er komt toch beetje reactie van de rug, niet een herval ook niet echt zware pijnen maar genoeg om aan te voelen dat mijne rug nu niet zal doen alsof er niet gebeurde ... Daarom dus rustig aan, bedoeling is nu ook weer niet dat ik erin vlieg en hier vanaf volgende week opnieuw aan de kant sta kijken naar de lopers hé. Ok, het gaat dus wat traag, wat te traag naar mijn goesting maar ik besef wel dat het er nu op aan komt geen stappen over te slaan om zodoende toch een sportieve lente en zomer te kunnen beleven. Dus we sporten wat met de handrem op. Maar hey, we sporten toch al...
Jawel ... jawel ... het ging en het ging redelijk goed waar ik drie weken geleden enkel tot aan de hoek van de straat (en tis geen lange straat) raakte omdat elke stap een pijnscheut in de rug gaf, liep ik deze keer ... ja, ik liep redelijk vlot. Wat stramheid, klein ongemakske maar geen pijn. In vergelijking met de laatst 5 km van een marathon vond ik dit tochtje een plezierloopke. Dus ik liep ... ik liep in de zon ... ik liep in de zon en genoot. Toegeven ik liep en ik liep vooral traag, mijn vriend "conditie" was nergens te bespeuren maar het komt wel terug goed tussen ons. Daar werk ik wel aan. Zes kilometer lang heb ik genoten, in 34 minuten, had er achteraf gezien beter wat langer over gedaan dan genoot ik ook wat langer... Om te vieren stapte ik nog een half uurtje op de crosstrainer vooraleer ik de douche indook. En nu ... wel nu zit ik in de zetel met een glaasje wijn te genieten net zoals een peuter die de Sint samen met de Kerstman heeft zien dineren in het eethuisje van de paashaas. Hmm ... eerlijk gezegd kon ik wel een aantal leukere gedachten voor de geest halen maar hey ... je weet nooit wie meeleest hé.
Straks voor het eerst in 6 weken een loopke doen ... En eerlijk, het is een beetje met de daver op het lijf dat ik eraan zal beginnen, stel je maar eens voor dat het niet zou gaan ... niet aan denken lijkt me het best. Ik voel mijn rug nog wat en zeker vandaag, rarara hoe zou dit komen? rare jongens die lopers ... Straks gewoon enkele kilometers op een rustig tempo proberen vol te maken, dat is het plan ... Niets forceren, gewoon rustig lopen, genieten van de beweging en van het zonnetje. De conditie is er ondertussen ook vandoor, de sloeber, maar dat is eigenlijk het minst van mijn zorgen, die komt straks wel terug ... Ik zou graag tijdens de eerste 2 weken die volgen regelmatig wat kunnen lopen om dan erg geleidelijk het aantal km-ers op te drijven en vanaf 5 april aan een 11-weken schema te beginnen naar de marathon in TOEROET toe.
Je ziet een mens vraagt eigenlijk niet veel hé ... En nu al tope ... "fingers crossed" hé.
Ik heb het gevoel dat er eindelijk wat licht aan het eind van de tunnel komt ... eindelijk en nietske te vroeg ... let wel ik ben nog niet terug hoor maar het gevoel vertelt me toch dat mijn eerste loopdag niet veraf meer is. Vorige donderdag hing ik al om 07.15 uur omgekeerd, (kop naar beneden voeten naar boven) in het kabinet van de osteoppaat en hij wist me toen al te zeggen dat mijn lichaam hem vertelde dat ik bijna klaar was om de loopschoes aan te trekken
En inderdaad gisteren een korte rit met de fiets gedaan en de hinder viel goed mee, pijnloos ... nog niet helemaal maar ik voel wel een duidelijk verschil met enkele weken geleden. Om optimaal te kunnen terug komen wat wil zeggen de conditie snel terug naar een deftig niveau te halen zonder die rug nu te gaan overbelasten hebben we dit weekend een crosstrainer aangeschaft. Mijn loop (gekwetste) moat Koen had me dit aangeraden en dan luister ik braaf hé. Ik heb eigenlijk al erg veel opgestoken via de blogs van zowel Koen als de Spencers en ook nu lijkt dit machien inderdaad erg nuttig te gaan worden.
De play-offs in het voetbal staan voor de deur en beloven extra (te) spannend te worden, enkele weken geleden was ik er nog van overtuigd dat we deze vlot gingen winnen, nu denk ik dat het wel eens wat moeilijker kan gaan worden ... wait and see.
En vandaag is het feest, want het is lente en vooral de verjaardag van mijn oudste zoon ... Aäron wordt er 16 vandaag. een super kerel. Dikke proficiat Noltje.
4 weken ver ... nog steeds pijn rx en nmr laten nemen naast de huisarts ook een sportarts geconsulteerd Bulging/scheur in de tussenwervelschijf met druk op de zenuw, vandaar de pijn, nu verwezen naar osteopaat .... Ik leg deze handel hier even stil, ben mezelf als klaagbeest redelijk beu Bij mijn eerste nieuwe looppasjes, wanneer deze ooit mogen zijn, ben ik er terug doei
Aaahh, Het weekend staat weer voor de deur en je kan erop aan dat ik die deur open zal stellen ... kijk eens buiten, een mooie zon, meer moet dat niet zijn hé. Vanavond een onvervalste topper, RSCA- Genk, de twee beste ploegen van het land dat wordt super spannend. Zaterdagavond een optreden van BJ Scott, Amerikaans-Belgisch beste blueszangeres, die Planet Janis brengt, een muziek/video spektakel rond de legendarische Janis Joplin.
En zondag samen met mijn dochter, Jade, naar Vorst Nationaal (haar eerst keer) om het optreden van Taylor Swift mee te maken , ik kijk er naar uit. Verder tussenin wat zon proberen mee te pikken, zeg nu zelf je kan toch niet blijven mekkeren omdat de rug niet mee wil terwijl er zoveel moois op de agenda staat.
Straks, eindelijk mijn langverwachte onderzoeken ... Een rx laten nemen kan snel maar een nmr vraag blijkbaar wat meer tijd. Jammer genoeg zal het pas volgende week zijn dat ik mijn dok. kan contacteren om naar resultaten te vragen. Ik voel nog steeds pijn, minder dan week 1 en 2 dat is zeker maar de pijn is er wel nog. Als dok. gelijk heeft, ( scheurtje in de tussenwervelschijf) ook spit genoemd (internet wat bron hé) en het klinkt allemaal erg herkenbaar vanaf de manier waarop je deze blesure oploopt tot en met de leidensweg (dramaqueen) die ik nu afleg zou er per week steeds beteschap moeten komen, maar ja, geduld is in deze zaak duidelijk niet mijn sterkste kant. En juist daarom zit ik met het idee om tijdens het aankomende weekend eens de schoenen aan te trekken en heel voorzichtig een klein ommetje te lopen!! Volgens dezelfde internet bron is lopen minder belastend dan zitten en als ik luister naar mijn lichaam en stop bij teveel last ... tja ik weet het nog niet, we zien wel Laat ons leven in hoop ...
Tja, hier blijft alles looploos hé, overmorgen mag ik een rx en een nmr laten maken, dan enkele dagen geduld oefenen (niets nieuw) en dan begin volgende week kunnen we hopelijk de gepaste therapie starten ... Ik kijk echt uit om terug te kunnen lopen, het moeten nu zelfs geen lange duurlopen zijn gewoon een half uurke zou al leuk zijn. De dagen worden zichtbaar langer en het weer toch iet wat warmer. Dus het gaapt gelijk een oven.
Verder hebben Heidi en ik dit weekend een serieuze beslissing genomen, het is al langer gekend dat wij er graag, lees zeer graag, op uit trekken, elk excuus is geldig, marathons, festivals maar ook gewoon feit enkele dagen vrij te hebben, is voor ons vaak reden genoeg om erop uit te trekken. En dit zal er nu zeker niet op verminderen, want we schaften " Fons", de fortyvan aan.
Een compleet uitgeruste "Van", wc,douche, ijskast, bed, ... noem maar op, het zit er allemaal op of aan... Samen met het feit dat ik een jaar 4/5 zou gaan werken, nog snel genieten van ouderschapsverlof voor Jade 12 wordt, maakt dat we er hopelijk veel tot erg veel op uit zullen trekken....
Ik voel de geboorte van een "Eropuit met Fons" blog aan komen.
Hoe staat het ermee? Wel, eigenlijk maar een klein beetje beter, de pijn neemt wat af maar niet in die mate dat ik terug kan sporten. Ik wacht nog op de rx en het nmr onderzoek. Dus is het tijd om de doelstellingen wat aan te passen ... Ik zie af van Antwerpen dit jaar... ooit loop ik hem wel want staat op mijn "to run lijstje" maar nu niet. Toegeven, ik weet ook niet hoe het verder zal evolueren en 17 april is best nog een eind weg maar ... ik wil mezelf niet onder druk zetten en wil vooral niet te snel hernemen met de kans op een onvolledig herstel. Dus hoop ik mijn eerste marathon van 2011 in Torhout te lopen op 17 juni. Komen er dan "slechts 2 marathons" dit jaar? Wel ja dat kan wel maar ik hou ook de mogelijkheid open om de Flanders Fields te lopen net voor ik op reis naar Andalucia vertrek. We zien wel, één per één en vooral genieten, je ziet wel hoe snel je in de lappenmand kan belanden en vooral je weet nooit voor hoelang. Aan alle fitte lopers ... GENIET !!!
Dikke en dikke miserie hier in de Gistelse polders.... Week 2 gaat in en indien deze verloopt zoals week 1 dan ben ik goed "gescharelt".
Er zit dus een scheurtje in een tussenwervelschijf met als resultaat... pijn. Nu ja pijn, enkel maar als ik zit, lig of sta hoor... zweven is pijnloos...hmm Dus je bent niet ziek maar kan niets doen want elke 15 min moet je een andere positie aannemen ... nice zoals onze noorderburen plegen te zeggen...daar wordt je niet vrolijk van. En ik vrees dat ik er inderdaad niet erg vrolijk bij loop... lopen, tja lopen ... mijmer, mijmer Het feit dat ik nu niet eens even buiten mijn rondjes kan lopen maakt het nog wat lastiger, blijkbaar helpt dit ook om de "moral" wat hoog te houden, kan even geen loopblog lezen of runnersworld openslaan, er is een bestelling toegekomen met een bestelling vanuit de UK, mijn loopschoenen, maar ze staat al ruim 5 dagen ongeopend op de kast, effen niet thuis...
Ok, nu is het officieel, IK BEN DAT WEER HIER BEU ..... Ik weet het, ik weet het, je hoort het overal, bij de bakker, bij de dokter, bij de apotheek ... Maar voor deze ene keer ga ik meehuilen met de wolven. Net terug van mijn loopke en koud gehad ... man toch. Er stond 5 graden op de meter maar met die koude strakke wind voelt het meer als 0 graden onder nul. Dus nu is het officieel vanaf nu is het hier op deze blog voor eens en altijd ... 24 graden, geen wind en een stralende zon aan een fel blauwe hemel. Zet je zonnebril maar op als je hier op bezoek komt. Vroeger kon je nog een misvormde wortel sturen naar Armand Pien met het verzoek de thermostaat 5 graden hoger te zetten en klaar was ... kees, euh Pien .... maar nu werkt dat niet meer hé. Ik besef zeer goed dat de opwarming van de aarde absoluut geen lachertje is maar daarjuist dacht ik toch effen ... zen us goed liggen ... shame on me! Of, of had ik gewoon een laagje te weinig aan en zaten de intervals van gisteren nog in mijn benen?
ongeveer het slechtste wat ik van onze mauve al gezien heb ... brr zo zwak, als ze zich niet herpakken tegen Bruhhe volgend weekend dan zie ik ze nooit meer terug komen, en is het al "game over" 
, er is dus veel, erg veel werk voor Jacobs en C°.
Geen goed nieuws van de dok...
