Water, vuur, lucht en aarde. De vier natuurelementen, allemaal heb ik ze deze week van vrij dichtbij mogen meemaken. Aarde is vrij duidelijk, denk ik. Lucht ook, maar deze week nog meer dan anders: de wind waait hier vreselijk hard. Water viel de voorbije dagen met bakken uit de hemel. En een jongen van in blok 12 had gedacht dat hij een dutje kon doen terwijl hij aan het koken was. Daarmee heb ik ook vuur van dichtbij meegemaakt (Voor de ongeruste moeders en grootmoeders onder ons: niemand is gewond, de keuken is (of beter gezegd was) goed beveiligd met een branddeur. De keuken is wel helemaal uitgebrand en de jongeman in kwestie moet maar liefst 6000 pond schadevergoeding betalen). Klinkt dit je allemaal heel spannend in de oren? Dan zal ik je maar eens over mijn week vertellen: - Presentaties geven zonder alle groepsleden is niet zo praktisch - Uiteraard de beste limerick geschreven van de klas met mijn groepje en zo een wedstrijd gewonnen - Geknuffeld door een Engelse, schokkend genoeg - Essay ingediend - Eventjes de bibliotheek geplunderd - Een pubje gezet met de Spanjaarden - Eventjes de Oxfam Bookshop geplunderd - Een poging gedaan Tiramisu te maken - Zweeds gehaktballenfestijn (en neen, het waren geen ikeaballen!) - Plannetjes gesmeed met Maria om onze onderburen te martelen en uiteindelijk te vermoorden (maar aangezien dit een publieke website is, ga ik daar niet te veel uitleg over geven) - Gewerkt aan de presentatie voor volgende week, en gemerkt dat de twee Engelse meisjes er niets van bakten - Extra lessen 's morgens vroeg zijn niet goed voor de concentratie - Engeland heeft ook zo z'n geiten - Bijna mijn nek gebroken (letterlijk, en dan nog bewust voor gekozen ook) - Een kerstmarktje gedaan (en dutch pancakes gegeten) - De Newcasteliaanse cultuur opgesnoven (met andere woorden, naar de club geweest) - Proberen terug te gaan naar de markt aan de Tyneside, merken dat die er niet meer was en dan maar een gigantische wandeling gemaakt
Waauw, ik heb echt veel achterstand met mijn blog, het is alweer een week geleden dat ik nog geschreven heb. En wat vreselijk hoe moeilijk ik het heb met me mijn hele week te herinneren! Is dit dan 'het vallen van de bladeren', een eufemisme voor oud worden en stilletjes aan wat last te krijgen van geheugenverlies? Of is het meer omdat er zoveel andere dingen in mijn hoofd zitten, zodanig dat er geen plaats meer is voor banale dingen zoals gebeurtenissen in mijn leven (als ik mezelf blijf wijsmaken dat ik geniaal ben, dan word ik het misschien ooit eens). Goed, u leest dit natuurlijk niet om te horen over mijn contemplaties over mijn geheugen. Laat ik dan maar beginnen met te vertellen over mijn buitengewoon boeiende week.
Maandagochtend begon niet zo vrolijk. Ik moest een oefenpresentatie geven, samen met mijn groepje. Een van de groepsleden dacht helaas dat 'een heel weekend gaan feesten en dan maandagochtend niet echt zoveel zin hebben om naar school te gaan' een goed excuus was om niet naar de les te komen. Tja, daardoor hadden wij wel een probleem natuurlijk. Na mijn andere groepsleden even bestudeerd te hebben - die elkaar en mij niet durfden aankijken in de angst om Will's stuk over te moeten nemen - bood ik dan maar aan om Will's stuk te doen. Jammer genoeg wist ik daar niet evenveel van af als van mijn eigen gedeelte en moest ik af en toe naar de powerpoint kijken en sprak ik ook niet exact twintig seconden over iedere slide, zoals de opdracht was. Daar kreeg ik dan vooral commentaar op bij de feedback achteraf, maar daar heb ik dus niets aan aangezien ik die slides helemaal niet voorbereid had. Ik vind eerlijk gezegd van mezelf dat ik het best fantastisch goed gedaan heb om zomaar alles uit mijn duim te zuigen ter plekke, en dan nog in het Engels. Ik geef mezelf een flinke pluim.
Daarna had ik mijn supersaaie les van Modernisms, dus daar was ik ook al niet zo blij mee. Die les liep dan nog eens uit zodat ik te laat in Victorian Dream-Worlds, mijn favoriete les, was. Daarvoor hadden we vorige week een limerick (een kort gedichtje) in de stijl van Edward Lear moeten schrijven in onze study groups. De leerkracht had een soort wedstrijd georganiseerd, de beste limerick won een prijs. Toen ik binnenkwam, was de les al bezig, en ik zag op de presentatie een limerick die niet de onze was. Lap, al mijn hoop (want ik had veel hoop) de grond ingeboord. Ik ging zitten en begon mijn gerief uit te pakken, nog niet echt luisterend naar wat er gezegd werd - want stiekem wilde ik ook niet horen hoe goed de anderen het gedaan hadden. Toen versprong de powerpoint naar een andere slide met andere limericken, zeker een stuk of vijf. Ik nog kwader, want waarom zijn vijf limericken beter dan één? Het is de kwaliteit die telt, niet de kwantiteit. Natuurlijk was ik nog minder gemotiveerd om te luisteren. En al helemaal toen ik zag dat de schrijvers van de limericken chocolaatjes kregen. Maar, toen ving ik het woordje 'runner up price' op. Wat betekent dat zij niet de eersten waren, maar de tweeden. En toen de leerkracht van slide wisselde, zag ik dat gerechtigheid had geschied. Onze limerick, Felicity's prachtige tekening incluis, prijkte daar op het scherm. En wat waren we allemaal overgelukkig! Onze prijzen (voor ons vieren) waren twee magneten en twee notitieboekjes van Edward Lear. Dus heb ik nu een magneet van Edward Lear in mijn bureaulade liggen. En daarna heeft Felicity me geknuffeld toen we afscheid van elkaar nemen, dus mijn beeld van de Engelse stijfheid is een beetje aan het veranderen.
Na al deze blijdschap ben ik wat boodschappen gaan doen en daarna naar huis gegaan. Dan heb ik eten gekookt, gegeten en terug naar school gegaan (na eerst ook nog mijn essay voor Victorian Dream-Worlds in te dienen), waar ik gelukkig Jake had om de les van Sociolinguistics wat op te vrolijken (niet alleen omdat hij vriendelijk en grappig is, maar hij is ook nog eens leuk om naar te kijken). Daarna heb ik in de bibliotheek wat onderzoek gedaan voor mijn essay en mijn mogelijke examen in januari (mogelijk, want misschien ga ik een essay moeten doen in de plaats omdat het examen zo laat valt) en uiteindelijk ben ik naar huis gegaan met maar liefst twaalf zware boeken en een hele hoop artikels. Dan heb ik die avond nog wat gelezen in diezelfde artikels en toen was mijn triomfdag voorbij.
Dinsdag wilde ik mijn was gaan doen, maar ze waren aan het werken aan de wasmachines en ik ben dus maar ontzettend teleurgesteld terug naar huis gegaan (want er is niets vreselijkers dan je was niet kunnen doen). Dan heb ik de middag nog wat doorgebracht met rondlummelen. U kent het vast ook wel: u zit vol goede bedoelingen, u bent van plan een hele hoop te werken vandaag, maar uiteindelijk komt er niets van terecht. Dinsdag was zo'n dag. Ik ben dan naar de les van Modernisms geweest en ik herinner me dat het een leuke les was, gewoon omdat ik zoveel al wist en ik me ontzettend slim voelde (maar dat was eigenlijk simpelweg omdat het over schilderijen ging en ik heb eens het vak 'geschiedenis van de kunst' gevolgd, dusja). 's Avonds had ik dan met Victor, Carlos en Clara afgesproken om iets te gaan drinken. We zijn naar de Hancock geweest, een heel goedkope pub. Het was heel erg gezellig en we hebben een groot deel van onze avond doorgebracht met roddelen over de Spaanse Maria's (die ik zo goed als nooit meer zie, gelukkig, Maria en mij zo dumpen!). U denkt nu waarschijnlijk dat ik een ontzettend gemeen mens ben. Ik roddel, ik geef kritiek op alles en iedereen en ik vind mezelf ontzettend slim. Wel, misschien hebt u gelijk, ik ben in alle geval niet de aardigste persoon die ik ken, maar ik overdrijf hier alles ook wel een beetje hoor, alles om toch een poging te doen mijn complete gebrek aan humor te verbergen. Verontschuldig mij, alstublieft.
Woensdag had ik les van negen tot elf en daarna had ik een springuur. Dat uurtje heb ik goed gebruikt om even naar de Oxfam bookshop te gaan. Ik wilde namelijk het boek Matilda van Roald Dahl kopen, want door mijn lessen Victorian Dream-Worlds heb ik echt beseft dat ik kinderliteratuur ontzettend buitengewoon fantastisch interessant vind. Je kunt gewoon zoveel meer doen met kinderliteratuur, alles is acceptabel! Maar laat ik hier maar niet beginnen praten over kinderliteratuur want ik ben nu al zo lang bezig en ik zou maar blijven doorgaan. Ik ben dus met een duidelijk doel naar de Oxfam bookshop gegaan. Ik heb de bookshop verlaten met een zak met negen boeken in, maar helaas geen Matilda. Ik voelde mezelf dan maar verplicht om naar de Waterstonesboekhandel te gaan, want als je een doel wilt bereiken, dan moet je daarvoor vechten. In de Waterstones kon je een boek voor de helft van de prijs krijgen als je er twee kocht, dus ik had niet echt een keus: ik moest gewoon twee boeken kopen. Voor wie niet zo goed is in wiskunde: ik heb die dag dus elf boeken gekocht. En het geluk van de dag bleef maar duren, want 's avonds had Malin voor ons allemaal Zweedse gehaktballen gemaakt (zelf gedraaid, maar met Engels vlees, uiteraard), met verse puree en broccoli. En overheerlijke saus. Het was een heel gezellige avond.
Donderdag ben ik naar de les geweest (ik had een extra les van Victorian Dream-Worlds, 's morgens vroeg. Er kwam bijna niemand opdagen, alleen de hardcore mensen, zoals ik dus). Ik moest ook weer werken aan mijn groepswerk. De vorige dag hadden we daar ook al aan gewerkt en Will en ik hadden al zeven powerpointslides gemaakt, terwijl Helen en Gina nog geen enkele slide gemaakt hadden. Donderdag zaten we allemaal samen (ook met Freddie, die de enige van de groep lijkt te zijn waar ik echt iets aan heb) en besloot Helen dat geen van de slides die Will en ik gemaakt hadden, goed was en dat ze die dus allemaal kon wissen. En zij maar denken dat we weer vanaf nul zouden beginnen. Wel, eerlijk gezegd heb ik niet zoveel mijn mond opengedaan. Helen is niet dom, maar ze is ontzettend bazig en het moet allemaal volgens haar manier gaan (en neen, ik ben zo niet). Toen we (na twee verdomd lange uren) eindelijk een nieuwe powerpoint hadden, was mevrouw zo compleet idioot achterlijk dom om in plaats van de powerpoint op te slaan (ctrl + S), hem te deleten (ctrl + D). Wie mij al een beetje kent kan zich waarschijnlijk voorstellen dat ik daar niet bepaald blij mee was. Maar goed, na even worstelen hebben we toch een nieuwe powerpoint kunnen maken, en Freddie stelde voor om naampjes te trekken wie de powerpoint wat op zou frissen in het weekend. Hij verloor, ironisch genoeg. Stiekem was ik wel blij, want nu weet ik tenminste dat het in orde zal zijn. Ik hoop alleen maar dat Will op zal dagen, morgen.
Vrijdag ben ik naar de chiropractor geweest, wat een mooi woord is voor kraker (ik had een gratis consultatie omdat Malin daar gaat en een vriend gratis mocht laten komen). Die heeft me verteld wat er allemaal mis is met mijn houding (blijkbaar laat ik mijn lichaam aan mijn rechterkant een beetje naar beneden hangen). En dan het kraken natuurlijk. Het doet helemaal geen pijn, maar vuil dat dat is jong! Mijn rug was geen probleem, maar mijn nek! Ik dacht dat ze mijn nek ging breken, zo luid dat die krak was! Echt vuil, vies, griezelig! Maar het deed wel deugd en nadien voelde ik me beter. En toen voelde ik me slechter. En toen voelde ik me weer beter. Dinsdag moet ik terug gaan, wie weet helpt het echt. Verder heb ik vrijdag gewerkt, denk ik.
Zaterdag heb ik in alle geval zeker gewerkt. En ik ben ook met Maria naar de kerstmarkt geweest om poffertjes ('Dutch pancakes', zoals ze het hier noemen) te eten. 's Avonds zijn we dan, zoals gewoonlijk, gaan fuiven. Eerst preparty in onze flat. We waren met een hele hoop: Malin en Turid hadden elk een vriendin van thuis meegebracht. Het was heel erg leuk, maar wel duur want we zijn naar twee clubs geweest en we moesten iedere keer betalen als we binnengingen. Enfin, uiteindelijk heb ik maar zeven pond betaald in totaal, maar toch, da's meer dan ik gewoon ben. Christine heeft een jongen leren kennen, maar ik vond hem eigenlijk niet zo leuk. Hij was een beetje een nerd die zo overdreven zijn best deed om leuk en grappig te zijn. Ik heb liever dat mensen gewoon zichzelf zijn, mensen beseffen vaak niet hoe leuk ze zijn en doen zich anders voor, maar dat is meestal niet echt een verbetering, vind ik. Meestal. Vandaag heb ik geslapen, gewerkt en heb ik een poging ondernomen om naar de markt aan de rivier te gaan. Helaas was de markt er niet, waarschijnlijk omdat het vanmorgen een beetje geregend heeft, de mietjes. Ik heb dan maar een lange wandeling gemaakt, ben nog naar de bibliotheek geweest en ben dan thuisgekomen om pizza te maken met Maria. En nu ga ik nog wat naar Gossip Girl kijken, hoera!
