Na de Ironman in 2008 een nieuw zakelijk doel voor 2009
10-11-2009
Hurgada: fantastisch...20m onder water
De vorige maand heeft mij 2 nieuwe sport-evaringen rijker gemaakt.
Plaats van ervaring 1: De Eddy Merckx Wielerpiste" te Gent. Het Ironmanagers2008 bestuur had voor de gelegenheid deze piste afgehuurd. Na een korte briefing en enkele opwarmrondjes op het vlakke binnenbaantje ging het langzaam hoger en hoger. Het vraagt enige durf en zelfvertrouwen om je snelheid op te drijven en je steeds hoger in de bocht te smijten. Dit op een fiets met vaste pion maw freewheelen is onmogelijk. De snelheid telkens licht verhogen voor de bocht en onvervaard blijven doortrappen in de bocht, daar lag het geheim. Ik kon nooit vermoeden dat rondjes draaien zo plezierig én vermoeiend kon zijn. Twee uur lang voelden wij ons verwant met "Poeske" Scherens en "Stanneke" Ockers, de pistehelden uit vervlogen tijden.
Plaats van ervaring 2: Hurghada Egypte. Een vierdaagse duikcursus tussen de koraalriffen. De duikcursus die ik en Dagmar volgden was de PADI Open Water Cursus. Net voor onze afreis wist iemand ons te vertellen dat PADI staat voor Pay And Die Immediately, ironisch grapje of realiteit, het maakte onze angst voor het onbekende er niet kleiner op.
Hurghada is een nieuwe stad geboren uit een oud vissersdorpje langs de kust van de magistrale Rode Zee. In de korte bustransfer tussen de vlieghaven en ons hotel werden we dadelijk geconfronteerd met alle clichés die we over Egypte al gehoord hadden. Meer dan de helft van de honderden gebouwen die de nieuwe stad moeten vormen staan onafgewerkt te verkommeren, de andere helft is afgewerkt maar nu al verwaarloosd. Lopen de straten door de vuilnisbelten of zijn ze de vuilisbelten? Smeerlapperij overal. Het beeld wordt nog scherper door het contrast met de buitensporige luxe van de *****hotels langs de kustlijn. De fout zit em in beleid en mentaliteit beide gevoed en gedomineerd door een verstikkende religie. Wat blijft er over van de trots en suprematie van de Oude Egyptische cultuur? Egyptische vrouwen zie je niet in het straatbeeld. Ze nemen blijkbaar niet deel aan het openbare leven. De duizende werkkrachten in de toeristensector van kamer"meisje" tot hotelmanager zijn trouwens allemaal mannen. Discriminatie troef! Maar goed ik zou het over duiken hebben.
Dag 1. De eerste dag van ons verlofweekje is tevens de eerste dag van onze duikcursus. THEORIE! Een hele dag lang. Buiten is het 30graden en schijnt de zon. Binnen zitten Dagmar en Frank video's te bekijken, formulieren in te vullen en testvragen te beantwoorden. Frustratie ten top. Af en toe eens diep ademen, beseffen dat dit om een noodzakelijk kwaad gaat en ons focussen op al het moois dat ons nog te wachten staat doet ons de dag overleven. Op het einde: examen! Om te vermijden dat ik tot het einde van mijn dagen zal nageroepen worden met "stoefer" besluit ik mijn uitslag niet kenbaar te maken. Dit kan ik jullie wel verklappen: het was FENOMENAAL!
Dag 2. Vandaag wordt de theorie omgezet naar de praktijk maar nog binnen de veilige diepten van een zwembad. Patrick uit Schelle, onze instructeur is zeer onder de indruk over de snelheid waarmee we de dingen opnemen. Het kristalheldere water van de Rode Zee wenkt.
Dag 3. Vandaag gaan we het weten. De zee is rustig, het weer schitterend. Een speciaal voor duikers ingerichte boot brengt ons tot bij de prachtige koraalriffen. Pakken en zuurstofflessen worden vastgegespt en gecontroleerd. Daar sta ik dan op het randje van de boot. A small step for man, a big step for that same man later lig ik in het water. Ik voel mijn hart kloppen tot in mijn keel. Rustig vriend, rustig. Langzaam de lucht uit mijn vest laten. Even dat gevoel: "ik wil niet, ik wil niet...". De nieuwsgierigheid wint gelukkig en ik...zak... zak en zak. Door de overdruk pijn in de oren. Geen probleem klaren, klaren (=neus dichtknijpen en snuiten om de druk weg te nemen) en nog eens klaren. Het gevoel van onwennigheid en onzekerheid over het onbekende verdwijnt al snel wanneer ik me 10m lager tussen alle koraalpracht bevind. Enkele minuten later voel ik me letterlijk als een vis in het water. Krokodilvissen, Napoleonvissen, een Murene van 2,5m en Nemo met zijn vriendjes, we zien ze allemaal.
Dag 4: Nog meer van dat. We hebben de smaak nu echt te pakken. Elke minuut voelen we ons beter op ons gemak en kunnen we meer genieten van alle pracht rond ons. Dé belangrijkste beloning was natuurlijk het duiken zelf maar ook het diplomaatje dat we op het einde van deze dag mochten ontvangen deed ons glimmen van trots. We hebben bewezen dat we op een veilige en respectvolle manier ons kunnen voortbewegen op een diepte tot 18m én nog belangrijker we hebben het....overleefd! :)
