Na de Ironman in 2008 een nieuw zakelijk doel voor 2009
05-08-2008
Antwerp 70.3 Ironman
De laatste week voor deze doorgedreven test in aanloop naar het Moment Suprème (Florida 01/11/2008) had ik me erg rustig gehouden. Trainingen drastisch beperkt om de rustpols naar beneden te krijgen en het zware gevoel in de benen weg te krijgen. Die zware benen waren een gevolg van de vrij zware trainingsweken die ik me had opgelegd tijdens ons verlof in Frankrijk.
Zaterdagavond nr en startpakket gaan ophalen op linkeroever, kwestie van dat zondag niet meer te moeten doen. De atleten en het materiaal dat ik daar de revue zag passeren gaven me al direct een idee van het hoge niveau waar ik me mocht aan verwachten. Nog snel een pastaatje binnengespeeld samen met enkel andere ironmanagers en dan snel naar huis om de benen te laten rusten
Zondagochtend, vroeg opgestaan voor een ontbijt van muesli, druivensap, pannekoeken met siroop en een banaan. Rond 08.00u was mijn trouwe begeleider en zwemtrainer Dirk er al om het materiaal een laatste keer na te checken. Alles ok en wijle weg. Mijn zoontje Bruce was voor de gelegenheid bij mijn vriendin Dagmar blijven slapen. Eerst naar wisselzone twee om de loopschoenen weg te plaatsen. Daarna met de fiets naar wisselzone één, collega's ironmanager het beste wensen, fiets en materiaal plaatsen, vrienden en familie groeten, een laatste kus van Daggie, Bruce, Joni en Yentl, wetsuit aan en me tussen de andere triatleten naar de start begeven. De spanning stijgt, de hartslag versnelt, leg ik me meer naar voor?, opzij? waarom doe ik dit? ik haat die laatste 5 préstart minuten, maar wie niet? Als we de trap naar het water afdalen staat mijn moeder aan de leuning. Tof dat zij mij tussen de 1060 atleten nog weet te vinden voor de laatste aanmoedigingen. Nog een foto door Louis en hop het water in. De laatste minuut voor het startshot is steeds duwen, trekken, plaats innemen, plaats opnieuw verliezen enfin een klotemoment. Het is nu niet anders, hartslag naar 124 en we zijn nog niet vertrokken.
Pang en de chaos is compleet, welke kant moet ik uit? Het volgende half uur is werken, zwoegen en vechten alles behalve vlotjes zwemmen dus. Na 31'30" hijs ik me als 278ste uit het water, een goede tijd gezien de omstandigheden en weer wat bijgeleerd. Volgende keer leg ik me meer naar voor en meer naar buiten. Vlotte wissel onder aanmoedigingen van de vrienden en snel de fiets op. De eerste km's dienen om goed in het ritme te komen maar eens buiten 't stad zit ik meer boven de 40km/u dan eronder. Daar zit de wind voor iets tussen, dat beloofd voor straks. Blijven stampen jongen, de hartslag stabiel rond de 140 houden (ED). Na een snelle eerste 40km begint het hard te regenen. Joepie, I like it, dit is mijn weer en ik knal de ene na de andere fietser voorbij. Ik fiets op wolkjes, regenwolkjes. Na het keerpunt zie ik dat bijna al mijn ironmanagers collega's achter mij zitten. Yes, ik ben goed bezig! 65km voorbij, spijtig: gedaan met de regen. Een peloton van renners haalt mij in. Onder hen IM's Raf, Cristophe en Phillippe. Ik laat hen rijden maar sluit netjes achteraan aan en laat een gat van max 5m. Reglementair moeten we 10m laten maar ik besluit niet heiliger te zijn dan de paus. De laatste 20km zijn zwaar. Toch weet ik mijn tempo ook met een stevige tegenwind rond de 33km/u te houden. Ik kom binnen na een goede 2u27' of een gemiddelde van 36,8km/u en ben enkele tientallen plaatsen opgeschoven. Ik ben tevreden en voel me nog sterk.
Snel wisselen nu, maar een sanitaire stop dringt zich op. Gelukkig is er een plashokje vrij. Verdoeme da blijft maar komen. Zeker een minuut ben ik blijven plassen. Oef het is eruit en ik kan aan de halve marathon beginnen. Ai,oei hier is het weer, na 1km al sta ik stil langs de kant met kramp in de hamstrings. Even stretchen, weer een minuut kwijt en terug weg. Het duurt tot km 5 voor ik echt vlot begin te lopen. Ik probeer het tempo rond de 12km/u en de hartslag rond 160 te houden en dat lukt me vrij aardig. Toch lopen erg veel atleten mij voorbij. In de laatste 4km moet ik ook nog 5 IM's voor laten gaan. Verdoeme toch wat lopen die gasten goed. De laatste km versnel ik op de grens van krampen, hoe meer ik de grote markt nader hoe meer aanmoedigingen ik hoor.Mijn zoontje springt over de omheining en loopt de laatste honderd meter met me mee. Samen lopen we over de meet in 4u53'58". Felicitaties en een medaille van Marc Herremans himself. Felicitaties en zoenen van ouders, vrienden en natuurlijk ook van Dagmar die er weer een mooie dvdreportage van heeft gemaakt
13minuten sneller dan vorig jaar en ik voelde me na de aankomst nog supergoed. De eenzame, lange trainingsuren lonen en na vandaag lijkt Florida weer net iets haalbaarder.
Geboren op 17 augustus 1962 onder het teken van "De Leeuw". Sport primeerde niet in mijn eerste 15 levensjaren. Veel eten met een sterke voorkeur voor frietjes daarentegen... Toen ik 15 was woog ik reeds om en bij de 80kg, gevolg aantrekkingskracht op de meisjes: nihil!
Zo kon het niet verder. Dieten dus en hop naar de sportschool in Boom. Hier kwam de definitieve klik, het lichaam vormde zich geleidelijk om en sport werd een belangrijk deel van mijn leven. Na de sportschool volgde het sportkot in Brussel. De basis werd gelegd voor een latere carière in de sport. Ik blonk in geen enkele discipline eht uit en was eerder het all-roundtype. Les geven, mensen laten bewegen en sporters trainen, zo zag ik mijn toekomst.
Eind jaren tachtig had ik al wat ervaring opgedaan in het onderwijs en was ik begeleider in een krachtcentrum. Het was de tijd dat het fenomeen "modern fitnesscentrum" kwam overgewaaid uit de VS. Dit wou ik doen, hier kon ik mijn ambities in kwijt, hier zag ik brood in. De zoektocht naar een goede locatie en voldoende financiele middelen werd ingezet. Het duurde nog tot 1995 alvorens ik beide gevonden had. Actief Boom werd meteen een enorm succes en dat smaakte naar meer. GO-FiT Londerzeel volgde al snel in 1996 en nog later kwamen: Aartselaar, Mechelen, ..... Ondertussen is GO-FiT een vaste waarde geworden in Fitnessland en worden 12 zelfstandige GO-FiTcentra gerespecteerd om hun begeleidingsconcept, service en klantvriendelijkheid. Mijn eerste droom (een zakelijke) werd werkelijkheid!
Bij het opstarten van mijn laatste GO-FiTproject (modern nieuw centrum op het recreatiedomein "Breeven"-Bornem) rijpte het idee om als "offer" op een goede afloop een serieuze sportieve uitdaging aan te gaan. Een marathon lopen? Nee das echt te zwaar voor een explosief getraind type, maar wat dan wel? Via een kennis hoorde ik over een nieuwe triathlonclub "Ironmanagers2008" die zou worden opgericht. "Is dat niets voor jou?" Hola wacht eens even: een Iron Man is dat niet 3,8km oceaanzwemmen, 180km fietsen en 42,195km lopen???? Daar heb ik méér dan één nachtje over geslapen maar: "hoe ouder hoe zotter" en "als het niet onmogelijk lijkt is het geen echte uitdaging" vond ik mooie argumenten. Dus NO WAY BACK als God het belieft en mijn lichaam laat me niet in de steek dan volbrengt deze jongen op 01 november 2008 zijn tweede droom (een sportieve).
Om de druk bij mezelf nog wat op te bouwen werd er een weddingschap aangegaan voor het goede doel. Wie 2 euro geeft mag een gokje doen op mijn eindtijd of gokken op welk moment ik de strijd zal staken. Moet ik inderdaad "opgeven" dan int diegene die er met het moment van opgave kortst bij gokt, de ganse pot. Indien ik de wedstrijd kan afmaken mag diegene die het kortste bij mijn eindtijd zat mee naar de "To Walk Again" galaavond in het casino van Knokke om aldaar tussen de grote sportvedetten te "dineren" en onze prijzenpot aan Marc Herremans te overhandigen. Mis de kans op deze unieke avond niet en mail me je gok (2 voor één of 5 voor drie) door. Ik laat je dan weten hoe je kan betalen.
Zondag nog een belangrijke afspraak op de 70.3 Ironman (halve afstand) van Antwerpen. Een goede test
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
