Ganda - Roma in "den overgang"

De ontnuchtering was voelbaar aanwezig vandaag, op vele vlakken. Het warme afscheid van "la Katia", hoteldirecteur van het schitterende "Eurossola" contrasteerde schril met de latere belevenissen op dag 9.

Een vlakke, slaapverwekkende rit, je zou je bij tijd en wijlen in Vlaanderen wagen, 't is alleen desolater, slordiger. Coach Stefaan probeerde  het dan toch en deed een poging om het wereldrecord fietsen met gesloten ogen te breken.

We hadden er dan niet beter op gevonden dan stilaan te beginnen te beginnen uitkijken naar één van de volgende wereldwonderen: waar staat die scheve toren eigenlijk. We konden slechts één nepexemplaar ontdekken en we waren alweer een ontnuchtering rijker.

Eventjes konden we ons fietsmoreel opkrikken aan het 'Lac Majeur'': wijdse watervlakten versierd door de bekende isola's Madre, Bella en Pescatore alwaar Carolus Borromeus zijn middeleeuwse stempel op drukte door  het Bella  te versieren met een klein kasteeltje. Waarom hij later heilig verklaard werd is mij niet duidelijk.

De bootjes met toeristen, die de geneugten van het gandaromafietsen niet kennen, laten zich rond die eilandjes varen. Jeroen had geen bootje nodig en nam meteen een frisse duik in het verboden zwemoppervlak van het Lago. Even later werden we bevoorraad met spijs en drank trokken we dan maar verder, opnieuw het vlakke land in.

De slechte wegen en de "grinta" hebben deze keer onze banden niet stuk gekregen. Hoera.

De temperatuur bereikte ondertussen voor ons ongekende hoogten en we moesten het nog uithouden tot in Nosate waar de laatste drankbevoorrading ons opwachtte vlakbij de kerk. Zoals elke dag hadden we ook deze keer een opdracht te vervullen. We zochten de koelte van de kerk op en Bompie vroeg ons even die mensen te gedenken die een steen in onze levensstroom verlegden. De stilte en de koelte deed ons tot rust komen en de nodige emotionele vitamines verzamelen voor het laatste gedeelte van de rit

Met vreugde ontdekten we dat de autochtonen hier een perfecte afkoelingsprocedure hebben. Ik ben ervan overtuigd dat Jeroen hier vroeger al was want die Italiano's springen gewoon in het water als het te warm is.

Aangekomen in Abbiategrasso-Vermezzo werden we droevig onthaald door het genre kaartesknipper van de NMBS van 50 jaar geleden. We laten het niet aan ons hart komen en beslissen unaniem dat hij zeker niet op de vertrekfoto mag. We gaan pizza eten  bij de Chinees. Lekker. Voldoende.

En vroeg in ons bed. Morgen 6u30 eruit, douchen, ontbijten om 7u en daarna terug op ons strijdros. Richting Toscane. Het zal daar even warm maar iets minder slaapverwekkend zijn. Want al rijdend slapen is er toch een beetje over. Je slaapt beter in je bed.

Tot morgen.

PS Ik vergeet de quote van de dag: als ge uw ogen toedoet en de slaap niet kunt vatten, tel dan fietsen, geen schaapjes.