29-04-2012 om 08:04 geschreven door frankloopt  

06-04-2012 om 07:04 geschreven door frankloopt  

01-04-2012 om 06:51 geschreven door frankloopt  

's Ochtends of 's avonds op je best?

Het tijdstip van de dag waarop je actief bent kan grote invloed hebben op de prestatie die je moet leveren. Op een klassieke sprongtest zou je ’s middags al gauw zo’n 4 tot 6% beter scoren dan als je dezelfde test ’s ochtends af zou leggen. De veronderstelling is dat deze variatie in prestatie te maken heeft met het verschil in lichaamstemperatuur gedurende de dag. Maar hoe zorg je ervoor dat je ’s ochtends – het moment van de meeste wedstrijden - ook optimaal presteert? Een goede, op het tijdstip aangepaste warming-up, lijkt uitkomst te bieden.

Fluctuatie van de temperatuur

Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat de variatie in prestatie gedurende de dag samenhangt met de fluctuatie in lichaamstemperatuur. Deze resultaten worden ondersteund door aanvullend onderzoek dat laat zien dat voor elke 1 graad in tempatuurdaling, de maximale anaerobe kracht met 5% afneemt. Een sprintje trekken om 5.00 ’s ochtends (je coolste moment van de dag) zou wel eens een stuk moeilijker kunnen zijn dan tussen 14.00 en 20.00 waarop je lichaamstemperatuur ht hoogste is.

Warming-up

In een recent onderzoek werden 8 recreatieve sporters ‘s ochtends aan een serie testen onderworpen. Eerst moesten ze een ‘controle’ warming-up uitvoeren van 2 minuten joggen, 2x10 lunges, knieheffen en biltikken, 10 squats, 2 versnellingen en zeven sprongen. Vijf minuten later werd elke proefpersoon gevraagd drie sprongen uit te voeren met steeds 2 minuten rust. Op een andere dag werden dezelfde drie sprongen uitgevoerd na een langdurige warming up van 20 fietsen op een indoor fiets in aanvulling op de controle warming-up. De stijging in lichaamstemperatuur die met deze warming-up werd bereikt zou overeenkomen met de lichaamstemperatuur die ’s middags wordt bereikt. Vervolgens werden beide testprotocollen nog eens ’s middags uitgevoerd.

Uitgebreide warming-up gevraagd!

De resultaten van het onderzoek waren als volgt:

Conclusie

Een algemene, 20 minuten durende warming-up kan het verschil in ochtend- en middagprestaie een stuk verminderen zodat er vrijwel hetzelfde wordt gepresteerd. De spieren bereiken door deze gecombineerde warming-up niet alleen de juiste temperatuur maar worden ook voorbereid op de juiste beweging. Opvallend in het onderzoek was dat twee deelnemers ’s middags na de uitgebreide warming-up slechter presteerden. De onderzoekers weten dit aan een plateau in lichaamstemperatuur. De twee deelnemers zagen een toename in lichaamstemperatuur boven de 37.5 graden.

bron:
http://www.prorun.nl/training/overigemethode/s-ochtends-of-s-avonds-op-je-best-

13-01-2012 om 18:23 geschreven door frankloopt  

Hoe hard is Hart

Hoe hard is hart? Hoe zit het met hardlopen, hartslagfrequentie en de energiesystemen die je aanspreekt. Trainer Gerrit Bosch legt het uit met duidelijke voorbeelden. Dat leidt weer naar je vermogen en je capaciteit. De onthulling volgt hoe je je training kunt indelen naar hartslagfrequentie. "Als je eerst je capaciteit traint, dan train je dat jouw tankinhoud groter wordt. Vervolgens ga je vermogen trainen."

Foto FlipSlik

Hoe hard is Hart, dit was het onderwerp van de clinics die trainers van atletiekvereniging Athlos de afgelopen maanden volgden. Dat hart de ene keer harder is dan een andere keer leg ik uit in het volgende voorbeeld. Als iemand vandaag een tempo loopt, bijvoorbeeld 1000 meter in pakweg 4.00 minuten bij een temperatuur van bijvoorbeeld 13 graden, dan kan het zijn dat de hartslagfrequentie (HF) 160 slagen per minuut is. Loopt dezelfde persoon weer een 1000 meter maar nu bij een temperatuur van 30 graden, dan zal zijn hartslagfrequentie hoger zijn. Misschien wel 170 slagen per minuut. Dat is wat betreft fysieke belasting veel zwaarder, harder dan het tempo bij 13 graden. Het herstel zal bij een toenemende hartslag langer duren dan bij een lagere. Of de loper dient langzamer te lopen om de zelfde hartslagfrequentie (fysieke belasting) te realiseren. Met deze verschillen moet je rekening houden in de training. Dat geldt bij verschillende weersomstandigheden, maar ook de fysieke omstandigheden variëren. Denk maar aan een aankomende griep die jijzelf nog niet in de gaten hebt maar al wel van invloed is op jouw fysieke gesteldheid. Drukte in het dagelijkse leven, stress, geven ook een wisselend beeld op de HF. Zo zijn er meer factoren die bepalen hoe hard hart is.

Van tijd naar HF-meting
De manier om je belasting te ondervangen is te trainen op HF in plaats van op tijd, dus geen 1000 meter in bijvoorbeeld 4.00 minuten maar in een bepaalde HF. Om je maximale HF te bepalen doe je een test, een V.I.A.D. test. Deze afkorting staat voor Vermoedelijke Anaërobe Drempel Test. Vermoedelijk om dat dit niet een 100% zuiver beeld geeft maar wel een bruikbaar. De test is er om de Anaërobe Drempel te bepalen (AD). Zo zijn er diverse testen om de Anaerobe drempel te bepalen; denk maar Coconi en ook een ademgas analysetest maakt dit mogelijk. Deze laatste gebeurt in een geconditioneerde kamer op een loopband (voor lopers) met een oplopend tempo per 3 minuten tot maximaal. Daarbij wordt dan onder meer de uitgeademde lucht geanalyseerd. Deze test is voor velen niet haalbaar, de V.I.A.D. test is voor iedereen een zeer goed alternatief. Deze test bestaat uit 5 tempo's in een afstand van bijvoorbeeld 1000 meter. Als uitgangspunt geldt de vermoedelijke Anaërobe drempel. Deze schat je de eerste keer zo nauwkeurig mogelijk in door te kijken hoe ver iemand in 45 tot 60 minuten kan lopen. Het gemiddelde van deze afstand neem je als tempo in de vierde loop.

Als voorbeeld neem ik iemand die in 60 minuten 15 kilometer kan lopen. De gemiddelde tijd is dan 4.00 minuut per kilometer en dit is dan het tempo in de vierde loop. De voorgaande loop gaat steeds 10 seconden langzamer terwijl de vijfde loop 10 seconden sneller gaat. Het komt er dan als volgt uit te zien: loop 1 in 4.30 minuut, loop 2 in 4.20, loop 3 in 4.10, loop 4 in 4.00 en de laatste, de 5de loop in 3.50. De test is makkelijk uit te voeren. Het is van belang dat er zo regelmatig mogelijk tijdens de tempo's gelopen wordt.

Tussen ieder tempo heeft de hardloper 1 minuut pauze en daarin kan het herstel worden afgelezen.

Waarom trainen op HF?
Tijdens hardlopen maakt het lichaam gebruik van energie zoals ATP (adenosine trifosfaat) voor korte prestaties, koolhydraten voor de lange prestaties en vetten voor de hele lange prestaties. Als de loper start dan starten gelijktijdig ook alle energiesystemen met de levering van energie. Afhankelijk van de snelheid van de loper levert het ene energiesysteem meer dan het andere. Nu is ATP voor een lange afstandloper een systeem waar maar heel weinig gebruik van gemaakt zal worden. Deze is er meer voor de sprinter want na een 7 à 8 seconden is deze ATP op. De langeafstandloper zal voornamelijk gebruik maken van koolhydraten en vetten. Koolhydraten zijn als brandstof makkelijk beschikbaar en zal dan ook als voorkeursbrandstof dienen. Echter de koolhydraten zijn beperkt, het lichaam zal na een duurloop van ongeveer 1.5 à 2 uur steeds meer overschakelen naar het gebruik van vetten. Wel is het verbruik van koolhydraten trainbaar zodat men er langer gebruik van kan maken maar dat gaat voor deze uiteenzetting te ver.

Lactaatgehalte loopt op
Laten wij de loper van hierboven als voorbeeld nemen ( 4.00 minuut per kilometer). Deze loper kan ongeveer 60 minuten op de snelheid van 4.00 minuut per kilometer lopen. Het lichaam zal nu voornamelijk koolhydraten verbranden. We hebben gezien dat 4.00 minuut per kilometer zijn AD 'Anaërobe Drempel' is. Tijdens hardlopen wordt er door verbruik van koolhydraten als 'afvalstof' lactaat gevormd, dit is een restproduct. Door het lopen tot de snelheid AD ( 4.00 per kilometer) zal dit lactaat in het lichaam niet verder toenemen dan tot ongeveer 4 millimol per liter (mmol). Tot de AD zal het lichaam het lactaat weer gebruiken, een soort recycling. Gaat de loper harder lopen, dan loopt het lactaatgehalte op. Dit noemt men verzuren en wordt als pijn in de benen gevoeld, het lopen gaat niet meer makkelijk. Hoe harder men loopt hoe hoger het lactaat oploopt.

Als je bedenkt dat het lopen van lange afstanden voornamelijk aëroob gebeurt, kan je indenken dat het trainen hiervoor ook voornamelijk aëroob moet zijn. Hieronder een schema van het aandeel energie per afstand, waar bij de 100 en 200 meter als sprint, de 400, 800 en 1500 meter als middenlange afstand gezien worden. Vanaf 3000 meter (steeple) spreekt men over lange afstand.

De trainingen dienen dan ook rekening te houden met deze verdeling. Hoe harder men loopt hoe meer men verzuurt, dit betekent ook hoe meer je verzuurt hoe langer herstel je nodig hebt. In sommige situaties wel 72 uur. Trainen boven de Anaërobe Drempel maakt je wel sneller op de korte afstanden maar niet op de lange afstanden die langer duren dan ongeveer 45 tot 60 minuten. Het is de kunst om de trainingen zo in te richten dat de loper zich optimaal verbetert zodat je niet alleen sneller wordt op bepaalde afstanden maar zeker ook gemakkelijker gaat lopen als sneller lopen niet het doel is. Dat kan weer vertaald worden in meer ontspannen lopen en dit heeft weer een blessure preventieve werking. Het trainen op of net onder de AD zorgt er voor dat het uithoudingsvermogen beter wordt. Je kan dan langer met een bepaalde snelheid blijven lopen, of sneller lopen op de zelfde afstand. Net onder de AD trainen, dan zal de AD naar boven verschuiven waardoor je weer met een hogere snelheid kan lopen zonder te verzuren. Mag je nu niet harder trainen dan AD? Het antwoord is nee. Je kan best af en toe boven de AD trainen maar de meeste kilometers moeten er wel onder blijven.

Capaciteit versus Vermogen
Capaciteit vs Vermogen. In de opbouw van de training is het van belang dat de hardloper een bepaalde lijn volgt in de opbouw. Wil je optimaal rendement van de training hebben dan zal je eerst capaciteit en daarna vermogen moeten trainen. Wat is dat capaciteit en vermogen? Je kan het vergelijken met een auto. De capaciteit van een auto is de inhoud van een brandstoftank, het vermogen is het aantal pk's. Als een auto een grote tank heeft kan je vaker flink gas geven zonder dat de tank snel leeg is. Wanneer je dat andersom zou doen, dus met een auto en een kleine tank, zal deze na een enkele keer flink gas geven je tank snel leeg raken. Bij een mens is dit net zo. Als je niet eerst capaciteit traint dan blijft de tankinhoud klein en zal deze snel leeg raken als je een paar tempo's boven AD (lees vermogen) loopt. Als je eerst je capaciteit traint, dan train je dat jouw tankinhoud groter wordt. Vervolgens ga je vermogen trainen, en dat is het moment waarop je boven de AD kan gaan trainen. Je hebt dan een grotere inhoud gekregen en je kan dan boven de AD (vermogen ) tempo's lopen zonder dat de tank snel leeg raakt. Dan win je snelheid, of bij gelijke snelheid zal je makkelijker gaan lopen met de hierboven genoemde voordelen.

Doe je het andersom of door elkaar heen dan is de effectiviteit van de trainingen veel kleiner: 60.%. Je zal vaker en sneller verzuren, wat dan weer langer herstel nodig heeft. Het schiet niet op terwijl je door op de juiste volgorde te trainen met de zelfde arbeid veel beter gaat lopen.

Aëroobe: Capaciteittrainingen zijn:

- extensieve duurtraining

- intensieve duurtraining

- Fartlek training.

- extensieve intervaltraining

Anaëroobe: Vermogenstrainingen zijn:

- intensieve intervaltraining

- tempotraining

- herhalingstraining

- snelheid uithoudingsvermogen training.

Door deze trainingen ook nog eens in de juiste hoeveelheid toe te passen zal de prestatie op iedere afstand sterk verbeteren.

Smal en breed getraind
Als iemand smal getraind is wil dat zeggen dat nagenoeg alle trainingen met een klein verschil in HF gelopen worden. De rustige duurloop gaat dan bijvoorbeeld in 150 HF en de tempolopen met een HF van 160. In het bovenstaande voorbeeld zie je een HF van iemand de redelijk breed getraind is. Het verschil tussen het eerste tempo HF 138 en het vijfde tempo met HF 178 is breed, er is in alle gebieden goed getraind.

Succes.

Gerrit Bosch

bron:
http://www.prorun.nl/training/hartslagmeter/hoe-hard-is-hart

13-01-2012 om 18:19 geschreven door frankloopt  

Het ontstaan van pijnprikkels: waar komen ze vandaan en hoe wordt het lichaam ze gewaar?

Pijn is een natuurlijk beschermingsmechanisme. Zonder pijn zouden we niet kunnen overleven. Pijn is een noodzakelijk waarschuwingssignaal dat ons erop attent maakt dat er ergens iets niet goed gaat en dat ons ervoor behoedt om risico’s te lopen.

Pijn wordt waargenomen op 2 niveaus: het perifere niveau (de plek waar het pijn doet) en het centrale niveau (de plaats in de hersenen waar de pijnprikkel ontvangen wordt). Het verloop van een pijnprikkel is verschillend voor acute en chronische pijn.

Hoe ontstaat acute pijn?

2 typen van zenuwuiteinden
Op ons lichaam bevinden zich twee typen van zenuwuiteinden, de snelle A-deltavezels en de langzamere C-vezels. De zenuwuiteinden zijn gevoelig voor onder andere druk en temperatuur waardoor ze aan de basis liggen van het ontstaan
van pijn. Op de zenuwuiteinden bevinden zich lichaamseigen stoffen die in kleine hoeveelheden vrijkomen op de plek waar pijnprikkels ontstaan; we noemen ze neurotransmitters ofwel de 'boodschapperstoffen' van het zenuwstelsel.

Hoe werken die vezels?
Stel dat iemand een prik krijgt. Bij dergelijke pijnprikkels treedt eerst een stekende pijn op door de actie van de snelle
A-deltavezels en daarna een branderig gevoel door de activiteit van C-vezels. De stekende pijn waarschuwt ons dat er weefselbeschadiging is, terwijl de brandende pijn de bron van langer ongemak is.

Verder...
De snelle A-deltavezels en langzamere C-vezels transporteren de pijnprikkels naar de achterhoorn van het ruggenmerg.
Vervolgens worden de prikkels via banen overgedragen naar de hersenen.

In de hersenen
Binnenin de hersenen ligt een centraal pijnregelsysteem, de thalamus. De thalamus wisselt informatie uit met het
bewuste gedeelte van de hersenen, met name de hersenschors. Indien de pijnprikkel vanuit het ruggenmerg en de
thalamus sterk genoeg is, bereikt deze onze hersenschors. Pas op dat moment worden we ons bewust van de pijn.
De weg die een pijnprikkel uit de C-vezels aflegt, is dezelfde als die van de snelle A-deltavezels, alleen schakelen zij
over op andere gedeelten van de hersenstam om daarna de thalamus te bereiken.

Hoe ontstaat chronische pijn?

Men spreekt over chronische pijn wanneer die tussen 3 à 6 maanden aanhoudt. Voor het ontstaan van chronische pijn
zijn diverse oorzaken aan te geven, zoals:

het type neurotransmitterstof (de stof die vrijkomt bij een pijnprikkel) verandert
het aantal en het type van receptoren (de snelle A-deltavezels en de trage C-vezels) verandert
binnen het zenuwstelsel kunnen nieuwe ‘verbindingen’ tot stand komen tussen zenuwbundels of zenuwen.
Bij onderzoek met ratten is aangetoond dat als een grote zenuwbaan wordt doorgesneden, niet alleen veranderingen
op de plek van de verwonding zelf optreden, maar ook in het centrale zenuwstelsel zelf. Daardoor kunnen kortsluitingen
ontstaan tussen zenuwen die pijn geleiden en zenuwen die de tastzin geleiden, waardoor het aanraken van de huid
bijvoorbeeld pijnlijk kan worden. Die pijn noemt men ook wel zenuwpijn of neuropathische pijn.
Zo ontstaat waarschijnlijk ook ons pijngeheugen: pijnlijke gebeurtenissen in het verleden kunnen littekens achterlaten binnen het systeem. Fantoompijn (pijn in een geamputeerd lichaamsdeel) is een van de duidelijkste aanwijzingen voor het bestaan van een pijngeheugen.

Welke factoren zijn ook nog bepalend voor pijn

De factor pijngevoeligheid (pijndrempel) is erfelijk bepaald.
De omgeving kan invloed uitoefenen en pijn is dan ook afhankelijk van de cultuur waarin men leeft.
Uitingen van pijn verschillen van cultuur tot cultuur.
Het moment waarop de pijnprikkel wordt ervaren en de toestand waarin wij verkeren hebben invloed op de
pijnbeleving (soldaten hebben tijdens een oorlogsvoering een hogere pijngrens).


bron:
http://www.tlichtpuntje.be/info/ontstaanpijnprikkels.htm

30-12-2011 om 11:57 geschreven door frankloopt  

Perifere zenuwen en plexus

Inleiding

Het zenuwstelsel bestaat uit drie delen:

• het centrale zenuwstelsel (CZS): grote hersenen, kleine hersenen en ruggenmerg
• het perifere zenuwstelsel: zenuwen voor gevoel (sensibel) en beweging (motorisch) overal in het lichaam
• het autonome zenuwstelsel: dat deel van het zenuwstelsel dat betrokken is bij een aantal automatische functies zoals spijsvertering, ademhaling, doorbloeding van de huid, zweten e.d.

In deze tekst gaat het alleen over de tweede groep, de perifere zenuwen (hoewel met de meeste perifere zenuwen ook wel autonome vezels meelopen; het is dus niet strikt te scheiden). De in de titel genoemde plexus (of plexus brachialis, wat vlechtwerk van de arm betekent) is een onderdeel van het perifere zenuwstelsel dat door de daar voorkomende aandoeningen een aparte plaats inneemt.

Bouw en functie

Een zenuw is niets anders dan een bundel uitlopers van een heleboel zenuwcellen. Deze cellen bevinden zich in het ruggenmerg (van de motorische zenuwen) of in een zenuwknoop van de achterwortel van het ruggenmerg (sensibele zenuwen). Het is een merkwaardige cel: een piepklein cellichaam in het centrale zenuwstelsel en een uitloper die het lichaam inloopt en die wel meer dan een meter lang kan zijn. Dit geeft meteen al een van de oorzaken aan van problemen die met perifere zenuwen kunnen optreden. De voeding vindt plaats langs de uitloper van de zenuw (het axon). Herstel van een zenuw bij doorsnijding van een axon gaat maar heel langzaam, ongeveer 1 mm per dag.

Een bundel van axonen vormt een fascikel die een eigen omhulling heeft. Dit is te vergelijken met een telefoonkabel, waarin meerdere gekleurde draadjes binnen een geïsoleerde mantel liggen. Een aantal fascikels verlopen ook weer samen, opnieuw met een eigen omhulling, en dit geheel vormt de perifere zenuw. Al naar gelang het te verzorgen gebied kan een een zenuw erg dik of juist heel dun zijn. De meeste zenuwen beginnen dik en worden door het afgeven van takken naar de verschillende lichaamsdelen steeds dunner.

De omhulling of isolatie van een zenuw wordt gevormd door de schede van Schwann, genoemd naar degene die deze voor het eerst heeft beschreven. Tussen de cellen die de schede vormen zijn onder de microscoop insnoeringen te zien, z.g. knopen. Hoewel de zenuwgeleiding te vergelijken is met een electrische stroom verloopt deze toch niet helemaal hetzelfde. De impuls springt van knoop naar knoop met een snelheid van ongeveer 60 meter per seconde.

De motorische zenuwen geleiden de impuls vanaf het ruggenmerg (om precies te zijn de voorzijde hiervan) naar de spieren, waarin ze zich vertakken. De overdracht van de prikkel naar de spieren vindt plaats in eindplaatjes, waar het vrijkomen van een chemische stof de spier tot samentrekken brengt.

De sensibele zenuwen zorgen voor de overdracht van waarnemingen uit de huid, spieren, gewrichten e.d. en brengen informatie over temperatuur, pijn, aanraking en de stand van een gewricht naar de zenuwknoop in de achterwortel van het ruggenmerg.

Een perifere zenuw kan motorisch, sensibel of gemengd zijn. De meeste zenuwen zijn van dit laatste type.

Schema van de plexus. De verhoudingen zijn voor een goed overzicht enigszins overdreven. Afgebeeld is een doorsnede van de halswervel C6 ter plaatse van de uittreding van de wortels C7 links en rechts. Aan iedere kant zien we een voorwortel (vw) en een achterwortel (aw) het ruggenmerg verlaten en zich samenvoegen tot de wortel die door het wortelkanaal uittreedt. In het wortelkanaal bevindt zich als een verdikking de zenuwknoop (zk). De uitgekomen wortel C7 verenigt zich in de schouder met naburige wortels C6, C5, C8 en Th1 tot een vlechtwerk van zenuwen: de armplexus, waaruit weer de verschillende zenuwen uitkomen.

Hierboven staan twee uitvergrotingen. Een typische zenuw is de nervus musculocutaneus. Deze zenuw verdeelt zich in een motorische tak voor de biceps en een gevoelstak die naar de huid gaat van de bovenarm. De motorische tak verdeelt zich in de spier in fijne takjes die via eindplaatjes de prikkel op verschillende spiervezels overbrengen. Naar het ruggenmerg terugvolgend zien we dat de motorische vezels (rood aangegeven) afkomstig zijn van de wortels C5, C6 en C7 waar ze uit het ruggenmerg zijn gekomen via de voorwortels. In het ruggenmerg ontspringen ze uit cellen in het voorste gedeelte van het centrale gedeelte. De gevoelstak bevat zenuwvezels (blauw aangegeven) die afkomstig zijn van de gevoelsorgaantjes in de huid; ze komen het ruggenmerg binnen via de achterwortels van C5, C6 en C7, terwijl hun cellichamen in de zenuwknoop zijn gelegen.

Aandoeningen

Er kunnen een aantal aandoeningen aan perifere zenuwen optreden, waarbij we hier alleen de chirurgisch te behandelen afwijkingen zullen noemen. Ontstekingen en andere soorten van veranderingen liggen op het terrein van de neuroloog en kunnen niet met een operatie behandeld worden. De volgende chirurgisch te behandelen aandoeningen kunnen aan perifere zenuwen optreden:

• tumoren. Het gaat dan vrijwel altijd om goedaardige tumoren, neurinomen, die uitgaan van de cellen van Schwann. Ze worden dan ook wel Schwannomen genoemd. Neurinomen kunnen aan iedere perifere zenuw optreden, zonder dat er speciale voorkeursplaatsen zijn. Bij de hersenzenuwen (die zich binnen de schedel bevinden) is dat wel zo, en de bekendste vorm is de brughoektumor. Een tumor van een perifere zenuw manifesteert zich meestal als een zwelling die bij aanraking het gevoel van een electrische stroom langs de zenuw kan geven. Er treedt meestal geen neurologische uitval op, hoewel de tumor altijd van een van de fascikels uitgaat. Neurinomen zijn goed te behandelen, al moet wel eens de zenuwvezel die in de tumorkapsel zit opgeofferd worden om de tumor volledig te verwijderen. Bij een bepaalde aandoening, de ziekte van von Recklinghausen kunnen neurinomen op vele plaatsen voorkomen.
• letsels als gevolg van een ongeval of snijdverwonding. Bij een letsel van een perifere zenuw zijn een aantal vormen te onderscheiden:
  • drukletsel. Dit geeft meestal voorbijgaande uitval van de zenuw, maar kan ook tot blijvende schade aanleiding geven. Bekende voorbeelden zijn het carpaletunnel syndroom en de beknelling van de elleboogzenuw.
  • gedeeltelijke doorsnijding. Hierbij treedt gedeeltelijke motorische en/of sensibele uitval op. op de plaats van het letsel treedt vorming van bindweefsel, littekenweefsel, op, z.g. neuroomweefsel. Dit komt omdat de omhulling van de zenuw is beschadigd. De axonen gaan weer uitgroeien om de schade te herstellen, maar omdat er geen omhulling meer is groeien ze in het wilde weg. Neuroomweefsel ontstaat dan ook als de zenuwuiteinden geen contact met elkaar kunnen maken. De behandeling is chirurgisch. Na verwijderen van het littekenweefsel kan de manchet weer aan elkaar gehecht worden, waarna de axonen weer naar hun einddoel kunnen uitgroeien.
  • gehele doorsnijding. Hierbij zal uiteraard totale uitval van de zenuwfunctie optreden. Onbehandeld treedt ook hier uitgroei van axonen op met vorming van neuroomweefsel. De behandeling bestaat uit het het verwijderen van het neuroomweefsel en het aan elkaar hechten van de zenuwuiteinden. Hiervoor wordt onder de microscoop het uiteinde gesplitst in een aantal fascikels die met hele dunne draadjes aan elkaar worden gehecht. Soms kunnen de uiteinden niet zonder meer bij elkaar gebracht worden. De afstand tussen de twee stompen moet dan worden overbrugd door een zenuwtransplantaat. Hiervoor neemt men meestal een zenuw uit de kuit die alleen een sensibele functie heeft. Het blijvende dove gevoel dat door het uitnemen van deze zenuw ontstaat moet op de koop toe genomen worden. Het inhechten van de het transplantaat tussen de beide uiteinden is niet hetzelfde als het verbinden van een electrisch snoer. Het transplantaat dient alleen als geleiding, een soort spalk om de axonen richting te geven bij het uitgroeien. Er zijn ontwikkelingen om te zien of dit ook met kunststofbuisjes lukt. Een transplantaat kan meestal niet langer zijn dan 4 a 6 cm.

Problemen als gevolg van een zenuwletsel

Wanneer een zenuw niet meer functioneert heeft dit gevolgen voor de lichaamsdelen die door de zenuw worden verzorgd.

• letsels van een motorische zenuw. Een dergelijk letsel heeft een verlamming van de door de zenuw aangestuurde spier tot gevolg. Doordat er geen prikkeloverdracht meer plaatsvindt tussen zenuw en spier zullen de eindplaatjes, waar deze overdracht plaatsvindt, gaan afsterven. De spier wordt dunner (atrofie) en kan uiteindelijk geheel verbindweefselen. Het toedienen van electrische prikkels met een apparaat kan dit proces niet verhinderen. Het is dus zaak tijdig de beschadigde zenuw te herstellen in de hoop dat de uitgroeiende axonen de eindplaatjes bereiken voordat deze zijn verdwenen. De leeftijd van de patiënt is een duidelijke factor die bij het herstel een rol speelt, bij jongeren gaat het beter en sneller.
• letsels van een sensibele zenuw. Hierbij zal gevoelloosheid optreden van een huidgebied dat door de zenuw verzorgd wordt. Er ontstaat gemis van beschermend gevoel, de patiënt merkt niet als hij iets heets aanraakt of zich verwondt. Doordat met de meeste perifere zenuwen ook autonome vezels meelopen ontstaan ook stoornissen in de zweetsecretie en doorbloeding van de huid.

Zowel na een rekletsel als na een gedeeltelijke of gehele doorsnijding zal opnieuw uitgroei van de zeuwuitloper (het axon) gaan plaatsvinden. Als de omhulling nog intact is, dan verloopt dit hierlangs met een snelheid van ongeveer 1 mm per dag. Als de zenuwuiteinden geen contact maken dan groeien de axonen in alle richtingen uit en veroorzaken een soort gezwel van littekenweefsel, een neuroom.

Plexusletsels

Het plexusletsel neemt binnen de groep van perifere zenuwletsels een aparte plaats in. De plexus brachialis is een vlechtwerk van zenuwen dat zich bevindt boven het sleutelbeen. Hier vervlechten zich de zenuwwortels die uit het ruggenmerg komen tot een aantal bundels, die zich vervolgens weer vertakken in een aantal zenuwen, waarvan de drie armzenuwen de belangrijkste zijn. Letsels van de plexus kunnen voorkomen tijdens een (moeilijke) bevalling, waarbij het armpje van de baby wordt overrekt. Verder worden ze vaak gezien bij verkeersongeval, in het bijzonder bij motorrijders. Er kunnen zich een aantal soorten van letsels voordoen, die ook gecombineerd kunnen voorkomen:

• rekletsel. Door overrekking van de zenuwvezels ontstaat uitval. Hier is meestal geen behandeling nodig en treedt meestal spontaan herstel op.
• afscheuren van zenuwen of zenuwbundels. Hier doen zich dezelfde problemen voor als boven beschreven met uitval van functie en neuroomvorming.
• afscheuren van zenuwwortels uit het ruggenmerg. Dit is aan te tonen met een contrastonderzoek met CT-scan (CT-myelografie). Het is tot nu toe niet mogelijk om afgescheurde wortels weer terug te plaatsen in het ruggenmerg, al zijn er wel enkele veelbelovende ontwikkelingen op dit gebied die dit in de toekomst wellicht wel mogelijk maken.
• drukletsel. Naast de boven al genoemde drukletsels van perifere zenuwen, komen ook drukletsels van de plexus voor. Het gaat dan om een beknelling van plexusdelen door b.v. een halsrib (dit is een "extra rib"), of tussen spieren die van de halswervelkolom naar eerste rib en sleutelbeen verlopen (het z.g. scalenussyndroom). Ook kan de eerste rib zelf bij bepaalde anatomische verhoudingen druk op de plexus uitoefenen. De meeste van deze drukletsels treden vooral op bij bepaalde houdingen van de arm, b.v. opzij uitgestrekt of omhoog geheven.

Schema van de plexus brachialis. De plexus wordt gevormd door de zenuwwortels die uit het ruggenmerg komen vanaf de 4 halswervel (C4) tot de eerste borstwervel (T1). Ze vormen een vlechtwerk dat onder het sleutelbeen verloopt en zich vervolgens weer vertakt in de grote armzenuwen. Niet afgebeeld zijn de z.g. scalenusspieren, die van de nek naar de eerste rib verlopen. De plexusstrengen moeten tussen deze spieren doorlopen en worden daar soms bekneld.

Het belangrijkste probleem bij het plexusletsel is dat het meestal vrij veel uitval in een belangrijk lichaamsdeel, de arm, betreft. De behandeling is gecompliceerd en multidisciplinair en is mede daarom geconcentreerd in een aantal centra die daarmee veel expertise hebben. De chirurgische behandeling kan bestaan uit het losmaken van zenuwen, het aan elkaar hechten of het gebruiken van transplantaten en naburige zenuwen om functieherstel van armspieren te krijgen. De plastisch chirurg kan pezen verplaatsen, zodat spieren die nog wel werken gebruikt kunnen worden om uitgevallen functies over te nemen. Als de schouderspieren niet werken en de arm los in het gewricht komt te hangen zal soms dit gewricht worden vastgezet. Een belangrijke rol is verder weggelegd voor het revalidatie team dat bestaat uit revalidatiearts, fysiotherapeut, ergotherapeut enz.

Kijk hier als u zich afvraagt of uw aandoening of behandeling consequenties heeft voor het uitoefenen van uw werk.

Datum laatste revisie van deze tekst: april 2009.

Terug naar het overzicht.

Voor commentaar op deze tekst kunt U hier klikken.

30-12-2011 om 11:45 geschreven door frankloopt  

23-12-2011 om 16:27 geschreven door frankloopt  

Probiotica: Wat zijn het? Waar zijn ze goed voor?

Door Yvonne Verhaar.

Probiotica is een naam die veel rond gaat. Een probioticum is een preparaat met de zogenaamde “goede darmbacteriën”. Het zijn culturen van levensvatbare bacteriesoorten die een gunstig effect hebben op de gezondheid. Veel mensen kennen tegenwoordig de Yakult, Vifit , Actimel, Activia en hoe ze allemaal mogen heten. Ze firma’s claimen nogal wat: Het is goed voor de darmflora! Maar is dit zo? Het blijkt dat deze preparaten vaak aangetast worden door het maagzuur in de maag. Alleen preparaten die maagsapresistent zijn, komen grotendeels ongeschonden door het zure milieu in de maag. De flesjes zijn dit over het algemeen grotendeels niet. Moet ik dan die flesjes kopen? Het kan wel, maar iemand heeft voor mij uitgerekend dat het aantal goede bacteriën dat men binnenkrijgt in vergelijking met een goed probioticumpreparaat (in poeder of capsule vorm van een goede firma met dus een betrouwbare samenstelling) relatief weinig is en dat je duurder uit bent door iedere dag een flesje X te drinken, dan elke dag 1 of meer (meestal 2 capsules) van een goed probioticum te slikken. Het nadeel schijnt verder te zijn, dat de bacteriën uit ze zogenaamde flesjes zich niet goed hechten aan de darmwand, terwijl een goed probioticum, dat maagsapresistent is, dat wel doet. Wat kan een goed probioticum betekenen voor mijn gezondheid? Een goed probioticum doet het volgende: Het verhoogt je afweer, je immuunsysteem wordt sterker. Het beschermt je dus tegen infecties. Het zorgt voor een betere voedselvertering. Het zorgt voor een betere opname van voedingsstoffen, vitaminen en mineralen. Probiotica zelf produceren korte ketenige vetzuren,vitaminen en melkzuur (PH verlaagd; ziekteverwekkers in toom houden, betere opname mineralen Het gebruik van probiotica vermindert allergieën (kans vermindert met 50%) Het gebruik van probiotica schijnt anti-carcinogeen te werken (tegen de aanmaak van kankercellen). Het gebruik van probiotioca vermindert het cholesterol. Probiotica zelf produceren ook vitaminen (bifido bacteriën produceren B-vitamines) Probiotica kan ter preventie of ter behandeling van diarree, darminfecties (ziekte van Crohn, colitis ulcerosa) of bv spastisch darm (IBS) worden ingezet. Wat is een darmflora? De darmflora is een verzamelnaam voor alle bacteriën in de darm. Er zijn meer dan 1000 verschillende soorten bacteriën en hun aantal loopt meer dan in de miljarden. De samenstelling van de darmflora is bij iedereen anders. Er moet er echter een goed evenwicht zijn tussen de goede en de slechte (want die leven ook in je darm, bij iedereen!) bacteriën: de goede moeten overheersen. De darmwand zit vol met afweercellen die samenwerken met de goede darmbacteriën. Dit bepaalt voor 70-80 % je afweer, je weerstand tegen ziekten. Een van je defensiemechanismen tegen ziektekiemen en wel je belangrijkste, zit dus in je darmen!! Aan welke criteria dient een goed probioticum te voldoen? Veiligheid Een bacteriecultuur dient niet-pathogeen (pathogeen=ziekmakend) te zijn. Technologische eigenschappen (vrij naar www.fooddata.nl) Probiotica moeten tevens uitstekende technologische eigenschappen bezitten zodat ze gefabriceerd en ingelijfd kunnen worden in voeding zonder daarbij hun levensvatbaarheid en doelmatigheid te verliezen. Ze moeten HUMANE stammen bevatten, deze zijn bruikbaar voor het lichaam. Tevens dienen probiotica in voeding geen onaangename smaken, aroma’s en weefsels te produceren. De probiotische bacteriën moeten het zure milieu binnen het maagdarmkanaal overleven en bestand zijn tegen gal. in het darmstelsel aangekomen, dienen de probiotische bacteriën zich te moeten kunnen vermeerderen en te koloniseren (anders heb je er niets aan). De probiotische bacteriën dienen tegenwerkend te zijn tegen carcinogene (kankerverwekkende)en pathogene micro-organismen; verder dienen de probiotische bacteriën zich stabiel te kunnen onderhouden binnen het darmstelsel. Een goed probioticum dient minimaal vijfhonderdmiljoen (0,5 maal 10 tot de negende) bacteriën per dagdosering te bevatten. Alhoewel er ook deskundigen zijn die 4 miljard per eenheid aanhouden (Jan Blaauw). Er moeten stammen in zitten die in vrijwel het hele lichaam voorkomen. Welke bacteriestammen worden gebruikt? De meest gebruikte stammen zijn de lactobacilli zoals: Lactobaccilus acidophilus en biofidobacteria welke klinisch bewezen (=wetenschappelijk bewezen) gezondheidsbevorderende effecten hebben op het menselijk lichaam. Hierbij wordt o.a gewezen op het voorkomen van diarree of tumoren binnen het darmstelsel. Welke merken zijn dan “goed”? Ik kan hier niet volledig zijn, maar merken waar ik zelf het meeste mee werk (in verband met de goede prijs-kwaliteitsverhouding) zijn: Orthica en AOV. Andere goede merken zijn: Natren, Vitals, Solgar en Bonusan. Wanneer gebruik je welk probioticum? In onderstaande gevallen is probiotica te gebruiken. Let er wel op dat u een preparaat neemt dat afgestemd is op de leeftijd: voor baby’s, kinderen en ouderen zijn er speciale preparaten. Kinderen en ouderen hebben een hele andere darmflora dan een “gemiddelde” volwassene. Bij een verstoorde darmflora (dit kan komen door verminderde weerstand, schimmelbelasting, erfelijke aanleg,pathogene(=ziekmakende ) bacterien opgelopen) waardoor diarree, verstopping of buikpijn kan ontstaan. Bij darmklachten: bij verstopping, diarree met of zonder bekende oorzaak, buikpijn ( waarbij andere ziekten of aandoeningen zijn uitgesloten of tevens behandeld worden), bij een darminfectie, bij specifieke darmklachten of darmziekten zoals de ziekte van Crohn, colitis ulcerosa( dikke darmontsteking). Bij erfelijke belasting m.b.t allergieën: Er is een 50% afname van de kans dat het kind ook een allergie ontwikkeld. Bij allergische klachten : Een betere darmflora doet allergische klachten afnemen. Orthica heeft hier bijvoorbeeld Orthica Atopic voor. Maar soms wordt ook wel door een arts of therapeut gekozen voor een “gewoon” probioticum. Bij de geboorte van een kind: Heeft de moeder,vader, broertje of zusje van een baby een voedselallergie, hooikoorts, eczeem of astma dan heeft het kind een grotere kans op het ontwikkelen van een allergie. Er komen steeds meer aanwijzingen dat het toedienen van probiotica vanaf de geboorte aan het kind, en zelfs al aan de zwangere moeder, leidt tot een andere darmflora bij kinderen en tot het voorkomen van klachten van allergische oorsprong. De darm is bij de geboorte steriel en bevat nog geen bacteriën. Tijdens de geboorte krijgt het kind een minimale hoeveelheid bacteriën van de moeder mee. De baby krijgt, wat de moeder beschikbaar heeft (!) Dit kan dus ook nadelig uitpakken als de moeder een slechte darmflora heeft. Ook tijdens het geven van borstvoeding worden bacteriën overgedragen. Na ongeveer 2 jaar (!!!!!!!!) pas is de darmflora volledig volgroeid. Bij zwangere vrouwen: wanneer zwangere vrouwen last hebben van darmklachten wordt het slikken van probiotica aanbevolen. Dit geldt EXTRA wanneer de zwangere vrouw last heeft van (terugkerende) vaginale schimmelinfecties. Bij vrouwen met terugkerende (vaginale) schimmelinfecties. (zie bovenstaand) Bij baby’s met darmkrampen: probiotica verbeterd de darmflora en darmwerking waardoor d krampen afnemen. Bijvoorbeeld: Orthiflor start van Orthica (voor de allerkleinsten), Orthiflor Junior van Orthica (vanaf 6 weken tot 6 mnd). Na een keizersnede: Kinderen die via een keizersnede ter wereld komen missen de aanzet tot een de opbouw van een natuurlijke darmflora, doordat zij de bacteriën niet via de vagina meekrijgen. Deze kinderen hebben hierdoor vaker last van krampen, een niet goed werkend afweersysteem of het ontwikkelen van astma of eczeem. Bij eczeem en astma: Deze ziekten horen bij de atopische constitutie, die helaas steeds meer mensen krijgen. Bij eczeem koemelk weglaten (zie daarvoor het artikel op de website over koemelk in relatie tot eczeem). Probiotica zorgen ervoor dat de klachten van eczeem of astma verminderen of weggaan. Tijdens en na het gebruik van antibiotica: Vroeger werd gedacht dat gedurende een antibioticumkuur geen probiotica konden worden genomen omdat ze wellicht de antibiotica zouden tegenwerken. Dit is achterhaald. Je kunt, zodra je antibiotica krijgt voorgeschreven, gelijk met de probiotica beginnen (sommige therapeuten adviseren er enkele uren tussen de inname van antibiotica en probiotica te laten zitten. Je kunt dit altijd doen voor de zekerheid). Ga minimaal een paar weken door nadat de kuur is afgelopen. Bij reizigersdiarree en/of voedselvergiftiging Na een operatie, ook een darmoperatie: Neem gelijk de volledig toegestane dosering in voor uw leeftijdscategorie. De darmen komen beter op gang. Bij verminderde weerstand: probiotica verhogen de weerstand Bij het geven van borstvoeding: zowel moeder kan het gebruiken (orthiflor original van Orthica) en de baby (orthiflor start van Orthica ).De baby zal minder darmkrampen hebben en de moeder zal sneller herstellen en haar darmflora zal ook sneller herstellen van de druk op de darmen van de zwangerschap en van de bevalling. Het verbeterd tevens de weerstand van moeder en kind. Hoe en wanneer neem je probiotica in? Het beste is om probiotica nuchter in te nemen, ’s avonds voor het slapen gaan, dan kan het gedurende de nacht rustig door het darmkanaal gaan. De pH van de maag is dan ook het laagst, zodat er de maximale hoeveelheid in het darmkanaal aankomt. Voor baby’s is dat anders: zij kunnen het door de flesvoeding of afgekolfde melk nemen. Geeft de moeder borstvoeding en kolft ze niet, kan het vermengd worden met een beetje water (tot het een beetje pap is, maak het niet te dun) en kan het zo aan de baby gegeven worden. Het laten staan van een opengemaakte capsule of poeder in water kan ook, maar HOEFT NIET! Dan vermenigvuldigen de bacteriën zich al in het glas. Je hebt dus meer waar voor je geld! Vaak wordt gezegd dat het in lauw water gedaan moet worden en niet in koud water. Eric van Schijndel heeft dit in een laboratorium laten onderzoeken en hieruit bleek geen verschil tussen het aantal bacteriën in het glas met oorspronkelijk lauw water en het glas met koud water. Het verhaal over het lauwe water is dus waarschijnlijk onzin. Probiotica worden gemaakt van o.a melk Wat als ik of mijn kind een koemelkallergie of intolerantie heeft? In de praktijk zie ik weinig of geen problemen bij kinderen met koemelkallergie of intolerantie die probiotica gebruiken. De eiwitten van de melk zitten er niet in. Er zijn wel probiotica die melkvrij zijn: Superdophilus 100% melkvrij van Vitals, Bulgaricum 100% melkvrij van Vitals, Bifidonaat 100% melkvrij van Vitals, de Biodophilus (forte) N111 of Biodophilus poeder aardbei voor kinderen van AOV. IN HET ALGEMEEN: PROBIOTICA NEMEN KAN ALTIJD: Er is geen enkele aanwijzing dat het innemen van een probioticum op wat voor manier dan ook en in welke situatie dan ook, schadelijk zou kunnen zijn. Duidelijke bewezen is het dat het gewoon in de zwangerschap kan worden gebruikt. Ook als je gezond bent, kun je preventief probiotica nemen: je weerstand wordt nog beter!! Het verschil tussen probiotica en prebiotica Probiotica is dus het kunstmatig toepassen van NATUURLIJKE bacteriën. Prebiotica is een andere term voor voedingsvezels, die op een natuurlijke wijze de bacteriewerking in de darmen stimuleren. Met de term ‘vezel’ wordt een substantie aangeduid die niet of moeilijk verteerd kan worden. De vezel wordt door bacteriën gefermenteerd, oftewel afgebroken. Dit proces stimuleert de bacterieflora in de darmen. Daarom worden ze prebiotica genoemd. Er zijn 2 soorten vezels: In water oplosbare vezels (die in groente, fruit, en peulvruchten voorkomen) Zij hebben een gunstig effect op de stoelgang en bij de bestrijding van diarree. Daarnaast hebben ze een gunstig effect op het cholesterolgehalte en op het glucosegehalte van het bloed. De niet-oplosbare vezels: (deze zitten vooral in graanproducten). Bij het malen en pellen van graan gaat echter voor een groot gedeelte van de vezels verloren. Daarom: hoe onbewerkter, hoe beter het is. Deze vezels zuigen zich in de darmen vol met water waardoor de ontlasting soepel blijft en daardoor worden verstoppingen voorkomen. Mijn advies: Koop een goed, betrouwbaar probioticum; het is goed voor uw gezondheid en u bent goedkoper uit dat dan u elke dag flesje X neemt, dat niet doet wat het belooft. Yvonne Verhaar Meer info? info@bodymindspirit.nl Website bron: http://www.symbolic.be/?CategoryID=369&ArticleID=1721

14-11-2011 om 18:43 geschreven door frankloopt  

31-10-2011 om 16:47 geschreven door frankloopt  

Spirulina en chlorella zijn twee microalgen die reeds miljoenen jaren in het zuivere water rond het evenaargebied groeien
Deze organismen kunnen door de mens worden geconsumeerd en blijken over een aantal specifieke gezondheidsbevorderende eigenschappen te beschikken.
Zij maken dan ook het laatste decennium voorwerp uit van tal van wetenschappelijke onderzoeken naar het waarom van deze bijzondere eigenschappen.

Fossielenonderzoek heeft aangetoond dat zowel spirulina als chlorella reeds honderden miljoenen jaren lang op onze aarde aanwezig zijn, ze behoren immers tot een van de eerste en simpelste levensvormen die op aarde zijn ontstaan:de microalgen.
Deze microalgen zijn eetbaar voor de mens, je kan ze dus consumeren zoals elke andere vorm van voeding. Merkwaardig aan deze algen is het feit dat zij elk nutriënt bevatten dat een menselijk lichaam nodig heeft (je zou er theoretisch kunnen op overleven) . Bovendien treft men deze nutriënten in een ideale verhouding voor het menselijk lichaam aan.
Ze herbergen dus in zich een imposante waaier van nutriënten : vitaminen, mineralen, spoorelementen, essentiële vetzuren, proteïnen, nucleïnezuren (RNA en DNA) en een breed spectrum van fytochemicaliën. Ze hebben een groene kleur omdat zij chlorofyl bevatten (wat zij nodig hebben om aan fotosynthese te kunnen doen, om in hun energiebehoeften te voorzien).

Belangrijkste nutriënten aanwezig in spirulina en chlorella
• Hooggehalte aan opneembare proteïnen
• Alle vitaminen van de B groep; inclusief vitamine B12 dat praktisch nooit in planten wordt gevonden.
• Vitaminen C
• Vitaminen E
• Macromineralen: calcium, magnesium, zink, ijzer
• Micromineralen: chroom, mangaan, selenium,koper
• Omega 3 vetzuren
• Muccopolysachariden
• Beta caroteen
• Nucleïnezuren (RNA-DNA)
• Fytochemicaliën zoals chlorofyl

Microalgen zijn een relatief nieuwe bron van voeding in de westerse maatschappij en maken hun opgang de laatste 30 jaar. Alhoewel ze gedurende duizenden jaren reeds werden gebruikt als voeding door traditionele stammen in Latijns Amerika en Afrika.
Specialisten vermoeden dat deze voedingsvorm belangrijk kan worden voor gebieden waar meer klassieke voedingsvormen schaars zijn. Vandaag bestaan er reeds spirulina en chlorella cultivatie projecten in verschillende delen van de wereld waar er malnutritie heerst.
Spirulina en chlorella zijn meer dan superfoods, ze kunnen een antwoord vormen op de globale malnutritie en voedingsschaarste op deze planeet. Deze algen kunnen immers makkelijk groeien in warme zonnige klimaten, deze weersomstandigheden vind je op de meeste plaatsen waar momenteel voedselschaarste bestaat.
Spirulina genereert 20X meer proteïnen dan sojabonen (chlorella 7X meer) voor een zelfde cultivatie oppervlak. Sojabonen op zich produceren reeds 10X meer proteïnen dan koeien op eenzelfde grootte van land. Dus het is makkelijk te berekenen dat spirulina 200 x meer proteïnen opbrengt dan vee op eenzelfde oppervlakte. Bovendien is spirulina de best verteerbare natuurlijke bron van proteïnen. Spirulina overstijgt ruimschoots de proteïnen bio-beschikbaarheid van zelfs vlees. De absorptie van elke gram proteïnen in spirulina is immers 4x groter dan in dezelfde gram proteïne in vlees. Spirulina zelf bevat 3x meer proteïnen (volgens gewicht) dan vlees dit betekent dat per gram gerekend spirulina 12 x meer verteerbare (absorbeerbare) proteïnen bevat dan vlees. De proteïnen aanwezig in spirulina zijn bovendien “complete proteïnen” dit wil zeggen : dat zij alle 8 de essentiële aminozuren bevatten (i.t.t. bonen, granen en klassieke groenten die 1 of meer essentiële aminozuren missen – vlees bevat wel alle 8 essentiële aminozuren) We kunnen dus concluderen dat spirulina ’s wereld beste bron is van proteïnen (op de voet gevolgd door chlorella).
Dit maakt van spirulina de ideale voeding voor vegetariërs en mensen die hun spiermassa wensen te verhogen en tevens hun vetpercentage wensen te verminderen.

De meeste West Europeanen voeden zich dagelijks met massa’s geraffineerde suikers en zetmeel, die arm zijn aan praktisch alle essentiële nutriënten. Hierdoor zijn bijna alle West Europeanen deficiënt aan : magnesium, zink, calcium, vitaminen van de B-groep en Omega 3 vetzuren. Bovendien nemen te weinig mensen in West-Europa een voldoende dagelijkse hoeveelheid van fytochemicaliën tot zich (zoals vb. chlorofyl) door te weinig inname van groenten en fruit. Chlorofyl komt vnl. voor in chlorella en in mindere mate in spirulina.
Men kan kiezen om deze dagelijkse tekorten aan te vullen met een cocktail van verschillende (al dan niet synthetische ) voedingssupplementen (vitaminen,mineralen,aminozuren), maar men kan ook een gebalanceerde combinatie van Chlorella en Spirulina gebruiken om deze tekorten op een 100% natuurlijke wijze (het is immers voeding!) aan te vullen.
Belangrijk hierbij is de juiste dosis van deze twee microalgen in een correcte verhouding dagelijks in te nemen. Een optimale dagelijkse hoeveelheid bij westerse voeding bedraagt 10,5 g spirulina in combinatie met 4,5g chlorella.
Tot voor kort waren spirulina en chlorella enkel apart en in bulk (potten met poeder) te verkrijgen en werd er vaak een foute (vaak veel te lage) dosis geadviseerd.
Zeer recent zijn er gebalanceerde combinatiepreparaten onder de vorm van capsules beschikbaar met een ideale verhouding tussen beide microalgen. Een voorbeeld van zo’n nieuw preparaat is. “spirulina-clorella balance” van Natural Energy (www.natural-energy.org).
Let wel: bij het starten met de inname van microalgen dien je de dosis geleidelijk aan op te bouwen teneinde diarree te voorkomen.
Zo kan je op een eenvoudige natuurlijke wijze via deze ‘superfoods’ je lichaam in een optimale conditie houden.


bron:
http://www.homo-energeticus.be/mailadmin/newsletter.php?n=42

28-10-2011 om 17:33 geschreven door frankloopt  

23-10-2011 om 13:48 geschreven door frankloopt  

16-10-2011 om 19:19 geschreven door frankloopt  

De MSM Miracle

De officiële website van de
MSM - Medical Information Foundation
is een non-profit organisatie die zich inzet om de verspreiding van informatie over MSM

KLIK HIER voor een gratis PDF (printbare) versie van deze brochure MSM. KLIK HIER om te leren hoe MSM is gemaakt en wat OptiMSM is.

Om Aankoop Pure MSM, raden wij de volgende on-line websites:

In Noord-Amerika

In Australië

In Japan

WAT IS MSM?

MSM is een afkorting van methylsulfonylmethaan, een organische vorm van zwavel. De chemische formule van MSM ® is CH ₃ SO ₂ CH ₃ . Het is de vorm waarin zwavel in de natuur voorkomt in alle levende organismen, en waarin het biologisch actief is. MSM is een reukloos, wit, kristallijn poeder dat is zeer goed oplosbaar in warm water en in een breed scala van organische oplosmiddelen (1). Biologisch actieve zwavel heeft ongelooflijk preventieve en therapeutische eigenschappen. De medicinale activiteiten van de biologische zwavel zijn zo allesomvattend, en zijn gebaseerd op zulke duidelijke principes, dat de ontdekking over het algemeen wordt beschouwd als een van de grootste vooruitgang in de orthomoleculaire geneeskunde in de tweede helft van deze eeuw.

Ongeveer veertig jaar geleden, waren Dr Stanley Jacob en dr. Robert Herschler, chemici met de pulp-en papierfabriek Crown Zellerbach Corporation, gevraagd om een ​​te gebruiken voor lignine, een van de belangrijkste afvalproducten van de plant te vinden. Oxidatie van lignine in een reactor bleek te leiden tot de vorming van DMSO (dimethylsulfoxide), een natuurlijke, organische vorm van zwavel. Dit water oplosbare stof heeft een sterke en bittere smaak, en wordt snel opgenomen door de huid. Werknemers komen in contact met de DMSO-bevattende afvalwater, merkte de transpiratie begon ruiken, zoals DMSO, en ze proefde haar bitterheid in hun mond. Bovendien, het water bleek speciale medicinale eigenschappen hebben. Vele verhalen over wonderbaarlijke herstel en de voordelen nog steeds rond gaan, maar ze kunnen niet worden geverifieerd. Zeker is echter dat snijwonden, schaafwonden, brandwonden en verstuikingen herstelde sneller wanneer ondergedompeld in dit water. Een aantal werknemers ook gemerkt dat de omstandigheden veroorzaakt door artritis en astma verbeterd wanneer ze kwamen in contact met de DMSO-bevattende water (George Bergstrom, persoonlijke informatie).

Naar aanleiding van de oorspronkelijke ontdekking, hebben enkele duizenden artikelen en publicaties verschenen in de Verenigde Staten de discussie over de geneeskrachtige eigenschappen van DMSO. Door zijn bittere smaak en penetrante geur, DMSO nooit erg populair geworden bij het grote publiek. Een ander probleem met DMSO was dat het soms huidirritatie veroorzaakt wanneer het lokaal toegepast. Om deze redenen onderzoekers zoek gegaan naar een meer gebruiksvriendelijke afgeleide van DMSO. Oxidatie van DMSO bleek MSM, een veel stabieler, organische zwavelverbinding met geneeskrachtige eigenschappen ten minste gelijk is aan DMSO te produceren, maar zonder de geur en irritatie van de huid complicaties (4, 8, 9).

MSM is de natuurlijke vorm waarin zwavel is gevonden in zwavel van de aarde cyclus (3). Algen en diverse vormen van plankton in de oceanen zijn geschikt voor het absorberen grote hoeveelheden anorganisch zwavel uit zeewater, en dit om te zetten in een eenvoudige, organisch gebonden vorm. Als deze algen en plankton organismen sterven, enzymatische processen resulteren in de afbraak van de organische moleculen in DMS, of dimethylsulfide. Deze verbinding is vluchtig en slecht oplosbaar in water. Het verzamelt zich in de stratosfeer, waar het wordt geoxideerd onder invloed van ultraviolet licht in DMSO (dimethylsulfoxide), en verder omgezet in MSM (methylsulfonylmethaan). DMSO en MSM zijn zeer goed oplosbaar in water, en dus gemakkelijk te concentreren in atmosferische waterdamp, terug te keren naar de aarde in de vorm van regen. Plantenwortels snel te verzamelen en zich te concentreren deze zwavel bronnen. Laboratorium onderzoek heeft aangetoond, dat een een ppm mengsel van radioactief gelabeld DMSO en MSM, kunnen honderd keer concentreren in plantenwortels binnen een paar uur (4).

Regenwater in het bijzonder bevat daarom veel MSM. Het is ook in overvloed te vinden in verse groenten en fruit in hoeveelheden over het algemeen van 1 tot 4 mg / kg (3). Rauwe melk van koeien die grazen in de wei bevat 2 tot 5 mg / kg MSM. Als gevolg van het volatiele karakter van MSM, is het snel verloren als gevolg van verhitting tijdens de bereiding van voedsel. Het is ook verloren wanneer groenten en fruit worden gelaten voor een periode van tijd, verwarmd of niet. Pasturized melk bevat dus minder dan 0,25 mg / kg MSM, ongeveer hetzelfde bedrag als aangetroffen in melk van koeien die droog, kunstmatige voeding (3). Door onze huidige dag voedingspatronen, is het onvermijdelijk dat de moderne mens lijdt aan een chronisch tekort aan MSM.

Het natuurlijke niveau van de MSM in de bloedsomloop van een volwassen mens mannetje is ongeveer 0,2 mg / kg. Normale volwassenen scheiden 4 tot 11 mg MSM per dag in hun urine. Verschillende studies suggereren dat de systemische concentratie van MSM druppels in zoogdieren met toenemende leeftijd, mogelijk als gevolg van veranderende dieet of stofwisseling. Sommige onderzoeken suggereren dat er een minimale concentratie van MSM die moet worden gehandhaafd in het lichaam om de normale functie en structuur (8, 9) te behouden. Lage concentraties MSM in ons lichaam zijn in verband gebracht met niet-gespecificeerde klachten van vermoeidheid, depressie, hoge gevoeligheid voor fysieke en psychische belasting, en met een groot aantal degeneratieve ziekten (5, 6). MSM is een belangrijke bron van zwavel, maar heeft ook unieke eigenschappen met betrekking tot de chemische structuur en biologische activiteiten. Het begrijpen van de preventieve en therapeutische eigenschappen van MSM, moet een onderscheid worden gemaakt tussen "waarom mensen nodig zwavel" versus "waarom mensen nodig MSM" .

WAAROM DOET HET MENSELIJK LICHAAM NODIG zwavel?

Naar aanleiding van calcium en fosfor, zwavel is de derde meest voorkomende mineraal in het lichaam. Een volwassen persoon bevat ongeveer 140 gram zwavel (6). Bijna de helft van alle zwavel bevindt zich in spierweefsel, huid en botten (5).

Protein Structure

Wanneer planten MSM opnemen van regenwater, ze om te zetten in de zwavelhoudende aminozuren methionine en cysteïne. Taurine en cystine, de andere twee bekende zwavelhoudende aminozuren worden gesynthetiseerd uit cysteïne. Het lichaam produceert ongeveer 80% van de aminozuren die het nodig heeft, en deze zijn geclassificeerd als niet-essentiële. De resterende 20%, de zogenaamde essentiële aminozuren, moet worden verkregen uit de voeding. Methionine en cysteine ​​worden beschouwd als twee van hen. Er zijn ongeveer 28 bekende aminozuren. Elk soort eiwit is opgebouwd uit een unieke verzameling van aminozuren in een specifieke combinatie. Twee moleculen cysteïne kan oxideren en de band samen door zwavel (-SS-) obligaties (5). Deze zwavel obligaties zijn de belangrijkste factoren die eiwitten te houden in vorm, en bepalen de vorm eigenschappen en de biologische activiteit van eiwitten.

Bindweefsel

Nagels en haar primaire bestaat uit een sterke eiwit met een hoog zwavelgehalte, genaamd keratine. Flexibele weefsels, zoals bindweefsel en kraakbeen, bevatten eiwitten met flexibele zwavel obligaties. Collageen is het meest voorkomende eiwit in het lichaam, en een belangrijk onderdeel van alle bindweefsel. In de huid, collageen werkt met vezels van een ander eiwit genaamd elastine, geven de huid zijn elasticiteit. In het kraakbeen, de zwavelhoudende proteoglycanen glucosamine en chondroïtine vormen met collageen een vezelig eiwit stof die geven het kraakbeen zijn structuur en flexibiliteit (5, 6).

Het belang van het bindweefsel van het lichaam gaat verder dan alleen het houden van cellen samen. De eerste biofysische regelgeving model is ontwikkeld door prof. dr. Pischinger die hij noemde de "vegetatieve gebouw." Deze theorie werd verder ontwikkeld door prof. dr. Heine, die beschreef proteoglycanen en glycosamines, en door dr. Popp, een biofysicus, die toonde het belang van elektromagnetische velden in de bio-informatie. Hun onderzoek heeft aangetoond dat de zachte, bindweefsel, de extracellulaire matrix die cellen omgeeft, meer doeleinden dat dient structureel en bindweefsel. Het is ook belangrijk in het transport van voedingsstoffen, elektrolyten, signaal verbindingen en atomaire en subatomaire deeltjes. Zo, het zachte bindweefsel vormt een essentieel communicatie netwerk binnen het lichaam door de overdracht van fijne materie bio-informatie (13 -16).

Omdat veel mensen zich later in het leven, de flexibele weefsels verliezen hun elastische eigenschappen. Een tekort aan zwavel is de waarschijnlijke oorzaak van dit probleem. De gevolgen zijn verstijving van spieren en gewrichten, rimpeling van de huid, en een verminderde elasticiteit longweefsel en arteriële bloedvaten. Zonder twijfel, de overdracht van de bio-informatie door middel van zachte bindweefsel overlijdt ook, en het voorkomen van ziekten op hoge leeftijd kan heel goed worden veroorzaakt door een afname in de communicatie tussen cellen en lichaamsweefsels.

Cel membraan permeabiliteit

Alle cellen (en alle organellen in de cellen), worden omringd door membranen. Een membraan bestaat uit twee lagen van moleculen zich tegenover elkaar en bestaat uit een essentieel vetzuur aan de ene kant, en een zwavelhoudend aminozuur aan de andere kant. De aminozuren zijn met elkaar verbonden op een zodanige wijze dat ze een oppervlak waarin de eiwitten en andere membraan componenten zijn geplaatst en beveiligde vorm. Deze eiwitten zijn nodig voor het transport door het celmembraan van de vele soorten van voedingsstoffen en afvalstoffen.

Zwavel bruggen vormen flexibele verbindingen tussen de cellen en het omliggende bindweefsel. Hierdoor kunnen de cellen behouden hun elasticiteit. Wanneer zwavel is in het kort het aanbod, de celwand verhardt, en de cellen verliezen hun elasticiteit. Het transport eiwitten van het membraan worden geblokkeerd, en de membranen minder doorlaatbaar. Dit resulteert in een verminderde transport van zuurstof en voedingsstoffen in, en de uitscheiding van afvalstoffen uit de cellen. Dit veroorzaakt een tekort aan zuurstof en voedingsstoffen, en een opeenhoping van giftige afvalstoffen in de cellen. Verminderde vitaliteit en uiteindelijk degeneratieve ziekten zijn het gevolg.

Recente inzichten in de vrije radicalen pathologie heeft aangetoond dat de thiol (-SH) groepen van zwavelhoudende aminozuren kan celmembraan eiwitketens te beschermen tegen oxidatie. Maar dat is niet alles. Studies door Dr Johanna Budwig hebben aangetoond dat de zwavelhoudende aminozuren in de celmembranen resoneren met de dubbele verbindingen van de vetzuren, wat resulteert in het vrijkomen van elektronen. Electron wolken worden gevormd, die kan bewegen langs de vetzuurketens. Op deze manier, elektrische stromen ontwikkelen die de basis vormen van alle elektrische energie in het lichaam. Deze energie kan gemeten worden in hartslag, zenuwen prikkels, spiersamentrekkingen, kortom, in alle chemische en elektrische reacties die het leven mogelijk te maken.

Metabolisme

Enzymen zijn eiwitten die alle belangrijke levensfuncties controleren. Ze bijvoorbeeld gereguleerd alle metabolische processen in ons lichaam. Zwavel bruggen zijn verantwoordelijk voor de ruimtelijke structuur van enzymen. Zonder zwavel bruggen, zou enzymen gebrek aan biologische activiteit als gevolg van afwijkingen in hun ruimtelijke structuur. Tekorten in zwavel leiden tot verminderde productie van biologisch actieve enzymen, die resulteren in een vermindering van de vele metabole processen. Zwavel is belangrijk voor de cellulaire energie productie waarin glucose wordt gemetaboliseerd onder het vrijmaken van energie.

Het belangrijkste is, zwavel speelt een rol in het elektron transport systeem, als onderdeel van ijzer / zwavel eiwitten in de mitochondriën, de energiefabriekjes van de cel. Bovendien, zwavel deel aan de vitamine-B Thiamine (B1) en biotine. Deze vitamines zijn essentieel voor het omzetten van koolhydraten in energie, door het verbranden van glucose. Insuline is een hormoon afgescheiden door de alvleesklier die voornamelijk functies reguleren van de bloedsuikerspiegel. Insuline speelt dus een belangrijke rol in de koolhydraatstofwisseling. Elke insuline molecuul bestaat uit twee aminozuur ketens, met elkaar verbonden door zwavelbruggen (figuur 4). Deze zwavel bruggen zijn erg belangrijk voor de goede werking van insuline. Zonder deze bruggen, het hormoon verliest zijn biologische activiteit.

Aanbevolen Dietary bron van zwavel

Het wordt algemeen aangenomen dat bij de mens, de zwavelhoudende aminozuren methionine en cysteïne zijn de belangrijkste bronnen van zwavel. Echter, sinds de ontdekking van zwavel van de aarde cyclus, is deze theorie steeds meer in vraag gesteld (3). Enkele honderden miljoenen jaren geleden, algen in de oceanen begonnen met de productie van eenvoudige organische zwavelverbindingen, die hebben geleid tot de vorming van MSM. Deze biologisch actieve zwavel was waarschijnlijk de belangrijkste bron van zwavel voor alle daarna het ontwikkelen van levensvormen. Dit geeft stof tot nadenken dat de hogere vormen van leven het meest waarschijnlijk genetisch zijn voorgeprogrammeerd om te gebruiken MSM als bron van zwavel. Deze theorie wordt nog eens versterkt door de ontdekking dat MSM kan worden ingenomen door alle organismen tot nu toe onderzocht in vrijwel onbeperkte hoeveelheden, zonder dat eventuele toxische effecten. Hetzelfde kan niet gezegd worden over de zwavelhoudende aminozuren methionine en cysteïne, die kan worden geconsumeerd in kleine hoeveelheden, maar bij hogere doseringen leiden tot ongewenste toxische symptomen (3).
Experimenten met MSM met radioactief gelabelde zwavel ( ³⁵ S) hebben aangetoond, dat de volgende inslikken, MSM geeft zijn zwavel om collageen en keratine, basisingrediënten van haar en nagels, evenals de essentiële aminozuren methionine en cysteïne, en serum-eiwitten (8, 11) te vormen. Het blijkt overduidelijk dat het belang van MSM als bron van zwavel is schromelijk is onderschat. De reden voor deze onderschatting is het meest gemakkelijk te verklaren door de manier waarop voedsel verwerkt wordt in onze westerse samenleving, die het verlies van de meerderheid van het van nature aanwezige MSM veroorzaakt. Het is dan ook niet voor niets dat MSM wordt aangeduid als "The Forgotten Nutrient" (6).

Bescherming van het slijmvlies

Aanvullende experimenten met MSM bevat zwavel radioactief gemerkte aangetoond dat na inname, MSM is gebonden aan de mucosa. Blijkbaar MSM is het binden aan receptoren op het slijmvlies oppervlak in de darm-en urogenitale traktaten en de luchtwegen. Door dit te doen, biedt het blokkeren van een interface tussen host en milieu (4). Er zijn veel gezondheid profiteert implicaties op deze natuurlijke interacties. Allergenen en parasieten kan niet binden aan het slijmvlies, worden de gifstoffen geoxideerd en vrije radicalen worden geëlimineerd.

Tekorten in de biologische zwavel kan leiden tot een minder optimaal functioneren van elke cel, weefsel en organen in het lichaam. Anorganische zwavel is slecht geassimileerd. Organisch, biologisch actieve zwavel is daarom uiterst belangrijk voor de gezondheid van elk levend organisme. MSM is de natuurlijke bron van biologisch zwavel. Het gebruik van MSM heeft de volgende voordelen:

Chronische Pijn

Misschien wel de meest opmerkelijke ontdekking over MSM is, dat de MSM is een effectieve pijnstiller die werkt met vele soorten van chronische pijn. In maart 1999 een opmerkelijk boek verschenen: "The Miracle of MSM: De natuurlijke oplossing voor Pain". Dit boek is gebaseerd op de ervaring van twee artsen die hebben gewerkt met MSM. De auteurs zijn: Stanley W. Jacob, MD, hoofd van de DMSO Pain Clinic in Portland, OR, en professor aan de Oregon Health Sciences University, en Ronald M. Lawrence, MD, Ph.D., oprichter van de Internationale Vereniging voor de Studie van Pijn, en de Amerikaanse Vereniging voor de Studie van hoofdpijn. Beide artsen bespreken hun ruime ervaring met MSM in dit boek. Gecombineerd hebben ze meer dan 20 jaar ervaring met het bestrijden van pijn met MSM. Zij concluderen dat van de meer dan 18.000 patiënten die lijden aan chronische pijn, ongeveer 70% ervaren voordelen van het gebruik van separatorvlees, dat wil zeggen, de pijn of verminderd of geheel verdwenen.

De aard van de pijn die met succes is behandeld met MSM zijn onder meer:

• Persoonlijk letsel als gevolg van ongevallen, brandwonden, enz.
• Artrose en reumatoïde artritis
• Fibromyalgie
• Lagere rugpijn
• Hoofdpijn, migraine
• Spierpijn
• Bursitis
• Tennis ellebogen en andere lokale sprots verwondingen
• Carpaal Syndroom
• Sclerose;
• Whiplash
• RSI (Repititive Strain Injury);
• Littekens als gevolg van brandwonden, operaties, ongevallen, etc.

• MSM is een natuurlijke analgetische: het blokkeert de overdracht van de pijn impulsen door zenuwvezels (C-vezels).
• MSM blokken ontstekingen en ontstekingsprocessen. MSM verhoogt de activiteit van cortisol, een natuurlijke anti-inflammatoire hormoon geproduceerd door het lichaam.
• MSM verbetert de doorlaatbaarheid van de celmembranen. Dit verbetert de opname van voedingsstoffen en veel vitaminen en de eliminatie van afvalstoffen en overtollig cellulaire vloeistoffen.
• MSM verwijdt bloood schepen, het verbeteren van de bloedcirculatie. Ook dit helpt om afvalstoffen te elimineren uit het lichaam, dat versnelt genezing.
• MSM is een spierverslapper. Dit is een belangrijk en vaak vergeten voordeel van MSM. Veel chronische pijnen worden aggrevated door chronische spierspanning in het lichaam.
• MSM helpt de natuurlijke afweermechanismen van het lichaam door het reguleren van het prostaglandine metabolisme, en regelt de vorming van anitbodies en immuun-complexen.
  MSM vertraagt ​​en herstelt verknoping in collageen. Verknoping in collageen is een natuurlijk proces in littekenvorming, waardoor harde en vaak pijnlijke litteken weefsels. Vooral in het geval van brandwonden littekens, waarbij grote oppervlakten kunnen worden getroffen, kan dit leiden tot chronische pijn. MSM geneest littekenweefsel, waardoor de huid meer flexibel. Dramatische voorbeelden bekend van mensen die brandwonden littekens behandeld met een zalf en MSM hebben hun littekens bijna verdwijnen en hebben weggenomen bijbehorende pijnen.

Synergetisch effect

MSM wordt beschouwd als een potentiator van de meeste vitaminen en andere voedingsstoffen, zoals vitamine C, co-enzym Q10, alle B-vitamines, vitamine A, D en E, aminozuren, selenium, calcium, magnesium en vele anderen. MSM verbetert de cellulaire opname van deze nutriënten, en verlengt het leven (5, 6, 8). Het lichaam kan beter gebruik maken van de voedingsstoffen, en het nemen van voedingssupplementen is efficiënter. Bovendien, minder voedingssupplementen moeten worden genomen.

Antioxidant

MSM is een sterke antioxidant, in staat is te binden en inactiveren van vrije radicalen. Vrije radicalen zijn instabiele moleculen en atomen met ongepaarde elektronen, die, door de kracht van de natuur, het aantrekken van elektronen uit hun omgeving. Vrije radicalen zijn niet allemaal schadelijk. Eigenlijk leven zonder vrije radicalen is onmogelijk. Ze zijn nodig voor te cellulaire energie productie. De lever produceert vrije radicalen tijdens de afbraak van schadelijke stoffen. En het immuunsysteem van het lichaam maakt gebruik van vrije radicalen te doden virussen en bacteriën. Het lichaam huizen anti-oxidanten die binden en te deactiveren vrije radicalen. De normale productie van vrije radicalen in een gezond mens zijn dus onschadelijk. Echter, de overproductie van vrije radicalen zijn zeer schadelijk. Ze kunnen beginnen met een kettingreactie, die uiteindelijk kan grote schade toebrengen aan celmembranen en chromosomen. Overproductie van vrije radicalen wordt veroorzaakt door fysieke en mentale stress, slechte voeding, luchtverontreiniging, zware metalen en organische verontreinigingen in drinkwater en voedsel, straling en sigarettenrook. In dergelijke gevallen moet het lichaam extra anti-oxidanten uit ons voedsel. MSM is zulk een antioxidant.

Als grote donor zwavel, MSM is essentieel voor de goede werking van de anti het lichaam oxidatie systeem. Bij het ​​neutraliseren van vrije radicalen, het lichaam maakt gebruik van een verscheidenheid van antioxidant enzymen die zwavelhoudende aminozuren bevatten, en ontlenen hun structuur en de biologische activiteit van zwavel obligaties (SS). Trouwens, MSM levert de zwavel voor het aminozuur methionine zwavel zuren, cysteïne en taurine, die worden beschouwd als krachtige antioxidanten. Wanneer afgesplitst, de thiol (-SH) groepen van deze aminozuren in staat zijn om vrije radicalen te neutraliseren (17). Zwavel is ook nodig voor de vorming van wat wordt beschouwd als de meest krachtige voedingswaarde antioxidant, glutathion (5). En zoals eerder gezegd, MSM versterkt het effect van de bekende nutritionele anti-oxidanten als vitamine C en E, co-enzym Q10, selenium, enz. (5, 7). MSM zelf lijkt ook op te treden als een antioxidant (7). Het slijmvlies bevat een koolstof-zwavel binding klieven enzym, genoemd CS lyase. Studies suggereren dat wanneer gebonden aan de mucosa, splitsing van MSM levert een elektron tekort groep CH ₃ SO ₂ die kunnen neutraliseren vrije radicalen (4).

Ontgifting

MSM is bekend op te lossen in een groot aantal organische en anorganische verbindingen (1). Gebonden aan de mucosa en te splitsen in een elektron tekort groep CH ₃ SO ₂ ^. , MSM reageert met giftige stoffen, van invloed op inactivatie en snelheden uitscheiding (4). Bovendien MSM verbetert de doorlaatbaarheid van de celmembranen, waardoor het makkelijker voor nutriënten te worden opgenomen door de cellen en afvalstoffen worden weggenomen. Praktisch gezien, MSM neemt drastisch toe het vermogen van cellen om giftige afvalstoffen uitscheiden. Veel gezondheidswerkers werken met MSM zal worden bepaald, dat het de meest krachtige ontgiftende nutraceutical of farmaceutisch middel die ze ooit hebben gewerkt.

Een recent voorbeeld toont de dramatische ontgifting werking van MSM. Een jonge kunstenaar zocht hulp in een psychiatrische inrichting voor ernstige psychische klachten. Anti-depressiva zijn klachten verergerd tot een dergelijk niveau dat hij besloot om te zoeken naar alternatieve zorg. Microscopisch onderzoek van zijn bloed met behulp van de Life Bloed / HLB test bleek onmiskenbaar dat de man leed aan een aantal zware metalen en oplosmiddelen vergiftiging veroorzaakt door de verf die hij gebruikte in zijn kunstwerken. Deze persoon later zocht de hulp van diverse traditionele en alternatieve medische professionals die voorgeschreven diverse farmaceutische medicijnen, homeopathische en orthomoleculaire detoxifier en bioresonantie therapie. Na een en een half jaar van ontgifting het bloedbeeld was enigszins verbeterd, maar hij vertoonde ook nog steeds ernstige toxiciteit symptomen (figuur a).

Figuur een figuur b

Een en een half jaar later, was zijn bloed enigszins verbeterd, maar zijn fundamentele klachten had bleef ongewijzigd. Op advies van de auteur, deze man gestopt met de medicatie ontvangen tot nu toe, en werd op hoge doseringen van MSM (15 gram / dag), ondersteund door wekelijkse Ayurvedische zweet baden te stimuleren afval ontladen. Twee maanden later zijn een microscopisch onderzoek bleek dat zijn bloed was teruggekeerd naar de normale (figuur b), en gaf hij aan dat voor het eerst sinds die in behandeling gaan, had hij een significante verbetering in zijn toestand opgemerkt.

Neurologische aandoeningen

De hersenen zijn zeer gevoelig voor de effecten van giftige stoffen zoals zware metalen en organische verbindingen. Veel van deze stoffen hebben de neiging te accumuleren in zenuwcellen waar ze kunnen ernstige oxidatieve schade veroorzaken. Neurologische stoornissen zoals de ziekte van Alzheimer en de ziekte van Parkinson, kan het resultaat zijn. MSM is een van de weinige antioxidanten die gemakkelijk kunnen passeren de bloed-hersen barrière. Het voorkomt en reparaties oxidatieve schade en herstelt de celmembraan de elasticiteit en doorlaatbaarheid. Hierdoor kunnen de zenuwcellen om te beginnen met het uitscheiden van afval-producten.

De krachtige werking van MSM wordt geïllustreerd in het volgende voorbeeld. Een oudere vrouw die leed aan vergiftiging veroorzaakt door blootstelling aan aluminium. Deze heavy metal had zich opgebouwd in haar hersenen en veroorzaakt ernstige neurologische schade. De vrouw had beperkt tot haar bed voor zes jaar, niet in staat om te communiceren met haar omgeving. Al die tijd had ze geen woord. Artsen niet langer kon haar helpen en had gegeven op haar. Ze was volledig afhankelijk van haar man, die nam complete verzorging van haar behoeften. Een natuurlijke gezondheidszorg huisarts adviseerde twee theelepels van de MSM (ongeveer 15 gram) per dag. De MSM voorbij de bloed-hersenbarrière, en herstelde de doorlaatbaarheid van de hersenen celmembranen, waarna haar hersenen cellen werden toegestaan ​​om de heavy metal gifstoffen te zuiveren. Twee weken later, de orthomoleculaire arts voorgeschreven een warm bad voor haar, waarin speciale stoffen waren toegevoegd om haar te helpen de vrijgekomen gifstoffen te elimineren door de huid. Na twintig minuten in dit bad, de vrouw plotseling glimlachte en zei: "Goh, ik voel me nu veel beter." Dit waren de eerste woorden die ze gesproken had in jaren. Enkele maanden later, de vrouw kon het leiden van een normaal leven weer (7).

Allergieën

MSM vermindert de symptomen van een groot aantal allergieën zoals voedselallergieën, contactallergieën, inhalatie allergie, enz. De grote anti-allergische eigenschap van MSM wordt waarschijnlijk veroorzaakt door het vermogen te binden aan het slijmvlies en presenteren een natuurlijke blokkerende interface tussen hosts en allergenen. Trouwens, MSM vermindert allergieën door ontgifting en eliminatie van vrije radicalen, en verbetering van de celdoorlaatbaarheid. Een direct verband tussen de concentratie van MSM gebruikt en de weerstand tegen allergenen is vastgesteld. Verschillende auteurs hebben opgemerkt dat MSM werkt als een histamine-remmer minstens even goed als de traditionele antihistaminica, zonder de negatieve bijwerkingen (5, 6, 7).

Auto-immuunziekten

MSM zeer effectief bestrijdt ontstekingen als gevolg van auto-immuunreacties (waarbij het lichaam het immuunsysteem schakelt op zichzelf). Bijvoorbeeld, mensen die last hebben van artritis vaak veel profijt van MSM. Verschillende studies hebben aangetoond, dat de suppletie van MSM, aanzienlijk verminderd gezamenlijke degeneratie en ontstekingen. In een studie werden 24 mensen met een symptomatische artrose behandeld met ofwel een gewone (NSAID) drugs, of met 3 gram MSM per dag. Na een maand, beide groepen merkte gelijk verbetering van de pijn en stijfheid (6). In een ander experiment werd een speciale stam van muizen bestudeerd die vatbaar is voor de spontane ontwikkeling van reumatoïde artritis-achtige gewricht laesies.

Onderzoekers hebben ontdekt dat de twee-maanden oude muizen die werden in water met een 3% oplossing van MSM voor een periode van drie maanden geen degeneratie van gewrichtskraakbeen geleden. In de controlegroep van muizen die alleen leidingwater, was 50% van de dieren gevonden om focale degeneratie van het gewrichtskraakbeen hebben. Bijna alle (95%) dieren uit de controlegroep hadden ontstekingsreactie in de synoviale weefsel, in vergelijking met minder ernstige ontstekingsreactie in 50% van de MSM-groep (8, 10). Het gunstige effect van MSM is gedeeltelijk te danken aan zijn vermogen om celdoorlaatbaarheid te verbeteren, waardoor schadelijke stoffen (melkzuur, toxinen) te laten stromen terwijl het toelaten van voedingsstoffen te stromen in, waardoor ze een druk opbouw in cellen die de ontsteking veroorzaakt in de gewrichten ( 5).

Muizen gevoelig zijn voor de ontwikkeling van auto-lymfoproliferatieve ziekte (ALD) kregen een dieet dat een 3% oplossing van MSM opgenomen als drinkwater vanaf de leeftijd van een maand. De gemiddelde levensduur van de controlegroep was 5,5 maanden, terwijl de gemiddelde levensduur van de MSM-groep werd uitgebreid tot meer dan 10 maanden oud. De MSM-groep toonde minder anti-nucleaire antilichamen reacties en significante vermindering van lymfadenopathie, splenomegalie en bloedarmoede ontwikkelen, daarmee suggererend dat MSM significante bescherming geboden tegen de ontwikkeling van de auto-immuunziekte ALD (12). Andere experimenten werden uitgevoerd op muizen gefokt voor hun neiging om de auto-immuunziekte systemische lupus erythematosus (SLE) te verwerven.

Deze experimenten toonden aan MSM een beschermend effect te hebben, zowel voor als na het begin van de ziekte. Muizen die worden onderhouden op een dieet met 3% MSM in hun drinkwater vanaf de leeftijd van een maand geleden lagere sterftecijfers en de schade aan de lever dan de controle groepen Drink niet alleen maar kraanwater. Na zeven maanden 30% van de controlegroep was gestorven, terwijl alle MSM muizen nog in leven waren. Ook als muizen zeven maanden oud en nu al tekenen van geavanceerde lupus waren de MSM dieet gevoed, 62% van de dieren nog in leven waren na negen maanden in vergelijking met 14% voor de controlegroep die alleen leidingwater (8) ontvangen.

Kanker

Verschillende experimenten hebben aangetoond dat orale toediening van MSM kan ratten te beschermen tegen het ontstaan ​​van kanker. In een onderzoek, ratten speciaal gefokt om gevoelig zijn voor borstkanker wanneer gegeven bepaalde kankerverwekkende stoffen, kregen een dieet met MSM voor een periode van acht dagen. De controlegroep kreeg geen MSM. Na deze inleidende fase werden alle ratten orale doses van kankerverwekkende stoffen. Er was geen statistisch verschil in het aantal tumoren te ontwikkelen in de twee groepen. Echter, de MSM dieet ratten ontwikkelden hun eerste tumoren zo'n 100 dagen later dan de controlegroep ratten, en deze tumoren werden kanker ongeveer 130 dagen later dan die in de controlegroep. Uitgaande van een twee-jaar gemiddelde levensverwachting van ratten, 100 dagen zijn het equivalent van ongeveer tien jaar in het menselijk leven

09-10-2011 om 08:49 geschreven door frankloopt  

Soepele gewrichten : chondroitine glucosamine msm
	Gewrichtslijtage voorkomen of verhelpen
	Ons skelet bestaat uit tweehonderd botten, die vorm en steun aan het lichaam geven. Een deel van deze botten is stevig met elkaar vergroeid, zoals de schedel en de bovenkaak. Ongeveer honderd botten kunnen afzonderlijk ten opzichte van elkaar bewogen worden. Dat zijn de gewrichten. Die bestaan uit twee of meer botten die ten opzichte van elkaar kunnen ‘scharnieren’. Bij die gewrichten bestaan verschillende soorten, al naargelang de bewegingen die ermee gemaakt kunnen worden. Zo zijn er de scharniergewrichten, zoals de knie of de elleboog. Zij laten bewegingen in één richting toe. Daarnaast zijn er draai-, kogel-, zadel- en schuifgewrichten, die in twee of meer vlakken kunnen bewegen. Onze gewrichten zijn ingepakt in een beschermend kapsel: het gewrichtskapsel. Dit is strak bindweefsel dat van binnen met slijmvlies is bekleed. Het zorgt ervoor dat de gewrichten makkelijk kunnen scharnieren, en voorkomt dat de gewrichtskoppen tegen elkaar schuiven en daardoor slijten. Een gebrek aan gewrichtskapsel is een van de oorzaken van gewrichtspijn.
	Glucosamine is de basisgrondstof voor kraakbeen
	De beweeglijkheid of soepelheid van onze gewrichten hangt grotendeels af van het kraakbeen, een elastische en stevige tussenlaag dat als schokbreker dient en waarmee de uiteinden van beenderen bekleed zijn waar ze scharnieren met andere beenderen. Tussen deze beenderen wordt bovendien een smeervloeistof (synoviale vloeistof) afgescheiden zodat de gladde kraakbeenoppervlakken goed over elkaar kunnen glijden. Het kraakbeen bestaat vnl. uit twee gespecialiseerde soorten bindweefsel, nl. het draadvormige collageen dat zorgt voor sterkte en rekbaarheid, en proteoglycanen, dit zijn macromoleculen bestaande uit hyaluronzuur met zijtakken van glucosamine-glycanen en chondroïtine-sulfaten die watermoleculen kunnen vasthouden. Deze proteoglycanen zorgen voor veerkracht en gladheid. Dit kraakbeen kan afslijten door leeftijd, fysieke trauma’s, mechanische belasting door zware arbeid of veel sporten. Hierdoor vermindert de soepelheid, de stootkussenwerking en mobiliteit en kan pijn en stijfheid ontstaan bij beweging. Meer over Glucosamine
	Chondroitine is struktureel belangrijk
	Is een structureel onderdeel van collageenrijke weefsels zoals kraakbeen. Chondroitine-sulfaten zijn polymeren, onderdeel van proteoglycanen en de stijgers, het raamwerk waaraan het collageennetwerk zich kan opbouwen bvb in kraakbeen, bindweefsel, luchtpijp, bloedvatwanden, beenderen. Ze trekken bovendien water aan en zorgen hiermee voor de veerkracht van kraakbeen. Door toenemende leeftijd en mechanische belasting wordt het afbraakproces van kraakbeen en collageen minder gecompenseerd door heropbouw, bevat het kraakbeen minder chondroïtinesulfaten, minder vocht, kortere chondroïtinesulfaatketens. Dit leidt tot verminderde veerkracht, slijtage en ontstekingen. Deze degeneratie kan worden afgeremd en zelfs omgekeerd als het lichaam voldoende chondroïtinesulfaat en cofactoren ter beschikking krijgt. Meer over Chondroitine
	MSM Methylsulfonylmethaan is een bron van zwavel
	MSM of Methylsulfonylmethaan is een bron van zwavel en draagt bij aan de stabiliteit van proteïnen (zwavelbruggen) zoals bvb keratine, het belangrijkste bestanddeel van huid, haar en nagels. · heel belangrijk opbouwend element in kraakbeen, pezen, spieren, gewrichtskapsel , gewrichtsbanden en ligamenten. · bevordert de productie van glutathion en remt mede hierdoor ontstekingen af. · verbetert de plaatselijke bloeddoorstroming · verlaagt overmatige spierspanning · vermindert chronische pijn · zorgt voor betere permeabiliteit van de celwanden, waarvoor voedingsstoffen beter opgenomen worden en afvalstoffen beter afgegeven worden. · versnelt het herstel van verwondingen · maakt littekenweefsel soepeler · bevordert de beweeglijkheid van gewrichten in combinatie met glucosamine · bindt zich aan slijmvliezen van luchtwegen, maag en darmen, urogenitaal stelsel en remt hierdoor de binding van parasieten aan de slijmvliezen · remt eveneens de binding van allergenen aan slijmvliezen en vermindert allergische klachten · in een aantal onderzoekingen op proefdieren vond men een kankervertragende werking · op proefdieren vond men een preventieve werking op het ontstaan van auto-immuunziekten zoals reumatoïde artritis. Meer over MSM Methylsulfonylmethaan
	De mens maakt zelf geen Vitamine C aan !
	Vitamine C is een krachtige antioxidant die in staat is om de zeer agressieve vrije radicalen in je lichaam te neutraliseren. Vrije radicalen zijn gevaarlijk, want ze vallen de grote moleculen aan van de celmembranen, de vetten, de eiwitten en zelfs het DNA. Vitamine C is ook onmisbaar voor de vorming van collageen, een eiwit dat een essentiële structurele rol vervult. Het is immers collageen dat je huid mooi glad houdt. Vitamine C speelt een rol bij de aanmaak van het bot, de tanden en de haarvaatjes, verhoogt de weerstand (het is dan ook de "antiverkoudheidvitamine" bij uitstek) en draagt bij tot de wondgenezing. Vitamine C noodzakelijk voor de vorming van collageen. Het is de transporteur van sulfaatgroepen in de productie van glycosaminoglycanen. Het vormt een co-factor in de crosslinking van collageenvezels. Vitamine C 1000 time released bestellen
	Aloe Vera Freedom heeft ze alle vijf !
	Onderzoeken wijzen uit dat er synergetische effecten zijn bij het gelijktijdig gebruiken van glucosaminesulfaat en chondroïtinesulfaat. Het is dus beter beide gelijktijdig te gebruiken voor de ondersteuning van de gewrichtsfunctie. De ideale verhouding tussen glucosamine en –chondroïtinesulfaat bedraagt 5 op 4, dus 1500mg/1200mg. Het wordt gewonnen uit het kraakbeen van kraakbeenvissen, runderen, kippen, varkens en zijn dus minder geschikt voor vegetariërs. De dagelijkse dosis van chondroïtine bedraagt 800 à 1200mg. Chondroitine, glucosamine, msm, vitamine C en AloeVera Sap samen in Aloe Vera Freedom. Aloe Vera Freedom: Synergie van 5 supplementen Bestel in de Forever Living Products Shop Belgie Bestel in de Forever Living Products Shop Nederland		Aloe Vera Freedom
	Triomove is complete gewrichtsvoeding
	Bevat 1500 mg glucosaminesulfaat, de in studies bewezen ideale hoeveelheid voor gezond kraakbeen. Bevat met 1200 mg chondroïtinesulfaat van mariene oorsprong en onberispelijke kwaliteit de in studies bewezen ideale hoeveelheid voor nog meer gewrichtscomfort. Bevat met 2250 mg MSM de in studies bewezen ideale hoeveelheid organisch zwavel voor soepel bewegen. Bevat als natuurlijke zoetstoffen maltitol en thaumatine en als natuurlijke smaakstof echt vanille-aroma. Het is de gewrichtsvoeding met de allerbeste prijs / kwaliteitsverhouding Triomove info en bestellen		Triomove van Mannavital
	Colloidaal Silicium voor huid, haar, nagels ...
	Silicium ofwel kiezelzuur is voor het menselijk lichaam een belangrijke voedingsstof. Het menselijk lichaam bevat 7 gram silicium. Ter vergelijking: het lichaam bevat 3 tot 3,5 gram ijzer en 100 tot 150 mg koper. Silicium komt vooral voor in de beenderen, de huid, de aderwanden, de milt, de pezen, de spieren, de bijnieren, de pancreas, de lever, de nieren, het hart, de schildklier en de thymus. Meer over Colloidaal Silicium bron: http://www.soepele-gewrichten.be/		Silicea Colloidaal Silicium

09-10-2011 om 08:42 geschreven door frankloopt  

09-10-2011 om 08:35 geschreven door frankloopt  

De oplossing De natuurlijke oplossing voor gewrichtsproblemen. Osteo Liquid biedt een natuurlijke oplossing die de opbouw van gezond kraakbeen ondersteunt en onderhoudsstoffen voor soepele gewrichten levert. Voor wie? De natuurlijke oplossing voor gezond kraakbeen (in alle gewrichten). Voor soepele gewrichten in knie ,voet, heup, rug, schouder, arm, hand en nek. Voor de smering van alle gewrichten. Kan nuttig zijn bij alle vormen van gewrichtspijnen. Hoe maakt Econutrition het verschil? 100% getest. 100% natuurlijke ingrediënten De gecombineerde werking van glucosamine, chondroïtine, MSM en vitamine C ondersteunt de opbouw van kraakbeen en levert alle nodige onderhoudsstoffen om de soepelheid van alle gewrichten te herstellen. Door zijn vloeibare vorm heeft deze gewrichtssiroop een bijzonder hoge opneembaarheid door het lichaam. De juiste combinatie van ingrediënten Glucosamine Dit is een stof die van nature al in ons lichaam voorkomt. Het wordt door een enzym aangemaakt uit glucose (suiker) en amine (glutamine) en staat bekend om zijn vermogen het kraakbeen te herstellen en te beschermen. Glucosamine is zeer belangrijk voor het aanmaken van kraakbeen. Daarnaast bevordert deze belangrijke stof de aanmaak van andere - voor het kraakbeen belangrijke - substanties. Kraakbeen is opgebouwd uit collageen en proteoglycanen, water en chondrocyten. Collageen zorgt voor een goede vering van uw gewrichten. Proteoglycanen houden de gewrichtsvloeistof stroperig zodat de smering van de gewrichten soepel verloopt. Ook stimuleren ze de opbouw en reparatie van kraakbeen. Glucosamine is betrokken bij de aanmaak van beide stoffen. Chondroïtine Ook deze stof wordt door uw eigen lichaam aangemaakt uit twee suikerachtige substanties. Chondroïtine houdt het kraakbeen veerkrachtig. Chondroïtine en glucosamine versterken elkaar bij de opbouw van kraakbeenweefsel. Een gezuiverd extract van chondroïtine (zoals aanwezig in Osteo Liquid) wordt voor meer dan 90% vanuit de darm opgenomen. MSM Methylsulfonylmethaan (MSM) is organisch zwavel, dit is de natuurlijke bron van zwavel die een belangrijke component is van alle steunweefsels in het lichaam. Het is aanwezig in groenten, graan, vlees en melk, maar is zo instabiel dat het bij het bereiden en opslaan van deze voedingsmiddelen makkelijk verloren gaat. In de loop van het leven verandert de concentratie MSM in het lichaam. MSM ondersteunt de elasticiteit van uw gewrichten en houdt het kraakbeen zacht en soepel. Ook helpt het belangrijke voedingsstoffen door het lichaam goed op te nemen. Vitamine C Vitamine C (ascorbinezuur) is betrokken bij de opbouw van alle steunweefsels in het lichaam. Het versterkt bovendien de invloed van glucosamine. Vitamine C verhoogt ook het effect van MSM. Het stimuleert eveneens de opbouw van kraakbeen. Gebruik 1 maatbekertje met 15 ml siroop per dag innemen. Als startdosering de 1e week van de behandeling twee maatbekertjes met 15 ml siroop per dag innemen. De siroop heeft een prettige kersensmaak. U kan de siroop tevens prima vermengen met water of vruchtensap. Droog en koel bewaren. De dagelijks aanbevolen hoeveelheid niet overschrijden. Buiten het bereik van kinderen bewaren. Een voedingssupplement mag niet als een vervanging van een gevarieerde en evenwichtige voeding en een gezonde levensstijl worden gebruikt. Productinfo fles 500ml met maatbeker. Totaal netto gewicht : 510g Samenstelling per dagdosering (15 ml) glucosaminesulfaat 1634 mg Chondroïtinesulfaat 1200 mg MSM 500 mg Vitamine C 60 mg (100% ADH) bron: http://www.econutrition.be/index.php?option=com_content&view=article&id=67&Itemid=80&lang=nl

08-10-2011 om 12:06 geschreven door frankloopt  

25-09-2011 om 17:52 geschreven door frankloopt  

Supplement dat gewrichten repareert zit farma dwars

"De farmacie is niet blij glucosamine", zegt Kris Kuiper. "Steeds meer mensen ontdekken het. Vroeg of laat gaan de farmaconcerns dat merken in hun omzet."

Kris Kuiper is een specialist. Weinig mensen weten zoveel over glucosamine als hij - maar Kuiper verdiept zich ondertussen al jarenlang in het wonderlijke supplement. Glucosamine repareert kapotte gewrichten, en werkt zo krachtig dat het soms eerder aan een medicijn doet denken dan aan een supplement. Tegelijkertijd is het veilig. In proeven op mensen hebben onderzoekers nooit gevaarlijke bijwerkingen kunnen ontdekken.

"De belangrijkste bijwerking is eigenlijk dat een kleine groep mensen met een allergie voor schaaldiertjes verkeerd op glucosamine kan reageren", zegt Kuiper. "De meeste glucosamine wordt gemaakt uit schilden van krabben en garnalen, en in de supplementen kunnen eiwitten zitten waar die groep gevoelig voor is."

Een paar maanden terug publiceerden Belgische en Franse onderzoekers nog een uitgebreide meta-analyse die de veiligheid van glucosamine onderbouwt. "Het was de grootste analyse tot nu toe", zegt Kuiper. "De onderzoekers namen alle studies vanaf 1980 mee en concludeerden dat glucosamine niet alleen effectief, maar ook uiterst veilig was. Safety was excellent, schreven ze."⁽¹⁾

Dat is een groot verschil met allerlei andere supplementen die op de markt zijn. Zoals Myostat, moppert Kuiper. "De makers zeggen dat 'Myostat zo goed werkt, dat ze het de consumenten niet konden onthouden'. Maar over de mogelijke bijwerkingen is niets bekend. Als je zo'n product onder die condities op de markt brengt, dan gebruik je je klanten ongevraagd als proefkonijn."

Dat glucosamine als ongevaarlijk uit de bus komt is niet verrassend. "Je kunt het al beredeneren. Net als creatine heeft glucosamine een plaats in de stofwisseling. Het lichaam produceert het. Glucosamine zit bovendien in de voeding." In zijn gebonden vorm tenminste. De vrije variant van het versuikerde aminozuur vind je eigenlijk alleen in supplementen. Het lichaam gebruikt dat aminozuur bij de opbouw van kraakbeen.

Supplementenmakers stoppen glucosamine vaak samen met chondroïtine in capsules. Chondroïtine is een keten van suikers en eiwitten, die het lichaam helpt kraakbeen en bot op te bouwen.

Chondroïtine en glucosamine zijn typerend voor de werking van de betere supplementen. Ze ondersteunen natuurlijke vermogens van het lichaam. Wie ze slikt, voorziet zijn of haar lichaam van extra bouwstoffen om zelf beschadigde gewrichten te herstellen.

"Dat glucosamine echt kraakbeen opbouwt is nog niet aangetoond", zegt Kuiper. "Niet bij proeven op mensen tenminste. Wel staat vast dat glucosamine de structuur van kraakbeen verbetert en daardoor het vocht in het gewricht beter kan vasthouden. Samen zorgen die effecten ervoor dat het gewricht soepeler beweegt en beter schokken dempt."

"Het mooie van glucosamine is dat ze in het lichaam niets overhoop halen", zegt Kuiper. "Medicijnen doen dat vaak wel. Mensen met artritis krijgen vaak ontstekingsremmers die weliswaar de pijn verminderen maar ook allerlei bijwerkingen hebben."

Toch verschijnen er in de medische bladen nog wel eens stukken die het supplement door het putje halen. Achter die glucosamine bashing vermoedt Kuiper de economische realiteit van de farmacie. "Farmaconcerns verdienen miljarden aan artritismiddelen en pompen honderden miljoenen in de ontwikkeling van nieuwe middelen. Als de consumenten en artsen gaan beseffen wat glucosamine kan, dan zullen de farmaceuten dat gaan merken in hun portemonnee. De industrie wil dat maar al te graag verhinderen."

Gewrichten en ontstekingsremmers In de VS krijgt tien tot twintig procent van de mensen boven de 65 niet-steroïde ontstekingsremmers (op z'n Engels afgekort tot NSAID's) om pijn in - en aftakeling van - gewichten tegen te gaan.(a) De totale kosten voor de behandeling van artritis komen voor eenderde op het conto van NSAID's.(b) NSAID's remmen ontstekingen die bij artritis het kraakbeen en soms ook het bot aantasten door enzymen te blokkeren, die op hun beurt uit vetten stoffen maken die de ontstekingen oproepen. Eén daarvan is het enzym COX-1, maar dat beschermt ook het maagvlies. Daarom krijgen gebruikers van NSAID's vaak last van maagbloedingen en perforaties.(b) Die bloedingen hebben soms een dodelijke afloop. In de VS schat Michael Wolfe van Boston University het aantal NSAID-doden voorzichtig op 16.500 per jaar. Wolfe spreekt van een 'stille epidemie'. Het aantal Aidsdoden is ongeveer even groot.(c) De industrie heeft in de late jaren negentig miljarden geinvesteerd in COX-2-remmers of de coxibs: ontstekingsremmers die het COX-1-enzym met rust lieten. De kans dat die maagbloedingen veroorzaken is bij gebruikers van die nieuwe generatie NSAID's gehalveerd.(d) De bijwerkingen van de nieuwe ontstekingsremmers zijn nog onbekend. Wel is duidelijk dat ze duur zijn. Ze kosten 3,5 keer zoveel als oude NSAID's. Voor een patiënt komt dat neer op 2,5 dollar per dag.(e) a. Griffin MR. Epidemiology of nonsteroidal anti-inflammatory drug-associated gastrointestinal injury. Am J Med. 1998 Mar 30;104(3A):23S-29S; discussion 41S-42S. [PubMed] b. Robyn Tamblyn, Laeora Berkson, Dale Dauphinee, David Gayton, Roland Grad, Allen Huang, Lisa Isaac, Peter McLeod, Linda Snell. Unnecessary Prescribing of NSAIDs and the Management of NSAID-Related Gastropathy in Medical Practice. Annals of Internal Medicine 15 September 1997. 127:429-438. [Link] c. Aspirin-like drugs are 15th leading cause of death in U.S. Reuters, 16-6-1999. Gebaseerd op Wolfe MM, Lichtenstein DR, Singh G. Gastrointestinal toxicity of nonsteroidal antiinflammatory drugs. N Engl J Med. 1999 Jun 17;340(24):1888-99. [PubMed] c2. Wolfe MM. NSAIDs and the gastrointestinal mucosa. Hosp Pract (Off Ed). 1996 Dec 15;31(12):37-44, 47-8. [PubMed] d. Mamdani M, Rochon PA, Juurlink DN, Kopp A, Anderson GM, Naglie G, Austin PC, Laupacis A. Observational study of upper gastrointestinal haemorrhage in elderly patients given selective cyclo-oxygenase-2 inhibitors or conventional non-steroidal anti-inflammatory drugs. BMJ. 2002 Sep 21;325(7365):624. [PubMed] e. Ivar Kristiansen.Modelling In Practice: Do the Benefits of New Arthritis Drugs Stand up to the Price? [PDF]

Kuiper, die sporters begeleidt en ook zelf met gewichten traint, heeft een klein bedrijf opgezet rond glucosamine en chondroitine. Het zenuwcentrum daarvan is zijn zorgvuldig opgeruimde werkkamer in zijn woning. Het bedrijfje is een direct gevolg van de desinteresse voor het supplement die Kuiper als student bewegingswetenschappen ontmoette.

"Ik was enthousiast over glucosamine. Hier kon je sporters met blessures, of mensen die hun gewrichten hadden overbelast of artritispatiënten mee helpen. Maar als ik daar met artsen of wetenschappers over sprak, stuitte ik op ongeloof en onwil. De enige manier om iets met glucosamine te doen, ontdekte ik, was door een bedrijfje op te zetten. En dat is precies wat ik heb gedaan." Kuipers bedrijf heet hetzelfde als zijn website: Glucosamine.com.

Basale aanpak

Kuiper is een onrustzaaier in supplementenland. Zijn prijzen zijn de laagste; lager zelfs dan die van grootgrutters als Etos. "Ik ben goedkoop omdat ik opereer met minimale kosten", verklaart Kuiper. "Ik heb geen dure winkel, ik adverteer niet, ik doe niet aan mailings. Ik ga ervan uit dat de supplementen zichzelf moeten verkopen - en dat doen ze ook. Soms verkoop ik ineens aan iemand in een dorp waar ik nog nooit van gehoord heb. Die blijft trouw kopen - en even later krijg ik nog een klant uit datzelfde dorp. Ik krijg mond-tot-mond-reclame. Betere reclame is er niet."

Kuipers klanten zijn sporters met versleten gewrichten en ouderen met gewrichtsklachten. Bij hen werkt glucosamine ongewoon goed. "Ik heb een paar klanten die op de wachtlijst stonden om een kunstgewricht te krijgen, maar daar weer af zijn gehaald omdat het niet meer nodig was. Nou waren dat typische best responders, die waarschijnlijk nog veel kraakbeen hadden. Hoe meer kraakbeen je nog hebt, des te beter werkt glucosamine."

"Ik zorg er verder voor dat mijn producten zuiver zijn. Zeker voor mijn chondroitine heb ik moeite moeten doen om een gegarandeerd zuiver preparaat te krijgen. De grondstof voor chondroitine is runderkraakbeen. Omdat runderen BSE kunnen krijgen haal ik mijn chondroitine uit een BSE-vrij land."

In de toekomst wil Kuiper zijn bedrijfje uitbreiden. "Ik zit er serieus over te denken om ook visolie te verkopen. Omega-3-vetzuren remmen ontstekingen en zouden de werking van glucosamine kunnen aanvullen."

Onzinsupplementen passen niet in Kuipers aanpak. "Ik zal nooit van die modieuze supplementen verkopen die niets toevoegen. Om een voorbeeld te geven: op dit moment is liquid een hype. Je hebt liquid creatine, liquid tribulus en ook liquid glucosamine. Het lichaam neemt vloeibare glucosamine voor negentig procent op, beweert de fabrikant. Bij de vaste kristallijne variant zou dat twintig procent zijn."

Onzin, blijkt uit legio studies. "De opname van de ordinaire vaste glucosamine is negentig procent, wat de producenten van de dure vloeibare preparaten ook mogen beweren. Kijk, ik wil me graag onderscheiden", besluit Kuiper. "Maar dan wel op een manier waar de consument iets aan heeft."

Je vindt de website en -winkel van Kris Kuiper op www.glucosamine.com.

bron:
http://www.ergogenics.org/glucosamine5.html 

17-09-2011 om 10:51 geschreven door frankloopt  

¤ Quercetine is een flavonoïde met antioxidante eigenschappen. Het wordt al meer dan dertig jaar gebruikt om de weerstand te vergroten tegen voedsel- en luchtwegallergieën. De biologische effecten zijn met name te verklaren door de antioxidante werking, maar ook door de synergie met vitamine C (quercetine en Vitamine C beschermen en herstellen elkaar wederzijds), en de veelzijdige en uitgebreide ontstekingsremmende werking. Bijzonderheden:

• Quercetine remt de cyclo-oxygenase en de lipo-oxygenase, waardoor de aanmaak wordt geremd van de voornaamste aanjagers van ontstekingen: prostaglandines et leukotrienes. Door dit brede werkingsgebied kan het gebruikt worden in alle situaties waarin sprake is van ontstekingen
• Quercetine remt de aanmaak van histamine door de basofielen en mastocyten te stabiliseren. Histamine is rechtstreeks verantwoordelijk voor het overgrote deel van de vervelende symptomen van een allergie (niezen, jeuk etc.).
• Quercetine werkt direct in het darmkanaal aan het terugdringen van allergische reacties op voedsel
• Een onderzoek dat zich over een lange periode uitstrekte en waarbij 809 mannen gedurende 5 jaar werden gevolgd (Lancet, 23 oktober 1993; 342: 1007-11) toont aan dat een hoge quercetine-inname het algehele risico op hart- en vaatziekten met een derde vermindert. Quercetine heeft aangetoonde anti-stollingskwaliteiten en een bloedvatverwijdende werking.
• Het risico op een herseninfarct is omgekeerd evenredig aan de inname van quercetine: diegenen die de laagste dosis quercetine innemen lopen een 4 maal zo hoog risico op een herseninfarct
• Quercetine beschermt de nieren tegen vergiftiging door bepaalde medicijnen (cyclosporine)
• Quercetine verbetert de symptomen bij prostatitis aanzienlijk, en vermindert de pijn bij chronische bekkenpijn.
• Quercetine is al vele malen onderzocht vanwege de veelbelovende kankerbestrijdende werking
• Lange tijd was men gematigd enthousiast over de gunstige werking van quercetine, omdat het moeilijk opgenomen wordt door de darm. Om toch te kunnen profiteren van de positieve eigenschappen, was het noodzakelijk elke dag een grote hoeveelheid capsules in te nemen.

17-09-2011 om 10:42 geschreven door frankloopt