Tijd. Als er iets is wat stadsmensen niet hebben, dan is het dat wel: tijd. We hollen overal heen en botsen in de vlucht vaak tegen anderen op, zo vaak dat we er nauwelijks nog iets van merken en ons er met een vluchtige 'sorry' vanaf maken. Het is wel vreemd dat het zo typisch is voor stedelingen om altijd haast te hebben, want alles is hier zo dichtbij, we zouden bergen tijd over moeten hebben, de reistijd die we uitgespaard hebben. Niet dus. Neem nu mezelf. Ik sta zeker binnen de twintig minuten op school - ik heb zelfs al ontdekt dat ik maar tien minuten nodig heb als ik echt gehaast ben (en vijf minuten als ik ren). In België had ik zeker een uur nodig om van thuis naar school te gaan. Dat is veertig minuten die ik hier zou overhebben, twee maal per dag, dus 80 minuten. En toch heb ik nog nooit zo weinig tijd gehad als nu. Ik moet me haasten als een gek om rond te geraken met mijn schoolwerk, want er is hier zoveel anders te doen... Ik denk dat dat het is: er is gewoon zoveel te doen en iemand als ik wil het allemaal doen, en dat allemaal in vier veel te korte maandjes tijd en tja, dan geraak je natuurlijk in tijdsnood. Maar jullie wachten natuurlijk vol spanning op wat ik allemaal uitgespookt heb de laatste dagen, dus zal ik er maar invliegen met mijn samenvatting - Taken 2 is een goede film - Ik heb een Geordie-vriend! :) - Eindelijk heb ik Jurassic Park gezien - Brandalarmen 's morgens vroeg zijn niet fijn - Ook ik heb zo mijn pechdagen. - Locals zijn heel erg behulpzaam. Helaas moeilijk samen te brengen voor een interview.
Dinsdagavond ben ik dus naar Taken 2 geweest, wat best een goede film was, maar blijkbaar is het goed dat ik de eerste film niet eerst gezien heb, want de eerste was beter dan de tweede blijkbaar. Ondertussen zitten we hier vol verwachting uit te kijken naar dinsdag binnen twee weken, want dan gaan we naar Skyfall, de nieuwe Bondfilm, gaan kijken. Ik vind het stiekem fantastisch om James Bond in zijn moederland te kunnen bekijken! ;) En dat heb ik zo een beetje met alles hier. Als je hier een paar dagen bent, snap je direct waarom er zoveel goeie verhalen geschreven zijn in Engeland: het land ademt gewoonweg een leessfeer uit en mensen vinden lezen ook gewoon allemaal fantastisch. Als iemand staat te wachten op de bus, dan opent hij een boek. En de boeken zijn ook niet mooi en netjes, alsof ze net uit de winkel komen, neen, het zijn boeken met kreuken, ezelsoren en potloodnotities, want een boek dient hier om gelezen te worden en om over nagedacht te worden. Dat merk ik ook duidelijk in klas. Waar in Gent veel meer de nadruk wordt gelegd op puur papegaaiwerk - want, laat ons eerlijk zijn, wat anders was het vak Engelse Letterkunde Nieuwere Periode vorig jaar? Of Nederlandse Letterkunde III? - wordt hier veel meer de nadruk gelegd op het vormen van een mening, het begrijpen van een boek, het discussiëren over boeken. Kennis over het leven van de schrijvers of over de tijden waarin het boek geschreven werd? Ja, goed, interessant, maar wat vind je van het boek? Welke elementen herken je erin? Met andere woorden: de focus ligt veel meer op het werk zelf en op het nadenken over het werk, dan op het vanbuiten leren van randelementen uit de ontstaanscontext van het boek.
Woensdag ben ik opnieuw naar de les van Victorian Dream-Worlds geweest, en hoewel mijn inbreng opnieuw niet zo fantastisch was, heb ik toch af en toe gedurft mijn mond open te doen. Dat is een begin. Daarna had ik normaal study group, maar aangezien Adam en Scott het verhaal nog niet uitgelezen hadden (The Chimes van Dickens), verzetten we het naar donderdag (vandaag dus). Dan ben ik maar naar Grainger Market geweest om wat verse groentjes, die ik dan naar huis gebracht heb. Daarna had ik een lecture Sociolinguistics dat niet zo eenvoudig was. Ik snapte vooral niet het punt dat ze probeerde te maken. Ik snapte niet wat ze wilde bereiken. Maar misschien moet ik er thuis nog eens goed naar kijken. Daarna heb ik thuis nog wat gewerkt voor school, want dat begint nodig te worden en wat gelezen. Ik ben niet zo vroeg in bed gekropen omdat ik vandaag eens wat wou uitslapen (en vroeg slapen is hier toch onmogelijk met die ettertjes van Freshers), maar helaas.
Donderdag, vandaag dus werd ik vroeg gewekt door het brandalarm. Blijkbaar was het een oefening, maar je moet toch naar buiten want anders krijg je een boete van 25 pond. Ik dus in mijn pyjama en jas naar buiten. Ondertussen heb ik ook eens de andere studenten in het gebouw gezien en geloof me, ze zien er allemaal nog heel erg jong uit! We hebben heel erg lang buiten moeten wachten, want Fairy, die de vorige nacht was uitgeweest, lag zodanig diep te slapen dat hij het alarm niet gehoord had. Tja, hij is dus 25 pond armer nu. Maar daar ging mijn slaap dus, want toen we na de oefening terug in bed kropen, hebben noch Maria, noch ik nog geslapen. Ik ben dan ietsje vroeger naar school gegaan om een opnemer te boeken bij de computerdeskundige, omdat ik twee locals moet interviewen. De deskundige was uiteraard niet in zijn kantoor, want iemand had besloten dat het mijn pechdag zou gaan worden vandaag. Ik heb daar dus een kwartier staan wachten, maar helaas kwam er niemand opdagen. Dan ben ik maar naar mijn lecture voor Modernisms geweest en daarna had ik study group. Dat was wel oké en het was ook leuk dat het zo snel ging, want na een halfuurtje waren we al klaar. Ik ben dan maar naar huis gegaan om Maria te helpen kuisen, want haar ouders kwamen vandaag (voor het weekend) en alles moest toch een beetje proper liggen.
Dan heb ik weer wat gelezen (ik heb bijna het eerste deel van Ulysses uit, hoera voor mij!) en ben ik weer naar school vertrokken voor mijn study group die we woensdag uitgesteld hadden naar vandaag. Ondertussen had ik ook al het jammerlijke nieuws gehoord dat een van mijn informaten voor het interview niet geschikt was omdat hij niet local genoeg was. Ik dus wanhopig op zoek naar een nieuw persoon, want ik wou morgen dat interview doen. Gelukkig kwam Scott (een van de jongens van de study group) me te hulp, maar hij kon helaas niet morgen. Ik zal alles dus een beetje moeten uitstellen, weer slecht nieuws. Door alle stress die dat interview met zich meebrengt, heb ik dan maar besloten dat ik het verdiende om een beetje te shoppen. Zo gezegd, zo gedaan, en ik ben twee topjes, 1 paar schoenen en een handtas rijker (van de Primark, dus spotgoedkoop hoor, papa). Daarna ben ik naar het station gegaan om me een railway pass aan te schaffen, waardoor mensen tussen 16 en 25 jaar voor 1/3 goedkoper met de trein kunnen reizen in Engeland (wat wel handig is, want treinen zijn hier echt duur en zaterdag wil ik naar Edinburgh). Helaas had ik geen pasfoto bij me, dus moest ik weer naar huis wandelen, weer naar het station wandelen en weer naar huis wandelen, iedere wandeling goed voor een halfuur wandelplezier. Ik ben het wandelen dus een beetje zat nu. En ik heb mijn rust verdient. Ik ga nog wat Ulysses lezen en dan lekker wat naar Grey's Anatomy kijken, ik heb het verdiend! Groetjes, Elke
Voor zij die mij kwalijk nemen dat ik al bijna een week niets meer gepost heb: Erasmussers hebben een druk leven en ik dus ook. En ook nu wordt het een snel berichtje want ik ga vanavond naar de cinema met mijn vriendinnen - en Fairy. (Wat me een beetje doet denken aan het thema op chirokamp: de drie vrienden en Perry. Maar dan met 'Ferry' in plaats van Perry.) Een korte samenvatting:
- Donderdag lecture modernisms gehad en eerste keer study group: heel interessant - Vrijdag met Christine om tattoo geweest en 's avonds mijn eerste vriendschappelijke contacten met Engelsen gehad - Zaterdag naar Angel of the North geweest en uitgeweest voor Ophélies verjaardag, heel leuk - Zondag: gaan eten in pub voor Ophélies verjaardag (taaie kip) - Amerikanen eten geen mayonaise maar doen wel overal ketchup op - Malin en ik zouden een cupcakekookprogramma moeten maken - Cupcakes zijn lekker - Ophélie verrast met cupcakes en filmavond - Maandagen zijn vermoeiend - Lees nooit Ulysses van James Joyce. Gewoon. Niet. Doen. - Charles Dickens moet zo'n schatje van een man geweest zijn.
Goed, ik begin dus snel met donderdag (ik zeg snel omdat ik nog een halfuurtje heb, en da's niet zoveel, want ik doe normaal een uur over een blog over drie dagen). Donderdag had ik een lecture van modernisms, wat heel interessant was. Mijn Amerikaanse vriendin Adriana heb ik niet gezien, maar ik heb bij een Engels meisje gezeten (wiens naam ik vergeten ben). In de namiddag had ik dan mijn eerste study group, wat er basically op neerkomt dat ik en nog 3 andere studenten een gedicht van Thomas Hood besproken hebben. Het was een heel leuk en grappig verhaal (het ging over een vrouw die vermoord werd door haar man, maar heel grappig verteld: hij vermoordde haar namelijk met haar eigen gouden kunstbeen, echt bizar) en ik heb ook ontzettend veel bijgeleerd, want doordat het Engels mijn moedertaal niet is, heb ik ook veel culturele aspecten van het verhaal gemist die de anderen mij dan uitlegden. Ze waren ook heel erg vriendelijk, mijn medestudenten. En ik heb het geluk de enige twee jongens van mijn seminar in mijn study group te hebben, en geen schmincktrutten. En andere meisje is vermoedelijk de slimste van de klas, handig.
Vrijdag heb ik wat gelezen en rond de middag ben ik met Christine naar de tattooshop gegaan, want ze wilde ook, net als Malin, een nieuwe tattoo en had graag dat er iemand meeging om haar bij te staan in de pijnlijke momenten. Zo gezegd zo gedaan en daarom heb ik dus een halfuurtje doorgebracht tussen inkt en beeldjes van doodskoppen, luisterend naar nigga-muziek en over koetjes en kalfjes babbelend om Christine af te leiden van de zoemende, scherpe machine in haar nek. Maar ze heeft alles goed doorstaan en nu is haar lichaam een boom van Darwin rijker (ze is een beetje een biologie-nerd, zegt ze zelf). Daarna zijn Christine en ik bij een zieke Malin op bezoek geweest en 's avond ben ik met Turid naar Karoline thuis geweest met als doel uit te gaan, maar we zijn nooit verder geraakt dan haar huiskamer, want haar flatmates (echte Britten, joepie!) waren zo leuk dat we maar bij hen gebleven zijn. En ze waren ook buitengewoon interessant: zo was er een muziekstudent en een kunsstudent en wel... Laten we stellen dat het niet het type mensen waren die alles netjes volgens het boekje deden.
Zaterdag zijn we met de meisjes de Angel of the North gaan bezoeken, maar die was niet zo indrukwekkend, eerlijk gezegd. Dan heb ik thuis nog wat gelezen en 's avonds zijn we opnieuw uit geweest voor Ophélies verjaardag (waarbij we happy birthday in al onze verschillende talen gezongen hebben, wel leuk). Het was echt een leuke avond, veel leuker dan woensdag toen we ook uitgeweest zijn, want die bewuste woensdag was er bijna niemand in Madam Koo's. Er was waarschijnlijk iets ernstigs gebeurd, want er waren overal ambulances en politiewagens te zien op straat, maar we weten niet wat er gebeurd is. Maar zaterdag was wel oké. Behalve dan dat ik weer werd lastiggevallen in de club. Gelukkig heb ik hem dan gewezen op Ophélie, die jarig was, en die hij dan wou trakteren. Ophélie wilde dat niet (omdat hij misschien iets in haar drankje zou doen, verstandig van haar) en we hebben ons dan maar snel wat verplaatst zodat hij ons niet terugvond.
Zondag was Ophélies verjaardag en zijn we 's middags gaan eten in de Three Bull's Heads. Mijn kip was een beetje droog, vond ik, maar ik kon wel eens frietjes met mayonaise eten, wat ze hier niet echt kennen. En de frietjes waren ook eens niet gigantisch dik, hoera! Daarna hebben Malin, Maria en ik gedaan alsof we naar de bibliotheek moesten (uiteindelijk bleek dat we ook alle drie effectief moesten gaan) en hebben Turid en Christine Ophélie meegenomen naar huis. Malin, Maria en ik zijn dan gerief gaan kopen om cupcakes te maken en te versieren (kaarsjes met happy birthday en dat soort leuke dingetjes), dan zijn we naar de bibliotheek geweest en uiteindelijk is Malin bij mij de cupcakes kopen maken (Maria, Turid en Christine konden niet helpen omdat ze naar die ontzettend dure match (sorry, nonkel Eddy, ik blijf bij mijn standpunt) van Newcastle-Manchester United waren). Al zeg ik het zelf: we hebben het ontzettend goed gedaan, zo zonder maatbeker. Het deeg was in alle geval verukkelijk en toen we 's avonds naar Ophélie gingen om haar te verrassen, bleken de cupcakes meer dan geslaagd te zijn. We hebben dan ook nog gezellig naar een filmpje gekeken.
Gisteren had ik veel les. Ik begon met een seminar Sociolinguistics, waarbij ik samen moest werken met een superknappe jongen met heel erg mooie ogen. Dat was zowat het enige goeie aan de les, want de lerares jaagt me de hele tijd schrik aan door te zeggen dat ik deze week nog 2 locals moet interviewen om dat interview dan te transcriberen (het gezegde neer te schrijven volgens bepaalde regels). Ja, niet zo eenvoudig als je een Erasmusstudent bent. Dan zei ze dat ik maar een ander vak moest zoeken. Bam. Maar ja, ik ben nu eenmaal koppig en ik kan niet zo makkelijk iets loslaten als ik eenmaal heb beslist dat ik het wil, dus ik heb haar gezegd dat ik het toch ga doen en dat ik wel iemand ga vinden. Ik heb in alle geval al 1 iemand, Chris, een jongen die ik vrijdagavond heb leren kennen. En wie weet, misschien heeft hij wel een hulpvaardige zus ofzo. Ook is de stem van de lerares zo vreselijk irritant hoog... En dat op maandagmorgen als eerste uur, hatelijk. Daarna een seminar Modernisms gehad, heel erg interessant en een heel erg leuke leerkracht (echt type verstrooide geniale professor). Daarna een lecture Victorian Dream-Worlds gehad, waarvoor ik bijna te laat was (maar net op tijd, geen zorgen hoor mama, ik ben flink). 's Avonds dan nog een lecture Sociolinguistics gehad van de leerkracht met haar hoge stem, en met nog meer hoofdpijn buiten gegaan dan dat ik binnengekomen was. Daarna heb ik samen met Turid de was gedaan - en terwijl mijn was aan het draaien was, beginnen lezen in Ulysses, wat een vreselijk moeilijk boek gaat worden. Of misschien kwam het doordat ik hoofdpijn had.
Vandaag heb ik bijna heel de dag gelezen aan een verhaal van Dickens, The Chimes, een typisch Dickensverhaal met een happy end. Wel nog mooi en leuk om te lezen. Dan een lecture Modernisms gehad (Jake, de knappe jongen van de les Sociolinguistics, volgt dat blijkbaar ook), thuis gekomen, Sociolinguistics gelezen en nu naar cinema. Letterijk nu, ik moet echt gaan. Doei! Elke
