Vandaag dag
3, volgens de kenners de eerste moeilijke dag van het komende 3-luik: de
krampen zouden in onze gespannen ledematen vrij spel kunnen krijgen, het was
dus bang afwachten wat de dag zou brengen. Op het terras van Monsieur Arnaud
van het Hôtel du Saumon werden de stalen rossen in eerste instantie minutieus
geïnspecteerd door "El Capitano" Jeroen, de kettingen werden met
precisie ontvet en opnieuw voorzien van een blinkend laagje vers olie zodat ze opnieuw
glimlachten in de ochtendzon. Nadat onze coach zijn dagelijks praatje gedaan
had tegen zijn bikelief, werd de rit door Pietro op gang gefloten.
Op de
voorgrond kleurde de hemel een palet van lichtblauwe tot donkerblauwe kleuren,
in de volgwagen maakten we ons reeds zorgen over de komende wolkbreuken. En
gelijk hadden we, de coach zijn woorden indachtig, "het is hier toch
opvallend groen"?
Maar goed, de
weergoden hielden zich gelukkig nog in en produceerden enkel een aangenaam maar
strak windje, dat toch onze aangestoken kaarsen voor Jesse niet uitgeblazen
kreeg. In zijn zo bekende en onnavolgbare stijl, gaf onzen Chief het beste van
zichzelf toen hij een tekstje improviseerde voor Jesse, aan wie we deze dag
opgedragen hebben, het overleden zoontje van Noortje en Tom, 2 zeer goede
vrienden van onze Kapitein Jeroen. Maar wees er maar zeker van, Jesse gaat mee
met ons tot over de streep in Rome!.
Halfweg de
rit werden onze helden getrakteerd op een wolkbreuk als nooit tevoren. Gelukkig
was de stop voorzien aan een boerderij, waar we van de gastvrije landbouwers de
vrijheid kregen om gebruik te maken van hun erf en onze lunch konden nuttigen
onder het afdak van een vervallen stal. We voelden ons als padvinders op de
fiets. Er was dan ook geen ontkomen aan, allen de regenvestjes aan, en hup de
fiets op, de regen in. Zulke weersomstandigheden zorgen steeds voor een extra
mythisch karakter van onze tocht.
Bij het
opklaren van de hemel werden onze renners de laatste hoogtemeters van de dag
voorgeschoteld. De volgwagen werd uitgerust met het oranje zwaailicht en boven
op de top van de laatste heuvel werden onze cyclisten opgewacht voor een extra
aanmoediging van de 3-koppige logistieke equipe. Boven op deze laatste col was
er een eerste klein akkefietje tussen de tank Ivan en de coach Stefaan, over de
millimeters op de finishfoto, waarop volgens ingewijden wel te zien was dat
onze tank net een vierde van een wielomtrek sneller was! Sorry coach, het zal op
de ballon moeten gebeuren vrezen we:).
Dries, onze
poulain van de bende, had op het terras in Toul, onder het waakzame oog van
serveerster Emeline, de quote van de dag: "Ik heb spieren ontdekt waarvan
ik niet wist dat ze bestonden".
Deze ochtend
zijn we onder een loden ochtendzon vertrokken vanop de Grand Place in Walcourt
richting de graanschuur van Frankrijk. De rit van vandaag werd door onze
kapitein opgedragen aan Ria, Emma en Bernadette, de 3 tantekes van Jeroen die
hij reeds lange tijd emotioneel ondersteund omwille van hun slepende ziekte.
De spieren in
de onderste lagen van onze kuiten werden onmiddellijk op de proef gesteld door een
pittig klimmetje bij de eerste slagen van onze pedalen. De longen vulden zich
stelselmatig met de steeds warmer wordende lucht, de klokken van de nabije
kerktorens sloegen pas 10 uur, en de renners voelden de zweetdruppels reeds
vanop hun voorhoofd vallen op hun opengesperde oogleden, zo warm kondigde de dag
zich aan.
Bij een
eerste stop werd het dagprogramma dan ook onmiddellijk aangepast met het
inlassen van een extra drinkpauze en de tijd om de snel opgedronken bidons
vocht opnieuw bij te vullen.
Bij een
gemiddelde temperatuur van 32°, in een meer dan heuvelachtig landschap was het
op bepaalde momenten meer stampen op de pedalen dan rijden op souplesse. Met
geluk telkenmale een schitterend verzicht op de als het ware van hoger hand
uitgestrooide "baleaus" (de 2 meter opgerolde strobalen). De
rometrappers genoten met volle teugen van wat zij "de natuurlijke
kunst" noemen.
Na de
zoveelste helling volgde al snel de quote van de dag van Nimme:"Ik heb nog
teveel tanden om op mijn tandvlees te zitten", met andere woorden, onze
helden zijn niet zomaar klein te krijgen. De Ballon d'Alsace is bij deze reeds
gewaarschuwd, het moet gezegd worden, de eerste mythische col waar onze
fietsers echt naar uitkijken.
Na de soms
zeer persoonlijke recoryshakes te hebben genuttigd aan het hotel in Buzancy,
hebben we met pijn in het hart maar tegelijk ongelooflijk voldaan en met grote
trots Frank uitgewuifd richting het vlakke Vlaanderen.
De gastheer
van het hotel du Saumon, Arnaud, heeft
ons tijdens het avondeten meer dan in de watten gelegd. na het nuttigen van een
perfecte salade gourmand, kregen we ook nog een serieuze lap
"koevlees" voorgeschoteld, met pasta of frietjes, de diehards onder
ons kozen natuurlijk voor de pati, dixit de hotelbaas:).
Morgen dag 3
en zoals Claudine opmerkte, tijd voor misschien wat extra magnesium in het
gekoelde water? We kijken er alvast naar uit welke avonturen onze bende morgen
tegemoet gaan, maar dat lezen jullie dan tussen nu en 24h.
Bonne Nuit
(ps: Nimme heeft 2 "verres du vin rouge" geprobeerd om toch eens te
kunnen sluiben. (= Zaffelaars voor slapen).
Ganda-Roma MMXIII of EDUGO Glorieux
fietst naar Rome
Het hel(l)end vlak
De kop is
eraf!!! Deze ochtend werden we verwelkomd door een wervelwind aan
aanmoedigingen bij het oprijden van een zonovergoten Sint-Pietersplein. We
voelden ons de helden van de jubeleumeditie van de Tour De France. Het was meer
dan een riem onder onze zenuwachtig hartjes, het was kippenvelmoment van het
eerste moment!! Kort na negenen zijn we dan na het startsignaal van onze aller
ADIR vertrokken voor onze 16daagse expeditie.
7
Rometrappers, geëscorteerd door een peloton aan gelegenheidsfietsers, gingen gezwind
op gang, op weg naar de stad van de 7 heuvels. Eén van onze special guests,
Frank, een meer dan getrainde leerling uit onze houtafdeling, heeft gedurende
de 7h durende trip mee de kop gedaan van onze olijke bende, tot aan het eindpunt
van de eerste rit, Walcourt, heuvel op heuvel af.
Na 33
kilometer, bij het binnenrijden van de Vlaamse Ardennen, was onze eerste stop bij
het graf van onze overleden collega Katrien: een eerste emotioneel en
onvergetelijk moment.
Chief Dirk
droeg er een memorabel tekstje voor, aan de collega die ons project zeer
genegen geweest zou zijn en de memorabele herinneringen aan haar vandaag zorgde
voor de extra noodzakelijke adrenaline om haar hellingen aldaar te kunnen
bedwingen. Merci Katrien.
De weg
kronkelde dus gestaag verder onder onze oververhitte wielen, de hellingen en
kuitenbijters volgden elkaar nu snel op! Maar het enthousiasme kon vandaag
alvast niet meer stuk, wat een dag. We reden immers nog op de gekregen energie
van het ontvangstcomité deze ochtend, meermaals vertelden we aan elkaar hoe
fantastisch we dit vonden.
Na een
vluchtige hel(l)ende passage in Ronquières reden onze helden op het einde van de
namiddag het charmante Walcourt binnen. Op de centrumplaats werden ze ontvangen
als de koningen van "Grand' Place". De vermoeide benen van de eerste
dag vonden rust op een gezellige terrasje, de recovery-shakes werden gulzig
naar binnengespeeld, direct gevolgd door een verdiend streekbiertje.
Na een
welverdiende en deugddoende douche en na het aanvullen van de verreden koolhydraten,
werd de rit van morgen voorbereid, het profiel even geanalyseerd en de avond
afgesloten met een laatste drink op de Stefaan zijn 48ste verjaardag.
Zoals alle
zichzelf respecterende kampgangers werd de avond afgesloten door de quote van
de dag: "in ne andere zijne pot
moede nie prutsen"!
Ganda-Roma MMXIII of EDUGO Glorieux fietst naar Rome
Bestaan er ook
wielergoden?
Ik moet er dikwijls aan denken dat Rik De Saedeleer,
begenadigd reporter als hij was, toch geluk had in zijn carrière: als onze
nationale ploeg teveel kansen verkwanselde of slecht verdedigde was zijn moment
gekomen om zijn voetbalgoden te aanroepen.
En dikwijls, ja zelfs heel dikwijls luisterden die goden
naar hem en kon hij zijn langgerekte, intussen dikwijls nagebootste maar niet
geëvenaarde 'goaoaoaoaoaoaoal' de wereld insturen, en daarmee die voetballers
stuwen naar nog meer van dat moois.
Geluk had hij, die Rik. Zijn collega's van de wielersport
daarentegen moeten het de laatste jaren stellen met een aantal veel minder
ijzingwekkende sportieve hoogtepunten: een zeldzame spectaculaire demarrage,
een paar meer of minder erge valpartijen, een millimetersprint met veel getrek
en geduw, de koers was en is gecontroleerder. En toch.
Als je de renners als valken van een alpen col buiten
categorie naar beneden ziet stuiken, ben ik altijd weer overtuigd dat er toch
ook wel "wielergoden" bestaan. Michel Wuyts aanroept ze in elk geval
niet luidkeels maar beperkt zich tot een tommeke doen.
Maar misschien doet hij het wel in stilte, wat zijn goed
recht is. En ook het onze.
Ik vraag me af wat zich in de hoofden van die 7 EDUGO-mannen
zondag bij hun vertrek op het St. Pietersplein afspeelde. Een zware
contradictie is het, niet? Door het jaar heen jonge snaken naar de wereld van
de wetenschap en de techniek loodsen, overgoten met een sausje algemene kennis
en menselijkheid, en nu dan? Op 16 dagen naar Rome fietsen?
De door beroepsrenners gevreesde passages zoals de Ballon
d'Alsace hebben ze zich zelf voor de wielen geschoven. Wat drijft hen om hun
veilige klas of werkplaats te ruilen voor het zwetende bestaan van een fietser
in de zomer. Hoe sterk zijn die zeldzame fietsers die kromgebogen over hun
stuur geen wedstrijd kunnen winnen want er is geen wedstrijd, om even Tim
Krabbé te parafraseren?
Onderweg zullen ze op mekaar wachten. De één zal roepen
"Allez, kom", de ander zal
antwoorden: "J'arrive".
Maar ze zullen samen over de meet komen op St. Pietersplein in Rome. Wie zal
dan hun ongetwijfeld grote vreugde kunnen beschrijven als ze oog in oog staan
met Franciscus' huis? Welke goden zullen zij dan aanroepen?
Of hadden ze genoeg met een kaars aan de Mariagrot vlak bij
de school? Wie zal het zeggen?
Waar ik wel zeker van ben is dat hun overtuiging hen zover
zal brengen. De overtuiging te weten dat de opgehaalde centen volgend
schooljaar hun noodzakelijke weg zullen vinden naar zij die met minder geluk
door het leven moeten, maar toch de eerlijke kansen krijgen om te genieten van
de wereld van techniek.
Graag nemen we even uw tijd om u het Breënsfonds voor te stellen.
Onze organisatie dankt zijn ontstaan én zijn naam aan een oud-leerling die een zestigtal jaar geleden studeerde aan het toenmalige Glorieux Instituut. Hij richtte het fonds op met als doel minder begoede leerlingen een financieel hart onder de riem te steken. Later werd de organisatie aangepast en uitgebreid naar de volledige scholengroep van EDUGO.
Nog steeds zetten wij ons in voor de vierde wereld op onze campussen, geïnspireerd op de stichter van onze vereniging, maar ook op de stichter van onze school, Stefan Modest Glorieux. Hij richtte onze school op onder het motto De zwakken eerst.
De kracht van het Breënsfonds zit vooral in zijn bescheidenheid en anonimiteit. Leerlingen die het thuis financieel niet gemakkelijk hebben, kunnen van de steun van het fonds genieten. Daardoor vallen zij op dat vlak niet op tussen hun klasgenoten. Op die manier zorgen wij ervoor dat de vierde wereld binnen onze schoolmuren wordt aangepakt. De realiteit leert ons jammer genoeg dat de financiële steun steeds meer nodig is.
Onze organisatie draait op een kern van vrijwilligers, bestaande uit leerkrachten, oud-leerkrachten, secretariaatsmedewerkers en opvoeders van onze campussen. Om onze kassa te voorzien van de nodige middelen, organiseren we jaarlijks twee activiteiten: een tombola (november tot januari) en een einde-schooljaar-bal.
In november wordt een oproep gedaan aan alle leerlingen en leerkrachten om zoveel mogelijk loten te verkopen, in mei worden alle laatstejaars, oud-leerlingen, leerkrachten en sympathisanten uitgenodigd om het nakende einde van het schooljaar te vieren.
Wij danken u, in naam van zoveel EDUGO-leerlingen, voor uw steun.
- Structurele sponsor U kunt ons praktische of financiële middelen aanreiken: fietsherstelmateriaal, EHBO-kit, food en beverage, medicatie, brandstof, leencamionette als volgwagen, koelkast, enz Uw louter financiële bijdrage schrijft u over op rekening BE64 7370 0919 6552 van het Breënsfonds met vermelding "Ganda Roma 2013"
- Kilometersponsor U supportert voor één van de deelnemers en u koopt een aantal kilometers tegen 0,25 per kilometer. Uw bijdrage gaat direct en integraal naar het Breënsfonds door over te schrijven op rekening BE64 7370 0919 6552. In de "vrije mededeling" vermeldt u "Ganda - Roma 2013 + naam van de fietser"
Wie bent u en hoe draagt u bij aan dit project?
- U bent een bedrijf of organisatie en geïnteresseerd in ons initiatief: laat het ons weten via ganda-roma@edugo.be.
- U bent ouder van een leerling, oud-leerling of u bent particulier en geïnteresseerd in ons initiatief? Stort uw bijdrage op rekening BE64 7370 0919 6552 van het Breënsfonds met vermelding "Ganda-Roma 2013"
Ontstaan idee fietsen naar Rome ten voordele van het Breënsfonds
Je kan het zo gek niet bedenken in welke bochten sommige gezinnen zich moeten wringen om hun kind waardevol onderwijs te kunnen laten genieten.
Als leerkracht-opvoeder herken je de signalen al snel: ziek op een studie-uitstap, materiaal "vergeten", een stel oude schroevendraaiers, een afgedankte passer. Je kan er niet naast kijken. En je laat je bewegen door je gemoed: wat vind ik uit opdat die leerling niet in het verdom- of pesthoekje geraakt.
Zestig jaar geleden had het Glorieux-instituut een heel bewogen student in zijn midden die, bijna in zijn eentje, besloot er echt iets aan te doen: hij richtte een studiefonds voor minderbegoeden op: het Breënsfonds.
Vandaag wordt dat Breënsfonds gedragen door het brede personeelsbestand, oud-medewerkers en de leerlingen en hun ouders zelf. Zo wordt een platform gecreëerd waardoor minder begoede gezinnen een financieel duwtje in de rug kunnen krijgen.
Geïnspireerd door die lovende gedachte worden soms heel uitzonderlijke initiatieven genomen.
Enkele collegas raakten maar niet uitgekeken op de "Ladies Fun Ride", een sponsortrip naar Rome ten voordele van "Think Pink", de organisatie die helpt borstkanker te bestrijden.
En ze besloten het ook te doen: Frederik, Jeroen, Dirk, Ivan, Franky, Dries en Stefaan.
Van St. Pietersplein Gent naar St. Pieterplein Rome: 1880km op de fiets.
Je doet het natuurlijk niet zomaar. De trainingen zijn begonnen: enkelen individueel tot zij op het niveau van de anderen zijn, daarna gaan ze samen op stap. Over berg en dal. Om vooral die vierde dag te kunnen overbruggen: de dag dat de verzuring controle wil krijgen over de spieren en die spieren omsmeedt tot harde, verkrampte koorden.
Romantisch lijkt het maar zal het pas worden na afloop.
Voordien zal het hard trainen zijn maar ook hard werken om alles logistiek, praktisch en financieel rond te krijgen.
Eten, drinken, slapen, medicatie en verzorging, technische ondersteuning, reisroute, taksen allerhande: er komt achter de schermen nogal wat bij kijken.
Maar we gaan ervoor. We zullen de vreugde die we eraan beleven met u delen. We zullen er volgend schooljaar glimlachend op terugkijken als we zien dat leerlingen er wel bij varen.
We reken op uw steun: mentaal uiteraard maar graag ook financieel. We moeten absoluut behoorlijk uit de kosten komen en dan reken op veel kleine "kilometersponsors" om netto met een fantastische som naar huis te komen.
Uw financiële steun kunt u vanaf 40 Euro inbrengen bij uw belastingaangifte: het Breënsfonds schrijft u een fiscaal attest voor uw bijdrage. Zo verplicht u ook Vadertje Staat zijn bedrage te leveren.
