Ik ben niet voor medicatie, ik neem het dan enkel maar in als het écht niet anders kan, vrij vertaald; als ik voel dat mijn werk in het gedrang kan komen, zoals nu met mijn schouderblessure, maar de medicatie maakt mij moe, suf, energieloos en weegt zwaar door op mijn sportprestaties, mijn kilometertjes deze morgen waren zo verschrikkelijk lastig, de laatste vijf kilometer leek ik wel aan fartleklopen te doen; lopen van het ene punt naar het andere, het was echt de hel! En iets in mij zegt dat de medicatie niet zal aanslaan... Daarom ga ik nu maandag naar een osteopaat, in de hoop dat hij mij op zijn manier kan helpen en ik weer pijnloos en medicatieloos door het leven kan gaan.
05-12-2014 om 22:46
geschreven door Girl on the move
04-12-2014
Koud...
Wanneer de temperaturen het vriespunt beginnen te bereiken dan is het gewoon afzien voor mij, ik kan totaal niet tegen de koude, ik weet zeker dat ik in een vorig leven in een heel warm land geleefd heb, het kan niet anders. Het voelt gewoon ver-schrik-ke-lijk aan, en wetende dat ik het zo vaak koud heb, zelfs als anderen het warm hebben. Voor mij zijn temperaturen van 30 graden dan ook perfect, maar helaas komen we die temperaturen in ons belgenlandje niet veel tegen, en al zeker dit jaar niet. Typisch als ik niet op reis ga dan is het hier maar zielig qua temperatuur, ik trek precies altijd het slecht weer aan.
Ik probeer mij daarom nu al mentaal voor te bereiden op morgen want morgen staat er normaal gezien 15 km lopen op de planning...het liefst buiten, maar zal maar in case of emergency een binnenlooptenu meenemen, als het echt niet gaat dat ik gewoon in de fitness mijn kilometertjes kan lopen, al loop ik zoveel liever buiten. Al moet ik mij dringend eens uitkijken voor een tweede sjaal want een sjaal heb ik écht wel nodig met zo'n koud weer buiten.
04-12-2014 om 22:52
geschreven door Girl on the move
03-12-2014
Naakt
Niets voelt vervelender aan dan iets kwijt te raken, het is net alsof een klein stukje van jezelf gewoon 'weg' is, je voelt je gewoon geamputeerd en ambetant erdoor, en er is altijd dat klein beetje ongeloof van dat je het gewoon niet kan geloven dat het weg is, dat je gewoon blijft alle hoekjes, kantjes afgaan in de hoop dat het kwijtgeraakte kleinood misschien toch nog zal tevoorschijn komen, ook al weet je heel goed waar je het verloren bent maar hoop doet leven zeker?
En ook al gebruik ik mijn bankkaart niet elke dag, toch voelt het verschrikkelijk aan om nu een kleine week zonder bankkaart door het leven te moeten gaan, ik voel mij gewoon 'naakt' zonder...we hebben nog altijd onze kredietkaart maar zie mij al bij de slager afkomen 'mag ik met Visa betalen?' Ergens word een kredietkaart toch nog een beetje geassocieerd word met het idee van dat er geen geld ter beschikking is op de gewone bankrekening...
Maar het ergste is dan nog dat je je bankkaart verloren bent in een gebouw, waar het met gemak kan afgegeven worden aan het onthaal of in de winkel zelf waar ik toevallig werk, maar de 'eerlijke' vinder bleek dus niet zo eerlijk want dat geeft hij niet gedaan, ik wens hem er veel succes mee want ze is al lang geblokkeerd en maar goed ook want anders zou hij enkel maar gefrustreerd geworden zijn van het schandalig klein bedrag dat er nog opstond, want hij was net iets te vroeg deze maand want mijn loon is nog niet gestort.
03-12-2014 om 11:42
geschreven door Girl on the move
02-12-2014
Tong afbijten...
Ik raak net zoals menig Belg niet uitgepraat over het overlijden van Luc De Vos... Ongelofelijk hoeveel sympathie iedereen voor deze perfecte mens geeft, ze hadden beter zijn muziek tijdens zijn levensjaren gekocht dan had hij er tenminste ook iets aan gehad en had hij zich misschien minder snel in de drank gesmeten en was hij er misschien nog... Hopelijk stopt de Luc De Vos mania na zaterdag, want nu is het toch wel efkes genoeg geweest vind ik...Straks gaat de kerstman zich nog gediscrimineerd worden van zoveel concurrentie. (om nog maar te zwijgen van Sinterklaas die binnenkort komt)
02-12-2014 om 22:21
geschreven door Girl on the move
01-12-2014
Vervolg: over de doden niks dan goeds
Ik verwacht mij elk moment aan een heiligverklaring voor Luc De Vos, als je ziet hoeveel eerbetoon hij krijgt dan weet menig mens dat hij nog maar een stap verwijderd is van een plaatsje op de kalender als heilige... Niemand die maar een woord durft te schrijven/zeggen over zijn buitensporig drankgebruik... En weet je, stel je nu voor dat Georges van 2 huizen verder zich zou dooddrinken dan zou menig mens gewoon met walging terugdenken aan hem, want Georges is niet bekend, Georges is maar een simpele man. Plots lijkt het alsof de helft van de bevolking Luc De Vos als goede vriend had als ik op bepaalde facebookpagina's ga gaan kijken. Maar die goede vrienden hebben nooit een concert van Luc gezien... Er zijn altijd 2 redenen waarom plots je vriendenkring massaal lijkt uit te breiden en die zijn 1) Je bent dood en je was beroemd of 2) Je hebt geld.
01-12-2014 om 23:29
geschreven door Girl on the move
