Tiens? ..... Hadden we ons tentje nu niet hier neergezet?
Interactief!
We gaan eens de interactieve toer op met een kort 1-vraagspelletje spelen. Onze vriend HijuMao belooft 'de winnaar' een gezellig avondje met hem uit.
De vraag: ~ Wat wordt onze volgende bestemming na China? ~
19-08-2009
Loop je al eens met je hoofd tegen een muurtje aan....
De vroegere keizer van China mag dan in der tijd veiligheid gewild hebben voor zijn rijk, een vooruitziend man was hij niet. Laat staan een visionair. Dat hij dacht met een muurtje in zijn achtertuin de `Mongoolse barbaren` buiten te kunnen houden!? Tja, dat iedereen daar het zijne over mogen denken. Maar dat vele jaren nadien, twee afstammelingen van Ambiorix, vooreerst bij diezelfde Mongolen in de leer te zijn geweest, zijn muur tot een megalomaane misrekening zouden degraderen, dat had de arme man niet verwacht. We kwamen, met onze Leffe in de hand, de Duvel in de andere, vanuit het Noorden. Van zijn roemrijke terracota legertje viel als vanouds weer helemaal niets te bespeuren. En over dat luttige klimmetje over dat stenenwalletje hoeven we al helemaal niets meer te horen. Jullie hadden die Chinezen langs de kant van de weg naar Bejing eens moeten zien staan blozen. En toen we daags nadien onze kamer stonden op te eisen binnenin de Verboden Stad voelden ze zich helemaal verloren. Yann
20-08-2009
Agenda`s...... Tering! Niet mijn ding!
Nou, ik zal hier eens starten met een welgemeende sorry voor mijn aller & immer-te-laat-komertjes op al mijn afspraakjes. Ja hoor! Allemaal nog eens een dikke kus er bovenop. Maar ik zeg het nogmaals: ~Agenda`s zijn nu eenmaal niet mijn favoriete gezellen~. Misschien is deze hele trip doorheen asia wel `n zeer welgeslaagde vlucht ervan. De tering tering ondingen. Man,man, man, agenda`s! Nogmaals, ik lust ze niet! En al zo! Zat ik daar! Koppig als ik ben. Hoog in de tribune, met mijnen hotdog en ne halve liter frisse pint, te genieten, te juichen, en te tranen toen ons Tia naar haar `gouden plakje` toesprong. Yann
23-08-2009
Een opstandje organiseren!
Een opstandje organiseren! Rebel dat ik ben, ik had het al te graag eens gedaan op grote of beter nog grootste schaal. Waar zou ik dat nu beter kunnen doen dan in het meest bevolkte land ter wereld, en met nog eens een onderdrukkingsregime aan de macht ook. Het lontje zijn kan hier toch niet moeilijk zijn. Ines ziet mijn plannen met een grote grijns aan, maar is bereid me alsvanouds in mijn speelse deugenieterijen bij te staan. We scharrelde wat spullen bijeen en smeerde een lunchpakketje bijeen voor als het wat uit de hand moest lopen. Met die chinezen en hun enthousiasme weet je maar nooit. Om op het `Tiananmen-plein` te komen, moesten we ons eerst door een veiligheidscontrole murmen, okay, zonder mijn inbeslagenomen vlaggen en luidsprekerfoon lukt het ook wel. Lap, moeten we nog eens door een scanner, daar gaan mijn `klappertjes en kleine vuurpijltjes`. Alles verloopt volgens plan, nou ja. Vervolgens moeten we ons niet te opvallend onder de aanwezige mensen mengen, en heimelijk onze raprap inelkaar geprutste pamfletten verspreiden. Verdorie, die camera daar draait met me mee, wat verder dan, verdorie weer een. Weer een veel te ijverige chinees aan de joystick. Misschien gaat het Ines beter af, aai, blijkbaar niet, want ze staat me in de verte naar een camera boven haar te wijzen. Wat is me dat hier! Ze hebben hier wel honderden camera`s, tientallen aan 1 paal en palen bij de vleet. Wat staat die vrouw daar nu raar te doen, als ik kijk dan kijkt ze weg, als ik wat verder stap, gaat ze stee ook mijn richting uit, en als ik plots stop, draait ze zich snel om. Wat een rare vrouw. Ines trekt me plots bij de hand. Yann, ze zijn ons aan het schaduwen. We maken ons beter snel uit de voeten. Ach. Een dagje shoppen gaan in 1 van die supergrote shoppingmalls, zoals ze die hier met dozijnen hebben, valt toch ook reuze mee!! Yann
De vroegere keizer van China mag dan in der tijd veiligheid gewild hebben voor zijn rijk, een vooruitziend man was hij niet. Laat staan een visionair. Dat hij dacht met een muurtje in zijn achtertuin de `Mongoolse barbaren` buiten te kunnen houden!? Tja, dat iedereen daar het zijne over mogen denken. Maar dat vele jaren nadien, twee afstammelingen van Ambiorix, vooreerst bij diezelfde Mongolen in de leer te zijn geweest, zijn muur tot een megalomaane misrekening zouden degraderen, dat had de arme man niet verwacht. We kwamen, met onze Leffe in de hand, de Duvel in de andere, vanuit het Noorden. Van zijn roemrijke terracota legertje viel als vanouds weer helemaal niets te bespeuren. En over dat luttige klimmetje over dat stenenwalletje hoeven we al helemaal niets meer te horen. Jullie hadden die Chinezen langs de kant van de weg naar Bejing eens moeten zien staan blozen. En toen we daags nadien onze kamer stonden op te eisen binnenin de Verboden Stad voelden ze zich helemaal verloren. Yann
Een opstandje organiseren! Rebel dat ik ben, ik had het al te graag eens gedaan op grote of beter nog grootste schaal. Waar zou ik dat nu beter kunnen doen dan in het meest bevolkte land ter wereld, en met nog eens een onderdrukkingsregime aan de macht ook. Het lontje zijn kan hier toch niet moeilijk zijn. Ines ziet mijn plannen met een grote grijns aan, maar is bereid me alsvanouds in mijn speelse deugenieterijen bij te staan. We scharrelde wat spullen bijeen en smeerde een lunchpakketje bijeen voor als het wat uit de hand moest lopen. Met die chinezen en hun enthousiasme weet je maar nooit. Om op het `Tiananmen-plein` te komen, moesten we ons eerst door een veiligheidscontrole murmen, okay, zonder mijn inbeslagenomen vlaggen en luidsprekerfoon lukt het ook wel. Lap, moeten we nog eens door een scanner, daar gaan mijn `klappertjes en kleine vuurpijltjes`. Alles verloopt volgens plan, nou ja. Vervolgens moeten we ons niet te opvallend onder de aanwezige mensen mengen, en heimelijk onze raprap inelkaar geprutste pamfletten verspreiden. Verdorie, die camera daar draait met me mee, wat verder dan, verdorie weer een. Weer een veel te ijverige chinees aan de joystick. Misschien gaat het Ines beter af, aai, blijkbaar niet, want ze staat me in de verte naar een camera boven haar te wijzen. Wat is me dat hier! Ze hebben hier wel honderden camera`s, tientallen aan 1 paal en palen bij de vleet. Wat staat die vrouw daar nu raar te doen, als ik kijk dan kijkt ze weg, als ik wat verder stap, gaat ze stee ook mijn richting uit, en als ik plots stop, draait ze zich snel om. Wat een rare vrouw. Ines trekt me plots bij de hand. Yann, ze zijn ons aan het schaduwen. We maken ons beter snel uit de voeten. Ach. Een dagje shoppen gaan in 1 van die supergrote shoppingmalls, zoals ze die hier met dozijnen hebben, valt toch ook reuze mee!! Yann
