Niet enkel hun technische snufjes doen je uit je lood slagen maar ook de zeer diverse cultuur van Japan doet je letterlijk je ogen uit je kop kijken. Ze vieren hun eeuwenoude, tevens zeer aparte cultuur, als nergens anders. Steevast werden we wel ergens verrast met optochten waarin ze met z'n allen hun oude authentieke dansen en geschreeuw tentoonspreidden. En dit niet alleen doorheen de straten van Tokyo, maar ook in die van Kyoto en Osaka. En was het geen traditionele dans dan belandden we wel in het grootste samba-festival ter wereld (buiten Latijns Amerika). Gebleekte dames die sierlijk voortschokkelen in hun kimomo's (Gheisa`s) zijn dagelijkse kost in het straatbeeld van Kyoto. En dan heb ik nog gezwegen over de culinaire hoogstandjes. Mjam mjam, zalige sushi, verser kon ik het niet op mijn bordje geserveerd krijgen, in een piepklein speciaalzaakje op nog geen twee meter van Tsukiji, s'werelds grootste vismarkt, gelegen in hartje Tokyo.  Ines

Bijlagen:
Yann6.JPG (41.3 KB)   

of met TONIJN!!!!  En .. euh .. twee plakjes zijn echt wel genoeg! 
(Tsukiji, Tokyo: de grootste vismarkt ter wereld)

Wat een zeikweer! De dag waarop we de Filipijnen aanvlogen. Manila. Het regende werkelijk oude wijfen. Ze vielen met bakken uit de lucht. Straten stonden blank. 1 second en je was geheel doorzeken. En ik maar vertellen hoe zonnig het hier wel was. Osaka nightlife klinkt blijkbaar wel wat lang na in zijn kop, moet Ines hebben gedacht. Maar het begon haar algauw helemaal anders te dagen. Toen dat watergordijn in intentie afnam, en zichtbaarheid dan toch meer dan twee meter, kon je al snel vrijwaren dat niet alles wat hier uit de lucht viel van die oude wijfen waren. Manila, een rivier van jonge hoertjes, die wel heel goed weten hoe en waar te strijken. En ik algauw een leiband rond mijn strot. Yann