Batar, onze driver, ons koosnaampje Bataaaaaaaarrrrrr, rijden man! En rijden, deed hij, 16 dagen lang. Ulaanbataar was snel een stipje aan de einder en dan uit het niets in het niets Knal, band plat, plat one... dan ben je content dat er nog enkele hulpvaardige mongolen rondtuffen in van die uitgebouwde roestkarren zodat je voordat je het weet weer op en neer, hobbelen en te knotsen zit alsof er niets is gebeurd. Oef! Enkele felgroene heuvels verder drong er een zoete geur onze `Van` binnen... tiens tiens dachten ze met hun drie op de achterbank... riekt dat niet een beetje naar die goedkope rode brikwijn... dju, doemetoch, Bataaaaaarrrrrr, stoppen! Het inladen moest dus blijkbaar met enige voorzorg gebeuren en jawel, ieder had daar zo zijn idee over, waardoor zakken meermaals in en uit gingen achter elkaars ruggen door. Maar het moet gezegd, veel is er niet gesneuveld. Onzen Batar! Helemaal voorin de russische van gezeten, beleefde ik menige intieme momentjes. Het lag niet aan het prachtige uitzicht, het lag niet aan onzen Batar, of misschien toch een beetje, ... het was zijn muziekcollectie op krakkemiekige cassetjes die me met z'n pozen zweven deed. Die goeie oude zelfopgenomen cassetjes, waar is de tijd dat we ze voor en acheruit spoelden totdat ze in frennen vaneen hingen. Ach, ach, mijmer, mijmer, ik denk dat ik straks mijn mama bel om de cassetjes uit mijn jeugdkamer weer te vragen. Ze zullen weer hemels klinken.  Ines

Mongolia,  een doos vol met wonders natuur waar ikzelf mijn bomma over vertellen ga.  Eindeloze groene steppen, wilde meren, vulkaanlandschappen, die nadien zachtjes overlopen in een zinderende woestijn, met al zijn geweld, mijn hele kakbruine vel tegen de grond (hier seg, ne link naar 1 van mijn voorgaande verhaaltjes; gaat het hier dan toch nog wat samenhangend worden) Tomat! tomat!, zwijg jij, (gericht aan onze chauffeur ~ Batar~, die we gratis bij onze gehuurde `Van`  kregen; we weten nu waarom) Battaaaarrrr! Rijden jij, mongool.  Zoek die weg! Soit, hij ziet ze, ik geen 1. Geef gas en breng me verkoeling met briesjes doorheen het vensterraam.  Ergens water?  Ergens water te vinden in deze onmetelijke zandbak.  Neen, maar wel een ijsgletser, jep te midden der woestijn, u leest het goed.  Maar na een half uur aan die klomp te staan te lekken, vluchten we weer in onze `Russische Van` en Ja weer `die Mongool` als chauffeur.  Ik kan jullie verzekeren een zeer comfortabele combinatie die twee.  Ik ga nu zelfverzekerd de discussie aan.  Kameelrijden, dat hobbelt niet.  Je moest eens weten hoe opgelucht ik me voelde toen ik op de rug van dat rare beest door de zandduinen van die Mongool met zijn `Van` wegschreed .  Mongolia, het grootste campingterrein ter wereld, overal zet je zomaar je tentje neer, en aan een kampvuurtje na het bezoek van je naaste buur, die kilometers verderop woont, zit je te kwijlen naar die melkweg, zo dicht bij, zo lekkers fris, ik wou toen dat ik ervan drinken kon.  Maar die wodka, nou die ging er ook wel in.  Je hoort het.  We hebben echt genoten van onze vier weken in de wilde natuur.  En dat laatste zeg ik nu echt eens zonder een spatje sarcasme of ironie. Yann

Belgie leek ons heel even heel dicht bij.  Niet dat we met heimwee kampen.  We blijven nog een hele tijd hier. Wees gerust.  Maar het was ontzettend leuk om in 1 keer zoveel reacties te krijgen via de blog of in onze mailboxen.  Dus nogmaals allemaal bedankt voor jullie leuke reacties en verhalen uit belgie. En we zullen het voor alle duidelijkheid nog maar eens zeer hard roepen:  ook wij zien jullie allemaal supergraag.  Dat wordt dus weer een groot feest geven als we terug zijn, wanneer, tja, ik, de yann heb juist van mijn werk toelating gekregen nog een maandje langer te blijven, dus het zal allemaal nog wel wat langer duren. Tja, van iets genieten doe je nu eenmaal als je het lekker langzaam doen kan, niet?   

Nu zitten Ines en ik wel met een klein probleem.  We hadden beloofd in ons uittest-rubriekje dat we ons best zouden gaan doen om wat meer neer te schrijven op de blog, en we willen die belofte zeker nakomen. Maar............

Nu moet het net lukken dat we hier morgenvroeg saam met een zwitsers koppel (Martin en Sara, die we hebben leren kennen in China) in een `oude Russische Van` kruipen, en op een zestiendaagse tocht vertrekken.  Een tocht die ons ondermeer naar de gobi-dessert, de siberische meren in het noorden, de grote gletsers, de  vulkaanlandschappen en uitgestrekte steppe`s zal brengen.  Slapen doen we in ons tentjes.  Hopelijk kunnen we een lekker beertje vangen, dan hebben we iets lekker om op te knabbelen als we ons wijntje of wodka legen bij een kampvuurtje. 

Nu ons probleem, ze hebben daar geen internet!  Dus hierbij doen we de plechtige belofte, binnen zeventien dagen maken we ruim de tijd, voor een serieuze update van onze blog en we zullen zorgen voor wat meer beeldmateriaal.  Tot dan wensen wij vurig een mooi zomertje daar in belgie.
Want genieten kan je echt overal.

Liefs en tot binnen zeventien dagen.
Yann en Ines

 Voor de twijfelaars onder jullie of voor de late beslissers, wij hebben de gouden tip voor als u nog achter de bestemming voor uw jaarlijkse vakantie zocht.  `Datong` !!! is the place.  Vergeet die enkele oude afgelegen dorpjes in China, zoals Fengchuang en Pingyao.  Je kan je daar toch alleen maar in de vroege middeleeuwen wanen, s`avonds alleen maar genieten van een fris biertje, bij weeral die bbq`s, dit allemaal in autovrije steegjes, opgelicht met van die rode lampionnetjes, je kan je daar maar enkel in het filmdecor van een oude chinese film wanen, bolstaande van beeldschone prinsessen en stoere zwaardvechters.  Neen, Datong is het helemaal!  Gelegen in het noorden van China, geen last van dat vervelende groen, geen vervelende parken vol krijsende kinderen, geen terrasjes vol met die overgelukkig lijkende mensjes, die bovendien nog veel vrienden blijken te hebben,bah, neen, in Datong krijg je waar voor je geld,  de eene na de andere overdreven brede boullevard, vol van dat heerlijke stof van de nabijgelegen open mijnen, je waant je bijna op het st-anneke strand, op elke hoek van de straat komt er telkens wel weer een nog niet gekende heerlijke geur je tegemoet gedwarreld, solfer, butaan, noem maar op.  Datong! De sensatie voor al je zintuigen.  U wilt nog een voorbeeld.  Wolkjes bruin, grijs, zwart van kleuren komende uit de schouwen van de fabrieken te midden de huizen brengen u een lumineus schouwspel aan de hemel.  Een waarachtig spectakel waar je elke avond weer vol verbijstering van zal staan te genieten.  Boeken kan nu via deze blog.  Wij zorgen wel voor een huiselijke accomodatie, waar u zich nooit alleen zal voelen, diertjes te kijk, het is U beloofd. Yann.

Met hand en tand krijgen we het hier uitgelegd, af en toe steekt onze point-it een tandje bij. We staan nooit lang te koekeloeren want ze snellen ons steeds te hulp. Voor je het weet ben je omringd door een tiental hulpvaardige chineesjes die, na lang overleg, je overtuigd de weg tonen of een kruisje bij tekenen op ons plannetje. Toegeven dat ze iets niet weten, kennen de Chinezen niet. Zo gebeurt het meermaals dat ze ons vrolijk de ganse stad laten doorkruisen, zonder het gevraagde tegen te komen. Met vermoeide gezwollen beentjes kruipen we s'avonds onder de wol. Waar gaan we morgen heen? Catootje

Can I take a picture with you?  Dit klonk me meermaals in de oren tijdens onze reis door India waarna steevast een familiale fotosessie volgde. Die blonde lokken scoorden daar wel goed. Maar eens het China ingedoken, keerden de rollen om. You are so tall! Yann ontpopte zich in een mum van tijd tot een heus topmodel. Soms is het niet meer duidelijk wie nu van wie een foto aan het maken is. Na het invoeren van het nummertjes-trekken-systeem, zoals bij de slager, is het een pak overzichtelijker! Smile!

Populair spelprogramma nu ook in China!!!

Nepalese (Yakhals) Police Department
Kathmandu - 7 juni
Gisterenavond: nachtelijke bestorming van hotelkamers door The Nepalese State Police. Omtrent de ware reden van hun huiszoekingen wordt nog steeds in het duister getast, maar dat het er fel aan toe ging staat buiten kijf. Het davert nu nog na in het lijf. Een geschokte ooggetuige verteld: Stond daar nu echt een kleine troepenmacht in onze kamer? Stond ik daar nu echt in mijn onderbroek?

Is het den hogen ijle lucht gewezen, aldaren op het dak van die werelden, op die hoogten tussen die vijf- en zesduizenden, Is  daaren een andere verklaringen voor te vinden, maar na  het nodigen en nuttigen van twee pintelieren, lijken  deze twee voormaligen zeelieden, te zweven boven die aardendijken, ……………, koeke o koeke de loere zat dat we zijn na twee pinten, amaai!!!

yann

Jop jop, soms komt ons beider de kinderlijkheid erg sterk steken, daagde Catootje uit voor een plezierenspelletje ons peuterwezen.  Tikken zal ik je! …tenzij op dien hogen.  Beiden verliezen we niet graag, dus opgepast, we dreigen daar erg ver in mee te gaan.

Ik tik.  Zij springt weg. Zoekend naar heil in den hogen.  Ik loop ze achter na. Spurt de longen uit mijn lijf.  Met een kattesprong weet ik ze fijntjes en meedogenloos te achterhalen.  Vervolgens maak ik van haar verwarring gebruik en sta ik veilig, een eindje hoger, haar te dagen. Helaas het biedt geen schijn, geen soelaas. Dorie! Te Dorie! Weer mijn beurt het muisje kat te verklaren.  Ik duizel, wankel even, moeilijk wat hier gebeurt te verklaren.  Kijk verschrikt om me heen. Toppen die de hemel scheren. Zesduizenden, zevenduizenden, achtduizenden meters, en eentje die reikt tot negen.  ~ Sagamartha ~, de Everest.  Het doet me even zweven.  Wat een pracht! Ademloos! Letterlijk en ook wel figuurlijk, dat grootse, die toppen, die gletjers, die wind, die stilte, die sneeuw! Plots voel ik een stevige tik.  Tja ik had het al eens gezegd, we durven wel eens te overdrijven.  Yann

Mc Leod, een knus heim voor gevluchte Tibetanen, in Himachal Pradesh, verschaft door de Indische regering , het nieuwe onderkomen voor de Dai Lama, nadat ze in spreukminnend China toch wel moeten hebben gedacht:  ~ Met alle Chinesen dus waarom ook niet met den deze!?~

En die Tibetanen maar praten tot ze er bij kompleet begaaien, waar liep het nu in godsnaam mis?