Loop met de minuut ambetanter, zit ik terug opgezadeld met shin splints, één van de meest erge dingen die je als fanatiek sporter kan tegenkomen, want shin splints staan gelijk aan 12 weken niets van sporten waar ik mijn voeten voor moet gebruiken. (buiten zwemmen en wandelen)
Alles wat ik opgebouwd heb weer moeten on hold zetten, ik word gewoon gek van de gedachte; vorig jaar zat ik er meer dan 20 weken mee aan mijn been, letterlijk, en nu wéér van dat, weeral oponthoud. En ik weet dat ik het serieus moet opnemen, het geeft geen zin om het te negeren want dan komt het helemaal niet meer goed.
Deze morgen voor ik vertrok naar mijn werk een coldpack, deze avond terug een coldpack maar heb er momenteel heel veel pijn in, het voelt heel serieus aan en dit in beide benen, ik kan niet zeggen ik ontzie het ene been wat... Brandend zand.
Ik weet nog niet hoe ik het ga aanpakken de komende tijd... Stoppen met sporten is geen optie dat is een feit, maar ik weet dat ik beter 2 x na denk bij elke stap die ik nu ga zetten.
01-02-2015 om 22:53
geschreven door Girl on the move
Slapjes...
Vannacht weer ongelofelijk veel gedroomd, ik herinner mij amper flarden, maar ik ben deze morgen gewoon wakker geworden met een ferm 'vod' gevoel. Ik zou eigenlijk het liefst een ganse dag in mijn bed blijven liggen want alles aan mijn lijf protesteert; mijn hoofd voelt houterig aan, mijn ogen pieken van de vermoeidheid, mijn rug doet pijn, mijn benen voelen zwaar aan,... Zou de periode van de maand eraan komen toch?
De regen buiten deze morgen klonk bijna als muziek in mijn oren, niets dat je een beter gevoel geeft dan regen te horen en zeker als je niet kan sporten, hoef je je niet schuldig te gaan voelen dat je eens één dag niks doet want 'oh ja, het is toch maar vuil weer'. Toch iets dat je luiheid rechtvaardigt... Alhoewel luiheid; het begin van shin splints is volgens mij wel een geldig excuus om het de komende tijd weer wat rustiger aan te doen, maar rustiger staat helaas niet voor lang in mijn woordenboek. Voor een dagje ja...
Deze morgen mij terug toegelegd op mijn zelfhypnose om mijn eten terug onder controle te krijgen, want het blijft moeilijk als ik mijn regels ga krijgen om dan van de chocolade te blijven...
01-02-2015 om 09:39
geschreven door Girl on the move
31-01-2015
Spieren in opstand
Ik ben vermoeid, lichamelijk vraagt mijn lichaam rust, en voornamelijk mijn spieren. Het voelt net aan alsof ik overtraind ben, nochthans had ik woensdag een hersteldagje (buiten mijn fit star oefeningen gerekend natuurlijk) maar mijn lichaam geeft precies meer rust nodig. Ik voel mijn enkels reclameren, mijn knieën, mijn armen,... Er is eigenlijk weinig nog die pijnloos verder wil trainen.
Morgen weet ik totaal nog niet wat ik op de planning zal zetten; spinning? Lopen? Het word dus een last minute beslissing, maar als ik loop is het maximum 10 km. Meer zou echt wel onverstandig zijn.
Al zou een hersteldagje echt wel een aanrader zijn, zeker omdat ik maandag met 3 trainingen zit. :-/
We zien nog wel.
31-01-2015 om 18:32
geschreven door Girl on the move
30-01-2015
Goed nieuws
Gisteren met een bang hartje naar de dokter gebeld voor de uitslag van mijn bloed, en buiten een tekort aan B 12, ijzer en vitamine D was alles blijkbaar goed, kon ik eindelijk weer opgelucht ademhalen.
Gisterenavond kreeg ik het zwaar bij de core en zumba, mijn spieren waren blijkbaar nog niet hersteld van de training van dinsdag.
Deze morgen mijn loopkleren aangetrokken maar toen ik naar buiten keek was het toch maar twijfelachtig loopweer, en toen ik aan basic fit kwam veranderde ik van idee en wou ik gaan spinnen, mij vlug verkleed om dan te horen te krijgen dat er geen spinning was, ja, je moet geen verstand hebben om bij basic fit te gaan werken precies want wie legt er nu een aanwezigheidsblad voor spinning als er geen spinning is? Dus terug loopkleren aan en gaan lopen. Wel maar 10 km want mijn spieren protesteerden.
30-01-2015 om 20:15
geschreven door Girl on the move
29-01-2015
Spanning...
Gisteren veel te vroeg wakker geworden zoals gewoonte tegenwoordig en ook al had ik mij plechtig voorgenomen mijn fit star oefeningen eens niet te doen, heb ik ze uiteindelijk toch gedaan, kwestie van toch iets nuttigs te doen met mijn tijd... Het was niet mijn dagje op het werk, liep er met mijn gedachten niet bij, het werk ging niet voorruit en kon niet vooruitdenken waardoor ik te laat reageerde op bepaalde zaken en waar mijn andere collega er nu voor zal opdraaien vandaag...
Deze morgen mezelf toch verplicht om een uurtje extra te slapen, al zeker 6 nachten na elkaar amper 4 u kunnen slapen en het begon in mijn lijf te kruipen en het is ook zo dat ik mij gisteren schandalig misdragen heb, ik heb mij in de suiker gesmeten, gebeurd zelden nog maar gisteren was het toch zo, en nu voel ik het nog steeds in mijn lijf hangen, net of ik een kater heb. Bij het idee aan suiker word ik nu zelfs gewoon misselijk.
Deze morgen geeft Isa al gebeld om mij te zeggen hoe ik mijn loopprobleem kan aanpakken en blijkbaar moet het niet gebeuren via een trigger maar via deelwerk. Morgenochtend ben ik voor de eerste keer alleen thuis en zal ik het ook proberen, is best wel spannend want ik heb nog nooit deelwerk in zelfhypnose gedaan. Laat ons zeggen dat dat toch iets is voor de meer gevorderden. Want het is toch vrij complex om het zelf te doen denk ik. Het doel is het deel te vinden die ervoor zorgt dat ik in paniek schiet en dat deel om te vormen. En het volgende week dan uit te testen of het wel degelijk werkt.
En deze middag rond 17u mijn eerste telefoontje naar de huisarts... Morgen het 2 de... Ik tril als een espenblad, het is nog nooit zo gemakkelijk geweest om af te vallen, ik ril de kilo's er gewoon af.
En ondertussen erger ik mij DOOD aan het feit dat als ik iemand mail om iets te vragen die persoon het gewoon vertikt om te antwoorden, terwijl die persoon wél tijd vind om op fb te zitten. Nu ja, ze kunnen niet zeggen dat ik het niet gevraagd heb. En dus zal ik zaterdag terug naar de zumba gaan en de les terug 5 minuten vroeger verlaten... Of hij het nu graag geeft of niet. En hem live vragen? Ik heb hem nooit alleen en vrouwen en nijd zijn meestal onvermijdelijk aan elkaar verbonden, ik wil niet dat er iemand weet dat er uitzonderingen gemaakt worden voor mij, hij moet mij maar persoonlijk aanspreken als hij er niet mee kan leven dat ik vroeger vertrek; trouwens moest hij zijn les stipt beginnen dan zou ik helemaal niet vroeger moeten vertrekken maar hij geeft mij geen andere opties. :-/
29-01-2015 om 10:55
geschreven door Girl on the move
27-01-2015
Knock out
Vandaag een zwaar trainingsdagje, s'morgens een uurtje op kracht getraind en daarna mee gaan lopen met mijn wederhelft, hij beweerde maar 8 te lopen, dus waarom zou ik niet meegaan, maar de 8 was een 11, ... Dacht op een gegeven moment dat ik dood ging neervallen. Ik wist sowieso al dat de combinatie kracht en lopen nooit niet samengaat en dan nog snel lopen. De volgende keer mag hij terug alleen gaan lopen als ik kracht gedaan heb...
En deze avond core gedaan en zumba, in core heb ik een vlekkeloos parcours afgelegd en ben ik altijd blij dat ik bij de beste hoor, van de 10 man hoor ik toch zeker bij de 3 beste. Maar de zumba was er teveel aan, lang geleden dat ik met een knalrode kop daar stond, maar zat er echt compleet door op cardiovlak.
En dan kwam ik iets tegen waar ik nog aan terugdenk... Werd er iemand bijna half agressief omdat ik weigerde een beurtenkaart over te kopen van een andere fitness waar ik ook nog ga. Een fitness waar ik ook nog mijn twijfels heb of ik ga blijven of niet... Ik heb nu al per ongeluk een beurtenkaart van 20 gekocht omdat ik mij in de hoek geduwd voelde en dan zou ik er nog eens 12 beurten bijkopen? Yeah right. En ja ik was diegene die haar toen gevraagd geeft van toch nog een nieuwe beurtenkaart te kopen dat is waar, maar dat wil niet zeggen dat ik ze nu moet gaan overkopen. :-/ Ik zal wel eens lobbyen ervoor, misschien vind ik wel een andere geïnteresseerde.
De bokwa doe ik wel graag, enkel ligt de fitness mij niet zo, vind het zo'n vervelende zaal en vervelende groep. Pfff En ook soms is trop teveel, ik ben nu al zoveel van huis weg en het blijft een stresserend iets om het na mijn werk ook te gaan doen, ik overweeg om daar in de toekomst van af te stappen, geef mij maar mijn zumba, core, lopen, spinnen en krachttraining.
27-01-2015 om 22:32
geschreven door Girl on the move
Automatische piloot
Ik wil eigenlijk maar één ding momenteel en dat is huilen, ik wil huilen en niet meer stoppen, huilen tot ik gewoon in slaap val,... Maar huilen vergt zoveel energie, dat het het laatste restje krachten uit mij zal zuigen en ik gewoon als een vod in elkaar zal vallen en dat gaat niet.
Daarom probeer ik op automatische piloot alles te doen, mijn routines vol te houden, mijn gedachten te verzetten. Elke minuut lijkt wel een uur te duren, het is zelden dat dagen zo lang duren.
Deze morgen is mijn bloed getrokken, het word onderzocht op alles wat je je maar kan inbeelden, de dokter kon mij helaas niet geruststellen, maar laat ons zeggen dat het niet het type dokter is van veel woorden, dus om die reden moet ik er zeker niets achter gaan zoeken maar het zou ergens wel geruststellender geweest zijn moest hij kunnen zeggen hebben dat hij de kans wel heel klein achtte voor zoiets. Hij zei dat er in zijn praktijk slecht 3 gevallen waren in gans zijn carrière tot nu toe (en die is vrij lang al) dat het wel heel erg zou moeten lukken dat ik nummer 4 zou zijn...Maar er moet iemand nummer 4 zijn natuurlijk.
Afwachten tot donderdag en wellicht vrijdag, want donderdag zullen alle resultaten misschien nog niet binnen zijn. En tot dan proberen we te overleven, ons gedachten te verzetten al brengen mijn gedachten mij constant naar hetzelfde punt terug.
Het is niet omdat je je lichamelijk volledig gezond voelt dat je het automatisch ook bent...
Deze morgen een uurtje krachttraining gedaan, en straks een eindje gaan lopen met mijn man, de eerste keer dat hij het spontaan vroeg want meestal gaat hij alleen gaan lopen. Vanavond dan nog een stabiliteitstraining en een uurtje zumba en zo is er al één dag voorbij... Daarna nog 2 of 3 te gaan.
27-01-2015 om 13:19
geschreven door Girl on the move
26-01-2015
Zo moeder, zo dochter...
Loop sinds vrijdag uit mijn normale doen, ik maak mij enorme zorgen om mijn gezondheid. Ik ben al naar de dokter geweest maar de woorden van de dokter stelden mij niet gerust, ook niet de behandeling die ik gestart ben. Ik denk constant dat ik iets ergers heb. Ik doe s'nachts geen oog meer dicht, kan aan niets ander meer denken dan aan al hetgeen ik zou kunnen hebben, ik word bijna gek in mijn hoofd.
Morgen is het mijn vrije dag en zal ik mijn vrije dag terug beginnen in de wachtzaal van de dokter, en ik zal eisen dat hij mijn bloed prikt ook al zal hij hoog en laag volhouden dat het overbodig is. Het moet gewoon, ik moet gewoon gemoedsrust krijgen.
Ik zie hem al denken als ik hem mijn zorgen vertel, ... Juist haar moeder. Want mijn moeder gaat wel 4 x in de week naar de dokter en telkenmale denkt ze dat ze een andere ernstige ziekte geeft om telkenmale te horen dat ze écht niets mankeert. De dokter word gewoon nuts van haar.
Ik probeer mij daarom een beetje in te houden en niet voor het minste pijntje te gaan maar ditmaal moet ik gewoon gaan, ik moet zekerheid krijgen, ik moet weer rust vinden in mijn hoofd, ik moet weer beter kunnen slapen want mijn gezondheid begint er onder te lijden. Daarnet in de bokwa was mijn lichaam zo uitgeput dat het gewoon niet meer ging de laatste helft, ik viel bijna over mijn eigen voeten omver. Ik ben thuisgekomen en heb meteen nootjes gegeten om mij terug wat krachten te geven maar helaas veel effect had het niet.
Hopelijk deze nacht een betere nacht na een nacht van amper 3 u slaap...
26-01-2015 om 22:34
geschreven door Girl on the move
Maar de zumba was er teveel aan, lang geleden dat ik met een knalrode kop daar stond, maar zat er echt compleet door op cardiovlak.
