Na de Ironman in 2008 een nieuw zakelijk doel voor 2009
05-09-2008
Tsjakaaaa!!!!!!!!
Tsjakaaa.....Tsjakaaaa.....Tsjakaaaa, het is woensdag 03/09 en ik ik zit in de Zwin-kwarttriatlon.
Het is de eerste maal dat ik aan deze prachtige wedstrijd deelneem. Het nadeel van een eerste deelname is dat je in de laatste wave dient te starten. Tussen elke wave zitten een vijftal minuten, ik zit in Wave 10 en start dus ca een uur later dan de eerste deelnemers. De reden hiervoor ligt organisatorisch en veiligheidsmatig. Het kanaal (te Sluis-Nederland) waarin we moeten zwemmen is te smal om 980 atleten tegelijkertijd te laten starten. Gevolg heel de wedstrijd zwem, fiets en loop je atleten voorbij wanneer je iets of wat goed bent :). Andere atleten inhalen motiveert natuurlijk maar kost ook tijd in het smalle kanaal en op de smalle wegen. Daarom....
Tsjakaaa....Tsjakaaaa.....Tsjakaaaa, iedere keer ik iemand passeer galmt de oerkreet van Nederlands motivatieGoeroe Emile Ratelband, waar ik ooit een sessie van mocht bijwonen, door mijn hoofd. Een unieke ervaring die me op adrenalinemomenten nog steeds helpt. Ik kom uit het water na 18'15" een matige tijd maar te verantwoorden door 1100m ipv 1000, vertraging door voorbijsteken en koude (18° brrr) watertemperatuur.
Tsjakaaa....Tsjakaaa.....Tsjakaaaa de ene na de andere fietser zoef ik voorbij, de snelheid ligt een stuk boven de 40, we rijden over smalle, bochtige wegen richting Cadzand, de wind (kracht 5-6) zit in de rug. Op de rechte stukken is het genieten, in de bochten oppassen en roepen op tragere deelnemers maar toch ......Tsjakaaa!!! Na Cadzand hebben we nog 2/3 van het fietsparcours af te leggen. De euforie wordt iets minder, de wind zit nu voor de rest van de wedstrijd in het nadeel dus: zwoegen en stampen!!! Ook de anderen zien af en de Tjakaaa's blijven zich al hijgend opvolgen.
Tjaka ....Tsjaka...Tsjaka het stemmetje in mijn hoofd dempt haar volume, de hartslag is hoog, te hoog.... tempo iets laten zakken, de Tskaaatjes worden nog stiller en minder frequent , nog 10km.
We zitten nu in Knokke, volk langs de weg, een nieuwe adrenalinestoot TSJAKAAAAA!!! verdorie!! Tempo terug optrekken en vechten. Na 1u10' rijd ik de wisselzone binnen. Geen supertijd maar ook hier te verantwoorden. In de wisselzone hebben de organisatoren een kadootje voor de eerstejaars deelnemers. Wij mogen door de plaatsing van ons materiaal 150m extra lopen . Niet tof en niet correct, maar hé "it's all in the game, keep on smiling" en.....
Tsjakaaa....Tsjakaaa.....Tsjakaaa, dit is een nieuw gevoel in het loopgedeelte, ik loop zowaar andere atleten voorbij tijdens mijn zwakste onderdeel. Mijn benen zijn licht, totaal geen krampgevoel maar de hartslag is hoog. Ik heb een goed tempo maar durf niet te versnellen. Veel volk langs de dijk en enkele trouwe supporters (Tx Henri, Jeannine, Daddy) die me aanmoedigen. Ook Stefaan Engels (kersvers wereldkampioen "aantal volledige triatlons op één jaar = 15stuks ondertussen en dit jaar nog 5 te gaan om aan twintig!!! te komen = ongelooflijk!) roept mij toe. GO Frank GO! Pas aan het laatste keerpunt (nog 2,5km te gaan) durf ik het tempo op te drijven De Tjakaaa's volgen elkaar nu snel op, ik vergroot mijn loopfouléé nog, zij aan zij met een collegadeelnemer blijf ik versnellen. De laatste km maak ik er quasi een spurt van, de knie kraakt niet, ik zweef en voel me super. Met mijn laatste Tsakaaa passeer ik nog een loper op de finishlijn. Tijd: 44'12" minuten.
Eindbeoordeling: prachtige wedstrijd: alle gevoelens zaten er weer in. Met een tijd van 2u18' = 172ste plaats op 980deelnemers mag ik gezien de omstandigheden (startlijn, gescheurde kruisband en enkele weken niet kunnen trainen) best tevreden zijn. Ik blijf erin geloven, dus....
