Waarom is het dat ik, als ik gewoon zomaar door de stad loop, de beste ideeën krijg om neer te schrijven in mijn blog, terwijl ik als ik me dan eindelijk achter mijn computer zet, een kwartier voor mijn wit scherm zit en mijn hoofd opeens helemaal leeg wordt? En uiteindelijk is het enige wat ik dan nog kan schrijven, een overzichtje van mijn week - die eigenlijk helemaal niet zoveel verschilt van mijn weken in België, behalve dan dat er geen chiro, dat er meer handtastelijke venten en halfnaakte vrouwen zijn en o ja, dat iedereen Engels tegen me praat. Geen interessante filosofische monologen in deze blog, neen, want filosoferen lukt blijkbaar niet als je voor een computer zit. Misschien maar best ook, ik kan me heel goed voorstellen dat velen onder jullie zich geen bal interesseren voor mijn filosofische reflecties. Ik denk eerlijk gezegd zelfs dat als ik levenswijsheden zou neerschrijven, ik die zelf niet eens zou kunnen herlezen zonder in lachen uit te barsten. Enfin, tot zover mijn opinie over mijn eigen filosofie, laat ons nu maar terug tot de kern van de zaak komen; een samenvatting:
- Het is de laatste schoolweek en eindelijk, na 10 weken wachten, worden de lessen interessant.
- Essay voor Victorian Dream-Worlds terug gehad; 63 procent. Niet tevreden, maar ja, ben ik dat ooit?
- Eigenlijk een slechte dag gehad gisteren
- Slechte dag gevierd door met Maria een Disney-avond te houden
- Keihard gewerkt vandaag
- Plannen maken om wraak te nemen op de freshers
Gisteren is de laatste volledige lesweek dus begonnen en eindelijk begin ik het gevoel te krijgen dat het nuttig is dat ik in de lessen zit. Zo hebben we in Sociolinguistics oefeningen gemaakt voor het examen (ik word verondersteld van twee essays te kunnen schrijven in het Engels in een uurtje tijd, daar zal ik nog wel wat op mogen oefenen, vrees ik), in Modernisms hebben we mogelijke plannen voor essays besproken (en heb ik vernomen dat John van ons verwacht dat we twaalf bronnen gebruiken, en dat terwijl ik al een draft heb van mijn essay en daarvoor maar drie bronnen nodig had) en in Victorian Dream-Worlds hebben we ons eerste essay teruggekregen, met daaraan een blaadje met feedback geniet. Ik had 63 procent, dat is hier een 2.1 dus ik zit nog steeds safe, maar toch... Dit is mijn lievelingsvak en ik zou toch graag een beetje betere punten hebben voor mijn volgende essay. Ik ben arrogant genoeg om te denken van mezelf dat ik beter kan als ik wat beter mijn best doe, dus ik ben dan ook vastbesloten om volgende keer keihard te werken (enfin, ik heb toch de intentie om dat te doen, maar ik vrees dat die intentie er niet meer zal zijn eens het moment van arbeid is aangebroken).
Ik heb die dag ook meer dan een halfuur rondgelopen in Primark en in H&M omdat ik een ontzettend geschikt cadeautje voor Iris gezien had bij een vriendin, maar ik heb het cadeautje helaas niet gevonden, verdorie. Ik was dus in een vrij slecht humeur gisterenavond. Maria had ook een slechte dag gehad, want ze was bij haar prof langsgeweest en had vernomen dat ze haar hele essay opnieuw moest schrijven omdat ze de vraag misbegrepen had. Om onszelf te motiveren, hebben we dan maar een Disney-avond gehouden en hebben we naar Belle en het Beest gekeken, terwijl we de overschot van de chocolade van donderdag verorberden. Helaas waren onze liefste onderburen weer hun pubertijd ten toon aan het stellen door luide muziek te spelen en door te gillen en te schreeuwen en met deuren te slaan en kortom door het beest uit te hangen. Als wraak ben ik dan om elf uur 's avonds beginnen stofzuigen, waarop zij hun muziek nog luider zetten. Ik geloof dat we aan het afstevenen zijn op een oorlog, en ik heb al zo'n flauw vermoeden wie die zal winnen (en neen, het zijn niet de onervaren, achterlijke achttienjarigen). Ook vandaag waren ze weer ontzettend luid (ondertussen zijn ze wel gestopt met het etaleren van hun bijzonder beperkte muzikale kennis) en dat was ongelofelijk irritant want ik had me net voorgenomen veel te werken voor school vandaag. Probeer dat maar eens te doen als je heel de tijd boenk-boenk-boenk op de achtergrond hoort. Ik zou bijna heimwee krijgen naar de hond van de buren, die het nodig vindt om iedereen vanaf 7u30 wakker te maken met zijn onafgebroken geblaf. Bijna.
Ik ga later mijn huis bouwen op de meest godvergeten plek op aarde, zonder irritante honden of achttienjarigen in de buurt. Lekker helemaal alleen, eindelijk rust. Ondertussen zijn Maria en ik plannen aan het smeden om wraak te nemen op de Freshers, en vooral op die van flat E. We hebben nog geen plan dat een vaste vorm heeft, maar we hebben wel al enkele ideeën. We zouden kunnen rotte eieren en tomaten in hun living gooien. U vraagt zich nu natuurlijk af: hoe geraken jullie in hun living? Wel, dat vroeg ik me eerst ook af, maar eigenlijk is het niet zo moeilijk. Als de Freshers een feestje geven, dan laten ze de deur - die normaal automatisch dichtvalt - open voor hun gasten (enfin, gasten, medevarkens is een beter woord) door er een schoen tussen te steken (ik vraag me af hoeveel schoenen ze zo al verloren zijn, of hoeveel schoenen er al ondergekotst zijn door dronkaards, of besmeurd zijn met puree van de keer toen we melk en aardappelen in de gang vonden). Hun deur is dus open, dus het zou makkelijk zijn om tomaten en rotte eieren naar binnen te gooien. Aan de andere kant, dat kunnen we heel moeilijk ongemerkt doen, dus ze zouden ons kunnen terugpakken, zelfs al doen we het op onze laatste dag (ze kunnen nog altijd onze valiezen bekogelen met rottigheid). Dus, toen dacht ik, misschien moeten we rotte eieren naar binnen rollen, zodat ze ergens achter de stoelen terecht komen en dan de dronken Freshers, die met de stoelen schuiven en gooien dat het een lieve lust is, hun werk laten doen. Maar aan de andere kant lijkt me dat iets te veel aan het toeval overlaten. Ik zoek dus nog naar een gouden plan. Eigenlijk willen we liefst iets wat ze nooit gaan vergeten en nog lang last mee gaan hebben, waarvan ze weten dat wij het gedaan hebben, maar waarvan geen bewijzen achterblijven. Als iemand enige ideeën heeft, laat het me vooral weten! Alle hulp is welkom!
